Οι παραδοσιακοί οικισμοί, είναι οικισμοί με ιδιαίτερη «ιστορική, πολεοδομική, αρχιτεκτονική, λαογραφική, κοινωνική και αισθητική» φυσιογνωμία διατηρώντας αναλλοίωτη την εικόνα που είχαν στον παρελθόν καθώς και τον τοπικό τους χαρακτήρα. Με ευθύνη του ΥΠΕΚΑ (Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας), 814 οικισμοί έχουν χαρακτηριστεί ως παραδοσιακοί. Στην Περιφέρεια Θεσσαλίας καταγράφονται 78 παραδοσιακοί οικισμοί. Η Μαγνησία διαθέτει τη «μερίδα του λέοντος», καθώς βρίσκονται οι 65 από τους 78 Πανθεσσαλικά παραδοσιακούς οικισμούς, που είχε σχεδόν όλα τα χωριά του Πηλίου και όχι μόνο. Οι παραδοσιακοί οικισμοί Μαγνησίας είναι οι: Αγία Κυριακή, Αγία Παρασκευή, Άγιος Βλάσιος, Άγιος Γεώργιος, Άγιος Δημήτριος, Άγιος Ιωάννης, Άγιος Λαυρέντιος, Άγιος Ονούφριος, Αγριά, Άλλη Μεριά, Αλόννησος, Ανακασιά, Ανήλιο, Άνω Γατζέα, Άνω Βόλος, Άνω Λεχώνια, Αργαλαστή, Αφέτες, Άφησσος, Βένετο, Βυζίτσα, Γλαφυρές, Δράκεια, Ζαγορά, Καλαμάκι (Πρόπαν), Κάλαμος, Κανάλια, Καλά Νερά, Κατηγιώργης, Κατηχώρι, Κάτω Γατζέα, Κάτω Λεχώνια, Κεραμίδι, Κερασιά, Κισσός, Κορώπη, Λαμπινού, Λαύκος, Λεφόκαστρο, Λύρη, Μακρινίτσα, Μακρυθράχη, Μελισσάτικα, Μετόχι, Μηλιές, Μηλίνα, Μούρεσι, Νεοχώρι, Νταμούχαρη, Ξυνόβρυση Ξουρίχτι, Παναγία Τρικερίου, ΠΙνακάτες, Πλατανιάς, Πλατανίδια, Πορταριά, Πουρί, Προμύρι, Σκόπελος, Σταγιάτες Συκή, Τρίκερι, Τσαγκαράδα, Χορευτό και Χόρτο.
