Με τις θερμοκρασίες να πέφτουν και το κρύο να δίνει το έναυσμα για οικογενειακές και παρεΐστικες στιγμές, τα χωριά του Πηλίου, με σημείο εκκίνησης πάντα την πόλη του Βόλου, προσφέρονται για ημερήσιες και όχι μόνο εξορμήσεις. Κρύο λοιπόν και καιρός για… παρέα, με τοπία που κλέβουν τις εντυπώσεις, διαδρομές που καθαρίζουν τη σκέψη και ηρεμούν το πνεύμα και σημεία για ανάπαυση και για γεύσεις ξεχωριστές και παραδοσιακές, προσφέρονται στο βουνό των Κενταύρων, που σίγουρα κάτι ήξεραν για να το επιλέξουν ως μόνιμη κατοικία τους!
Του Χρυσόστομου Τρίμμη
Πρώτος σταθμός, Άλλη Μεριά…!
Κομμάτι ουσιαστικά του Βόλου, στη διαδρομή μας βρίσκουμε αρχικά την Άλλη Μεριά, μια περιοχή με κρυμμένα μυστικά, που είναι διαμαντάκια!
Καταρχάς, η ιστορία της Άλλης Μεριάς ξεκινά ήδη από τον 15ο αιώνα μ.Χ., με τους πρώτους της κατοίκους να μετακομίζουν εκεί πιθανότατα για να αποφύγουν επιθέσεις πειρατών.
Η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου δεσπόζει στην πλατεία του χωριού, ενώ στον φούρνο Βελέντζα υπάρχουν ακόμη διαθωσείσες τοιχογραφίες του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου. Την ίδια στιγμή, οι νησίδες πρασίνου και ο χείμαρρος του Αναύρου δημιουργούν ένα σκηνικό, βγαλμένο από παλαιότερες εποχές, πιο ρομαντικές!
Δίπλα εκεί, ταβέρνες παραδοσιακές με ανάλογες γεύσεις που θα ικανοποιήσουν τα πιο απαιτητικά γούστα, αλλά και πιάτα που ταιριάζουν σε πιο σύγχρονες κουζίνες, προσφέρουν τη φιλοξενία τους, μετά τη σχετική πεζοπορία!
Το Κατηχώρι για κρασί και τσίπουρο, μετά τους περιπάτους
3 χιλιόμετρα πριν από την Πορταριά, μέσα σε αειθαλές πράσινο και τρεχούμενα νερά, βρίσκεται το Κατηχώρι, που όποιος το επισκεφθεί θα δει από κοντά ξωκλήσια βυζαντινά αλλά και νεότερα.
Τα παλαιότερα χρονολογούνται από το 1600μ.Χ. και κάποια από αυτά έχουν αναστηλωθεί.
Ο Άγιος Γεώργιος, ο Προφήτης Ηλίας, η Αγία Μαρίνα, η Αγία Τριάδα, η Αγία Παρασκευή, η Παναγία Μεγαλογένους αποτελούν σημεία που μπορεί να προσεγγίσει κανείς και βρίσκονται σε γραφικές τοποθεσίες.
Οι επισκέπτες μπορούν στα ταβερνάκια του χωριού να απολαύσουν παράλληλα κρασί και τσίπουρο, μαζί με εκλεκτά μεζεδάκια. Άλλωστε οι κάτοικοι της περιοχής φημίζονται για την αμπελοκαλλιέργεια και την παραγωγή οίνου και αποσταγμάτων, οπότε εγγυώνται για το τελικό γευστικό αποτέλεσμα!
Πορταριά, η είσοδος στα μυστικά του Πηλίου
Η Πορταριά είναι παραδοσιακός οικισμός του νομού Μαγνησίας, χτισμένη στις δυτικές πλαγιές του Πηλίου, βόρεια του Βόλου. Αποτελεί κεφαλοχώρι της περιοχής, καθώς γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στο παρελθόν και σήμερα εξακολουθεί να διατηρεί τον πληθυσμό της, χάρη κυρίως στις τουριστικές επιχειρήσεις.
