To 1924 επέλεξαν αυτόν τον τόπο, οι επισκέπτες αυτής της όμορφης γωνιάς του Πηλίου αυτή του Αη Γιάννη και η ΧΑΝ ιδρύει την πρώτη κατασκήνωση στην Ελλάδα, ένα νέο θεσμό τότε, αλλά με πρωτόγνωρα κατασκηνωτικά προγράμματα για τους νέους εκείνης της εποχής, αναδεικνύοντας έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής για τους μικρούς κατασκηνωτές.
Κάτω από τον ίσκιο των θεόρατων Πλατανιών και με την δροσιά που «κατεβάζει» η βουνοπλαγιά του βουνού των Κενταύρων, με την προτροπή του δικού μας , επιχειρηματία τότε στην Θεσσαλονίκη Νίκου Πανά ο οποίος και τους περιέγραψε αυτόν τον απαράμιλλης ομορφιάς τόπο και δημιούργησαν οι πρωτοπόροι κατασκηνωτές έναν χώρο που θα πρωταγωνιστούσε καθοριστικά στις επόμενες δεκαετίες στην τουριστική ανάπτυξη του Πηλίου και όχι μόνο.
Πρώτος διευθυντής της κατασκήνωσης ο Λούης Ρης, ο άνθρωπος που έφερε μέσω της ΧΑΝ το μπάσκετ στην Ελλάδα, με συνεργάτη του, τον Απόστολο Νικολαΐδη.
Το 1934 κατασκευάζοντας σε δικό της χώρο δέκα σκηνές, η ΧΑΝΘ σταθεροποιεί τη λειτουργία της ,με την στήριξη των τότε κοινοτήτων Μουρεσίου , Ανηλίου, Αγίου Δημητρίου που παρεχώρησαν εκτάσεις διευκολύνσεις για τις εγκαταστάσεις της και ξεκινάει έτσι για το Πήλιο και την μελλοντική τουριστική ανάπτυξή του μια σελίδα προσέλκυσης επισκεπτών στην όμορφη αυτή γωνιά του.
Δια θαλάσσης πρώτα και μετά από ξηράς πρώτα με τα μουλάρια και μετά από το οδικό δίκτυο, καταφθάναν οι μικροί επισκέπτες και οι συνοδοί τους, για να δημιουργηθούν οι πρώτες ανάγκες διαμονής στην «σκάλα» του Κισσού, που τότε ήταν ο Αη Γιάννης. Ξενοδοχείο Μαρκέζιο, Κεντρικόν, Αιγαίο και οι πρώτες υποδομές διαμονής και εστίασης έτοιμες για να εξυπηρετήσουν τους γονείς και φίλους της ΧΑΝΘ και να ξεκινήσουν οι ντόπιοι την επιχειρηματική τους δραστηριότητα στον τουρισμό.
Από το 1940 έως και το ’51 διακόπτει κατά περιόδους τη λειτουργία της εξαιτίας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Από το 1952 λειτουργεί αδιάλειπτα, φιλοξενώντας δεκάδες χιλιάδες Ελληνόπουλα αλλά και ξένους, έχοντας δημιουργήσει μοναδική παράδοση στις κατασκηνωτικές υπηρεσίες μεταφέροντας σε δύσκολες εποχές επικοινωνίας, το μυστικό του άγνωστου προορισμού.
Από τη σημερινή διοίκηση πραγματοποιήθηκε λοιπόν, ένα κάλεσμα για να μαζευτούν κατασκηνωτές παλαιοί, νέοι και οι φίλοι τους, γιορτάζοντας τα 90 χρόνια λειτουργία της.
Κάποιοι βρίσκονται ήδη στον Αη Γιάννη, στον Αη Γιάννη που τον ερωτεύτηκαν, που έζησαν τα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς τους, απολαμβάνοντας την ΕΨΑ λεμονίτα στην αυλή του Αιγαίου με τις νόστιμες πάστες και τις θύμισες από τα παιχνίδια των μεγάλων που ήθελαν να ζούνε σαν παιδιά και με τα απαραίτητα καλοκαιρινά μπουγέλα.
Κάποιοι δεν… έφυγαν ποτέ, με το μυαλό τους κολλημένο εκεί και στο επόμενο καλοκαίρι, στην κατασκήνωση και έτσι οι μικροί κατασκηνωτές του 1924 έγιναν μεγάλοι έστειλαν τα παιδιά τους και τα παιδιά τους , στέλνουν τώρα τα δικά τους παιδιά ….και όλοι μαζί στον Αη Γιάννη ξανά και ξανά, μια καλή δικαιολογία για να είναι όλοι παρόντες κάθε χρόνο στον Αη Γιάννη.
Είναι περίεργο αλλά η σχέση του «Χανιώτη» με την περιοχή είναι σχέση αίματος .
Ζουν για να επανέλθουν στην επόμενη περίοδο…μικροί η μεγάλοι.
