Ως τραγωδία χαρακτηρίζει την αποξένωση των γονιών από τα παιδιά τους, και έναν κύριο παράγοντα μιας ζωής γεμάτης με θυμό και αδιέξοδα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε δυσάρεστες καταστάσεις στο μέλλον ο συγγραφέας και θεολόγος, Ηλίας Λιαμής. Μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ 102,5 και τον Ηλία Κουτσερή, με αφορμή πρόσφατη εκδήλωση στην Ι.Μ.Δ., αναφορικά με τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τους νέους ανθρώπους, υποστήριξε ότι πλέον κανένας δεν μιλάει με τον άλλο και προτιμά να κοιτάει στο κινητό του με την … κλίση του κεφαλιού να είναι μόνιμα προς τα κάτω.
«Δεν αρκούν ψυχολογικές
συμβουλές και απαγορεύσεις»
Σε πρόσφατη ομιλία του, που διοργάνωσε η Ι.Μ.Δ. στο πλαίσιο της Σχολής Γονέων, είχε προσπαθήσει να εξηγήσει στο κοινό τον όρο της πνευματικότητας, καθώς πλέον δεν αρκούν ψυχολογικές συμβουλές είτε απαγορεύσεις, γιατί φαίνεται πως είναι αναποτελεσματικές και δεν λειτουργούν. «Η πνευματικότητα γενικά, ορίζεται ως εκείνα τα στοιχεία, που δίνουν δομή στη σκέψη και τη ζωή μας και ο καθένας από εμάς, έχει μια αίσθηση, του τι είναι καλό και τι είναι κακό, που ανήκουμε, ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας, γιατί είναι κακό ή γιατί να είναι καλό το να είναι κάποιος κολλημένος στο κινητό του τηλέφωνο. Βάσει ποιου στοιχείου έρχεσαι να πεις στον εαυτό σου… «ξεκόλλα». Έτσι θα πρέπει να αποταθούμε σε θέματα που αγγίζουν το τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι ο νέος, τι του δίνει συγκρότηση. Μια ουσιώδης συνθήκη για να είναι κάποιος ευτυχής είναι να βγαίνει από τον εαυτό του και να αγαπάει.
Εάν θεωρώ ότι είναι κακό να απομονώνεται σε έναν εικονικό κόσμο, είναι γιατί κληρονόμησα, καλλιέργησα μέσα μου και δοκιμάζω κάθε μέρα εάν αυτά που σπούδασα, λειτουργούν. Αισθάνομαι πολύ καλύτερα όταν βρίσκομαι σε μια παρέα ανθρώπων παρά σε μια οθόνη. Όταν ο Χριστός ως γνήσιος θεολόγος λέει ότι η αγάπη, η έξοδος από τον εαυτό μας, η δυνατότητα να αισθάνεσαι το πρόβλημα του άλλου, είναι κάτι που χαρίζει γαλήνη σε έναν άνθρωπο, αυτό το χρησιμοποιώ για να πω μέσα μου και στους γύρω μου, ότι η απομόνωση της κινητής οθόνης είναι μια μίζερη ζωή. Είναι μια ζωή που κάνει έναν έφηβο να ζήσει πολύ πιο στενά από το εύρος της ζωής που του έχει δοθεί. Προσπάθησα να δώσω στους γονείς,την εικόνα του τι είναι άνθρωπος, τι είναι χαρά και ευτυχία ώστε να αρχίσουν να αξιολογούν τις καταστάσεις κάτω από αυτό το πρίσμα. Το δεύτερο που προσπάθησα να κάνω είναι να μην δαιμονοποιήσω, ούτε το διαδίκτυο, ούτε τα μέσα, ούτε το κινητό, ούτε τίποτα…, γιατί αποτελούν εργαλεία. Απλώς ήρθαν τα εργαλεία και αποκαλύψανε προβλήματα δυσλειτουργίας του ανθρώπου» δήλωσε χαρακτηριστικά ο κ. Λιαμής προσθέτοντας ότι δεν σημαίνει ότι προτού επεκταθεί και χρησιμοποιηθεί το ίντερνετ, οι άνθρωποι ζούσαν μια παραδεισένια ζωή και οι ανθρώπινες σχέσεις ήταν κάτι το υπέροχο. Απλά, τα μέσα που ήρθαν, αποκάλυψαν με οξύτατο τρόπο ότι υπάρχουν θέματα, τόσο στην κοινωνική όσο και στην προσωπική ζωή.