Το σημείο προσφέρεται για διαμονή σε μία από τις ξενοδοχειακές μονάδες που εδρεύουν εκεί, με τη θέα προς την πόλη του Βόλου και τον Παγασητικό να είναι απεριόριστη και να κόβει την ανάσα.
Από την άλλη, οι περίπατοι στα πλακόστρωτα μονοπάτια και καλντερίμια είναι απολαυστικοί και χαλαρωτικοί.
Τα καταστήματα της περιοχής προσφέρουν παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού, σε γεύσεις που δύσκολα θα βρείτε αλλού, ενώ ο Γυναικείος Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Πορταριάς μπορεί να σας προμηθεύσει με παραδοσιακά προϊόντα που θα σας θυμίζουν το Πήλιο για πολύ καιρό και θα κρατούν ζωντανές όμορφες εικόνες και αναμνήσεις.
Φυσικά οι επισκέπτες δεν θα πρέπει να παραλείψουν να επισκεφθούν την κεντρική πλατεία «Μελίνα Μερκούρη», ίσως από τις πιο μεγάλες του Πηλίου, όπου μέσα σε πλατάνια και λουλούδια μπορούν να απολαύσουν παραδοσιακές νοστιμιές στα ταβερνάκια που βρίσκονται εκεί. Για περισσότερη και ανεμπόδιστη θέα εξάλλου προσφέρεται και η δεύτερη μεγάλη πλατεία του χωριού, αυτή των Αγίων Ταξιαρχών.
Μακρινίτσα, το μπαλκόνι του Βουνού των Κενταύρων
Η θέα που προσφέρει λίγο δίπλα από την Πορταριά, το παραδοσιακότατο χωριό της Μακρινίτσας, δίνει το έναυσμα στους επισκέπτες να καταγράψουν στη μνήμη τους τον ορίζοντα που μόνο το Πήλιο και η Μαγνησία μπορούν να προσφέρουν. Πρόκειται για ένα από τα δημοφιλέστερα και ομορφότερα χωριά του Πηλίου, με αρκετές μονάδες παροχής υπηρεσιών διαμονής, ενώ η παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική το κάνει ξεχωριστό. Η Μακρινίτσα είναι άλλωστε ένας διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός απολύτου προστασίας, ενώ μαζί με τα κτίσματα, τα καλντερίμια της δημιουργούν ένα σκηνικό βγαλμένο από παραδοσιακό θεσσαλικό παραμύθι! Στο χωριό ξεχωρίζει επίσης η πλατανόφυτη μεγάλη πλατεία, με την πανοραμική θέα, την εκκλησία του Ιωάννη του Προδρόμου, τη μαρμάρινη κρήνη με τις τέσσερις χάλκινες λεοντοκεφαλές και το αθάνατο όπως λέει ο θρύλος νερό καθώς καιΤο καφενείο «Θεόφιλος», οπού θα δείτε την μεγάλη τοιχογραφία του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ από το 1910, με τίτλο «Μάχη στην Κρύα Βρύση».
Ψηλά στα Χάνια…!
Μετά την Πορταριά, οι επισκέπτες θα βρεθούν στα Χάνια, σε έναν από τους κορυφαίους προορισμούς του Πηλίου, που προσφέρεται για διαμονή αλλά και για γεύματα που θα εξιτάρουν τους γευστικούς κάλυκες ακόμη και αυτών που νομίζουν ότι τα έχουν δοκιμάσει όλα στην ελληνική κουζίνα!
Η περιοχή πήρε το όνομά της εξαιτίας των παλαιών ξενοδοχείων (χάνια) που υπήρχαν εκεί, στα οποία έμεναν όσοι πήγαιναν στα χωριά του Ανατολικού Πηλίου και αντίστροφα, με τις δυνατότητες διαμονής να παραμένουν αρκετές ακόμη και σήμερα.
Κρασί, σπετζοφάι, μπουμπάρι, παραδοσιακή φασολάδα και άλλοι εκλεκτοί μεζέδες σε κάποιο από τα εστιατόρια και τις ταβέρνες της περιοχής αποτελούν τα must στις παραγγελίες, στο χωριό του Πηλίου με το μεγαλύτερο υψόμετρο, και συγκεκριμένα στα 1.190 μέτρα! Όλα αυτά ανάμεσα σε οξιές, πλατάνια και αγριόλευκες, με το πράσινο να κυριαρχεί, ή ακόμη και το λευκό αν οι ημέρες που θα περάσετε εκεί θα είναι… χιονισμένες!
