Στις 8 Μαρτίου γιορτάζεται κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Η φετινή 8η Μάρτη είναι αφιερωμένη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στον αγώνα που έδωσαν παγκοσμίως όλες οι γυναίκες επιστήμονες υγείας, και όχι μόνο, κατά της κρίσης του COVID-19. Καθώς πλειοψηφούν σε σχέση με τους άνδρες σε υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης είναι εκείνες που σήκωσαν στους ώμους τους το βάρος της μεγαλύτερης υγειονομικής κρίσης που γνώρισε η ανθρωπότητα τις τελευταίες δεκαετίες.
Αφορμή για τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας ήταν, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, η πρώτη απεργία γυναικών που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος τη δεκαετία του ’60 αναζωογόνησε τη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, η οποία από το 1977 εορτάζεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.
Η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας δεν είναι μια ημέρα ένδειξης αγάπης από την πλευρά των ανδρών προς τις γυναίκες. Είναι μια ημέρα μνήμης για όλες εκείνες τις μικρές και μεγάλες «μάχες» που έχουν δώσει και συνεχίζουν να δίνουν οι γυναίκες σε όλη την υφήλιο για ίσα δικαιώματα παντού.
Παρά τους αγώνες που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα, οι ανισότητες συνεχίζουν να υπάρχουν, στο χώρο της εργασίας, ακόμα και στην ίδια την οικογένεια. Η ενδοοικογενειακή βία που ενισχύθηκε κατά την περίοδο του εγκλεισμού λόγω του κορονοϊού, η διαφοροποίηση στους μισθούς σε επαγγελματικό επίπεδο, η απάνθρωπη αντιμετώπιση των γυναικών στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής επιβεβαιώνουν ότι ο δρόμος μας για την ισότητα είναι μεγάλος και δύσκολος. Δεν σταματάμε όμως.
Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ συμμετέχουμε σήμερα, 8 Μάρτη, στις κοινές δράσεις με εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον πλανήτη και καλούμε στην απεργιακή συγκέντρωση στην Πλατεία Κλαυθμώνος στη 1 το μεσημέρι.
Παράλληλα, στηρίζαμε τη διακήρυξη του «Ελληνικού Δικτύου για την Φεμινιστική Απεργία 8ης Μάρτη» για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας και υιοθετούμε το μήνυμά τους:
Εμείς οι γυναίκες θέλουμε να επιλέγουμε ελεύθερα, και παιδιά, και δουλειά, και ίση αμοιβή, και συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων και θα μπλοκάρουμε την επιστροφή μας στην δεκαετία του ’50.
Γιατί είμαστε οι κόρες των γυναικών που μπήκαν στην φυλακή, που εξοβελίστηκαν από τις οικογένειες και τις κοινότητές τους, διεκδικώντας δικαίωμα στην εκπαίδευση, δικαίωμα ψήφου, δικαίωμα στην επιλογή, δικαίωμα σε μια ολοκληρωμένη ζωή.
