Στις 4 Μαρτίου αναμένεται να πέσει στη σελήνη ένα τμήμα πυραύλου που κανείς δε γνωρίζει από που προέρχεται. Το κομμάτι του πυραύλου θα πέσει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού και οι επιστήμονες θα μπορέσουν να διακρίνουν με το ειδικό σκάφος της NASA τον κρατήρα που θα δημιουργηθεί.
Η πρόσκρουση του κομματιού στη σελήνη δεν θα είναι ορατή από τα τηλεσκόπια στη Γη ή από τον αμερικανικό σεληνιακό δορυφόρο Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), το σκάφος της NASA πιθανώς θα μπορέσει να δει με τις κάμερες του τα «μεθεόρτια», δηλαδή τον κρατήρα που θα δημιουργηθεί (από το κομμάτι του πυραύλου). Όμως η αναζήτηση αυτή μπορεί να πάρει εβδομάδες ή και μήνες.
Η προέλευση του μεγάλου διαστημικού «σκουπιδιού» είναι ομιχλώδης. Στην αρχή είχε θεωρηθεί ότι πρόκειται για τμήμα πυραύλου Falcon 9 της αμερικανικής Space X, o οποίος είχε θέσει σε τροχιά έναν περιβαλλοντικό δορυφόρο τον Φεβρουάριο του 2015.
Σύμφωνα με το Space.com, το σενάριο αυτό συγκεντρώνει πλέον λίγες πιθανότητας, ενώ θεωρείται πιο πιθανό ότι το πυραυλικό απομεινάρι προέρχεται από τον κινεζικό πύραυλο Chang’e 5-T1 που είχε εκτοξευθεί το 2014.
Όμως στις 21 Φεβρουαρίου η Κίνα αρνήθηκε κατηγορηματικά κάτι τέτοιο, λέγοντας ότι το ανώτερο τμήμα του συγκεκριμένου πυραύλου κάηκε πλήρως στη ατμόσφαιρα. Η διάψευση αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνεται από νεότερα στοιχεία της Δύναμης Διαστήματος των ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία το συγκεκριμένο πυραυλικό τμήμα μάλλον εισήλθε στη γήινη ατμόσφαιρα τον Οκτώβριο του 2015, περίπου ένα χρόνο μετά την εκτόξευση του, σύμφωνα με το SpaceNews. Άλλοι όμως ερευνητές αμφιβάλλουν γι’ αυτό, με αποτέλεσμα να συνεχίζει να υπάρχει μια αβεβαιότητα για την προέλευση του ξέμπαρκου πυραύλου.
Το LRO, που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη από το 2009 χαρτογραφώντας την και αναζητώντας περιοχές με νερό, έχει στο παρελθόν εντοπίσει διάφορα πράγματα πάνω στη σεληνιακή επιφάνεια, όπως τα διάφορα σημεία προσελήνωσης των αμερικανικών αποστολών «Απόλλων» της περιόδου 1969-1972 ή το σημείο πρόσκρουσης ενός μέρους πυραύλου της αποστολής Apollo 16 τον Απρίλιο του 1972. Ίσως και αυτή τη φορά δει τουλάχιστον το σημείο που θα πέσει το πυραυλικό απομεινάρι.
