Όταν η Necla Camuz γέννησε τον δεύτερο γιο της στις 27 Ιανουαρίου, τον ονόμασε Yagiz, που σημαίνει «γενναίος».
Δέκα ημέρες αργότερα, στις 04:17 τοπική ώρα, η Necla ήταν ξύπνια και τάιζε τον γιο της στο σπίτι τους στην επαρχία Χατάι της νότιας Τουρκίας ήταν η στιγμή που και οι δυο τους θάφτηκαν κάτω από σωρούς ερειπίων.
Η Necla και η οικογένειά της ζούσαν στον δεύτερο όροφο ενός σύγχρονου πενταόροφου κτιρίου στην πόλη Samandag. Ήταν ένα «ωραίο κτίριο», λέει, και ένιωθε ασφαλής εκεί.
«Όταν ξεκίνησε ο σεισμός, ήθελα να πάω στον σύζυγό μου που ήταν στο άλλο δωμάτιο», λέει στο BBC.
«Όμως καθώς προσπαθούσε να έρθει κοντά μου με τον άλλο γιο μας, η ντουλάπα έπεσε πάνω τους και ήταν αδύνατο να μετακινηθούν.
«Καθώς ο σεισμός γινόταν μεγαλύτερος, ο τοίχος έπεσε, το δωμάτιο έτρεμε και το κτίριο άλλαζε θέση. Όταν σταμάτησε, δεν κατάλαβα ότι είχα πέσει έναν όροφο κάτω. Φώναξα τα ονόματά τους αλλά δεν υπήρχε απάντηση».
Η 33χρονη βρέθηκε ξαπλωμένη με το μωρό της στο στήθος, κρατημένο ακόμα στην αγκαλιά της. Μια πεσμένη ντουλάπα δίπλα, της έσωσε τη ζωή εμποδίζοντας μια μεγάλη πλάκα από μπετόν να τους συνθλίψει.
Μάνα και γιος παρέμειναν σε αυτή τη θέση για σχεδόν τέσσερις ημέρες.
Πρώτη μέρα
Ξαπλωμένη με τις πιτζάμες της κάτω από τα ερείπια, η Necla δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο παρά «σκοτάδι». Έπρεπε να βασιστεί στις άλλες αισθήσεις της για να καταλάβει τι συνέβαινε.
Προς ανακούφισή της, μπορούσε να καταλάβει αμέσως ότι ο Yagiz ανέπνεε.
Εκτός από την ντουλάπα που τους κάλυπτε και το απαλό δέρμα του νεογέννητου γιου της και τα ρούχα που φορούσαν, δεν ένιωθε τίποτα άλλο.
Από μακριά άκουγε φωνές. Προσπάθησε να φωνάξει για βοήθεια και να χτυπήσει την ντουλάπα.
«Είναι κανείς εκεί; Μπορεί κανείς να με ακούσει;» φώναζε.
Όταν αυτό δεν πέτυχε, μάζεψε τα μικρά κομμάτια των ερειπίων που είχαν πέσει δίπλα της. Τα χτύπησε στην ντουλάπα, ελπίζοντας ότι θα ήταν πιο δυνατά. Ωστόσο, κανείς δεν απάντησε. Η Necla συνειδητοποίησε ότι υπήρχε πιθανότητα να μην έρθει κανείς. «Ήμουν τρομοκρατημένη», λέει.
Η ζωή στα ερείπια
Στο σκοτάδι κάτω από τα ερείπια, η Necla έχασε κάθε αίσθηση του χρόνου. «Σχεδιάζαμε πολλά πράγματα όταν αποκτήσετε το νέο μας μωρό και μετά… ξαφνικά βρεθήκαμε κάτω από τα ερείπια», λέει.
Ωστόσο, ήξερε ότι έπρεπε να προσέχει τον Yagiz οπότε δεν σταμάτησε να τον θηλάζει ούτε και εκεί. Δεν είχαν νερό ή τροφή. Μέσα στην απόγνωσή της, προσπάθησε ανεπιτυχώς να πιει το δικό της μητρικό γάλα.
