Η καθημερινότητα ενός δημοσιογράφου περιλαμβάνει πολλές δυσάρεστες ειδήσεις καθώς και πολλούς αφορισμούς, για την πολιτική, τους ανθρώπους και κυρίως τη νεολαία η οποία κατηγορείται ότι δεν επαναστατεί στα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Την έννοια της επανάστασης όμως ο καθένας από εμάς την πλάθει όπως θέλει στο μυαλό του. Για εμένα αυτό που έκανε ο 25χρονος Ηλεκτρολόγος – Μηχανικός Δημήτρης Ευαγγελόπουλος από το Βόλο, είναι μια ενέργεια επαναστατική. Η επανάστασή του έγκειται στο γεγονός, ότι κατάφερε να βρει τη δύναμη μετά από ένα τραγικό γεγονός, τον πρόωρο χαμό του πατέρα του, να σταθεί στα πόδια του, όντας ακόμη πολύ νέος, να συνεχίσει τις σπουδές του και να δημιουργήσει, συνδυάζοντας τις γνώσεις του ως μηχανικού, με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ένας νέος αγρότης στα χωράφια.
Του Δημήτρη Καρεκλίδη
Πρόκειται για ένα πολυτάλαντο νέο τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω μέσα από την ενασχόλησή του με τον κινηματογράφο, όταν εμπνεύστηκαν με την παρέα του ένα φεστιβάλ για νέους κινηματογραφιστές, αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως Argo Film Festival ή άλλως Vollywood, που διοργανώνεται ετησίως με την υπογραφή του Βολιώτη παραγωγού ταινιών Τέρυ Ντούγκα.
Σήμερα ο Δημήτρης είναι τελειόφοιτος της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και ασχολείται με την διπλωματική του εργασία που έχει να κάνει με μεθόδους γεωργίας ακριβείας που όπως λέει «είναι το μέλλον». «Η αγορά αυτή ξεκινάει τώρα στην Ελλάδα. Ο πληθυσμός της γης αυξάνεται και η καλλιεργούμενη έκταση είναι η ίδια. Μόνο με γεωργία ακριβείας μπορούμε να προχωρήσουμε να αυξήσουμε την παραγωγή και την ποιότητα στο μέλλον.»
Όπως μου εξομολογείται ο Δημήτρης, «από μικρός ασχολούμουν με τα μηχανήματα, έκανα διάφορες δουλειές με τον πατέρα μου και μου άρεσε σαν παιχνίδι, αλλά δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα το έκανα σαν δουλειά» όπως μας εξομολογείται. «Η αλήθεια είναι ότι το σνόμπαρα κιόλας. Στην πορεία έκανα τον κύκλο μου δουλεύοντας σε διάφορες δουλειές και στη συνέχεια εκτίμησα αυτή τη δουλειά στην οποία τελικά και γύρισα.»
Η βοήθεια που έλαβε από φίλους του πατέρα του αλλά και συγγενείς ήταν καταλυτική στο να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του και να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για τις καλλιέργειές του.
Από την παραγωγή στην τυποποίηση και προώθηση
Ο 25χρονος μηχανικός- αγρότης ξεκίνησε από το 2009 να ασχολείται και αυτή τη στιγμή καλλιεργεί μια έκταση διακοσίων στρεμμάτων (που θεωρείται από τον ίδιο ως μια μέση εκμετάλλευση), με όσπρια (φασόλια, ρεβίθια, φακές, χάντρες), καλαμπόκι, ζαχαρότευτλα, αμυγδαλιές, ελιές, καρυδιές.
Τα περισσότερα προϊόντα διοχετεύονται σε εμπόρους, εκτός από τα όσπρια τα οποία τυποποιεί και διοχετεύει μέσω ενός δικού του δικτύου διανομής. Σκοπός είναι η δημιουργία μιας μάρκας προϊόντων τα οποία θα τυποποιούνται και τα διοχετεύονται στα ράφια συγκεκριμένων καταστημάτων που έχουν εκλεκτά τοπικά προϊόντα.
Ήθελα να δώσω μια προστιθέμενη αξία σε αυτά τα προϊόντα, τα οποία διαφέρουν από άλλα. Στην περίπτωση των οσπρίων, βγήκε μια καλή ποιότητα και μία προστιθέμενη αξία την οποία ζητούσαν φίλοι και γνωστοί που τα αγόραζαν και αυτό μας εξασφάλισε μια συνέχεια.
