Σήμερα Τετάρτη 16.9.2015 προβάλλεται για τελευταία μέρα η ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΤΖΟΥΛΙΑ (Miss Julie), ταινία του 2014, συμπαραγωγή Νορβηγίας, Μ. Βρετανίας, Καναδά, ΗΠΑ, Γαλλίας και Ιρλανδίας, σε σκηνοθεσία της Λιβ Ούλμαν, με τους Τζέσικα Τσάστεϊν, Κόλιν Φάρελ, Σαμάνθα Μόρτον (διάρκεια 129΄).
Βόρεια Ιρλανδία, 1890. Το βράδυ της τοπικής λαϊκής γιορτής του θερινού ηλιοστασίου, η δεσποινίς Τζούλια, κακομαθημένη κόρη ενός αριστοκράτη γαιοκτήμονα, προκαλεί ερωτικά τον υπηρέτη Τζον. Ανάμεσά τους αρχίζει ένα παράξενο παιχνίδι σαγήνης και απώθησης, επιβολής και υποταγής, λογικής και τρέλας, ονείρου και πραγματικότητας. Η εξέλιξη θα οδηγήσει το ζευγάρι σε μια τελική πράξη που θυμίζει ελληνική τραγωδία.
Η Νορβηγίδα Λιβ Ούλμαν, γεννημένη το 1938, απέκτησε διεθνή αναγνώριση από τα τέλη δεκαετίας του 60, ως μούσα του διάσημου Σουηδού σκηνοθέτη Ίνγκμαρ Μπέργκαν. Η Ούλμαν ασχολήθηκε επίσης με τη σκηνοθεσία. Δεκαπέντε χρόνια μετά την αριστουργηματική «Απιστία» (2000), υποψήφια για «Χρυσό Φοίνικα» στις Κάννες, ξαναπαίρνει θέση πίσω από την κάμερα και παραδίδει τη δική της εκδοχή του θεατρικού έργου «Δεσποινίς Τζούλια» του Σουηδού δραματουργού, μυθιστοριογράφου και ζωγράφου Αύγουστου Στρίντμπεργκ, ο οποίος θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου θεάτρου. Ο Στρίντμπεργκ έγραψε το άκρως νατουραλιστικό αυτό θεατρικό (σουηδικά: Fröken Julie, αγγλικά: Miss Julie) το 1888. Η υπόθεση περιγράφει τις σχέσεις ενός ερωτικού τριγώνου, που ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί με φόντο την αιώνια πάλη των δύο φύλων αλλά και των κοινωνικών τάξεων. Θεωρείται ένα έργο μεγάλης δυναμικής και διαχρονικής αξίας. Αντλεί την έμπνευσή του από την εξελικτική θεωρία του περίφημου Άγγλου φυσιοδίφη και γεωλόγου Κάρολου Δαρβίνου. Δίνει έμφαση στην ψυχολογική ανάλυση και την περιγραφή-απογύμνωση των χαρακτήρων και όχι τόσο στην οργανωμένη δομή και την καλογραμμένη πλοκή, όπως ήθελε η τότε κυρίαρχη θεατρική αντίληψη. Μέχρι σήμερα το έργο εξακολουθεί να ανεβαίνει συχνά στο θέατρο, ενώ από τις μεταφορές του στον κινηματογράφο ξεχωρίζουν αυτή του Σουηδού Άλφρεντ Σιέμπεργκ (Μέγα Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών 1951), καθώς και η ρηξικέλευθη προσέγγιση του Άγγλου Μάικ Φίγκις (1999).
Η κινηματογραφική μεταφορά της Λιβ Ούλμαν είναι περισσότερο ακαδημαϊκή και λιγότερο «μπεργκμανική». Μένει πιστή στο κείμενο του θεατρικού έργου, όπως αυτό ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή την 14 Μαρτίου 1889 στην Κοπεγχάγη, αλλάζοντας μόνο τον τόπο (Β. Ιρλανδία αντί Σουηδίας). Μετά τις πρώτες εικόνες της καλοκαιρινής φύσης, από την παγανιστική γιορ¬τή μέχρι τα ειδυλλιακά ταμπλό βιβάν, η κάμερα ακολουθεί του τρεις πρωταγωνιστές στους εσωτερικούς χώρους της έπαυλης. Με μουσική υπόκρουση Σούμπερτ και Μπαχ, η Ούλμαν εστιάζει στους χαρακτήρες και τα κίνητρά τους, ενώ αποκαλύπτει σταδιακά όσα τους οδηγούν στην παθιασμένη, συγκρουσιακή, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά τους. Στην τελευταία σκηνή, η κάμερα βγαίνει και πάλι στην ύπαιθρο, ακολουθώντας την πορεία των κομμένων λουλουδιών που πλέουν στο ρεύμα του ποταμού. Τα λουλούδια συμβολίζουν το πάθος και την επιθυμία. Ο ποταμός συμβολίζει την αδιάκοπη ροή της φύσης στον χρονικό κύκλο, όπως έλεγε κι ο Ηράκλειτος. Κάποια στιγμή τα λουλούδια συναντούν τα βράχια στην όχθη του ποταμού. Το καθαρό νερό συνεχίζει την πορεία του, ενώ τα λουλούδια μένουν κολλημένα στις πέτρες. Μέχρι που το νερό βάφεται ξαφνικά με αίμα. Οι τρεις πρωταγωνιστές (τη δεσποινίδα Τζούλια ερμηνεύει η Αμερικανίδα Jessica Chastain, τον υπηρέτη Τζον ο Ιρλανδός Colin Farrell και την αρραβωνιστικά του Τζον, μαγείρισσα Κάθλιν, η Αγγλίδα Samantha Morton) δίνουν ένα ρεσιτάλ υποκριτικής με θεατρική στόφα. Αν σας αρέσει το θέατρο, τότε μη χάσετε την κινηματογραφική αυτή «Δεσποινίδα Τζούλια».
