Λίγες ημέρες πριν και συγκεκριμένα στις 23 Ιουνίου, στην παραλία της Αγριάς, μέσα σε ένα πλήθος κόσμου, που επικροτούσε όλους εκείνους που έλαβαν μέρος στον 3ο Αγώνα Υπεραποστάσεων Κολύμβησης Ανοιχτής Θαλάσσης «Ιάσων Ζηργάνος» 2018, είδαμε να τερματίζει κι ένας Ολλανδός. Μάλιστα, η χαρά των παρευρισκομένων για τον τερματισμό του ήταν μεγάλη, γεγονός που κίνησε το ενδιαφέρον.
Πρόκειται για τον 29χρονο Vincent Eernstman, από το Άμστερνταμ της Ολλανδίας, ο οποίος εδώ και μερικές εβδομάδες έχει εγκατασταθεί στο Βόλο, ψάχνοντας ένα καινούργιο νόημα στη ζωή του. Η ιστορία του έχει μεγάλο ενδιαφέρον, μιας και αποφάσισε να αφήσει τις ανέσεις που είχε στην πατρίδα του, μία καλή δουλειά, ένα πολύ καλό εισόδημα και μια στρωμένη ζωή, προκειμένου να έρθει στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης για να αρχίσει…να ονειρεύεται!
Άφησε τα πάντα και ήρθε στον Βόλο
Η συζήτηση με τον Vincent είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Πρόκειται για έναν νέο άνθρωπο, 29 χρόνων, με ωραίο λόγο και χαρακτήρα… λίγο Ελληνικό!
«Οι γονείς μου όταν είχαν γνωριστεί, έκαναν διακοπές στην Ελλάδα και έφτασαν και στην Μαγνησία. Έμειναν για μέρες στην Ξυνόβρυση και αγάπησαν πραγματικά το μέρος. Νομίζω μάλιστα πως η σύλληψή μου έγινε εκεί, γι΄αυτό και πιστεύω ότι είμαι μισός Έλληνας», λέει με χιούμορ ο Vincent.
Η αγάπη των γονιών του για την Ελλάδα και συγκεκριμένα για την περιοχή του Ανατολικού Πηλίου τους οδήγησε να αγοράσουν ένα σπίτι κοντά στην παραλία της Πάλτσης. Έτσι ο Vincent κάθε καλοκαίρι για δύο μήνες απολάμβανε τον ήλιο και τη θάλασσα, ενώ ο εξωστρεφής του χαρακτήρας ήταν ικανός να «κερδίσει» τους πάντες στην περιοχή. Όμως από τα καλοκαίρια και τις διακοπές, πως έφτασε σε σημείο να παρατήσει τα πάντα στην Ολλανδία και να έρθει στην αγαπημένη του πόλη;
«Μένω στο Άμστερνταμ και είχα μία πολύ δουλειά που μου απέφερε αρκετά χρήματα. Εργαζόμουν σε μία εταιρεία ως έμπορος πετρελαίου. Τα είχα όλα. Σπίτι, μία πολύ καλή δουλειά, χρήματα, ταξίδια, κοινωνική καταξίωση. Για κάποιο χρονικό διάστημα όλο αυτό που ζούσα μου άρεσε πολύ, γιατί ήταν αυτό που ήθελα και ονειρευόμουν και είδα ότι το πέτυχα. Όμως η καθημερινότητα με έπνιγε με άγχος. Αυτό που έκανα ήταν να δουλεύω χωρίς να ζω ουσιαστικά. Για πολύ καιρό σκεφτόμουν ότι έπρεπε να κάνω κάτι να αλλάξω τη ζωή μου. Η ζωή κυλά και ήθελα να είμαι ευτυχισμένος. Στο Άμστερνταμ και με τη ζωή που έκανα, δεν ήμουν ευτυχισμένος.
Μέτα από ένα χρόνο περίπου που πάλευα με τις σκέψεις μου, πήρα την απόφαση να παραιτηθώ από τη δουλειά μου και να έρθω στον αγαπημένο μου Βόλο. Ήθελα να ηρεμήσω, να δω τους φίλους του καλοκαιριού και να έχω μια ουσιαστική ποιότητα ζωής. Φυσικά μέσα στα σχέδιά μου ήταν να μάθω και ελληνικά. Σωστά ελληνικά κι όχι αυτά που μάθαινα τα καλοκαίρια!», εξομολογείται ο Vincent.