Πολλοί έχτισαν τις οικογένειές τους στο “Παπά Νερό”, στην Πλάκα, στην Νταμούχαρη, άλλοι βρήκαν εκεί τα ταλέντα τους κάτω από τα πλατάνια , όλοι έμαθαν από την ζωή της κατασκήνωσης ,γιατί η ΧΑΝΘ είναι τρόπος ζωής για μια ζωή….
Σκληραγωγήθηκαν με τις δραστηριότητές της , κολύμπησαν στα νερά του Αιγαίου Πελάγους, περπάτησαν τα πέτρινα μονοπάτια αναβιώνοντας τους σύγχρονους Κενταύρους, έφαγαν κάτω από τα πλατάνια, αθλήθηκαν στα γήπεδά της, μπουγελώθηκαν στα γήπεδα, ντύθηκαν Ινδιάνοι, έψαξαν για τον κρυμμένο θησαυρό, κάθισαν γύρω στην πυρά.
Έζησαν και δήλωναν όταν ερχόταν η ώρα του χωρισμού «όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά».
Μια ζωντανή ιστορία για τους 30.000 και πλέον κατασκηνωτών που τους μάγεψε το Πήλιο και κάθε χρονιά το βροντοφωνάζουν μέχρι σήμερα με τον ύμνο της κατασκήνωσης ΧΑΝΘ Πηλίου.
Εμπρός παιδιά να ψάλουμε
του Πήλιου τις ‘μορφιές
πως τέτοια κάλλη αφάνταστα
αγνίζουν τις καρδιές.
Κι ο ύμνος μας ας ακουστεί
στα πέρατα της γης
και προς το Θείο εξυψούν
τα μάτια της ψυχής
Πήλιο, Πήλιο σε υμνώ,
σ’ αγαπώ, σε ποθώ,
κι όπου πάω κι όπου βρεθώ
το όνομά σου θα υμνώ.
Η γαλανή σου η θάλασσα
που γρήγορα ξεσπά,
με αφρισμένα κύματα
σε βράχους, σ’ αμμουδιά
και ο γαλάζιος ουρανός
που αγγίζει τα νερά,
κάνουν διπλά τα κάλλη σου,
διπλή την ομορφιά.
Πήλιο, Πήλιο σε υμνώ,
σ’ αγαπώ, σε ποθώ,
κι όπου πάω κι όπου βρεθώ
το όνομά σου θα υμνώ.
Πήλιο, Πήλιο σε υμνώ,
σ’ αγαπώ, σε ποθώ,
κι όπου πάω κι όπου βρεθώ
το όνομά σου θα υμνώ.
Μέσα στη μάγια φύση σου
ερχόμαστε μικροί
για να γενούμε γίγαντες
στο σώμα στην ψυχή.
Κι όταν με χρόνια θα ‘μαστε
μακριά σου και τρανοί
θα λαχταρούμε σαν παιδιά
του Πήλιου τη ζωή
Πήλιο, Πήλιο σε υμνώ,
σ’ αγαπώ, σε ποθώ,
κι όπου πάω κι όπου βρεθώ
το όνομά σου θα υμνώ.
Αισθάνθηκα την ανάγκη τιμής σε όλους αυτούς που βάλανε ένα λιθαράκι στην επιτυχημένη 90ετη λειτουργία της, εκπροσωπώντας τη δεύτερη γενιά από το 1924 των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής του Αη Γιάννη θέλοντας , να ευχαριστήσω τους αείμνηστους ιδρυτές της, τους κατασκηνωτές που «έστησαν» την κατασκήνωση και συγχρόνως τους σημερινούς κατασκηνωτές, μικρούς και μεγάλους γιατί όλοι όταν έρχονται στην κατασκήνωση γίνονται παιδιά, και από τα βάθη της καρδιάς μου να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για το δώρο που προσέφεραν και προσφέρουν ,στην όμορφη αυτή γωνιά της πατρίδας μας, που από γενιά σε γενιά περνάει και μέχρι σήμερα διατηρείται ολοζώντανο.
Ως άνθρωπος του τουρισμού ως Αη Γιαννιώτης, εύχομαι στην καλύτερη δυνατή συνύπαρξη της ΧΑΝΘ με το σημερινό τουριστικό επιχειρείν, συνύπαρξη, η οποία είναι απαραίτητη και με στόχο την αναβάθμιση των λειτουργειών τόσο της κατασκήνωσης όσο και των επιχειρήσεων οπου από κοινού να βαδίσουν σε νέα δεδομένα που οι καιροί καταγράφουν.
Η σημερινή διοίκηση έχει στόχους και οφείλουμε να τους στηρίξουμε.Το οφείλουμε στους προγονους μας το οφείλουμε να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Ευχαριστούμε από καρδιάς.
Κωνσταντίνος Δημ. Λεβέντης
Αντιπρόεδρος Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου της Ελλάδος.
Επίτιμος Προέδρος Της Ένωσης Ξενοδόχων Μαγνησίας