………………………………………………………………………………………………
Από την Πέμπτη 17 ως την Τετάρτη 23.9.2015 προβάλλεται η ταινία ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ (Une Heure de Tranquilité) παραγωγή του 2014 από τη Γαλλία σε σκηνοθεσία και σενάριο του Πατρίς Λεκόντ με τους Κριστιάν Κλαβιέ, Καρόλ Μπουκέ, Βαλερί Μπονετόν, Ρόσι ντε Πάλμα (διάρκεια 79′)
Ένας εγωκεντρικός μεσήλικας οδοντίατρος στο Παρίσι, επιστρέφει πανευτυχής νωρίς το Σάββατο στο σπίτι. Στα χέρια του κρατάει έναν σπάνιο δίσκο της τζαζ, που λίγη ώρα πριν αγόρασε σε μια υπαίθρια αγορά. Είναι ο δίσκος (με τον καθόλου τυχαίο τίτλο «Εγώ, ο ίδιος και ο εαυτός μου») που πολλά χρόνια έψαχνε, για να συμπληρώσει τη μεγάλη συλλογή του. Ενώ, όμως, ετοιμάζεται να βάλει πάνω στο πανάκριβο στερεοφωνικό του το νέο απόκτημά του, μια σειρά από πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις (η μητέρα, η σύζυγος, η ερωμένη, ο καλύτερός του φίλος, ο γιος του και οι φίλοι του από τις Φιλιππίνες, η οικιακή βοηθός από την Ισπανία, ο υδραυλικός από την Πολωνία, οι γείτονες από την πολυκατοικία) αναστατώνουν το σύμπαν…
Ο ιδιότυπος πολυβραβευμένος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και σχεδιαστής κόμικ Πατρίς Λεκόντ, γνωστός μας από το 1990 με την υπέροχη ταινία του «Ο εραστής της κομμώτριας», επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την κινηματογραφική διασκευή μιας επιτυχημένης θεατρικής φαρσοκωμωδίας της γαλλικής σχολής του μπουλβάρ. Επιβάλλει ένα γοργό, σφιχτό, στακάτο σκηνοθετικό ρυθμό και περιγράφει με κέφι μερικές πραγματικά αστείες καταστάσεις. Διευρύνει το χώρο δράσης και δίνει κινηματογραφική διάσταση στο θεατρικό έργο. Γυρίζει όλη την ταινία με την κάμερα στο χέρι, δίνοντας έτσι μια ελαφριά αίσθηση αστάθειας και νευρικότητας, απόλυτα ταιριαστή με την ψυχολογική κατάσταση του κεντρικού ήρωα. Καυτηριάζει την εγωκεντρική και συμφεροντολογική συμπεριφορά του μεσοαστού – και όχι μόνο. Η κωμωδία (μεγάλη εμπορική επιτυχία στη Γαλλία) βλέπεται πιο ευχάριστα στο θερινό σινεμά. Ο Κριστιάν Κλαβιέ δεσπόζει στο ρόλο του υπερκινητικού πρωταγωνιστή (απολαυστικός ως Αστερίξ εναντίον του Καίσαρα στην «Επιχείρηση Κλεοπάτρα», αλλά και ως πάτερ φαμίλιας στο πρόσφατο «Θεέ μου, τι σου κάναμε»). Εδώ, υπερκινητικός, εγωκεντρικός, πονηρός, κυκλοθυμικός, θυμίζει κάπως το στιλ του Λουί ντε Φινές. Η Ρόσι ντε Πάλμα (εμβληματική μούσα του Πέδρο Αλμοδόβαρ στις ταινίες «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», «Δέσε με», «Κίκα», «Το μυστικό μου λουλούδι», «Ραγισμένες αγκαλιές») κλέβει την παράσταση ως οικιακή βοηθός από την Ισπανία. Το πρωταγωνιστικό καρέ συμπληρώνουν η παλιά γόησσα Καρόλ Μπουκέ στο ρόλο της καταθλιπτικής συζύγου (18χρονη το 1977 έλαμψε στο «Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» του Λουίς Μπουνιουέλ) και η ταλαντούχα Βαλερί Μπονετόν στο ρόλο της παρορμητικής ερωμένης (την είδαμε στις ταινίες «Μικρά αθώα ψέματα», «Μια βραδιά στο Σαιν Τροπέ»). Όσοι αγαπάτε το ευρωπαϊκό σινεμά και την κωμωδία «γαλλικού τύπου», σπεύσατε!
