Αναβάλλονται και τη φετινή χρονιά Οι «Αυγουστιάτικες Παρακλήσεις». Όπως αναφέρεται σε σχετικό δελτίο Τύπου, «ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος & Αλμυρού, κ. Ιγνάτιος, πρόεδρος του Δ.Σ. και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του φορέα πολιτισμού της Ι.Μ.Δ. «Μαγνήτων Κιβωτός, για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος», με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης απέναντι στη δημόσια υγεία ανακοινώνουν την ακύρωση όλων των προγραμματισμένων εκδηλώσεων των «Αυγουστιάτικων Παρακλήσεων 2021» από σήμερα Κυριακή 1 Αυγούστου 2021 έως και τις 13 του τρέχοντος μήνα, λόγω της παρατεταμένης πανδημίας του κορονοϊού.
Δυστυχώς δεν θα πραγματοποιηθούν, και αυτό το καλοκαίρι όπως και τον Αύγουστο του 2020, οι «Αυγουστιάτικες Παρακλήσεις», εξαιτίας της λήψης νέων περιοριστικών μέτρων από την Κυβέρνηση, λόγω της μετάλλαξης «Δ», αλλά και για επιτύχουμε υγειονομική προστασία για την πανδημία του Covid – 19. Πρόκειται για τον καθιερωμένο θεσμό του φορέα πολιτισμού της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος & Αλμυρού, «Μαγνήτων Κιβωτός, για τη διάσωση του πολιτιστικού αποθέματος», που διοργανώθηκαν για έξη συνεχή χρόνια, αρχής γενομένης το 2014.
Ολόκληρο το εφετινό πρόγραμμα των επισκέψεων είχε οργανωθεί και συμφωνηθεί με επιτυχημένα μουσικά σχήματα και τους κατά τόπους φορείς. Και ενώ οι αφίσες ετοιμάζονταν να κυκλοφορήσουν, η τρέχουσα υγειονομική κατάσταση επιβαρύνθηκε και το Δ.Σ. έλαβε την δύσκολη απόφαση της ματαίωσής του και το φετινό καλοκαίρι.
Την ευθύνη διοργάνωσης των εκδηλώσεων έχει η «Μαγνήτων Κιβωτός», με την πρόθυμη, γενναιόδωρη και αποτελεσματική ενίσχυση της Περιφερειακής Διοίκησης Μαγνησίας και Βορείων Σποράδων, που συνεργάζεται σε κάθε τόπο με τα εκκλησιαστικά συμβούλια και τους τοπικούς Πολιτιστικούς Συλλόγους, έχοντας πάντοτε άοκνους συμπαραστάτες τα στελέχη του Συνεδριακού Κέντρου Θεσσαλίας.
Όπως είναι ήδη γνωστό, μετά την Ακολουθία των Παρακλήσεων, από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Ιγνάτιο, και τους παραινετικούς λόγους του που ακολουθούσαν, γίνονται σε προαύλιους χώρους Ιερών Ναών και Μοναστηριών της Μητροπόλεως, υψηλού επιπέδου εκδηλώσεις πολιτισμού, παρουσιάζοντας ένα ιδιαίτερα φροντισμένο μουσικό πρόγραμμα, παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια του λαού μας αφιερωμένα στην Παναγιά, αφού πλέον είναι διαπιστωμένο ότι προσθέσει στην ατμόσφαιρα της κατάνυξης του Δεκαπενθήμερου και μια νότα «πολιτιστικής δροσιάς». Σκοπός να ελαφρύνει κάπως το έντονα θρησκευτικό συναίσθημα, να αγαλλιάσει και να ψυχαγωγήσει τους κατοίκους και τους επισκέπτες των πατρογονικών τους εστιών, να αναδείξει Εκκλησιαστικά μνημεία και υπέροχους χώρους θέας, προ πάντων όμως να αναδείξει ολόκληρη την επικράτεια της Μητροπόλεως Δημητριάδος.
Απ’ όλα τα καλά του Αυγούστου το πιο τρυφερό, το πιο λαχταριστό και λατρεμένο, είναι για τον ελληνικό λαό ο παραδοσιακός Δεκαπενταύγουστος, το «Πάσχα του καλοκαιριού», όπως ονομάζετε. Παντού στην Ελλάδα, στη στεριά και στα νησιά, στα βουνά και στ’ ακρογιάλια, τούτο το «χαροποιόν πένθος», όπως ονομάζει ο Φώτης Κόντογλου την Κοίμηση της Παναγίας, είναι ένα αυγουστιάτικο λαϊκό πανηγύρι, μια ξεχωριστή χαρά κι ευφροσύνη για όλους τους Έλληνες, καθώς συνδυάζει τη θρησκευτική κατάνυξη με το πάνδημο γιορτάσι.
Και βέβαια δεν είναι τόσο το γεγονός της Κοίμησης της Θεοτόκου, όσο κυρίως το πρόσωπο της Παναγίας, που έρχεται σαν μια ανάσα δροσιάς μέσα στον καυτό Δεκαπενταύγουστο και υποβάλλει και υποθάλπει τούτη τη ξεχωριστή γιορταστική ευφροσύνη. Γιατί η Παναγιά είναι η πιο αγαπημένη και οικεία μορφή για τον ορθόδοξο ελληνισμό, η Μάνα του Θεανθρώπου αλλά και η Μεγάλη Μάνα του κάθε ανθρώπου. Αυτή στην οποία εναποθέτουμε την «πάσαν ελπίδα μας», τα βάσανα και τους καημούς μας. Η «μεσίτρια», που μεταφέρει τα αιτήματά μας στον Μεγαλοδύναμο.
