Κουρασμένη χαρακτηρίζει την ελληνική οικονομία η νέα πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Κ.Ελλάδος κα Ελένη Κολιοπούλου σε συνέντευξή της στη «Μαγνησία». Η κα Κολιοπούλου αναφέρεται στα προβλήματα της βιομηχανίας, όπως το κόστος ενέργειας, η έλλειψη ρευστότητας, η υψηλή φορολογία κ.α. περιγράφοντας με μελανά χρώματα την κατάσταση που επικρατεί στις επιχειρήσεις. Τονίζει επίσης, ότι ζητούμενο για την ανάκαμψη της οικονομίας δεν είναι μόνο να προσελκύσουμε νέες επενδύσεις αλλά να σώσουμε και τις ήδη υπάρχουσες επιχειρήσεις. Για την προοπτική να βγούμε από το αδιέξοδο επιδιώκοντας αύξηση των εξαγωγών η κα Κολιόπουλου αναφέρει ότι με βάση πρόσφατα στοιχεία οι εξαγωγές «σέρνονται». Η πρόεδρος του ΣΒΘΚΕ μιλάει επίσης για την τάση περαιτέρω αποβιομηχάνισης στη Μαγνησία, επισημαίνοντας πως «όταν μια επιχείρηση κλείνει, δεν είναι μόνο πλήγμα άμεσο για τους εργαζόμενους, τους προμηθευτές ή για τους ιδιοκτήτες της. Είναι ένα πολύ μεγάλο πλήγμα για την κοινωνία».
Συνέντευξη στον Αρχιμήδη Καρεκλίδη
Κα Κολιοπούλου έχετε συμπληρώσει σχεδόν εκατό ημέρες από τότε που αναλάβατε την προεδρία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας & Κεντρικής Ελλάδος. Τι έχετε αντιμετωπίσει αυτό το πρώτο διάστημα και τι συναισθήματα σας έχουν δημιουργηθεί;
Τα συναισθήματα είναι τιμής και ευθύνης. Τιμή που μου έκαναν όλοι όσοι είχαν την καλοσύνη να με εμπιστευτούν σε αυτή τη θέση και βαριά ευθύνη, καθώς είναι πολύ δύσκολες εποχές, για την ηγεσία ενός κατεξοχήν παραγωγικού και βιομηχανικού συνδέσμου της περιφέρειας, με όλα τα θέματα που αντιμετωπίζει και πρέπει να αντιμετωπίσει στο επόμενο διάστημα. Παρέλαβα έναν σύνδεσμο σε εξαιρετική κατάσταση σε όλα τα επίπεδα. Ανθρώπους ειδικευμένους, πρόθυμους και άξιους, οπότε είμαι πολύ τυχερή. Ο κ. Δοντάς, ο απελθών πρόεδρος ήταν εξαιρετικός επίσης.
Από εδώ και πέρα σαφώς περνάμε για μία ακόμα φορά, γιατί η κρίση έχει κρατήσει πάρα πολλά χρόνια και η κούραση είναι πολύ μεγάλη, ένα εξαιρετικά σημαντικό και πάρα πολύ δομικό κομμάτι του τι θα γίνει από εδώ και πέρα με αυτόν εδώ τον τόπο. Το β’ εξάμηνο του 2016, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι σημαντικό γιατί θα δείξει που πάμε και αν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τον «κόφτη». Είναι σημαντικό γιατί θα δείξει πως θα πάει η τελευταία «ουρίτσα» της αξιολόγησης που είναι από τις 15 Σεπτεμβρίου και έπειτα, οπότε θα έρθουν και οι αξιολογητές. Είναι σημαντικό γιατί, μέχρι στιγμής δεν έχουμε καταφέρει να κρατήσουμε τις εκτιμήσεις της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς ήμασταν πιο πίσω και στο α’ και στο β’ τρίμηνο. Στο α’ τρίμηνο είχαμε ύφεση 0,8% και το β’ 0,7%. Εάν δεν βγούμε στην ανάπτυξη και να βγούμε στην επιφάνεια, δυστυχώς ο λογαριασμός θα είναι πολύ μεγάλος στο τέλος και θα τον πληρώσουμε όλοι μαζί.
Πως βλέπετε την κυβέρνηση ένα χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας; Έχουμε νέο αναπτυξιακό νόμο, προσπάθεια για αναδιαμόρφωση του ενεργειακού χάρτη της χώρας κλπ.
