Σε παγκόσμιο επίπεδο ο Ιούνιος του 2019 ήταν ο πιο ζεστός Ιούνιος εδώ και πολλές δεκαετίες.
Αν και είναι δύσκολο να αποδώσει κάποιο συγκεκριμένο γεγονός στις ανθρωπογενείς κλιματικές αλλαγές, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η πιθανότητα της ακραίας θερμοκρασίας του μήνα οφείλεται πέντε φορές πιο πιθανό να είναι εξ αιτίας της ανθρώπινης συνεισφοράς.
Αυτή η θερμότητα δεν αποτελεί ανωμαλία. Τα πρώτα δέκα πιο καυτά χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν σημειωθεί από το 1998. Το 2012 ήταν το τελευταίο έτος που δεν περιλαμβανόταν στα δέκα πιο καυτά που καταγράφηκαν.
Επειδή το 2019 χαρακτηρίζεται ως έτος «El Niño» επειδή οι θερμοκρασίες τείνουν να είναι υψηλότερες και ορισμένοι προβλέπουν ήδη ότι θα καταλήξουν να είναι το πιο καυτό έτος αναφοράς.
Στην Ινδία, οι άνθρωποι υποφέρουν από έλλειψη νερού. Στις μεσοδυτικές ΗΠΑ, οι αγρότες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στις καλλιέργειες λόγω του καύσωνα.Ο πάγος της Γροιλανδίας τήκεται σε πρωτοφανή επίπεδα. Τα δραστικά γεγονότα συνεχίζουν να συμβαίνουν «νωρίτερα από ό, τι προβλεπόταν». Αυτός ο κατάλογος κακών γεγονότων θα μπορούσε να συνεχιστεί, αλλά θα μπορούσε να γίνει και προειδοποίηση για για τα μέτρα που πρέπει να λάβουμε, αλλά δεν έγιναν.
Λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα – πείνα, πόλεμο, μετανάστευση – σε αυτό το σημείο απαιτείται αποκλειστικά και μόνο η πλήρης αναδιοργάνωση της κοινωνίας.
Τα περισσότερα από αυτά που κάνουμε τώρα στον τεχνο-βιομηχανικό κόσμο πρέπει να περιοριστούν δραστικά ή να εξαλειφθούν: Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, οι οικονομικοί πόλεμοι με βάση την κατανάλωση, το χρέος, η κτηνοτροφία, για να αναφέρουμε μόνο λίγα. Αυτά θα βοηθήσουν στην εξάλειψη των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε 10 χρόνια.
Πώς λοιπόν εφαρμόζουμε την αλλαγή σε ένα τέτοιο επίπεδο; Θα απαιτήσει κεντρική λήψη αποφάσεων και εφαρμογή από την κορυφή προς τα κάτω. Και όχι μόνον την ρυθμιστική αρχή – από τον ΟΗΕ .
Δεν χρειάζεται ο άνθρωπος να αναγκάζεται να κάνει το σωστό, με την απειλή όπλου, εάν χρειάζεται.
Κάποιοι το σκέφτονται.
Δεν γνωρίζω αν οι άνθρωποι στο Μπαγκλαντές (όπου τα αγροτικά πεδία κατακλύζονται από τις ανερχόμενες θάλασσες) ή στα νησιά του Ειρηνικού (όπου η κλιματική αλλαγή είναι υπαρκτή απειλή) ή στην Αφρική (ήπειρος ιδιαίτερα ευάλωτη στις επιπτώσεις της αλλαγή κλίματος) θα συμφωνούσαν ότι η λήψη δραστικών μέτρων είναι η μόνη επιλογή, αλλά αποτελεί βεβαιότητα.
Εδώ, στον δυτικό τεχνο-βιομηχανικό κόσμο, ζούμε σε κυρίαρχη κοινωνία. Οι χώροι εργασίας μας είναι ιεραρχημένοι. Έτσι είναι και οι οικογένειές μας. Οι ρυθμίσεις “από πάνω προς τα κάτω” είναι η προεπιλεγμένη ρύθμιση. Δεν έχουμε μεγάλη εμπειρία να κάνουμε οτιδήποτε άλλο τρόπο. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν:
Είναι ο τρόπος ζωής μας ο μόνος δρόμος;
Είμαστε «ρεαλιστές» ή μας λείπει η φαντασία; Οι κυριολεκτικά πλέον κυνικοί για όλο τον υπόλοιπο κόσμο ζουν στις ΗΠΑ.
Η αμερικανική αυτοκρατορία όμως μειώνεται και η ατμόσφαιρα σε βυθισμένο πλοίο είναι σπάνια εορταστική. Τώρα απομένει η κληρονομιά να καταλάβει ότι χάνει τον πλούτο της στον πόλεμο. Δεν υπάρχει κέρδος στην από αιώνων βιαιότητας εναντίον άλλων ανθρώπων, και του πλανήτη. Κάτι που αποτελεί και το κάρμα των ΗΠΑ.
Χρειάζεται περαιτέρω αιτιολόγηση γι ‘αυτό; Σύμφωνα με νέα έκθεση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών: «Οι αναπτυσσόμενες χώρες θα υποστούν περίπου το 75% του κόστους της κλιματικής αλλαγής … παρά το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού που συμβάλλει μόνο στο 10% των παγκόσμιων εκπομπών άνθρακα».
«Το “Κλιματικό Απαρτχάιντ” θα μπορούσε να χωρίσει τον κόσμο στους πλούσιους και τους νεκρούς, προειδοποιεί ο ΟΗΕ».
Υπάρχει πιθανότητα οι ΗΠΑ να αλλάξουν πορεία και να αναλάβουν την ευθύνη για τις ενέργειές τους από μόνες τους; Ή μήπως οι λαοί θα μπορούσαν να εξεγερθούν, να ανατρέψουν την εταιρική ολιγαρχία και να δημιουργήσουν την οικο-δημοκρατία που θα ανατρέψει την ιστορία της αγριότητας για ένα μέλλον δημιουργικότητας;
Στην περίφημη επιστολή του από τη φυλακή του Μπέρμιγχαμ, ο δρ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, νεότερος, έγραφε: «Τα άτομα μπορούν να δουν το ηθικό φως και να εγκαταλείψουν οικειοθελώς την άδικη στάση τους. Αλλά, όπως μας υπενθύμισε ο Reinhold Niebuhr, οι ομάδες τείνουν να είναι πιο ανήθικες από τα άτομα».
