Μπορεί στο άκουσμα της λέξης «Πήλιο» οι περισσότεροι να σκέφτονται αυτόματα χειμερινές διακοπές και γραφικά χωριά σκαρφαλωμένα σε πλαγιές, γεμάτα ορεινές ομορφιές, όμως αυτή είναι μόνο μία όψη του περίφημου «Βουνού των Κενταύρων».
Η άλλη του όψη, αντιθέτως, ορίζεται από την άμεση γειτνίασή του με τον Παγασητικό Κόλπο και από χωριά με πανέμορφες παραλίες. Τοπία, δηλαδή, βασισμένα στον συνδυασμό βουνού και θάλασσας, ο οποίος κάνει το Πήλιο ιδανικό προορισμό για κάθε εποχή του χρόνου –όχι μόνο για τον χειμώνα.
Κάποια από αυτά τα παραθαλάσσια μέρη, μάλιστα, αποτελούν πια καλοκαιρινούς προορισμούς για πλήθη επισκεπτών, όπως συμβαίνει λ.χ. με τον Άγιο Ιωάννη ή με παραλίες σαν τον Μυλοπόταμο και τη Νταμούχαρη. Όσοι αγαπούν τον πιο ήπιο τουρισμό, όμως, θα βρουν και γωνιές πλήρως αναπτυγμένες, οι οποίες παραμένουν μακριά από την πολυκοσμία, επενδύοντας συνειδητά σε μια αίσθηση γαλήνης. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το Λεφόκαστρο: ένα τυπικό, γραφικό ψαροχώρι του Πηλίου, με ωραίες ακτές, κατάλληλες για κολύμπι.
Το Λεφόκαστρο με μια ματιά
Πέτρινα σπίτια και κοκκινωπές στέγες από κεραμίδια ξεπροβάλλουν μέσα από ένα τοπίο πλούσιο σε βλάστηση, με το πράσινο να φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Αυτή είναι η πρώτη εντύπωση που θα αποκομίσετε φτάνοντας στο Λεφόκαστρο και δεν είναι διόλου απατηλή: πρόκειται για ένα γραφικό, πηλιορείτικο ψαροχώρι χωρίς μυστικές γωνιές, το οποίο υπόσχεται μέρες γαλήνης και χαλάρωσης στο πανέμορφο μεσοδιάστημα που συνδημιουργείται από το βουνό και τα νερά του Παγασητικού Κόλπου.
Γεωγραφικά το Λεφόκαστρο εντάσσεται στο νότιο Πήλιο, ως παραλιακό χωριό με πληθυσμό 73 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η ίδρυσή του δείχνει χαμένη στον χρόνο και δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια, διότι δεν το βρίσκουμε να αναφέρεται στις διαθέσιμες πηγές. Εξίσου ασαφές είναι όμως και το όνομά του, για το οποίο υπάρχουν αρκετές θεωρίες –ότι απηχεί λ.χ. κάποιο μεσαιωνικό «λευκό κάστρο» που υπήρχε παλιότερα εδώ και ήταν φτιαγμένο από άσπρες πέτρες ή ότι το συνθετικό «λεφό» αποτελεί παραφθορά του γλείφω, υπονοώντας ότι η τοποθεσία «γλείφεται από τη θάλασσα».
Το γεγονός, πάντως, ότι το όνομα δείχνει ελληνικής προέλευσης, μάλλον συνδέει τις ρίζες του Λεφόκαστρου με ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, τα οποία βεβαίωσαν την ύπαρξη βυζαντινού οικισμού βόρεια της μικρής χερσονήσου του χωριού, πολύ κοντά στη θάλασσα. Ο οικισμός αυτός φαίνεται να πρωτοσυγκροτείται στα τέλη του 4ου αιώνα, διατηρώντας τη φυσιογνωμία του ως και τον βαθύ Μεσαίωνα. Η εκκλησία της Παναγίας, ας πούμε, την οποία θα δείτε να δεσπόζει στο κέντρο του σύγχρονου χωριού, χτίστηκε πάνω στα ερείπια προγενέστερου ναού της Βυζαντινής εποχής. Απαιτούνται ωστόσο έρευνες πιο συστηματικές και μεγαλύτερης έκτασης, ώστε να αποκαλυφθεί ευκρινέστερα το παρελθόν του οικισμού.
Τριγυρνώντας τώρα στο σύγχρονο χωριό, το κυρίως ενδιαφέρον βρίσκεται στη φυσική ομορφιά και στις παραλίες. Αξίζει όμως να περάσετε μια βόλτα από το καλοφτιαγμένο τοξωτό γεφύρι, το οποίο χτίστηκε το 1891 και αποτελεί δείγμα της παραδοσιακής, πετρόχτιστης αρχιτεκτονικής της περιοχής, αλλά και από την ακόμα παλιότερη βρύση (τη λεγόμενη και «Μεγάλη Βρύση»): φτιάχτηκε το 1777, επί Τουρκοκρατίας, σώζει μάλιστα και επιγραφή με το όνομα του δωρητή της Αχμέτ Αγά.
Παρά το μικρό του μέγεθος, επίσης, το Λεφόκαστρο διαθέτει 4 παραλίες για τους επισκέπτες της θερινής σεζόν ή όσους αρχίζουν τα μπάνια ήδη από τα μέσα Μαΐου. Αυτή που θα αντικρίσετε πιο άμεσα φτάνοντας εδώ είναι η ανοργάνωτη ακτή με τα βότσαλα, η οποία απλώνεται μπροστά ακριβώς από το κέντρο του χωριού: τα νερά είναι πεντακάθαρα και αρκετά ρηχά, ώστε να προσφέρονται και για οικογένειες με μικρά παιδιά, ενώ υπάρχουν και μαγαζιά κοντά, για κάθε σας ανάγκη.
Πιο διάσημη, όμως, είναι η παραλία Ραζή, η οποία βρίσκεται λίγο έξω από τα επίσημα όρια του Λεφόκαστρου, στην κατεύθυνση προς Άφησσο. Κι εδώ θα βρείτε καθαρά και κρυστάλλινα νερά, σε μια ανοργάνωτη ακτή γεμάτη δέντρα (αλμυρίκια), τα οποία φτάνουν σχεδόν στη θάλασσα, παρέχοντας έτσι άπλετο ίσκιο για τους επισκέπτες. Επιπλέον, λίγο πριν βγείτε από τα σύνορα του χωριού θα συναντήσετε και την παραλία της Αγίας Ευθυμίας (γνωστή στους ντόπιους ως «Αγιαθυμιά»), πλάι σε μια μικρή χερσόνησο, ενώ για τους πιο περιπετειώδεις υπάρχει και η Γούρνα. Σε αυτήν την κατάφυτη αμμουδιά μπορείτε να φτάσετε μόνο περπατώντας, από ένα πέτρινο μονοπάτι μέσα στο Λεφόκαστρο, το οποίο κατηφορίζει παράλληλα σε μια ρεματιά, οδηγώντας σε έναν ειδυλλιακό, απομονωμένο κόλπο, κρυμμένο ανάμεσα σε καλάμια και κυπαρίσσια. Αξίζει να μείνετε εδώ ως αργά το απόγευμα για να θαυμάσετε το ηλιοβασίλεμα.
Πηγή: https://www.travel.gr/