Κάθε κυβέρνηση δίνει τον δικό της χαρακτήρα. Συνεχίζουμε να πηγαίνουμε ένα βήμα εμπρός και ένα – ενάμισι βήμα πίσω. Πάλι δεν έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Συνεχίζει να είναι υψηλό το κόστος ενέργειας για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Κάνει μια προσπάθεια η ΔΕΗ με τους συνεπείς πελάτες της, δίνοντας μια ανάσα. Είναι όμως μέτρα τα οποία δεν είναι μόνιμα και μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανακληθούν. Συνεχίζει η ενέργεια να είναι η ακριβότερη σε όλη την Ευρώπη και αυτό μας βγάζει με τη μία εκτός ανταγωνισμού.
Οι εναλλακτικοί πάροχοι δεν προσφέρουν λύσεις για τη μείωση του ενεργειακού κόστους;
Στις ενεργοβόρες βιομηχανίες όχι! Το τοπίο είναι θολό και παράξενο. Ακόμα και για τις προθέσεις των εταίρων μας και για τους όρους που έβαλαν να γίνουν όλα αυτά. Για το σχέδιο NOME για παράδειγμα, που είναι ο τρόπος που θα γίνονται οι δημοπρασίες στον τομέα της ενέργειας και το οποίο πετάει έξω τις βιομηχανίες από το να συμμετέχουν στις δημοπρασίες και να αγοράσουν φθηνή ενέργεια. Έχουμε πολλά ερωτηματικά πάνω σε αυτό.
Πέρα από το ενεργειακό κόστος βέβαια το οποίο είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η βιομηχανία, αυτό που δοκίμασε τις αντοχές πολλών επιχειρήσεων ήταν η επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων (capital control) πριν από ένα χρόνο.
Μπορεί στην καθημερινότητα ο κόσμος να συνήθισε λίγο αυτή την κατάσταση, αλλά για τις επιχειρήσεις δεν είναι το ίδιο. Παρά το ότι έχει γίνει κάποια χαλάρωση στα capital control, συνεχίζει να είναι τροχοπέδη. Όταν δεν υπάρχει ελεύθερη κίνηση των κεφαλαίων και παράλληλα τόσο μεγάλο θέμα με τις τράπεζες οι οποίες αυτή τη στιγμή ακόμα είναι σε πολύ μεγάλη αναταραχή, γιατί θα αλλάξουνε οι διοικήσεις τους ή γιατί έχουν πρόβλημα με τα «κόκκινα» δάνεια κλπ. δεν υπάρχει ρευστότητα στην αγορά. Αντίθετα δημιουργείται μεγαλύτερος «στραγγαλισμός» και έλλειψη ρευστού.
Χρηματοδοτικά εργαλεία όπως το πακέτο «Γιουνκέρ» και η ΕΤΕπ κατά πόσο μπορούν να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να βρουν διέξοδο στο πρόβλημα της ρευστότητας;
Για επενδύσεις κάτω των 10 εκ. ευρώ πρέπει να απευθυνθείς στις ελληνικές τράπεζες. Άρα αντιμετωπίζεις το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, με όλα αυτά τα οποία φέρει. Πάνω από 10 εκ. ευρώ μπορείς να πας στην Ευρώπη. Οι επενδύσεις όμως αυτές αφορούν μεγάλες επιχειρήσεις. Εμείς εδώ στην Ελλάδα έχουμε μικρές εταιρίες. Το 0,1% των επιχειρήσεων είναι μεγάλες στην Ελλάδα. Όλες οι υπόλοιπες είναι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Για αυτές τις επιχειρήσεις, οι οποίες είναι «κουρασμένες» και μάλιστα έχουν πιάσει «ταβάνι» στον δανεισμό τους, έχουν θέματα, ρυθμίσεις κλπ δεν γίνεται κάτι. Συνεχίζω να λέω «κούραση» διότι αυτό είναι που διέπει την ελληνική οικονομία και την κοινωνία. Μία κούραση!
Ο πρωθυπουργός έχει ορίσει ως σημείο κλειδί στην εξέλιξη της κρίσης την ανακούφιση από το χρέος το οποίο θα δώσει την ευκαιρία στην ιδιωτική οικονομία να αναπτυχθεί. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και πόσο άμεσα;
Δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Μακάρι. Κάθε κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση σαφώς είναι αυτό που ζητάμε και θέλουμε. Δεν ξέρουμε όμως πότε και πως θα γίνει αυτό. Δεν ξέρουμε ακόμη τι επίπτωση θα έχει στην ελληνική οικονομία. Στα μεγάλα ή στα μικρά νούμερα. Βεβαίως και πρέπει να γίνει, αλλά δεν ξέρουμε πότε και πως. Προς το παρόν ζούμε αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή.