Σκι και ζεστή σοκολάτα στο Χιονοδρομικό Κέντρο
Tο Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλiου Αγριόλευκες απέχει 2 χλμ. από τον οικισμό των Χανίων Πηλίου, και προσφέρει τη δυνατότητα στους επισκέπτες και να εξασκηθούν στο σκι και σε άλλα χειμερινά αθλήματα (πχ snowboard) αλλά και για στιγμές χαλάρωσης στο καφέ και στο εστιατόριό του.
Εκεί υπάρχουν πέντε χιονοδρομικοί διάδρομοι (πίστες) συνολικού μήκους 15 χιλιομέτρων:
-4 κύριες πίστες για σκι καταβάσεων, εγκεκριμένες από τη Διεθνή Ομοσπονδία Χιονοδρομίας (FIS)
-1 πίστα Δρόμων Αντοχής (Lang-Lauf), μήκους 5 χιλιομέτρων με μια διαδρομή σε ένα περιβάλλον από οξιές, αγριόλευκες, καστανιές και θέα στο Αιγαίο.
Τι καλύτερο από το να πίνει κανείς μία ζεστή σοκολάτα μέσα σε ένα χιονισμένο τοπίο στο σαλέ του Χιονοδρομικού;
To άγνωστο μεγαλείο του Κισσού
Χτισμένο μέσα σε δάση με καστανιές, οξιές και πλατάνια, με σπίτια χαρακτηριστικής πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής και παλαιά καλντερίμια, και το άφθονο νερό να συνδυάζεται αρμονικά με το υπόλοιπο τοπίο, το χωριό του Κισσού αποτελεί ένα από τα κρυφά στολίδια του Πηλίου.
Το όνομά του λέγεται ότι μπορεί να προέρχεται τόσο από το φυτό του κισσού, όσο και από τη λέξη «κ’σος», παράφραση του «χρυσός», ενώ έχει εντοπιστεί στην περιοχή ένα παλιό ορυχείο ασημιού.
Με παράδοση στην ξυλοτεχνία, και έχοντας γνωρίσει άνθιση στο παρελθόν η σηροτροφία (παραγωγή μεταξιού), όπως και η βιοτεχνία κατασκευής σκουτιών (ή αλατζάδων), που ήταν βαμβακομάλλινα υφάσματα, φτιαγμένα από τραγόμαλλο, ο Κισσός γνώρισε πρωτοφανή ακμή στο παρελθόν. Αποτέλεσμα αυτής και η τρίκλιτη Βασιλική εκκλησία της Αγίας Μαρίνας.
Πρόκειται για εκκλησία, η οποία ανακαινίσθηκε (σύμφωνα με την επιγραφή) το έτος 1747, έχει ανακηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο.Στο εσωτερικό του ναού υπάρχουν τέσσερις τρούλοι – θόλοι (εσωτερικοί) οι οποίοι είναι διακοσμημένοι περίτεχνα και ζωγραφισμένοι από τον φημισμένο ζωγράφο Ιωάννη Παγώνη, ο οποίος φιλοτέχνησε όλες τις αγιογραφίες του ναού.
Βέβαια, πέρα από τα παραδοσιακά μονοπάτια τη θέα που κάνει τη σκέψη να καθαρίζει, και τα μνημεία, υπάρχουν πολλά ταβερνάκια που προσφέρουν εδέσματα βγαλμένα από την ιστορία του Πηλίου και όχι μόνο!
Η Ζαγορά πίσω από το βουνό
Σλαβικής πιθανότατα προέλευσης το όνομά της, ουσιαστικά μεταφράζεται ως το χωριό πίσω από το βουνό (Za=πίσω και Gora=βουνό). Η Ζαγορά αποτελεί έναν σημαντικό τουριστικό προορισμό, συνδυάζοντας την παραδοσιακή γοητεία με τη φυσική ομορφιά. Τα πλακόστρωτα καλντερίμια και οι πέτρινοι οικισμοί δημιουργούν μια μαγευτική ατμόσφαιρα. Τα ψηλά βουνά περιβάλλουν την περιοχή, ενώ η πυκνή βλάστηση και οι καταρράκτες γύρω της προσθέτουν στην εντυπωσιακή εικόνα.