«Όταν σε μια οικογένεια δεν
ακούει κανείς τον έφηβο…»
Σύμφωνα με τον ίδιο, όταν ο έφηβος «κολλάει» στο διαδίκτυο σημαίνει ότι προσπαθεί να ικανοποιήσει μια ανάγκη με λάθος τρόπο επειδή κάποιος δεν ανταποκρίθηκε με σωστό τρόπο σε αυτή του την ανάγκη. «Όταν σε μια οικογένεια δεν τον ακούει κανείς ή μέσα σε ένα σχολείο το μόνο που ενδιαφέρει είναι οι επιδόσεις ή σε μια κοινωνία που δεν δίνει χώρο στον άνθρωπο να πει μια γνώμη ή να δημιουργήσει νέα πράγματα… είναι επόμενο την ανάγκη της δημιουργίας ή της ανθρώπινης επαφής να την αναζητήσει με στρεβλό τρόπο. Είτε αναζητώντας εικονικούς φίλους είτε αισθανόμενος ότι κάτι δημιουργεί γράφοντας ένα σχόλιο ή φτιάχνοντας μια ιστοσελίδα» ανέφερε.
Να βάλουμε στη ζωή μας προτεραιότητες
Επιπλέον ο κ. Λιαμής υποστήριξε ότι η τεχνητή νοημοσύνη θα αρχίσει σιγά σιγά να παίρνει τον ρόλο του γονιού και του πνευματικού και πρόκειται για μια ψευδαίσθηση, καθώς όταν απαντάει η ΑΙ δεν σημαίνει ότι νιώθει τον άνθρωπο. Επίσης οι έφηβοι νομίζουν στο κινητό κρύβεται ένας φίλος, ωστόσο, δεν κρύβεται κανένας, απλά μια μηχανή η οποία μαζεύει στοιχεία και έχει έναν και μοναδικό σκοπό να μας δελεάσει και να μας παγιδέψει μέσα σε αυτή τη διαδικασία. Πρόκειται για ένα προϊόν, το οποίο ζητάει πελάτες και πρόκειται να τους κερδίσει, εάν συνεχίσουμε να νομίζουμε πως με απλές συμβουλές και δαιμονοποιήσεις, θα λυθεί το πρόβλημα των εφήβων. «Τα παιδιά ζητούν μια επιδοκιμασία, τον έπαινο, το παράδειγμα, ζητάνε πράγματα που τα γνωρίζουμε, αλλά έχουμε αδιαφορήσει, ίσως και από ανάγκη.
Βλέπουμε ότι ένας γονιός πλέον δουλεύει, δεν έχει ούτε χρόνο, ούτε δυνάμεις. Πρέπει πια, να αρχίσουμε να βάζουμε στη ζωή μας προτεραιότητες. Το να μειωθεί ένας μισθός ή ένα εισόδημα, αποτελεί παράγοντα άγχους και απογοήτευσης, όμως το να χαλάσουν μέσα στο σπίτι οι σχέσεις, το να αποξενωθεί ο γονιός από το παιδί αποτελεί τραγωδία, τον κατ’ εξοχήν παράγοντα μιας ζωής γεμάτης θυμό, ματαιότητα και αδιέξοδα. Η κακή ανατροφή των παιδιών ή η αδιαφορία πληρώνεται σε βάθος χρόνου με πολύ οδυνηρό τρόπο. Το να μην ασχοληθούμε με τα παιδιά μας έχει κόστος και οι επιπτώσεις είναι πολλές φορές αργά για επανόρθωση. Έχουμε τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά παγιδευόμαστε στο μπέρδεμα των προτεραιοτήτων γιατί στη ζωή που ζούμε την ψυχή μας τη διεκδικούν με πολύ έντονο τρόπο, χώροι, διαδικτυακά προϊόντα, διαδίκτυο, εφαρμογές, με την αντίσταση να είναι δύσκολη, γιατί αποτελεί το καινούργιο για μικρούς και μεγάλους» κατέληξε ο κ. Λιαμής.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης: Γιώργος Στεργίου