Η Necla ένιωθε το βουητό των τρυπανιών από πάνω και άκουγε βήματα και φωνές, αλλά οι ήχοι αυτοί της φαίνονταν μακριά.
Αποφάσισε να κρατήσει την ενέργειά της και να παραμείνει σιωπηλή εκτός κι αν πλησίαζαν οι θόρυβοι. Σκεφτόταν συνεχώς την οικογένειά της – το μωρό στο στήθος της και τον σύζυγο με τον άλλο τους γιο.
Ανησυχούσε επίσης για τι είχε συμβεί σε άλλα αγαπημένα της πρόσωπα. Η Necla δεν πίστευε ότι θα τα κατάφερνε να βγει από τα ερείπια, αλλά η παρουσία του μικρού Yagiz της έδωσε έναν λόγο να παραμείνει αισιόδοξη.
Κοιμόταν αρκετές ώρες, και όταν ξυπνούσε κλαίγοντας, εκείνη τον τάιζε σιωπηλά μέχρι να ηρεμήσει.
Η διάσωση
Μετά από περισσότερες από 90 ώρες, η Necla άκουσε το γάβγισμα των σκύλων των διασωστών. «Είσαι καλά; Χτύπα μια για ναι», φώναξε κάποιος. «Σε ποιο διαμέρισμα μένεις;» Είχε βρεθεί.
Οι διασώστες έσκαψαν προσεκτικά στο έδαφος για να την εντοπίσουν. Το σκοτάδι έσπασε από ένα φως πυρσού που έλαμπε στα μάτια της.
Όταν η ομάδα διάσωσης από την Πυροσβεστική Υπηρεσία του Δήμου Κωνσταντινούπολης ρώτησε πόσο χρονών ήταν ο Yagiz, η Necla δεν μπορούσε να είναι σίγουρη. Ήξερε μόνο ότι ήταν 10 ημερών όταν χτύπησε ο σεισμός.
Αφού παρέδωσε το μωρό της στους διασώστες, η Necla μεταφέρθηκε σε ένα φορείο μπροστά σε ένα μεγάλο πλήθος. Δεν μπορούσε να αναγνωρίσει κανένα πρόσωπο.
Καθώς μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο, αναζήτησε επιβεβαίωση ότι ο άλλος της γιος είχε επίσης σωθεί.
Μετά τα ερείπια
Όταν έφτασε στο νοσοκομείο, η Necla υποδέχτηκε μέλη της οικογένειας που της είπαν ότι ο επί έξι χρόνια σύζυγός της, Irfan, και ο τρίχρονος γιος της, Yigit Kerim, είχαν σωθεί από τα ερείπια.
Αλλά είχαν μεταφερθεί ώρες μακριά, σε νοσοκομείο στην επαρχία των Αδάνων, έχοντας υποστεί σοβαρά τραύματα στα πόδια τους.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η Necla και ο Yagiz δεν είχαν υποστεί σοβαρούς τραυματισμούς και για τον λόγο αυτό παρέμειναν στο νοσοκομείο για 24 ώρες για παρακολούθηση πριν πάρουν εξιτήριο.
Ωστόσο, η Necla δεν είχε σπίτι να επιστρέψει, γι’ αυτό ένα μέλος της οικογένειας την οδήγησε σε μια αυτοσχέδια μπλε σκηνή φτιαγμένη από ξύλο και μουσαμά.
Στις σκηνές οι οικογένειες υποστηρίζει η μία την άλλη. Η Necla «προσπαθεί» να συμβιβαστεί με αυτό που της συνέβη. Λέει ότι χρωστάει την ζωή της στον μικρό της γιο Yagiz. «Νομίζω ότι αν το μωρό μου δεν ήταν αρκετά δυνατό για να το χειριστεί αυτό, δεν θα ήμουν ούτε εγώ», εξηγεί.
Το μόνο όνειρό της για τον γιο της είναι να μην ξαναζήσει ποτέ κάτι τέτοιο. «Είμαι πολύ χαρούμενη που είναι νεογέννητο μωρό και δεν θα θυμάται τίποτα», λέει.
Πηγή: https://www.newsbomb.gr/