Η συνέχεια βέβαια δεν είναι εύκολη όπως λέει «για την δημιουργία και την προώθηση των προϊόντων απαιτούνται εξειδικευμένες γνώσεις τις οποίες εγώ ως μηχανολόγος δεν έχω. Πρέπει να έχεις γνώσεις στο πώς να στήσεις ένα ολοκληρωμένο επιχειρηματικό πλάνο, στο μάρκετινγκ κ.ο.κ. Πρέπει να στοχεύσεις σε ένα συγκεκριμένο κοινό-πελατολόγιο, να προσαρμόσεις όλα απαραίτητα χαρακτηριστικά ώστε να τους προσελκύσεις κλπ. Πρέπει επίσης να επενδύσεις ένα ποσό το οποίο θα πρέπει να σου αποδώσει ώστε να συνεχίσεις τις δραστηριότητές σου.
Από την καλλιέργεια «με το μάτι» στην γεωργία ακριβείας
Το ένστικτο και οι γνώσεις του ως μηχανικού, αλλά και η διάθεσή του να εξελίξει τη δουλειά του εισάγοντας καινοτομίες, τον οδήγησαν στο να υιοθετήσει το μοντέλο της γεωργίας ακριβείας (precision agriculture).
Όπως μας εξηγεί «πολλά πράγματα, ιδίως όταν δεν ασχολείσαι επαγγελματικά με τα χωράφια, τα κάνεις με το μάτι και χωρίς να δίνεις βάση σε πολλές λεπτομέρειες, αυτό όμως εμένα δεν μου άρεσε. Η απόφαση για παράδειγμα για το πότε και πόσο λίπασμα θα ρίξει ο αγρότης στις καλλιέργειές του δεν βασίζονταν σε συγκεκριμένα δεδομένα, παρά μόνο στην αίσθηση-εκτίμηση που έχει, όπως και πολλοί άλλοι αγρότες άλλωστε, στην εμπειρία του παρελθόντος κλπ. Εγώ ως μηχανικός δεν μπορούσα να το δεχτώ μέσα μου.
Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να διανύσω 60 χλμ. από το Βόλο στο Περίβλεπτο και πίσω για να ανοίξω το λίπασμα, ενώ θα μπορούσα να βάλω δύο ηλεκτροβάνες με ένα ρελέ και μέσω διαδικτύου να το ανοίγω εξ αποστάσεως . Τέτοιου είδους αυτοματισμοί προσφέρουν εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων, μιας και τα καύσιμα και ο χρόνος που απαιτούνται για τις μετακινήσεις έχουν υψηλό κόστος. Με αυτό τον τρόπο έψαξα να βρω λύσεις για κάποιες διεργασίες που γίνονται στο χωράφι και οι οποίες ήταν πολύ απλές.
Μέσα από μια συνεργασία που ανέπτυξα με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και την βιομηχανία ζυμαρικών Barilla που έχει εργοστάσιο και στο Βόλο, με επίκεντρο τα σιτηρά, είδα την προοπτική που αποφάσισα να εστιάσω στην γεωργία ακριβείας. Ο σκοπός ήταν να μειωθούν κάποια κόστη και να βελτιωθούν η ποιότητα αλλά και η ποσότητα της παραγωγής. Όλα τα παραπάνω αποτελούν αντικείμενο διπλωματικής εργασίας που πραγματοποιεί από κοινού με τον συμφοιτητή του Γιώργο Βαρβαρέλη ο οποίος είναι επίσης Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Έχουν μάλιστα αναπτύξει οι ίδιοι την συσκευή που εκτελεί τις εργασίες της διαφοροποιημένης λίπανσης, η οποία όπως λέει ο Δημήτρης, έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. «Λόγω κόστους η συσκευή δεν είναι η καλύτερη που μπορούμε να φτιάξουμε.»
«Στο πλαίσιο της εργασίας αναπτύξαμε ένα σύστημα διαφοροποιημένης λίπανσης σε καλλιέργεια από σιτάρι. Η πρακτική μέχρι σήμερα ήταν να ρίχνουμε την ίδια ποσότητα λιπάσματος σε όλο το χωράφι. Εμείς όμως με τη χρήση οπτικών αισθητήρων έχουμε πλέον τη δυνατότητα να συλλέγουμε στοιχεία σε πραγματικό χρόνο από τα φυτά, την ώρα που εκτελείται η εργασία λίπανσης και με βάση έναν αλγόριθμο υπολογίζεται η ποσότητα λιπάσματος που πρέπει να πέσει σε κάθε σημείο της καλλιέργειας. Αυτό συνεπάγεται το κάθε φυτό να λιπαίνεται όσο χρειάζεται και έχει επέκταση και στην αντιμετώπιση της σπατάλης λιπάσματος που παρατηρείται αρκετές φορές στις καλλιέργειες, ενώ παράλληλα υπάρχει και περιβαλλοντικό όφελος και καλύτερη παραγωγή. Είναι μια πρωτοποριακή έρευνα που γίνεται και όλοι όσοι συμμετέχουμε είμαστε ενθουσιασμένοι. Τα αποτελέσματα τριών χρόνων εφαρμογής της συγκεκριμένης μεθόδου είναι πολύ καλά» αναφέρει εμφανώς ενθουσιασμένος.
