Οι μαθητές/τριες του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αισωνίας Σέσκλου, για τρίτη συνεχή χρονιά, υποδέχτηκαν την πρώτη ημέρα της άνοιξης (21 Μαρτίου) με τα χελιδονίσματα, που είπαν στους συγχωριανούς τους από πόρτα σε πόρτα.
Το έθιμο του καλαντίσματος της Άνοιξης χάνεται στα βάθη των αιώνων, τότε που ακόμη ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και για να τον προϋπαντήσουν έψελναν ευχές και κάλαντα.
Στο Βυζάντιο, ακόμη και μετά την καθιέρωση του Γενάρη σαν πρώτου μήνα του έτους, συνέχισαν να υμνούν με κάλαντα τον Μάρτη και να υποδέχονται με αυτά την Άνοιξη.
Τα παιδιά του Σέσκλου γυρίζοντας από σπίτι σε σπίτι κρατώντας στεφάνι λουλουδιών και ομοίωμα χελιδονιού, που έχει ένα «μαγικό χαρακτήρα», είπαν το παρακάτω τραγούδι:
Χελιδόνα έρχεται
απ’ τη μαύρη θάλασσα
πύργον εθεμέλιωσε.
Κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε!
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη θλιβερέ,
ο Απρίλης ο γλυκύς
έφτασε δε ’ναι μακρύς!
Μωρ’ κυρά, καλή κυρά,
έμπα στο κελάρι σου,
φέρ’ αυγά σαρακοστνά
ώσπου να ‘ρθ’ η Πασχαλιά
με τα κόκκινα τ’ αυγά!
Τα παιδιά, με το τραγούδι τους, επικαλέστηκαν τα αληθινά χελιδόνια, να έρθουν στον τόπο τους και μαζί μ’ αυτά η άνοιξη. Είναι ένα αναβλαστικό έθιμο και σκοπός του είναι η υποβοήθηση της βλάστησης της γης, σύμφωνα με τη λαϊκή μας παράδοση.
Η βίωση των εθίμων αποτελεί το συνεκτικό κρίκο της κοινότητας και στοιχείο της συλλογικής μνήμης.