Διατηρεί την αρχική της διαίρεση σε τέσσερις συνοικίες, της Αγ. Παρασκευής (Περαχώρα), της Αγίας Κυριακής, του Αγίου Γεωργίου και της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Οι τρεις πρώτες έχουν πλατείες με κεντρική και μεγαλύτερη αυτήν του Αγ. Γεωργίου.
Η Ζαγορά είναι ιδανική για λάτρεις της φύσης και του πεζοπορίας, με μονοπάτια που οδηγούν σε εκπληκτικά τοπία. Παράλληλα, οι ταβέρνες προσφέρουν ντόπια προϊόντα, ενώ τα καφέ στις πλατείες δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα για χαλάρωση. Η Ζαγορά συνδυάζει την αυθεντική παράδοση με τη φυσική ομορφιά, καθιστώντας την μια μοναδική εμπειρία ταξιδιού.
Πουρί, το τελευταίο χωριό & μπαλκόνι του Ανατολικού Πηλίου!
Πουρί με θέα από τη μία πλευρά (την κεντρική) τη Χαλκιδική μέχρι τον Άθω, από δεξιά τις Σποράδες και αριστερά τα παράλια του νομού Λάρισας και τον Κίσσαβο, η θέα που προσφέρει το Πουρί Πηλίου, το τελευταίο χωριό της ανατολικής πλευράς του βουνού, σου κόβει κυριολεκτικά την ανάσα. Από τα περισσότερα σημεία του οι εικόνες που προσφέρει είναι απλά συγκλονιστικές, και δικαίως χαρακτηρίζεται ως το μπαλκόνι του Ανατολικού Πηλίου!
Στην είσοδο του χωριού, στο κέντρο αλλά και στην υπερυψωμένη πλατεία του, κάτω ακριβώς από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου (χτισμένη το 1893) υπάρχουν σημεία εστίασης με παραδοσιακές γεύσεις, ενώ το χωριό «εξειδικεύεται» στην καλλιέργεια μήλων και κάστανων, στην εκτροφή αιγών (όπου βρείτε ντόπιο τυρί απλά απολαύστε το!), ενώ δεν λείπουν και τα αμπέλια για καλό ντόπιο κρασί και τσίπουρο.
Οι κάτοικοι ξέρουν μάλιστα να ξεχωρίζουν τα βρώσιμα μανιτάρια, που κυριαρχούν στην περιοχή μετά από κάθε βροχόπτωση, ενώ μετά το Πουρί ο δασικός δρόμος οδηγεί στην Παλαιά Μιτζέλα. Επίσης, το σκέλος Βένετο-Πουρί(!) του Εθνικού Μονοπατιού Ο2 είναι η προτελευταία πορεία πριν το τέλος της όλης σύνδεσης Όλυμπος-Ζαγορά. Οι λάτρεις της πεζοπορίας την χαρακτηρίζουν ταυτόχρονα ως την πιο ενδιαφέρουσα και πλούσια σε εμπειρίες πορεία, αν εξαιρέσει κανείς τη διάσχιση των αλπικών λιβαδιών του Ολύμπου!
Τα Κάτω Λεχώνια των λουλουδιών!
Τα Κάτω Λεχώνια είναι κοντά στον Βόλο και δικαίως έχουν κερδίσει το προσωνύμιο ως το Χωριό των Λουλουδιών! Πολλοί είναι αυτοί που σταματούν στα φυτώρια που υπάρχουν στη διαδρομή προς το Νότιο Πήλιο, προκειμένου να προμηθευτούν με λουλούδια, φυτά και δενδρύλλια, καθώς η περιοχή φημίζεται για τη σχετική παραγωγή.