Και «εγένετο» η Agile Agriculture Technologies
Δεν έμειναν όμως μόνο στο ακαδημαϊκό πεδίο παρά προσπάθησαν να το εξελίξουν σε μια ολοκληρωμένη επιχειρηματική ιδέα. Στο πλαίσιο του διαγωνισμού καινοτομίας EGG της Eurobank δημιούργησαν την επιχείρηση Agile Agriculture Technologies η οποία επιλέχθηκε ανάμεσα σε πολλά άλλα projects για να λάβει συμβουλές από μέντορες επιχειρηματίες, ενώ πλέον η επιχείρηση έχει έδρα στην Αθήνα και αναπτύσσεται σταδιακά παρέχοντας σε γεωργούς και στις εταιρείες παροχής υπηρεσιών αγρού, καινοτόμες και ευρηματικές λύσεις για μείωση του κόστους παραγωγής και ταυτόχρονα αύξηση της απόδοσης των καλλιεργειών.
Απαντώντας στην ερώτηση αν βλέπει στο μέλλον οι αγρότες να βρίσκονται περισσότερο πίσω από έναν υπολογιστή πάρα στα χωράφια τους ο Δημήτρης λέει πως «είναι μακριά ακόμη αυτό το σενάριο. Δυστυχώς βλέπω ακόμη και νέους αγρότες να λειτουργούν με χειρότερο τρόπο από τους 60άρηδες» Δεν πιστεύει πάντως ότι μπορεί ο υπολογιστής να υποκαταστήσει την φυσική επαφή που έχει ο γεωργός με το χωράφι και δεν πρέπει άλλωστε. Το ιδανικό είναι ο συνδυασμός και των δύο.
Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετώπισε ως νέος αγρότης;
Το να καταφέρω να αντιμετωπίσω τα προβλήματα που προκύπτουν με τις καλλιέργειες, έπρεπε να μάθω να σκέφτομαι ακριβώς πως λειτουργεί η φύση. Το να μπορώ να διανέμω τα προϊόντα μου δίχως να πέφτω θύμα του εμπόρου επίσης ήταν πρόκληση. Να μπορώ να διατηρώ τα προϊόντα ώστε να μην αλλοιώνονται. Έπρεπε επίσης να αποδείξω την αξία μου σε κάποιους που με έβλεπαν απλώς ως ένα πιτσιρικά.
«Οι Έλληνες δεν πηγαίνουν να δουλέψουν στα χωράφια»
«Δεν μπορώ να βρω Έλληνα υπάλληλο για να με βοηθήσει στις εργασίες, παρά τα υψηλά ποσοστά ανεργίας. Με δυσαρεστεί πολύ η απραξία των συνομηλίκων μου» αναφέρει ο Δημήτρης Ευαγγελόπουλος, δείχνοντας τον προβληματισμό του.
Πριν από κάποια χρόνια όταν είχαν βγει στις πλατείες οι «Αγανακτισμένοι» μου είχε πει ένας φίλος, πολύ ικανός ακαδημαϊκά, να πάμε να διαμαρτυρηθούμε. Εγώ τότε ήμουν «πνιγμένος» με τα χωράφια και με τους αυτοματισμούς. Αυτό που του είπα ήταν ότι κι εγώ είμαι αγανακτισμένος, αλλά προτιμώ να το βγάλω στη δουλειά μου και να βελτιώσω τις συνθήκες της ζωής μου. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει ο κόσμος να διαμαρτύρεται για κάτι που πιστεύει ότι δεν είναι σωστό. Εγώ όμως έτσι αισθάνομαι και πράττω. Ο φίλος μου προτίμησε να πάει να διαμαρτυρηθεί για το δικαίωμα στην εργασία ενώ θα μπορούσε να έρθει και να δουλέψει μαζί μου.
Με ενοχλεί αυτή η αντίθεση ότι ενώ έχουμε υψηλή ανεργία, δεν μπορώ να βρω Έλληνα συνεργάτη για τη δουλειά μου, χωρίς αυτό να είναι ρατσιστικό. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου. Δεν ξέρω αν γίνεται και πόσο χρόνο μπορεί να χρειαστεί.