Ποιες πιστεύετε πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της κυβέρνησης; Έχετε κάποιες προσδοκίες γι’ αυτά που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ;
Ξέρετε, στο πολιτικό επίπεδο αρκετά πράγματα είναι μονόδρομος. Βέβαια εμείς, οι επιχειρήσεις, δεν είμαστε πολιτικοί. Εμείς είμαστε στην καθημερινότητα, στην οικονομία και στην αγορά. Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα που μπορεί να πει ή να κάνει κανείς. Θα ζητούσαμε από τους πολιτικούς, μια σταθερότητα. Μια πολιτική σταθερότητα, γιατί ένα από πράγματα που ζητάει κάποιος που θέλει να επενδύσει είναι σταθερότητα. Αυτό που χρειάζεται επίσης είναι εμπιστοσύνη.
Η φορολογία;
Δεν το συζητάμε. Μας έχουν «ταράξει», εμάς και όλο τον κόσμο. Όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι, διότι οι πάντες φορολογούμαστε πάρα πολύ. Αυτή τη στιγμή το κράτος περιμένει να εισπράξει 4,5 δις φόρους από τις επιχειρήσεις έως το τέλος του χρόνου. Είναι τεράστιο το νούμερο! Έγιναν πάρα πολλές αυξήσεις. Έχουμε αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 100% με ανεβασμένα όμως τα ποσοστά φορολόγησης από το 26% στο 29%. Αυξήθηκαν οι ασφαλιστικές εισφορές, ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ. Σε κάποιους κλάδους αυξάνονται οι ειδικοί φόροι που τους επιβαρύνουν. Είναι λοιπόν μια σωρεία επιβαρύνσεων πάλι στις επιχειρήσεις. Είναι πολύ σοβαρό αυτό.
Έχετε παρατηρήσει αν, υπό αυτή την οικονομική πίεση και λόγω της φορολογίας, οι επιχειρήσεις στρέφονται προς τις εξαγωγές;
Δυστυχώς οι εξαγωγές φαίνονται να «σέρνονται». Τα νούμερα που έχουμε στη διάθεσή μας, δείχνουν ότι οι εξαγωγές δεν είναι στην καλύτερη φάση αυτή τη στιγμή. Έχουν μια τάση να μειώνονται. Όταν όμως το κόστος του ελληνικού προϊόντος έχει όλες αυτές τις επιβαρύνσεις, πως θα είναι ανταγωνιστικό; Και πάλι, όπως έχουμε πει αρκετές φορές, πολλές από τις εξαγωγές που γίνονται, είναι εξαγωγές ανάγκης που γίνονται με τιμές κάτω του κόστους. Γιατί την ώρα που έχει καταρρεύσει η εσωτερική κατανάλωση, για να μπορέσει μια εταιρία να υπάρχει πρέπει να μπορεί να παράγει. Αναγκαστικά λοιπόν, προσπαθεί να κάνει ότι είναι δυνατόν για να μπορέσει να πουλήσει.
Σε ότι αφορά τα της περιοχής μας κ. Κολιοπούλου, διαπιστώνουμε μια πρωτοφανή κατάσταση αποβιομηχάνισης που είχαμε να δούμε από τη δεκαετία του 90’. Πολλές βιομηχανίες έκλεισαν, άλλες μεταφέρθηκαν κλπ. Τι μέλλει γενέσθαι για τη βιομηχανία της Μαγνησίας;
Είναι πραγματικό συγκλονιστικό όλο αυτό. Όταν μια επιχείρηση κλείνει, δεν είναι μόνο πλήγμα άμεσο για τους εργαζόμενους, τους προμηθευτές ή για τους ιδιοκτήτες της. Είναι ένα πολύ μεγάλο πλήγμα για την κοινωνία, διότι έχει πολλές επιπτώσεις σε αυτή. Αυτό φέρνει τη βαθιά κρίση. Δυστυχώς έχουν κλείσει πολλές βιομηχανίες στην περιοχή και αυτό είναι πολύ θλιβερό. Βέβαια η αποβιομηχάνιση έχει αρχίσει από πολύ παλιά και το ξέρετε. Tώρα είναι το τελευταίο κύμα των επιχειρήσεων που δεν άντεξαν πια. Προειδοποιούμε χρόνια τώρα, από την αρχή της κρίσης και πριν, γιατί η βιομηχανία είχε προβλήματα και πριν την κρίση. Δεν τα απέκτησε μόνο μέσα στην κρίση. Στην κρίση απέκτησε την κατάρρευση της αγοράς, προβλήματα ρευστότητας και αδυναμίας να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Δυστυχώς περιμένουμε μέχρι το τέλος του χρόνου να κλείσουν και άλλες 15.000 επιχειρήσεις, το οποίο είναι πραγματικά τρομερό. Τι μπορεί να γίνει; Να προστατέψουμε τουλάχιστον αυτό που έχουμε. Δεν είναι θέμα μόνο να κάνουμε καινούριες εταιρίες, να φέρουμε την ανάπτυξη μέσα από υψηλής τεχνολογίας επενδύσεις κλπ. Όλα είναι δεκτά και αποδεκτά. Εδώ είναι να σώσουμε και αυτούς που υπάρχουν.