Το μικροκλίμα του τόπου, σε συνδυασμό με το άφθονο πηλιορείτικο νερό και την παράδοση στην ανθοκαλλιέργεια δίνουν το έναυσμα στους λάτρες των λουλουδιών να εξερευνήσουν τις επιλογές που έχουν για νέα αποκτήματα, οι οποίες είναι άφθονες! Άλλωστε και οι κάτοικοι των Κάτω Λεχωνίων δίνουν έμφαση και στην καλλιέργεια οπωροκηπευτικών, που επίσης διατίθενται πλουσιοπάροχα και ξεχωρίζουν για τη γεύση τους!
Άνω Λεχώνια, η… ζωντανή εγκυκλοπαίδεια της Αρχιτεκτονικής!
Στα Άνω Λεχώνια διατηρούνται όλες οι εξελίξεις της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Η πρώιμη φάση (1700-1750) με τα αμυντικά πυργόσπιτα, η κλασική περίοδος (1750-1850) με τα σπίτια βορειοελλαδίτικου ύφους, κατασκευασμένα από τους εξαιρετικούς Ζουπανιώτες μάστορες, και η ύστερη ή αιγυπτιακή φάση (1850-1900) με τα νεοκλασικά κτίρια και τα στοιχεία από την αποικιοκρατία.
Από την τελευταία φάση ξεχωρίζει το επιβλητικό αρχοντικό Κοντού (1900), γνωστό και ως το «στοιχειωμένο σπίτι», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι. Είναι το αντικείμενο πολλών τρομακτικών ιστοριών που διηγούνται οι νέοι της περιοχής, εκείνοι που έχουν τολμήσει να εξερευνήσουν το μισογκεμισμένο εσωτερικό του.
Επιπλέον, στην περιοχή υπάρχει ιχθυοτροφείο πέστροφας, που προσφέρει εκλεκτά ψάρια σε εστιατόρια της περιοχής.
Η πολύπαθη Δράκεια
Απάγκιο τον χειμώνα, το χωριό της Δράκειας περιβάλλεται με ξεχωριστή ιστορία, που το καθιστά μαρτυρικό και πολύπαθο, από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, και όχι μόνο…
Στις 17 Δεκεμβρίου 1943, οι Γερμανοί κατακτητές εκτέλεσαν 118 άνδρες κατοίκους του χωριού αλλά και του Σέσκλου, ως αντίποινα για τον θάνατο δύο Γερμανών στρατιωτών σε ενέδρα ανταρτών του ΕΑΜ στη θέση Αλυκόπετρα, ΒΔ της Δράκειας, την προηγούμενη ημέρα. Μία δεκαετία και κάτι μετά, οι σεισμοί του 1955 ισοπέδωσαν ολόκληρες γειτονιές, καταστρέφοντας και πολλά από τα παραδοσιακά αρχοντικά της Δράκειας.
Σήμερα, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν την Κάτω Πλατεία της Δράκειας, ιδανικό σημείο για καφέ ή φαγητό, ενώ εκεί κοντά βρίσκονται το Μνημείο Μνήμης, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου εν Άθω (1770), ο παλιός φούρνος (1909), και το παραδοσιακό παντοπωλείο, με τοπικά προϊόντα. Άξια επίσκεψης είναι και τα παλιά αρχοντικά του χωριού, όπως το Αρχοντικό Τριανταφύλλου, με τοιχογραφίες του 18ου αιώνα, σκαλιστές πόρτες και ξυλόγλυπτα ταβάνια, το οποίο λειτουργεί ως μουσείο.
Άγιος Λαυρέντιος σε σκηνικό ιστορίας παλιάς!
Επιλογή τόσο για καλοκαίρι, όσο όμως και για χειμώνα,ο Άγιος Λαυρέντιος θυμίζει κάτι από τον ρομαντικό Μεσαίωνα!
Εντυπωσιακά αρχοντικά σπίτια που φιλοξενούσαν τις παλιές εποχές τις μεγάλες εκδηλώσεις και γιορτές της περιοχής, πλακόστρωτα μονοπάτια που οδηγούν σε σημεία με εκπληκτική θέα, η εντυπωσιακή κεντρική πλατεία του χωριού και, φυσικά,
οι ιστορικές βρύσες που συναντά κανείς σε κάθε γωνιά του, κατασκευασμένες από πέτρα ή μάρμαρο, προσδίδουν έναν απόλυτα αυθεντικό χαρακτήρα στον τόπο, δημιουργώντας ένα δροσερό καταφύγιο.
