Διαμάχη ξέσπασε μεταξύ του τέως δημάρχου Πέτρου Βαφίνη και της δημοτικής αρχής Αλοννήσου με αφορμή το ξήλωμα μιας πινακίδας στο Αλιευτικό Καταφύγιο στη Βότση όπου αναγράφονταν ποιοι τέλεσαν τα εγκαίνια του έργου.
Ο τέως δήμαρχος σε ανακοίνωσή του αναφέρει ότι: «Η σημερινή Δημοτική Αρχή Αλοννήσου, υπό τον κ. Αναγνώστου, αποφάσισε να αφήσει το δικό της «αποτύπωμα» -όχι με έργα ή σοβαρή διοίκηση, αλλά με το ξεβίδωμα μιας αναμνηστικής πινακίδας.
Η συγκεκριμένη πινακίδα στο Αλιευτικό Καταφύγιο της Βότσης υπενθύμιζε απλώς ποιοί πάλεψαν, ολοκλήρωσαν και παρέδωσαν το έργο στους πολίτες. Ξαφνικά, κρίθηκε «ενοχλητική». Προφανώς, γιατί δεν χώρεσε στην αφήγηση της νέας διοίκησης.
Η πινακίδα δεν είχε καμία προσωπική αναφορά ούτε κομματική χροιά. Ανέφερε απλώς πότε εγκαινιάστηκε το έργο και από ποιους -ένα στοιχειώδες ιστορικό και πληροφοριακό δεδομένο, όπως συμβαίνει σε κάθε έργο δημόσιου χαρακτήρα. Η απόφαση να αφαιρεθεί, επομένως, δεν αποτελεί «εξυγίανση» ή «ευπρεπισμό»· είναι αλλοίωση της ιστορικής καταγραφής και προσβολή του ίδιου του θεσμού που (υποτίθεται ότι) υπηρετεί η νέα Δημοτική Αρχή.
Η εντολή για την αφαίρεση δόθηκε από τον ίδιο τον Δήμαρχο. Λες και ο Δήμος είναι προσωπικό του γραφείο και όχι θεσμός όλων των πολιτών. Η εικόνα του «Δημάρχου με το κατσαβίδι» είναι, δυστυχώς, πιο αντιπροσωπευτική από κάθε επίσημη δήλωσή του.
Ας μην κοροϊδευόμαστε:
Δεν είναι «διαχείριση»: είναι θεσμική αυθαιρεσία.
Δεν είναι «ευπρέπεια»: είναι πράξη πανικού και μικρότητας.
Δεν είναι «πολιτική επιλογή»: είναι παιδαριώδες ξέσπασμα, από εκείνους που ενοχλούνται όταν η Ιστορία δεν τους περιλαμβάνει.
Αν ο κ. Αναγνώστου νομίζει πως με τέτοιες πράξεις μπορεί να σβήσει τη διαδρομή άλλων, γελιέται. Αυτό που θα μείνει, τελικά, δεν είναι η πινακίδα που ξήλωσε – αλλά η γελοιότητα που φόρεσε στον εαυτό του.
Καλώ τη Δημοτική Αρχή να αποκαταστήσει άμεσα την πινακίδα – όχι για εμένα, αλλά για το ελάχιστο θεσμικό κύρος που της απομένει. Σε διαφορετική περίπτωση, επιφυλάσσομαι για την ενημέρωση των αρμόδιων ελεγκτικών και διοικητικών αρχών.
Η Δημοκρατία δεν γράφεται με πινέλα, ούτε ξεβιδώνεται με κατσαβίδια.
Και η Ιστορία δεν σβήνεται από τους μικρούς, όσο κι αν σκαρφαλώνουν σε σκαμπό για να φτάσουν τα σημάδια της» επισημαίνει ο κ. Βαφίνης.
