Η πρόσφατη κινητοποίηση στη ΔΕΘ, όπου συμμετείχαν και αποστολές εργαζομένων και συνταξιούχων από τη Μαγνησία, ανέδειξε την αγωνία και την απογοήτευση αρκετών. Εκ μέρους των συνταξιούχων, εκτιμήθηκε ότι η παρουσία ήταν σημαντική, αλλά όχι ικανή να εξασφαλίσει δεσμεύσεις που θα ανακούφιζαν ουσιαστικά τους ηλικιωμένους. Οι προσδοκίες για μέτρα που θα βελτίωναν την οικονομική τους κατάσταση δεν ικανοποιήθηκαν.
Οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις
Όπως δήλωσε στο Ράδιο Ένα 102,5 και τον Ηλία Κουτσερή, ο πρόεδρος του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ Μαγνησίας, Γιώργος Ρούσσας, «εδώ και ενάμιση μήνα οι οργανώσεις των συνταξιούχων έχουν καταθέσει υπομνήματα σε όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου, πλην ενός, και έχουν ενημερώσει τα συναρμόδια υπουργεία Υγείας, Οικονομικών και Εργασίας. Υπήρξε η δέσμευση ότι στη Θεσσαλονίκη θα ανακοινωθεί κάτι θετικό για τους συνταξιούχους. Ωστόσο, οι εξαγγελίες δεν έφεραν κανένα ουσιαστικό μέτρο. Η απογοήτευση ήταν καθολική, αφού για ακόμη μία φορά οι συνταξιούχοι «πήραν το τίποτα».
Η προσωπική διαφορά
Όπως τόνισε ο κ. Ρούσσας, «κεντρικό πρόβλημα παραμένει η προσωπική διαφορά. Η κυβέρνηση εξήγγειλε ότι θα τηρηθεί ο κανόνας του 50%, ωστόσο αυτό δεν μεταφράζεται σε πραγματικά χρήματα για τους περισσότερους. Για 675.000 συνταξιούχους η προσωπική διαφορά παραμένει εμπόδιο, στερώντας τους οποιαδήποτε αύξηση στις συντάξεις για ακόμη δύο χρόνια. Η κατάσταση αυτή συντηρεί μια αδικία που κρατάει χρόνια και ενισχύει το αίσθημα αγανάκτησης».
Αποδυνάμωση των ταμείων
Παράλληλα, σύμφωνα με τον πρόεδρο των συνταξιούχων, «οι αποφάσεις για το επικουρικό ταμείο οδηγούν σε περαιτέρω αδιέξοδο. Οι νέοι εργαζόμενοι έχουν πλέον τον δικό τους «κουμπαρά», με αποτέλεσμα οι εισφορές τους να μην κατευθύνονται στο ταμείο από το οποίο θα πληρωθούν οι σημερινοί συνταξιούχοι. Έτσι, ενώ οι παλαιότεροι πλήρωναν κανονικά για δεκαετίες, σήμερα τα ταμεία μένουν χωρίς χρηματοδότηση και οι συντάξεις πιέζονται ακόμη περισσότερο».
Οι απώλειες των τελευταίων 15 ετών
Οι συνταξιούχοι ζητούν την επιστροφή όσων τους αφαιρέθηκαν τα τελευταία χρόνια: την 13η και 14η σύνταξη, την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, αλλά και την αποκατάσταση των περικοπών. Υπολογίζεται ότι εδώ και μία δεκαετία χάνονται περίπου 10 δισ. ευρώ τον χρόνο από τις συντάξεις λόγω κρατήσεων και μνημονιακών μέτρων. Αν αυτά τα χρήματα είχαν μείνει στους συνταξιούχους, η ζωή τους θα ήταν πολύ πιο αξιοπρεπής.
Οργή και νέοι αγώνες
Η απογοήτευση μετατρέπεται σε οργή. Η κυβέρνηση, όπως καταγγέλλεται, προχώρησε στη διάθεση τεράστιων ποσών για την οικονομία και τις επενδύσεις, αλλά οι συνταξιούχοι πήραν ελάχιστα. Από το υπερπλεόνασμα των 11,4 δισ., μόλις 370 εκατομμύρια κατευθύνθηκαν σε αυτούς. Για ένα κοινωνικό σώμα που αποτελεί το 38% του πληθυσμού, αυτή η στάση θεωρείται ντροπιαστική.
Η ανάγκη για οργάνωση και μαζικότητα είναι πλέον πιο επιτακτική από ποτέ. Οι συνταξιούχοι σχεδιάζουν τα επόμενα βήματα, με ενημέρωση συναδέλφων και συμμετοχή σε νέους αγώνες, ώστε να διεκδικήσουν συλλογικά όλα όσα χάθηκαν.
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους
Η συζήτηση δεν μένει μόνο στις συντάξεις. Οι συνταξιούχοι αντιδρούν και στο νέο νομοσχέδιο που προβλέπει εργασία έως και 13 ώρες την ημέρα. Ένα τέτοιο μέτρο, όπως τονίζεται, εξαντλεί τις αντοχές των εργαζομένων και στερεί τον χρόνο τους με τις οικογένειες. Οι συνταξιούχοι δηλώνουν ότι θα σταθούν στο πλευρό των παιδιών τους και των νέων εργαζομένων, γιατί οι αγώνες για αξιοπρέπεια αφορούν όλες τις γενιές.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης : Αλίκη Γεωργοπούλου