Το πράσινο και η φυσική ομορφιά κυριαρχούν, δημιουργώντας έναν ειρηνικό παράδεισο απαλλαγμένο από την ένταση και τις πολύβουες πόλεις, καθιστώντας τον τόπο ιδανικό για επίσκεψη!
Ο παραδοσιακός Άγιος Βλάσιος
Ο Άγιος Βλάσιος, ένα από τα ορεινά χωριά στο Βορειοδυτικό Πήλιο, υψώνεται πάνω από τα Άνω Λεχώνια και δίπλα στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας,
και αποτελεί έναν παραδοσιακό οικισμό με εκπληκτική θέα στη θάλασσα και την ακτογραμμή. Οι δρόμοι του χωριού είναι στενοί και απότομοι, εκτός από την περιοχή γύρω από την άνω πλατεία. Η κάτω πλατεία, με ένα μεγάλο δέντρο στη μέση, βρίσκεται μόλις 50 μέτρα μακριά. Μια ευχάριστη βόλτα στα ήσυχα σοκάκια αποτελεί ευκαιρία να ανακαλύψετε τον γοητευτικό χαρακτήρα του χωριού, ενώ κοντά στην κατώτερη πλατεία ξεκινά ένα μονοπάτι πεζοπορίας που οδηγεί στον γειτονικό Άγιο Λαυρέντιο. Η εκκλησία του Αγίου Βλασίου, χτισμένη το 1820 από τον Ηπειρώτη μάστορα Δήμο Ζαπανιώτη, εντυπωσιάζει με τις όμορφες αγιογραφίες της.
Άγιος Γεώργιος Νηλείας, ο… αυθεντικός!
Πρόκειται για ένα από τα πιο παλιά κεφαλοχώρια του Πηλίου πνιγμένο στις οξιές, τις καστανιές, τα πλατάνια, με τη φύση να προσφέρεται απλόχερα παράλληλα για δενδροκαλλιέργεια, αλλά και για συλλογή βοτάνων, μανιταριών και άγριων χόρτων, όπως και πολλά άλλα σημεία του Βουνού των Κενταύρων.
Όποιος θέλει όμως να γνωρίσει το παραδοσιακό Πήλιο, χωρίς να έχει αγγιχθεί από τον μαζικό Τουρισμό, ο Άγιος Γεώργιος Νηλείας είναι το ιδανικό σημείο που μπορεί να το επισκεφθεί. Τα παραδοσιακά καλντερίμια και αρχοντικά συνδυάζονται αρμονικά με το αναλλοίωτο φυσικό τοπίο, ενώ οι επισκέπτες φυσικά μπορούν ν’ απολαύσουν τοπικά εδέσματα στα ταβερνάκια του χωριού, μαζί με ντόπιο κρασί ή/και τσίπουρο!
Η Βυζίτσα του Χρυσού Μήλου
Η ΒυζΙτσα ήταν πρώτος βραβευμένος παραδοσιακός οικισμός του Πηλίου και ένας από τους πρώτους της Ελλάδας που αναγνωρίστηκε με το όνομα «Χρυσό Μήλο», με την ευρύτερη περιοχή παράλληλα να δίνει έμφαση στην παραγωγή του παραδοσιακού φιρικιού. Αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, με εντυπωσιακά πετρόχτιστα αρχοντικά που ξεχωρίζουν. Συνολικά, 20 από αυτά διατηρούνται αναπαλαιωμένα στο γραφικό χωριό. Στα σημαντικά μνημεία της περιοχής περιλαμβάνεται ο Ιερός Ναός Ζωοδόχου Πηγής. Χτισμένος το 1725, πυρπολήθηκε από τους Τούρκους το 1821. Παρά το γεγονός ότι ανακατασκευάστηκε μόλις δύο χρόνια αργότερα, υπέστη σοβαρές ζημιές από σεισμούς το 1864, το 1955 και το 1957, καταλήγοντας να κλείσει. Η τελευταία ανακατασκευή ολοκληρώθηκε το 2001 και από τότε λειτουργεί κανονικά. Η κεντρική πλατεία της Βυζίτσας αποτελεί τον πυρήνα της, περιτριγυρισμένη από ταβέρνες και καφέ, προσφέροντας απέραντη θέα. Για τις αυθεντικές γεύσεις και τα χειροποίητα κεράσματα, δεν πρέπει να παραλείψει κανείς να επισκεφθεί το κατάστημα του Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού Γυναικών Βυζίτσας.
