Αμέσως μετά το άνοιγμα των μετακινήσεων, ο γνωστός ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς δεν έχασε χρόνο και… κατέφυγε στον αγαπημένο του Λαύκο. Από εκεί άλλωστε μίλησε και στο «Ράδιο Ένα 102,5» και στον Ηλία Κουτσερή, για το παρόν αλλά και τα σχέδιά του για το μέλλον, αποθεώνοντας την περιοχή!
Αφορμή για τη συζήτηση, ήταν και η παράσταση που θα δώσει το Σάββατο 8 Αυγούστου στις 9 το βράδυ στις Σταγιάτες, παρέα με τον γνωστό συγγραφέα και στιχουργό, Θωμά Κοροβίνη.
«Είναι περίπου 40 χρόνια η σχέση μου με τον τόπο και αισθάνομαι ότι ανακάλυψα τον απωλεσθέντα Παράδεισο του κόσμου σε ένα χωριό, εδώ στο Λαύκο. Βρέθηκα εδώ με την οικογένειά μου, μεγαλώσανε τα παιδιά μου, μου κάνανε εγγόνια και το σημείο αναφοράς όλων αυτών, είναι η Μαγνησία, ο Βόλος και ο Λαύκος, που έχει… πολιτογραφηθεί πολύ δυνατά στον τουριστικό χάρτη, γιατί έχει πολλούς ξενώνες και εστιατόρια και μαζεύει πάρα πολύ κόσμο» τόνισε αρχικά.
-Είναι ευχάριστες λοιπόν οι στιγμές εκεί…
«Τα πράγματα φαίνονται στην κρίση. Στις καλές στιγμές όλοι είμαστε καλά. Στον Λαύκο, αυτό το μικρό, ταπεινό χωριό, η αίσθηση μου είναι σαν ο κορωνοϊός να είναι απών. Οι άνθρωποι είναι πολύ προσεκτικοί και ακόμη και στα εστιατόρια κρατούν αποστάσεις, αλλά παράλληλα κράτησε όλη την ατμόσφαιρα και την ιδιαιτερότητα που έχει ώστε να αισθάνεσαι πραγματικά ότι εδώ δεν μας βρίσκει τίποτα. Αυτό το βρίσκω πραγματικά πολύ ξεκούραστο, σε μία στιγμή που βαλλόμαστε από παντού σαν πλανήτης, με πράγματα που μόνο σε επίπεδο επιστημονικής φαντασίας θα είχαμε σκεφτεί».
-Τραβά πάντως την προσοχή αρκετών καλλιτεχνών η περιοχή!
«Σκεφτείτε τι θίασο θα μπορούσαμε να έχουμε φτιάξει με όσους έχουν ήδη πολιτογραφηθεί… πολίτες της Μαγνησίας, από τους συναδέλφους μου, εξαιρετικούς και ταλαντούχους! Μας συνδέει αυτή η χημεία του τόπου. Δεν είναι τυχαίο που οι Κένταυροι βρίσκονταν στην περιοχή, ως δάσκαλοι ψυχών»!
-Εσάς που σας βρήκε η καραντίνα;
«Όπως όλους τους συναδέλφους μου, με βρήκε αιφνιδίως. Παραμένω ιδιαίτερα ενεργός καλλιτέχνης και παίζαμε τις «Τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ με μεγάλη επιτυχία και με προοπτικές. Βίαια όλα αυτά κλείσανε και βρεθήκαμε μετέωροι όπως όλοι οι Έλληνες. Εγώ πειθαρχώντας στο ότι δεν έπρεπε να μετακινηθώ, αφού δεν ξέραμε τι είναι αυτή η πανδημία, δεν ήθελα να είμαι η πιθανή αιτία να μεταδοθεί ο ιός και δεν θα μπορούσα να το αποδεχθώ. Παρέμεινα στο σπίτι μου αποκλεισμένος, πειθαρχώντας στους γιατρούς, και νομίζω ότι το στοίχημα κερδήθηκε στον τόπο μας μόνο από αυτό. Όταν άνοιξαν οι μετακινήσεις εκτός σπιτιών, βρέθηκα από τα τέλη Μαΐου μέχρι και σήμερα στον Λαύκο, και είναι σαν να ήρθα χθες».
-Πώς περνάει αλήθεια η ώρα εδώ;
«Η κρυφή μου ιδιότητα εκτός από ηθοποιός και καλλιτέχνης είναι και η συγγραφή. Έχει ήδη κυκλοφορήσει ένα βιβλίο, το «Cine Λαύκος», μια αναφορά φίλων και του τόπου με πολύ χιούμορ, προσπαθώντας να καταγράψω περιπέτειες ανθρώπων που πιθανώς κάποιος δεν τα ξέρει σε έναν χώρο. Οπότε ήταν μια καλή ευκαιρία για να ξαναδιαβάσω και να γράψω».
