Το Νεοχώρι Πηλίου Ένα χωριό χτισμένο στο κέντρο της χερσονήσου της Μαγνησίας προς τα ανατολικά του ορεινού όγκου του Πηλίου, με μαγευτική θέα προς το Πήλιο, το Αιγαίο Πέλαγος και τον Παγασητικό Κόλπο.
Σε απόσταση 35 χιλιομέτρων από την όμορφη πόλη του Βόλου και σε υψόμετρο μόλις 480 μέτρων βρίσκεται ακόμη ένα πανέμορφο κεφαλοχώρι του Πηλίου, το Νεοχώρι.
Αν και με περίπου 350 κατοίκους σήμερα το Νεοχώρι συνεχίζει να σφύζει από ζωή αφού είναι η έδρα του δήμου Αφετών.
Από αυτό εξορύσσονται οι περίφημες πέτρες Πηλίου και έτσι πολλοί από τους κατοίκους εργάζονται στα λατομεία γύρω από το χωριό.
Έντονο είναι ακόμη το θρησκευτικό στοιχείο του χωριού καθώς υπάρχει πλήθος εξωκκλησιών.
Στο κέντρο του ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την πέτρινη πλατεία η οποία θα έλεγε κάποιος ότι είναι η ομορφότερη και γραφικότερη σε ολόκληρο το Πήλιο χάρη στην έξοχη αρχιτεκτονική της.
Η πλατεία υψώνεται πανοραμικά στο ύψος της στέγης του Ναού του Αγίου Δημητρίου, αμφιθεατρικά χτισμένη σε πολλά επίπεδα , με επιβλητικές πέτρινες σκάλες που οδηγούν τον επισκέπτη στο κέντρο της από όλα τα σημεία του Ορίζοντα. Πολλά από τα καλντερίμια του χωριού οδηγούν στο κέντρο της γραφικής πλατείας, που σκιάζεται από πελώρια αιωνόβια πλατάνια και στολίζεται στα πεζούλια της με τις πανέμορφες πετρόχτιστες βρύσες.
Στην αγορά, κοντά στην πλατεία ,υπάρχουν όμορφα παραδοσιακά εστιατόρια, καφετέριες και άλλα καταστήματα, με πηλιορείτικες λιχουδιές όπου ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει.
Πυκνό δάσος Πεύκης και μεγάλων κωνοφόρων δέντρων καστανιάς, πλατάνων, θάμνων ερείκης και κουμαριάς περιβάλλουν το Νεοχώρι που σε συνδυασμό με τις υπέροχες ρεματιές του συμπληρώνουν το πανέμορφο μωσαϊκό του τοπίου. Στις πλαγιές του βουνού ευδοκιμούν εκατοντάδες είδη θάμνων, φυτών και βοτάνων αλλά και με τα υπέροχα μήλα Πηλίου και πολλές χιλιάδες ελαιόδεντρα.
Το πλούσιο πράσινο του χωριού σε συνδυασμό με την μαγευτική θέα του, καθιστούν το Νεοχώρι τον ιδανικό προορισμό για κάθε επισκέπτη που επιθυμεί να απολαύσει μοναδικές στιγμές ομορφιάς και χαλάρωσης.
Αγναντεύοντας από εδώ το Νεοχώρι, μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι η πλάκα κυριαρχεί παντού, ντύνοντας όλο το χωριό σε ζεστούς, γκρίζους τόνους. Οι χαρακτηριστικές Πηλιορείτικες πλάκες εκτός από τις στέγες σπιτιών κι αρχοντικών, εδώ καλύπτουν βρύσες, σκάλες και τα δύο επίπεδα της αμφιθεατρικά χτισμένης πλατείας του χωριού. Γεγονός καθόλου τυχαίο, αφού τα λατομεία όπου εξάγεται η τόσο χαρακτηριστική για την αρχιτεκτονική του Πηλίου πλάκα, βρίσκονται λίγο έξω από το Νεοχώρι. Από εκεί παίρνει και την ονομασία της η Παναγιά η Πλάκα, προστάτιδα των λατομείων και των εργατών τους από τον 17ο αιώνα, την οποία μπορείτε να επισκεφθείτε στην περιοχή για να θαυμάσετε τις εξαίσιες αγιογραφίες που την κοσμούν.
Αν υπάρχει όμως μια εκκλησία που ξεχωρίζει κι αξίζει να αφιερώσετε ένα μέρος της επίσκεψης σας στο Νεοχώρι για να παρατηρήσετε το μοναδικό της διάκοσμο, αυτή είναι ο Άγιος Δημήτριος που από το 1768 στέκει στο χαμηλότερο επίπεδο της πλατείας του χωριού. Το λιτό της σχέδιο, με την καλυμμένη και εδώ με πλάκες οροφή, το καμπαναριό με το ρολόι που χτυπά τις ώρες και τη φροντισμένη αυλή της γεμάτη γλάστρες με βασιλικούς, δεν μαρτυρά το υπέροχο, περίτεχνο εσωτερικό. Μπείτε οπωσδήποτε μέσα για να θαυμάσετε τις μοναδικές τοιχογραφίες που φιλοτεχνήθηκαν το 1801 από τον Ηπειρώτη αγιογράφο Ιωάννη Παγώνη, που υπέγραφε ως Παγώνης Χιονατίδης, τιμώντας τη γενέτειρά του, τις Χιονάδες Ιωαννίνων. Με μια ιδιαίτερη τεχνοτροπία που συνδυάζει λαϊκή ζωγραφική με μπαρόκ στοιχεία, κάνει το βλέμμα να σηκώνεται ψηλά για να θαυμάσει τα ζωηρά χρώματα των θρησκευτικών μορφών και σκηνών της οροφής, που καθαρίστηκαν και αναδείχθηκαν πριν 5 χρόνια. Τότε είναι που ήρθε στη επιφάνεια και το αρχικό μωσαϊκό με τους πέτρινους σχηματισμούς που το διακοσμούν. Και εδώ, το απίστευτα λεπτοδουλεμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο καλύπτεται με φύλλα χρυσού, ενώ πιθανότατα αποτελεί το μοναδικό στη Θεσσαλία που εφάπτεται της οροφής. Αυτές κι άλλες ακόμη ενδιαφέρουσες ιστορίες σχετικά με τις σπάνιες εικόνες του ναού θα σας διηγηθούν με προθυμία οι Νεοχωρίτισσες που φροντίζουν την εκκλησία, στον περίβολο της οποίας θα βρείτε, όπως και στους Αφέτες, ένα μαρμάρινο μνημείο για τους πεσόντες στους τρεις πολέμους της περιόδου 1912-1922.
Εκεί, καθισμένοι στα τραπέζια που καταλαμβάνουν το ένα τμήμα της πλατείας, κάτω από τα απλωμένα κλαδιά των πλατάνων, με τις φιλικές γάτες του χωριού να μοιράζονται το πλακόστρωτο με τα πιτσιρίκια που δεν σταματούν να τρέχουν γύρω από τη βρύση, και με τον ατμοσφαιρικό φωτισμό να κάνει δελεαστική τη βόλτα στα ανηφορικά καλντερίμια ακόμη και αργά το βράδυ, θα εκτιμήσετε την απλότητα του Νεοχωρίου και σίγουρα θ’ αποφασίσετε να επιστρέψετε ξανά.