Η ώρα της αλήθειας για τον Ντόναλντ Τραμπ, τον Σι Τζινπίνγκ, αλλά και την παγκόσμια οικονομία, πλησιάζει. Οι δύο ισχυροί ηγέτες συναντώνται στο Μπουένος Άιρες για πρώτη φορά από τότε που άρχισαν να ανταλλάσσσουν πυρά, πληγώνοντας τις οικονομίες τους και προκαλώντας παράπλευρες απώλειες. Και ενώ υπήρξε μία προσπάθεια να καλλιεργηθούν προσδοκίες για αποκλιμάκωση της έντασης, γεγονός που έδωσε στηρίγματα και στις αγορές, οι ειδικοί κρατούν μικρό καλάθι. Ορισμένοι βλέπουν μόνο δυνατότητες μίας προσωρινής ανακωχής και άλλοι φοβούνται ότι τα πράγματα θα επιδεινωθούν περαιτέρω.
Στους δεύτερους ανήκει και η Goldman Sachs, η οποία προειδοποιεί σε σημείωμά της πως το πιο πιθανό αποτέλεσμα της Συνόδου του G20 είναι η περαιτέρω κλιμάκωση των εμπορικών αντιπαραθέσεων. «Αυτή τη στιγμή βλέπουμε την όξυνση της έντασης ως το πιο πιθανό αποτέλεσμα για τους επόμενους λίγους μήνες» γράφει σε σημείωμά του προς τους επενδυτές ο αναλυτής της αμερικανικής επενδυτικής τράπεζας, Άντριου Τίλτον. Αυτό πρακτικά, όπως εξηγεί, σημαίνει αύξηση όλων των υφιστάμενων δασμών στις εισαγωγές κινεζικών προϊόντων στο 25%. Το σενάριο αυτό συγκεντρώνει πιθανότητες λίγο υψηλότερες του 50% σύμφωνα με τον Τίλτον. Από την άλλη οι πιθανότητες για μία συμφωνία είναι μόλις 10% και ελαφρώς κάτω του 40% είναι οι πιθανότητες για μία «παύση» των «εχθροπραξιών».
Η τελευταία αυτή εκτίμηση είναι το βασικό σενάριο της Morgan Stanley, που βλέπει από την πλευρά της την προσωρινή ανακωχή ως την πιθανότερη έκβαση της συνάντησης Τραμπ – Σι. Ωστόσο το μέλλον δεν διαγράφεται καθόλου ευοίωνο, όπως προειδοποιούν οι αναλυτές της. Σε συνέντευξή του στο CNBC o Ρουχίρ Σάρμα, chief global strategist και επικεφαλής αναδυόμενων αγορών της Morgan, προειδοποιεί πως διανύουμε το πρώτο στάδιο της προσπάθειας για αναστροφή της παγκοσμιοποίησης. «Είναι ένας σταθερός πόλεμος, που θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια ακόμη. Είναι ένας θάνατος με χίλιες μαχαιριές» προειδοποιεί, εξηγώντας πως θα πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια από ανεπτυγμένες και αναδυόμενες οικονομίες, προκειμένου να αποτραπεί το ζοφερό αυτό σενάριο.
Ενώ όλοι αναγνωρίζουν ότι το διακύβευμα είναι πολύ υψηλό και σχεδόν όλοι (με μοναδική εξαίρεση ίσως τον Ντόναλντ Τραμπ) αντιλαμβάνονται πως οι εμπορικοί πόλεμοι ούτε κερδίζονται εύκολα, ούτε φέρνουν ουσιαστικά, μακροπρόθεσμα οφέλη, λίγοι είναι εκείνοι, που είναι πραγματικά διατεθειμένοι να υποχωρήσεις. Ο Αμερικανός πρόεδρος γνωρίζει πολύ καλά ότι η Κίνα έχει στη διάθεσή της λιγότερα πυρομαχικά, καθώς εμφανίζει τεράστιο πλεόνασμα έναντι των ΗΠΑ, ενώ δέχεται κριτική για θέματα πνευματικών δικαιωμάτων και αθέμιτου ανταγωνισμού και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Έχει επιλέξει έτσι την τακτική της μέγιστης πίεσης έναντι του Πεκίνου.
Ο κινεζικός δράκος προς το παρόν διστάζει να χρησιμοποιήσει το μεγάλο όπλο του -τα αμερικανικά ομόλογα- αφού ξέρει ότι θα μπορούσε να γυρίσει και μπούμερανγκ. Ωστόσο οι πρωταγωνιστές ενός πολέμου δεν λειτουργούν πάντα ορθολογικά και για αυτό κανείς δεν μπορεί να προδικάσει τις επόμενες αμερικανικές κινήσεις και τις κινεζικές απαντήσεις, που αυτές θα πυροδοτήσουν.
Εάν ο εμπορικός πόλεμος εξελιχθεί σε μία πολυετή, ψυχροπολεμική μάχη, θα υπάρξουν πολλοί χαμένοι, με μεγαλύτερο την Κίνα. Εκείνη εξάλλου ήταν που την τελευταία 20ετία κέρδισε τα περισσότερα από το άνοιγμα των αγορών, το ελεύθερο εμπόριο και ευρύτερα την παγκοσμιοποίηση. Η αμερικανική οικονομία όμως δεν θα μείνει αλώβητη. Κάθε άλλο. Οι αποφάσεις μεγάλων βιομηχανιών να κλείσουν εργοστάσια και να μεταφέρουν μέρος της παραγωγής στο εξωτερικό, προκειμένου να αποφύγουν τα αντίποινα των δασμών, έχει δώσει μία πρόγευση των όσων μπορούν ακολουθήσουν.
Υπάρχουν ωστόσο και ορισμένοι, που θα μπορούσαν να ευνοηθούν από την νέα εμπορική τάξη πραγμάτων. Δεν θα είναι η Ευρώπη, ούτε άλλες ανεπτυγμένες αγορές, που θα παλεύουν απλώς να μετριάστουν τον αντίκτυπο και να κλείσουν πληγές. Σύμφωνα με τον Σάρμα της Morgan Stanley μεγάλος κερδισμένος ενδεχομένως να είναι το Μεξικό. Πρόκειται για μία οικονομία, που έχει υποφέρει από τη μεταφορά παραγωγής στην Κίνα. Τώρα όμως εμφανίζεται πιο ανταγωνιστικό. Ινδονησία και Μαλαισία θα μπορούσαν επίσης να κερδίσουν μέρος της πίτας, καθώς επενδυτές θα περιορίζουν την έκθεσή τους στις δύο μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, ΗΠΑ και Κίνα.
