Χειμώνας υποτίθεται, με τις θερμοκρασίες να μειώνονται, τη βροχή και το χιόνι (σε λογικά επίπεδα), αλλά το χειμερινό τοπίο έχει άλλη χάρη και οι εξορμήσεις που μπορούν να γίνουν, είτε σε κοντινές ή και σε πιο μακρινές περιοχές, δίνουν πολλές ανάσες απέναντι σε μία δύσκολη και πολλές φορές σκληρή καθημερινότητα. Ειδικά όταν έχεις δίπλα σου το Πήλιο.
Αφετηρία για μία οδηγική εξόρμηση, ο Βόλος, στον Κόλπο του Παγασητικού, δίπλα στη θάλασσα. Αυτή τη θάλασσα κρατάμε στο πλευρό μας και στις εικόνες μας, αλλλά τη συνδυάζουμε και με τη μαγεία του ορεινού όγκου… Σε μία απόσταση 60 χιλιομέτρων πολλά χωριά με τα δικά τους χρώματα και την ιστορία μας περιμένουν στη νότια πλευρά του Βουνού των Κενταύρων…
Άγιος Βλάσιος – Εκεί που αρχίζει η ανάσα του βουνού
Οδηγώντας μόλις για 15 λεπτά από τον Βόλο, φτάνουμε στον Άγιο Βλάσιο στέκεται ανάμεσα σε δέντρα και πέτρινα αρχοντικά. Οι μικρές εκκλησιές της περιοχής με τις αγιογραφίες, το γεφύρι στο ρέμα και η θέα προς τον Παγασητικό που θυμίζει πίνακα ζωγραφικής του Κλοντ Μονέ είναι σημεία που αξίζει να επισκεφθείς, για να δοκιμάσεις στη συνέχεια τοπικό τσίπουρο και μεζέδες σε ένα από τα καταστήματα του χωριού.
Μηλιές – Η ψυχή της πηλιορείτικης παράδοσης
Ανεβαίνοντας πιο ψηλά, οι Μηλιές περιμένουν τους επισκέπτες τους για να τους υποδεχθούν με τη βαρύτητα της ιστορίας τους. Ο θρυλικός «Μουτζούρης», το ιστορικό τρενάκι του Πηλίου περιμένει εκεί για διαδρομές ξεχωριστές, ενώ η Δημοτική Βιβλιοθήκη, η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών με τις κρυφές τοιχογραφίες και, φυσικά, το πέτρινο γεφύρι του τρένου ξεχωρίζουν στην περιοχή, μαζί με το Λαογραφικό Μουσείο καθώς και το Ευδόξειο Πνευματικό Κέντρο.
Καλά Νερά – Το Πήλιο αγγίζει τη θάλασσα
Η διαδρομή κατηφορίζει ξανά προς τον Παγασητικό. Τα Καλά Νερά είναι η πιο παραθαλάσσια ανάσα του Πηλίου, με ψαροταβέρνες πάνω στο κύμα και έναν ρυθμό πιο αργό, πιο ήρεμο, με τον θαλασσινό και τον βουνίσιο αέρα να συνδυάζονται, παράλληλα με την ηρεμία του χειμώνα.
Λεφόκαστρο – Η κρυφή γαλήνη του Παγασητικού
Το όχημα προχωρά, στρίβουμε δεξιά στη διαδρομή και ακολουθεί ένας στενός δρόμος με στροφές. Ξαφνικά ανοίγεται μπροστά μας ένας μικρός όρμος με συνήθως γαλήνια θάλασσα και πέτρινα σπίτια. Το Λεφόκαστρο είναι για όσους αναζητούν ησυχία, αυθεντικότητα και θέα χωρίς κόσμο.
Λαύκος – Το μπαλκόνι του Νότιου Πηλίου
Ανεβαίνοντας και πάλι, ο Λαύκος μας περιμένει με αέρα άλλης εποχής. Η πλατεία του είναι ένα από τα ωραιότερα σημεία του Πηλίου — με τον μεγάλο πλάτανο, τα μαρμάρινα τραπέζια και τη θέα που κόβει την ανάσα. Τις εικόνες συμπληρώνουν καθοριστικά ο ναός του Αγίου Αθανασίου, τα παλιά αρχοντικά αλλά και το Μουσείο Ραδιοφώνου που βρίσκεται στο χωριό.
Αργαλαστή – Η καρδιά του Νότου
Η Αργαλαστή είναι το διοικητικό κέντρο του Νότιου Πηλίου, αλλά κρατά το πηλιορείτικο ύφος της. Aποτελεί ιδανική στάση για ανεφοδιασμό και μια βόλτα στα σοκάκια της, με γεύσεις που αφήνουν στον ουρανίσκο… μόνο Πήλιο.
Μηλίνα – Ο αποχαιρετισμός στη θάλασσα
Και τέλος, η Μηλίνα, όπου καταλήγει η διαδρομή μας στο νότιο Πήλιο. το παραθαλάσσιο χωριό που ακουμπά απαλά στο κύμα και κοιτά τα νησάκια του Αλατά και του Τρικερίου. Η Μηλίνα αποκτά μία ξεχωριστή ομορφιά τον χειμώνα, με το λιμανάκι της να φιλοξενεί απλόχερα ψαροκάικα και τους επισκέπτες να απολαμβάνουν το πλέον ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα.