Τι άποψη έχετε για τη σύσταση του Φορουμ για τη Βιομηχανία
Η κα Τζάκρη έχει πολύ αγαθές προθέσεις και το έχει δείξει σε βάθος χρόνου. Δείχνει ότι πραγματικά θέλει να γίνει κάτι και ήταν σοβαρή προσπάθεια που έγινε με το Φόρουμ όπου κλήθηκαν όλοι οι παράγοντες της οικονομίας και της κοινωνία να βάλουν το «λιθαράκι» τους. Ωραία επί χάρτου, να δούμε όμως τι γίνεται και στην πραγματικότητα. Διότι έχουν έναν επενδυτικό νόμο που πρέπει να δούμε πως θα δουλέψει. Κατά τη δική μου εκτίμηση, βλέποντας την εφαρμογή του στην δική μου επιχείρηση που βρίσκεται στη Φθιώτιδα, δυστυχώς δεν εξυπηρετεί κανένα επενδυτικό μου σχέδιο. Μπορεί να είναι μια σύμπτωση. Μπορεί να είναι όμως ένα σύμπτωμα ανησυχίας για τον επενδυτικό νόμο. Θα δείξει, καθώς είναι πολύ νωρίς ακόμη.
Υπάρχει μια εντύπωση ότι οι βιομηχανίες αντιμάχονται τις Μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ισχύει κάτι τέτοιο;
Προσωπικά μου φαίνεται κοντόφθαλμο. Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας. Η Ελλάδα μάλιστα έχει την ιδιαιτερότητα να έχει πολλές μικρές επιχειρήσεις. Πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ραχοκοκαλιά; Θεωρώ ότι μια τέτοια άποψη είναι αβάσιμη. Για να λειτουργήσει μια οικονομία χρειάζονται όλοι, μικροί, μεσαίοι, μεγάλοι και πολύ μεγάλοι.
Αναφορικά με τις υποδομές που υπάρχουν στην περιοχή μας είστε ικανοποιημένη;
Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη σε ένα τόπο χωρίς ανταγωνιστικές υποδομές και μεταφορές, χερσαίες, θαλάσσιες και εναέριες. Οι υποδομές είναι το Α και το Ω. Από τη στιγμή που παράγεται ένα προϊόν πρέπει να μετακινηθεί για να πωληθεί. Χρειάζονται και τρένα και αεροπλάνα και καράβια κλπ. Οι υποδομές αναδεικνύουν έναν τόπο ή τον σβήνουν από τον χάρτη όταν δεν υπάρχουν. Οτιδήποτε γίνεται από οποιονδήποτε με σκοπό την ανάπτυξη των υποδομών, εμείς είμαστε μαζί του. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε στην Καλαμάτα. Μπήκε στον χάρτη αποκτώντας μια μεγάλη τουριστική επένδυση, αλλά και από την ανάπτυξη του αεροδρομίου. Το αεροδρόμιο της Ν.Αγχιάλου μπορεί να είναι της Κεντρικής Ελλάδας, χρειάζεται όμως τη συνεργασία όλων. Είναι τρεις ουσιαστικά περιφέρειες που πρέπει να ενδιαφερθούν γι’ αυτό. Χρειάζεται όμως ένα πολύ μεγάλο αριθμό επιβατών που φθάνει τις εκατοντάδες χιλιάδες. Επομένως θα πρέπει να είμαστε αρκετά κουμπωμένοι, στο τι ανακοινώνουμε, τι λέμε και τι ζητάμε. Χρειάζεται πολλή δουλειά.