Η Υπέρμαχος Στρατηγός και η «σκέπη» των εθνικών μας δικαίων, η χαρά «πάντων των θλιβομένων», η προστάτρια των αδικουμένων, η «βακτηρία» των τυφλών, των πεινασμένων η τροφή, των ορφανών η βοηθός, η επισκέπτρια των αρρώστων.
Είναι τόσο οικείος και τόσο προσωπικός ο δεσμός του κάθε πιστού με την Παναγιά, ώστε η Μακαρισμένη αυτή Μορφή να μην θεωρείται σαν κάτι το άυλο και υπερκόσμιο αλλά σαν μια ζωντανή και γήινη φιλική παρουσία, που έχει μάλιστα το δικό της όνομα και που ξεχωρίζει από τις άλλες …Παναγίες, όπως ακριβώς ξεχωρίζει η μάνα του κάθε πιστού από τις άλλες μανάδες.
Έτσι δεν υπάρχει πόλη ή χωριό μέσα στην ελληνική επικράτεια, χωρίς κάποιο ναό αφιερωμένο στη χάρη της, ενώ η ίδια η «συντρέχτρα» Παναγιά, ανάλογα ακριβώς με το είδος της χάρης αυτής, που, σύμφωνα με τη λαϊκή πίστη, την παρέχει πρόθυμα και καλοσυνάτα στους προσφεύγοντες στη βοήθειά της, αλλά κι ανάλογα και μ’ ένα πλήθος άλλα χαρακτηριστικά της μορφής και της όποιας άλλης ιδιότητάς της, παρουσιάζεται με ποικίλα πρόσωπα κι ανάλογα ποιητικά ονόματα που της χάρισε μέσα στους αιώνες η ευλάβεια, η τρυφερότητα, η αφοσίωση αλλά και η πλούσια φαντασία του λαού μας.
Λένε πως σε κάθε 100 εκκλησιές οι 80 είναι αφιερωμένες στην Παναγιά και πως υπάρχουν πάνω από 1000 ονόματα που της χάρισε στο διάβα του χρόνου ο βαθιά θρησκευόμενος λαός μας. Ονόματα που σε κάποιο βαθμό τα πιο πολλά υποδηλώνονται και μέσα από την εικονογράφηση της κάθε Παναγιάς, όπως την «είδε» ή την οραματίστηκε και ο κάθε αγιογράφος.
Τούτες οι αναρίθμητες και κατάσπαρτες στον ελληνικό χώρο «Παναγιές» είναι που δίνουν σε κάθε γωνιά του τόπου μας το θρησκευτικό στίγμα αλλά και το ιδιαίτερο εκείνο λυρικό χρώμα ενός κατ’ εξοχήν Ελληνικού Δεκαπενταύγουστου, σφραγισμένου με την απαντοχή της Πρώτης και αξεπέραστης Μάνας, που πονεμένη γαλουχεί στον κόρφο της, μαζί με το «άκακο θύμα» – για να θυμηθούμε το Βάρναλη– το Θεάνθρωπο γιο της αλλά και τον καθένα που προσπέφτει στη Χάρη της.
Έτσι η Παναγιά κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη στον ελληνικό χώρο, μα πάνω απ’ όλα κυριαρχεί στην καρδιά του Έλληνα πιστού, που, θεωρώντας τη σχέση του με την Παναγία σαν σχέση μάνας και τέκνου, δηλώνει, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, με «ζηλωτική αμετροέπεια», πως «η Παναγιά είναι δική μας» ή «η Παναγιά είναι μαζί μας». Ο λαός μας, προς επίρρωση τούτης της στέρεας πίστης του, επικαλείται ένα πλήθος παλιών και νεότερων σωτήριων για τη χώρα μας και τους ανθρώπους της επεμβάσεων της Μεγαλόχαρης. Κι ένα μεγάλο μέρος του λαού μας θεωρεί ίσως και σήμερα πως η Παναγία, και μόνη αυτή, ως Εθνική μας Μητέρα, μπορεί να λυτρώσει τον ελληνικό λαό από τη σημερινή δεινή κρίση (κρίση οικονομική αλλά και κρίση των ηθικών αξιών) που τον ταλανίζουν.
Οι «Αυγουστιάτικες Παρακλήσεις», ο επιτυχημένος αυτός θεσμός της «Μαγνήτων Κιβωτού», ευελπιστούμε ότι από την επόμενη χρονιά, που με την γενναιόδωρη παρέμβαση της Παναγίτσας μας θα γίνουμε «ελεύθεροι», θα κατακλύσουν και πάλι τις καταπράσινες πλαγιές του Πηλίου και της Όσσας, τα εξωκλήσια και τις αυλές των Ιερών Ναών των πόλεων με ύμνους αλλά και παραδοσιακά τραγούδια γεμάτα πίστη στο πρόσωπό Της, που θα συμβάλλουν από κοινού στο πλημμύρισμα του νου και της καρδιάς από την χαρά του «Πάσχα του καλοκαιριού».