Σε μεγαλύτερα υψόμετρα
Η θάλασσα και ο Βόλος παραμένουν σταθερά στη θέα μας, αλλά θέλουμε ν’ ανέβουμε λίγο πιο ψηλά, να δούμε από πιο κοντά τα σύννεφα και να αποτυπώσουμε σε εικόνες και αναμνήσεις τον Παγασητικό και την πόλη από ψηλά. Από την Πορταριά και τη Μακρινίτσα μέχρι τη Ζαγορά και το Πουρί, η διαδρομή μας με το αυτοκίνητο γίνεται μέσα από καταπράσινες δεντροφυτεμένες περιοχές, με τους ήχους του νερού και του αέρα να μας συνοδεύουν.
Πορταριά – Το Πήλιο σε καλωσορίζει
Η διαδρομή από τον Βόλο οδηγεί σε ένα… σταυροδρόμι. Δεξιά είναι η Πορταριά, το πιο κοσμοπολίτικο χωριό του Πηλίου, που σε κερδίζει με την αρχοντιά του. Τα παραδοσιακά κτίσματα και η πλατεία, συνδυάζονται με τις τουριστικές υποδομές, ενώ τα γλυκά του κουταλιού αποτελούν σήμα κατατεθέν του χωριού.
Μακρινίτσα – Το μπαλκόνι του Παγασητικού
Στο… σταυροδρόμι, ο δρόμος αριστερά οδηγεί στη Μακρινίτσα δικαίως αποκαλείται «το μπαλκόνι του Πηλίου». Τα καλντερίμια της, οι μικρές αυλές και η πλατεία με το θρυλικό καφενείο του Θεόφιλου είναι εμπειρίες που δεν πρέπει να λείψουν, με τη θέα ν’ απλώνεται μέχρι τον Βόλο. Ό,τι πρέπει για ένα ζεστό ρόφημα τον χειμώνα.
Χάνια – Το πέρασμα προς την ανατολική πλευρά
Τα Χάνια βρίσκονται στην καρδιά του βουνού, σε υψόμετρο περίπου 1.200 μέτρων. Είναι ο πιο ορεινός σταθμός της διαδρομής, και τον χειμώνα το σημείο όπου η χιονισμένη φύση αγκαλιάζει το δρόμο.
Το καλό φαγητό αποτελεί ένα από τα κύρια… αίτια που τα Χάνια σε καλούν να τα επισκεφθείς, ενώ το χωριό αποτελεί το σημείο για την εξόρμηση προς το χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου και τα μονοπάτια που οδηγούν σε πηγές και δάση οξιάς.
Κισσός – Το χωριό μέσα στο πράσινο
Κατηφορίζοντας προς το Ανατολικό Πήλιο, το πρώτο χωριό που συναντάς είναι ο Κισσός, κρυμμένος μέσα στο πράσινο. Η πλατεία του είναι από τις πιο όμορφες του βουνού, με την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας να ξεχωρίζει για τις αγιογραφίες του 17ου αιώνα και τα παλιά καλντερίμια να σε μεταφέρουν σε παλαιότερες εποχές.
Μούρεσι και Τσαγκαράδα – Μέσα στο δάσος…
Η διαδρομή συνεχίζει μέσα σε οξιές και καστανιές. Το Μούρεσι και η Τσαγκαράδα μοιάζουν βγαλμένα από παλιά καρτ ποστάλ: πέτρινα αρχοντικά, λιθόστρωτα σοκάκια, και πλατείες που μυρίζουν μήλο και κάστανο, προϊόντα που αποτελούν τα κυρίαρχα στην ευρύτερη περιοχή.
Ο τεράστιος πλάτανος της Τσαγκαράδας (άνω των 1.000 ετών) στέκει αγέρωχος στην πλατεία και απολαμβάνει κι αυτός τη θέα προς το Αιγαίο.
Ζαγορά – Η βασίλισσα του Ανατολικού Πηλίου
Και φτάνεις στη Ζαγορά. Το μεγαλύτερο χωριό του Ανατολικού Πηλίου απλώνεται αμφιθεατρικά στις πλαγιές, με σπίτια που κοιτούν προς το απέραντο Αιγαίο. Είναι τόπος καλλιέργειας, παράδοσης και ιστορίας — εδώ υπάρχει και το παλιό σχολείο του Ρήγα Φεραίου, ενώ οι πλατείες της προσφέρονται για κάθε εποχή του χρόνου.
Πουρί – To τελευταίο σημείο πριν το δάσος
Αφήνοντας πίσω τη Ζαγορά και τις στροφές του βουνού, το Πουρί αποκαλύπτεται σαν… μυστικό που δεν έχει επηρεαστεί από τον τουρισμό. Απλωμένο στις ανατολικές πλαγιές του Πηλίου, κοιτάζει το Αιγαίο από ψηλά — ένα χωριό που μοιάζει να ακουμπά στον ορίζοντα.
Η πλατεία, με τον αιωνόβιο πλάτανο για λίγο τσίπουρο και θέα έως Σκιάθο ως τη Σκόπελο, είναι από τα πλέον ελκυστικά σημεία του Πηλίου.
Από εκεί και πέρα… τέλος. Το δάσος αρχίζει και οι επισκέπτες εφόσον θέλουν να συνεχίσουν, θα ακολουθήσουν τον δασικό δρόμο, κοιτώντας πιο μακριά το Βένετο και τα παράλια του Ν. Λάρισας.
Πηγή: Περιοδικό Volos City του Ομίλου Καρεκλίδη