Σε ότι αφορά το λιμάνι προέκυψε κάτι νέο μετά τις επαφές που είχατε με τη νέα διοίκηση του ΟΛΒ υπό τον κ. Σταυριδόπουλο;
Είχαμε μια πολύ καλή επικοινωνία. Του θέσαμε τα θέματα των μελών μας για ένα ανταγωνιστικό, μοντέρνο, λιμάνι το οποίο θα εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες των εξαγωγικών επιχειρήσεων. Χάρηκα που άκουσα ότι υπάρχει όρεξη από τη νέα διοίκηση του ΟΛΒ αλλά και την κεντρική διοίκηση για την ανάπτυξη του λιμανιού, διότι θα χρειαστούν πολλά χρήματα γι’ αυτό. Θα χρειαστεί μια επέκταση του λιμανιού και εκσυγχρονισμό. Το λιμάνι είναι μέσα στην πόλη και αυτό έχει τα θέματά του. Για τέτοιες επενδύσεις όμως χρειάζονται πολλά χρήματα, της τάξεως των εκατοντάδων εκατομμυρίων. Υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης από το πακέτο Γιουνκέρ, χρειάζεται και το ενδιαφέρον ιδιωτών επενδυτών. Ένα τέτοιο μείγμα θα δώσει ώθηση στο λιμάνι. Γιατί είναι ένα μεγάλο, έργο και ακριβό, αλλά απόλυτα αναγκαίο.
Βλέπετε τη Μαγνησία ως μια περιοχή που μπορεί να αναπτυχθεί με έμφαση στον τουρισμό ή τη βιομηχανία;
Εγώ πιστεύω ότι χίλιοι καλοί χωράνε.
Πού πρέπει να δώσουμε έμφαση;
Παντού! Ο τουρισμός βέβαια έχει το θέμα ότι είναι εποχικός, ενώ η βιομηχανία είναι όλο το χρόνο. Χρειάζεται ο συνδυασμός όλων. Μια περιοχή για να μπορέσει να αναπτυχθεί τα θέλει όλα. Θέλει υποδομές, πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή και τον τουρισμό.
Υπήρξε πρόσφατα μια παρέμβασή σας για την απαγόρευση κυκλοφορίας των φορτηγών στους παράπλευρους δρόμους του εθνικού οδικού δικτύου.
Πράγματι με αφορμή το νέο αυτό νόμο που απαγορεύει στα φορτηγά άνω των 3,5 τόνων να κυκλοφορούν στους παράπλευρους δρόμους. Υπάρχει θέμα σε αυτό ειδικά για τις βιομηχανίες της περιφέρειας. Είναι γνωστό ότι τα διόδια είναι εξαιρετικά ακριβά. Μα εξαιρετικά ακριβά! Βρήκαν λοιπόν τρόπο οι μεταφορείς και οι επιχειρήσεις να χρησιμοποιούν τους παράπλευρους δρόμους. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι υπάρχει ένα θέμα σε κάποια σημεία, σε κάποια άλλα όμως δεν υπάρχει. Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω πως, με μια μονοκοντυλιά βγαίνουν εκτός όλοι οι παράπλευροι δρόμοι.
Στην περίπτωση της Μαγνησίας κ. Κολιοπούλου έχουμε ένα ιδιαίτερα επιβαρυμένο δρόμο της Π.Ε.Ο Βόλου – Λάρισας όπου μάλιστα υπήρξαν και θύματα τρία νεαρά παιδιά.
Δεν το γνώριζα αυτό. Δεν έχω χρησιμοποιήσει τον συγκεκριμένο δρόμο, διότι πηγαίνω από το δρόμο με τα «σαμαράκια» για να βγω στη Λάρισα, ο οποίος είναι και αυτός απαράδεκτος. Φαντάζομαι και εκεί θα έχουν υπάρξει ατυχήματα. Σκεφθείτε ένα φορτηγό φορτωμένο με 25-30 τόνους να πηγαίνει από αυτό τον δρόμο. Σαφώς και δεν θέλουμε να γίνονται ατυχήματα να υπάρχει επικινδυνότητα διότι και εμείς οι ίδιοι κυκλοφορούμε στους δρόμους. Αυτό πάντως που έγινε με την απαγόρευση είναι και λίγο ύποπτο. Επίσης η διαδικασία για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων που βρίσκονται σε παράπλευρους δρόμους είναι σκοτεινή. Πολλές από τις επιχειρήσεις βρίσκονται σε παράπλευρους δρόμους, δεν βρίσκονται πάνω στο εθνικό δίκτυο. Ως φαίνεται η διαδικασία θα είναι γραφειοκρατική κι θα απαιτεί χρόνο.