Πινακάτες, το μικρό… μεγάλο μυστικό!
Καλοδιατηρημένα παλιά αρχοντικά και μικρότερα λαϊκά σπίτια, αλλά εξίσου προσεγμένα, μαζί με τα πέτρινα καλντερίμια και το καταπράσινο φυσικό τοπίο του Πηλίου συνθέτουν την γοητευτική εικόνα του, ανέγγιχτου ακόμα από τον μαζικό Τουρισμό, παραδοσιακού χωριού, που αποτελεί το μικρό… μεγάλο μυστικό του βουνού!
Η μικρή και καλά προφυλαγμένη πλατεία, με τον μεγάλο πλάτανο και τη χαρακτηριστική κρήνη, έχει δίπλα της την ταβέρνα του χωριού, τα καλντερίμια είναι σκοτεινά, δίνοντας μία ιδιαίτερη γοητεία στο χωριό, και τον χειμώνα η αίσθηση της θαλπωρής είναι διάχυτη, με τα ανάλογα χρώματα και τα αρώματα στην ατμόσφαιρα, από το φυσικό ξύλο που καίγεται σε τζάκια και σόμπες. Στην πλατεία του χωριού, που δεσπόζει ένας επιβλητικός πλάτανος πεντακοσίων ετών, βρίσκεται η βασιλική του Αγίου Δημητρίου και μια μαρμάρινη βρύση του 1894.Κάμποσες παράλληλα είναι και οι επιλογές διαμονής για όσους θέλουν να επισκεφθούν τις Πινακάτες, και για να γνωρίσουν το ίδιο το χωριό αλλά και για να το χρησιμοποιήσουν ως ορμητήριο για τις γύρω περιοχές.
Οι Μηλιές ορόσημο της ελληνικής ιστορίας
Το χωριό των Μηλεών αποτελεί ένα από τα σημεία όπου σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ιστορίας έλαβαν χώρα.
Το 1821, ο κάτοικος του χωριού Άνθιμος Γαζής ύψωσε εκεί τη σημαία της Επανάστασης και συμμετείχε σε όλες τις μάχες στην ευρύτερη περιοχή. Οι Μηλιές θα ενταχθούν στο ελληνικό κράτος πολύ αργότερα, το 1881.
Ο οικισμός υπέστη καταστροφές κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1943), όταν οι Γερμανοί, ως αντίποινα για την τοπική αντίσταση, τον πυρπόλησαν, εκτελώντας παράλληλα 25 κατοίκους.
Η τουριστική ανάπτυξη που ξεκίνησε στις Μηλιές από τη δεκαετία του 1980 οδήγησε στη δημιουργία πολλών ποιοτικών καταλυμάτων. Ταυτόχρονα, αναπτύχθηκε έντονα η εστίαση, με ταβέρνες, εστιατόρια και καφέ-μπαρ που διαμόρφωσαν τον σύγχρονο χαρακτήρα του χωριού.
Υπέροχο είναι επίσης το φυσικό τοπίο γύρω από το χωριό, το οποίο έχει αξιοποιηθεί σωστά με τη δημιουργία μονοπατιών.
Μια ευχάριστη περιήγηση που μπορεί να γίνει εύκολα ακόμα και με παιδιά, είναι η ανάβαση στο ξωκλήσι του Άθωνα. Φυσικά, ο θρυλικός Μουντζούρης, το τρενάκι του Πηλίου, έχει καθιερωθεί ως ένα από τα πιο γνωστά στοιχεία του χωριού, με τη διαδρομή μεταξύ των Μηλεών και των Άνω Λεχωνίων να αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία.
Η κοσμοπολίτικη Τσαγκαράδα!