-Πλήρης απασχόληση δηλαδή…
«Όταν είσαι εδώ έχεις πολλή δουλειά να κάνεις! Υπάρχει ο κήπος και οι εργασίες σ’ αυτόν, έχεις να συναντήσεις φίλους. Δεν κάθομαι ούτε μία στιγμή, και το κυριότερο είναι ότι ασχολήθηκα ξανά με το σπίτι μου, όπως και η γυναίκα μου, γιατί το είχαμε λίγο εγκαταλείψει λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ξέρετε, αυτά τα σπίτια έχουν μνήμη και σε εγκαταλείπουν πρώτα …αυτά αν έχεις φύγει. Έτσι ξανακέρδισα την επικοινωνία με τις… πέτρες! Δεν είμαι οικολόγος με την τρέχουσα λογική, αλλά στο βάθος θεωρώ ότι όλοι έχουμε σχέση με τη γη, προερχόμαστε από αυτή, ακόμη και αν οι δουλειές μας υποχρέωσαν να είμαστε σε κάποιες θέσεις, η επιστροφή στη γη αποκτά μία εξαιρετική δυναμική αλήθειας, ευτυχίας και ευλογίας. Συναντάς ξανά την αλήθεια και τη φύση, που είναι πιο ισχυρή από σένα και το στοίχημα κερδήθηκε με το ίδιο το πρόβλημα της πανδημίας. Σκεφτείτε ότι ένας ιός νίκησε έναν παντοδύναμο πλανήτη.
-Δεν αρνείστε βέβαια και το θέατρο, όπως για μία βραδιά στις Σταγιάτες, έτσι;
«Δεν θα μπορούσα να πω όχι σε μία πρόσκληση ανθρώπων και κατοίκων που έχουν κάποιες οικολογικές ευαισθησίες, που διεκδικούν το αυτονόητο, και ότι ένας φυσικός πόρος όπως το νερό τους ανήκει και δεν θα μπορούσε ερήμην τους ο οποιοσδήποτε να έρθει και να τους το πάρει, χωρίς τη δική τους συναίνεση. Με ενοχλεί πάρα πολύ αυτού του τύπου το «αποφασίζω και διατάζω». Δεν μου αρέσει αυτή η χώρα που λειτουργεί έτσι. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου ήμουν πάντα απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση.
-Εκεί τι θα δουν οι επισκέπτες- θεατές;
«Δεν θα μπορούσα να πω όχι σε μία πρόταση με… ηθικό αυτουργό τον Θωμά Κοροβίνη, ένας εξαιρετικός και εκλεκτός φίλος, που είναι στα Πλατανίδια και έχει πολιτογραφηθεί κάτοικος, ενώ δεν είναι η γεννέτειρά του. Του αρέσει να είναι εδώ και είναι εξαιρετικός και ταλαντούχος συγγραφέας. Ήταν μία πολύ καλή δικαιολογία για να βρεθούμε το Σάββατο για να κάνουμε ένα αναλόγιο μαζί με μουσική, για να πούμε ένα θέμα που μας «καίει» όλους, όπως είναι ο θάνατος. Όλο αυτό όμως θα είναι αισιόδοξο. Υπάρχει μία μουσική κομπανία από εξαιρετικούς καλλιτέχνες, και δύο φίλοι θα συζητήσουν και θα απλώσουν εύπεπτα τη μεταφυσική με το κείμενο του Θωμά».
-Τα σχέδια τι περιλαμβάνουν από εκεί και πέρα;
«Έχουν δρομολογηθεί κάποια πράγματα, απλά είναι σε αναμονή. Στο θέατρο Βεάκη η Σοφία Σπυράτου και ο Άκης Δήμου έγραψαν ένα εξαιρετικό κείμενο και μαζευτήκαμε κάποιοι φίλοι και καλοί ηθοποιοί… Το κείμενο μας αγγίζει όλους και λέγεται «Πέρα από τον Βόσπορο» και αναφέρεται στα γεγονότα του 1955 με τον διωγμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, από το τότε τουρκικό καθεστώς. Ήταν αν θέλετε η τελευταία βίαια ενέργεια όσον αφορά την Ελλάδα και όχι την Κύπρο, καθώς εκδιώχθηκαν οι αυτόχθονες κάτοικοι της Πόλης και περιγράφει εκείνη την εποχή με χιούμορ και αλήθεια, βασισμένο σε ιστορικά γεγονότα. Το αστείο της όλης ιστορίας είναι ότι εγώ θα υποδυθώ έναν Τούρκο και αναμένονται ενδιαφέρουσες καταστάσεις! Από εκεί και πέρα είναι δρομολογημένες και άλλες παραστάσεις, στο Φεστιβάλ Αθηνών για παράδειγμα. Ως πρόθεση εργασίας πάμε καλά, στην πράξη να δούμε! Ό,τι και αν συμβεί και το αντεύχομαι σχετικά με την πανδημία, το plan B θα είναι ο Λαύκος και να μιλάμε από εδώ»!