Έτσι κι έγινε! Άφησε τα πάντα στο Άμστερνταμ, νοίκιασε ένα σπίτι στον Βόλο και η καινούργια του ζωή μόλις ξεκίνησε. Είναι λίγες εβδομάδες στην Ελλάδα και ήδη έχει βρει τον εαυτό του.
«Νιώθω Έλληνας! Όπως και στην Ολλανδία!»
«Επέλεξα να έρθω στον Βόλο γιατί είχα πολύ καλές αναμνήσεις. Υπάρχει ποιότητα ζωής εδώ και νιώθω ευπρόσδεκτος. Όλοι είναι καλοί μαζί μου, όλοι θέλουν να με βοηθήσουν και νοιάζονται πραγματικά για μένα. Νιώθω Έλληνας! Και στην Ολλανδία ένιωθα Έλληνας. Εγώ «μιλάω με τα χέρια» όπως κάνουν οι Έλληνες. Δεν είμαι περιορισμένος στα συναισθήματά μου όπως οι Ολλανδοί. Στο Άμστερνταμ πάντα το σπίτι μου ήταν ανοιχτό σε φίλους. Αυτή είναι η ζωή που θέλω», υπογράμμισε γεμάτος ενθουσιασμό ο ίδιος.
Όσο για τα σχέδιά του; Ήδη έχει ξεκινήσει μαθήματα ελληνικών στο Κέντρο Ξένων Γλωσσών Ανετόπουλος- Hutton, συνεχίζει το κολύμπι- όσο το επιτρέπει και ο καιρός- βγαίνει με τους φίλους του και ζει τη ζωή που ονειρεύονταν!
Στην ερώτηση πόσο θα διαρκέσουν αυτές οι στιγμές ευτυχίας, η απάντησή του είναι: «Μακάρι για πάντα! Αυτό που θέλω είναι να μπορώ να μένω στο Άμστερνταμ και να έχω μία εργασία που θα μπορεί να μου αποφέρει ένα καλό εισόδημα και τουλάχιστον μισό και παραπάνω χρόνο να είμαι στην Ελλάδα. Αυτό θα ήταν το ιδανικό. Μπορεί όμως να βρω κάποια δουλειά κι εδώ. Όλα είναι πιθανά».
Δεν τον φόβισε όμως η οικονομική κρίση στην Ελλάδα; «Ξέρω πως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά εδώ. Γνωρίζω για την κρίση και βλέπω πως και οι φίλοι μου τη βιώνουν. Όμως και στην Ολλανδία τα πράγματα είναι δύσκολα, από άλλη οπτική όμως. Μπορεί εκεί να εργάζεσαι και να λαμβάνεις ένα πολύ καλό μισθό, που δεν συγκρίνεται με την Ελλάδα. Όμως το φαγητό είναι ακριβό, τα ενοίκια το ίδιο, τα πάντα είναι ακριβά και ταυτόχρονα η ζωή είναι περιορισμένη… Θα μπορούσα να μείνω και μόνιμα εδώ, αν έβρισκα μία δουλειά που θα με γέμιζε και θα μου απέφερε ένα καλό εισόδημα. Άλλωστε και να έχεις χρήματα, χωρίς να χαίρεσαι να τα μοιραστείς ή να κάνεις όμορφα πράγματα με αυτά, δεν έχει κάποιο νόημα…»
Η απόφαση για τη συμμετοχή του
στον αγώνα «Ιάσων Ζηργάνος»
Ο Vincent λατρεύει να κολυμπάει. Η κινητήριός του δύναμη όμως, δεν ήταν αποκλειστικά η αγάπη του προς το κολύμπι καθεαυτό. Στο σπίτι του στην Πάλτση κάθε καλοκαίρι συναντούσε ένα φίλο του από τη Γερμανία. Τα δυο παιδιά είχαν δεθεί τόσο πολύ, που πλέον τα συναισθήματά τους είναι περισσότερο αδερφικά παρά φιλικά. Πριν από τέσσερα χρόνια, ο Γερμανός φίλος του διαγνώστηκε με την ασθένεια ALS, τη νόσο του Στίβεν Χόκινγκ. Δεν μπορούσε να περπατήσει, να μιλήσει και να εξυπηρετηθεί μόνος του. Πέρυσι χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου αυτός και η γυναίκα του να έρθουν από την Γερμανία στην αγαπημένη τους Πάλτση.