Η Τσαγκαράδα αναδεικνύεται ως το πιο κοσμοπολίτικο χωριό του Πηλίου, ζωηρό και πλούσιο, προσφέροντας εκλεκτά εστιατόρια, ταβέρνες, καφέ, και καταστήματα με είδη λαϊκής και παραδοσιακής τέχνης. Είναι η ιδανική επιλογή για όσους αναζητούν ηρεμία και χαλάρωση κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, σε ένα μοναδικό συνδυασμό βουνού και θάλασσας που προσφέρει κάθε εποχή του χρόνου.
Τα γραφικά σοκάκια της προσκαλούν σε μια ευχάριστη βόλτα, ενώ επιτρέπουν στους επισκέπτες να θαυμάσουν την παραδοσιακή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική και τη μαγεία της φύσης. Τα αξιοθέατα του χωριού περιλαμβάνουν παλιές εκκλησίες, το κρυφό σχολειό και το εκκλησάκι της Παναγίας της Μεγαλομάτας, ενσωματωμένο σε έναν βράχο.
Ταυτόχρονα, ο Πλάτανος της Τσαγκαράδας στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής, αποτελεί ένα από τα παλαιότερα δέντρα στην Ελλάδα και ίσως στην Ευρώπη, με ηλικία που ξεπερνά τα 1000 χρόνια, σύμφωνα με ειδικούς δασολόγους.
Το Μούρεσι με το μυστηριώδες όνομα
Το Μούρεσι, ένα από τα παλαιότερα χωριά του Πηλίου, φέρει ένα μυστηριώδες όνομα με αβέβαιη προέλευση. Εδραιωμένο σε ψηλές πλαγιές, βορειοανατολικά προσανατολισμένο, κοιτάζει προς τον Κισσό, τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Ιωάννη, και το Αιγαίο, με τον Άθω ως φόντο.
Στην καρδιά του χωριού, η κεντρική πλατεία δίνει θέα σε ένα μαγευτικό τοπίο. Η κοινότητα διαμορφώνεται από επιβλητικά αρχοντικά και μονοκατοικίες από πέτρα, που απλώνονται σε μια πράσινη εξοχή.
Στο κέντρο του χωριού, η πλακοστρωμένη πλατεία Πηλίου φιλοξενεί την υπέροχη εκκλησία της Αγίας Τριάδας, σκεπασμένη από τον ίσκιο τριών φλαμουριών. Λίγα βήματα μακριά από το χωριό, σε ένα καταπράσινο ξέφωτο του δάσους, αναπτύσσεται το ξωκκλήσι του Σταυρού, ένας ιδανικός προορισμός για σύντομες εξορμήσεις.
Στο Πήλιο, στην Αργαλαστή…
…Οπως λέει και το τραγούδι, οι επισκέπτες απολαμβάνουν την ονειρική θέα με την απεραντοσύνη του Αιγαίου, και αναδεικνύεται σε ιδανική επιλογή για αναζωογονητική απόδραση οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.
Τα αρχοντικά και προσεγμένα σπίτια, με όμορφες αυλές, λιθόστρωτα σοκάκια και ιστορικά κτίρια, ακόμη και τοξωτά γεφύρια, όπως το γνωστό Κατσιλοχώρι στην είσοδο του χωριού, συνθέτουν ένα υπέροχο, σχεδόν φωτογραφικό, τοπίο.
Η επίσκεψη ξεκινά αναπόφευκτα από την εντυπωσιακή εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, το θρησκευτικό κέντρο της περιοχής, χτισμένη το 1886 και αφιερωμένη στους Αγίους Πέτρο και Παύλο. Η περιοχή είναι γνωστή για την παραγωγή ελιών, σύκων, σταφυλιών και ροδάκινων. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, το παραδοσιακό παντοπωλείο στο κέντρο της πλατείας προσφέρει μέλι, μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού από πηλιορείτικα φρούτα.
Για τους λάτρεις του κρασιού ή εκείνους που θέλουν να εξερευνήσουν περισσότερο τη γαστρονομική ποικιλία της περιοχής, μια επίσκεψη στα οινοποιεία της Αργαλαστής αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία!
