Την πρώτη ημέρα της άνοιξης υποδέχεται επισήμως την Τετάρτη (20 Μαρτίου) το βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο βρίσκεται και η χώρα μας, την ίδια στιγμή που το φθινόπωρο ξεκινά στο νότιο ημισφαίριο της Γης.
Στην εαρινή ισημερία είναι αφιερωμένο και το doodle της Google.
Κατά την ισημερία, η οποία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο, ο Ήλιος λάμπει κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης και η διάρκεια της μέρας και της νύχτας είναι περίπου ίδια.
Μετά από τις 20 Μαρτίου, στο βόρειο ημισφαίριο η μέρα μεγαλώνει συνεχώς έως το θερινό ηλιοστάσιο, ενώ το αντίστροφο συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο.
Η άνοιξη για το βόρειο ημισφαίριο δεν έχει σταθερή ημερομηνία έναρξης και η πρώτη μέρα της ποικίλει ανάμεσα στις 19 (πιο σπάνια), στις 20 (συνήθως) και στις 21 Μαρτίου, ανάλογα με το έτος.
Πάντως, για μια ακόμη χρονιά φέτος, θα συνεχιστεί η ανεπαίσθητη συρρίκνωση της διάρκειας της άνοιξης, η οποία θα είναι πιο σύντομη κατά σχεδόν ένα λεπτό της ώρας σε σχέση με πέρυσι. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, η άνοιξη μικραίνει στο βόρειο ημισφαίριο και ό,τι χάνει, το κερδίζει σε διάρκεια το καλοκαίρι.
Η διάρκεια της άνοιξης μειώνεται περίπου ένα λεπτό της ώρας κάθε χρόνο, ενώ ο χειμώνας μειώνεται σχεδόν κατά μισό λεπτό ετησίως. Αντίστροφα, η διάρκεια του καλοκαιριού μεγαλώνει με ετήσιο ρυθμό ενός λεπτού (που χάνει η άνοιξη), ενώ του φθινοπώρου αυξάνει κατά μισό λεπτό (που χάνει ο χειμώνας).
Από την άλλη, ενώ από αστρονομική άποψη η άνοιξη αρχίζει με την εαρινή ισημερία, στην πραγματικότητα -όπως έχουν διαπιστώσει οι επιστήμονες που μελετούν το περιβάλλον- εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής η φύση εισέρχεται όλο και πιο πρόωρα στον ανοιξιάτικο κύκλο της.
Η εαρινή ισημερία γιορτάζεται σε αρκετές γωνιές του πλανήτη. Κάθε χρόνο στην Πυραμίδα του Ήλιου στο Μεξικό, εκατοντάδες επισκέπτες -πολλοί από τους οποίους φορούν λευκά ρούχα- σηκώνουν τα χέρια ψηλά απευθύνοντας χαιρετισμό στον ήλιο στα χνάρια των Αζτέκων, οι οποίοι εκτιμούσαν ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούν να συγκεντρώσουν την ενέργεια από τις ακτίνες του.
Το φαινόμενο της ισημερίας παρουσιάζεται σε όλους τους πλανήτες κάθε ηλιακού συστήματος οι οποίοι παρουσιάζουν κλίση του άξονα περιστροφής ως προς το επίπεδο περιφοράς.
Φέτος, η εαρινή ισημερία συμπίπτει με την τρίτη και τελευταία υπερπανσέληνο του 2019. Η «υπερ-Σελήνη» συμβαίνει όταν υπάρχει πανσέληνος και ταυτόχρονα η τροχιά του φεγγαριού το φέρνει πιο κοντά στη Γη (περίγειο), με αποτέλεσμα ο δορυφόρος του πλανήτη μας να φαίνεται μεγαλύτερος και πιο φωτεινός από ό,τι συνήθως.
Η Σελήνη ακολουθεί ελλειπτική τροχιά και η απόστασή της από τον πλανήτη μας δεν είναι σταθερή. Η μέση απόσταση Γης-Σελήνης είναι περίπου 384.400 χιλιόμετρα, αλλά αυξάνεται κατά 5% περίπου στο απόγειο και μειώνεται κατά 5% στο περίγειο.
Χάρη στην ιδιαίτερη λάμψη της όταν απέχει λιγότερα από 360.000 χιλιόμετρα από το κέντρο της Γης, η πανσέληνος που συμπίπτει με το περίγειο χαρακτηρίζεται «υπερ-Σελήνη» ή «supermoon», μη επιστημονικός όρος που καθιέρωσε το 1979 ο αστρολόγος Ρίτσαρντ Νόλε.