Φέτος, όπως αναφέρει ο Vincent, ο φίλος του δεν θα μπορέσει να έρθει το καλοκαίρι. Τα έξοδα είναι πάρα πολλά για να μετακινηθεί και πλέον ο ίδιος δεν μπορεί να εργαστεί, με αποτέλεσμα το εισόδημα της οικογένειάς του να είναι απαγορευτικό για ένα τέτοιο ταξίδι. Η κατάσταση της υγείας του Γερμανού φίλου του, επηρέασε πολύ τον Vincent, ο οποίος σκέφτηκε να κολυμπήσει τον Αύγουστο από τον Κατηγιώργη στη Σκιάθο, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα και να καταφέρει ο φίλος του από τη Γερμανία να έρθει στην Ελλάδα.
Αυτό ήταν και το κίνητρό του, που ξεκίνησε να κολυμπάει…
Από τις πρώτες ημέρες που ήρθε στον Βόλο, ξεκίνησε να επισκέπτεται για μία φορά την ημέρα το Κλειστό Κολυμβητήριο Ν. Ιωνίας. Εκεί, η φίλη του Χαρά Αλεξίου, έγινε προπονήτριά του και ήταν αυτή που τον καθοδήγησε και στην προετοιμασία του για τον αγώνα. Κάποια μέρα, ο φίλος του Κώστας τον ενημέρωσε πως θα διεξαχθεί ο 3ο Αγώνας Υπεραποστάσεων Κολύμβησης Ανοιχτής Θαλάσσης «Ιάσων Ζηργάνος» 2018.
Όπως τόνισε ο Vincent «έψαξα αμέσως στο διαδίκτυο προκειμένου να βρω πληροφορίες γι’ αυτόν τον άνθρωπο. Είδα ότι ο Ιάσων Ζηργάνος, ήταν Βολιώτης και υπήρξε ο δεύτερος στην ιστορία και πρώτος επίσημα Έλληνας που διήλθε το στενό της Μάγχης κολυμπώντας , αλλά ταυτόχρονα είναι ο μοναδικός έως σήμερα που το έχει πετύχει τέσσερις φορές (στο διάστημα 1949-1954). Έτσι σκέφτηκα πως θέλω να πάρω μέρος σ’ αυτόν τον αγώνα, από τη στιγμή φυσικά που μου αρέσει πολύ και να κολυμπάω. Για μία εβδομάδα προπονήθηκα 2 φορές την ημέρα και έφτασε η μέρα του αγώνα. Δεν είχα άγχος, απλά ήθελα να απολαύσω τη διαδικασία».
Ο Vincent φάνηκε ότι κατέχει καλά το άθλημα, καθώς μόνο με μία εβδομάδα προετοιμασία και αναδείχθηκε 5ος στην απόσταση των 5χλμ (από Πλατανίδια έως την Αγριά). Μάλιστα στον τερματισμό, οι φίλοι του είχαν στήσει ένα τραπέζι με τους αγαπημένους του θαλασσινούς μεζέδες και φυσικά τσίπουρο!
«Είχε έρθει και η μητέρα μου στον αγώνα και με ενθάρρυνε πολύ. Στον τερματισμό και τόσο εκείνη όσο και οι φίλοι μου, με χειροκροτούσαν και μου δημιούργησαν ένα ωραίο συναίσθημα», εξομολογείται ο ίδιος.
Μάλιστα, φωτογραφήθηκε με το αναμνηστικό μετάλλιο, που κέρδισε και φυσικά ένα ποτήρι παραδοσιακό Βολιώτικο τσίπουρο, σαν γνήσιος ντόπιος που είναι πλέον! Αυτή την περίοδο βρίσκονται και στο σπίτι τους στην Πάλτση οι γονείς του, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια δεν αποχωρίζονται την Ελλάδα!
** Όποιος θέλει να συνδράμει στην προσπάθεια του Vincent να κολυμπήσει από τον Κατηγιώργη στη Σκιάθο, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τον φίλο του, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του στο email : [email protected]
