Συνέντευξη στον ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ
Το γεγονός ότι «συνεχίζεται μία πορεία της ανθρωπότητας που χαρακτηρίζεται από βιαιότητα, απανθρωπιά αλλά και από έλλειψη ιδεών» επισημαίνει σε συνέντευξή της στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ» η γνωστή ηθοποιός Ιωάννα Παππά, που θα έρθει την ερχόμενη Τρίτη στη πόλη μας, με αφορμή τη συμμετοχή της στην παράσταση «ΤΡΩΑΔΕΣ».
Η κα Παππά, αναφέρεται στο θέατρο, την τηλεόραση, την κρίση αλλά και στο Βόλο, τονίζοντας ότι ως πόλη είναι πάρα πολύ ενεργή πολιτιστικά και η ίδια τον αγαπά ιδιαίτερα, καθώς έρθει πάρα πολλές φορές μέχρι σήμερα…
Όπως τονίζει επίσης, για τον πολιτισμό θα πρέπει να βρεθούν και άλλοι τρόποι ώστε να μείνει ζωντανός…
Στην πόλη μας με μια… διαχρονική τραγωδία κα Ιωάννα Παππά, ίσως τη πιο δημοφιλή από τις τραγωδίες του Ευριπίδη που σώζονται…
Ήταν και θα είναι πάντα δυστυχώς… τόσο μέσα από το ίδιο το έργο, όσο και μέσα από τη πραγματικότητα ανά τους αιώνες. Βλέπουμε να συνεχίζεται μία πορεία της ανθρωπότητας που χαρακτηρίζεται από βιαιότητα, από απανθρωπιά, από έλλειψη ιδεών…
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι «Τρωάδες» αποτελούν ένα έργο για παραδειγματισμό προς τους Έλληνες σε σχέση με την αντιμετώπιση του Πελοποννησιακού πολέμου, ο οποίος μακροχρόνιος πόλεμος, δε θανάτωσε μόνο πλήθη ανθρώπων, αλλά είχε και αφάνταστες υλικές καταστροφές.
Το χειρότερο όμως ήταν, ότι έριξε στο χάος, τον κόσμο, στο επίπεδο των ηθικών αλλοιώσεων καθώς σε κάθε πόλεμο, για να πετύχουν οι αντίπαλοι τους σκοπούς τους, χρησιμοποιούν, απάνθρωπα μέσα.
Ξεχνούν τη μεγαλοψυχία τους και την οποιαδήποτε ανθρωπιά. Το χειρότερο, σε σχέση θα μπορούσαμε να πούμε και με την επικαιρότητά μας, είναι το στοιχείο που φανερώθηκε εκείνη την περίοδο, ότι πολέμησε η δημοκρατία με την ολιγαρχία. Δυο αντίθετες πολιτικές αρχές ήρθαν σε σύγκρουση και φανερώθηκε μια εξαιρετική αγριότητα σε σχέση με το πώς χειρίστηκαν οι νικητές τους ηττημένους.
Μέσα στο κείμενο πάντως, καταδεικνύεται και η αλαζονεία της εξουσίας, κάτι που δυστυχώς συνεχίζεται έως σήμερα, γι΄ αυτό ίσως, μεταξύ άλλων μιλάμε και για διαχρονικότητα…
Όταν τελειώνει ο μονόλογος του Ποσειδώνα, αναφέρει «Ας μην ξεχνούν ότι τα έργα τους θα είναι η καταστροφή τους…». Δηλαδή ανάλογα με τις πράξεις ανταμοίβεσαι. Είναι ο νόμος της Θείας Δίκης.
Διαβάζω σαν «μοτο» απ΄το σχετικό δελτίο αναφοράς στην παράσταση, ότι «Η μνήμη είναι ο μόνος νικητής στο χρόνο»…
Εννοούμε φυσικά και τον πολιτισμό ενός λαού. Στην περίπτωση των «Τρωάδων», αυτό εξαλείφεται… Ο πολιτισμός.
Μήπως αυτό μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει θετικά και για την εποχή μας και τη σύγχρονη πραγματικότητα;
Εάν έχουμε την πρόθεση σαν πολίτες, να μπορούμε να συνταιριάζουμε τις έννοιες που μας δίνουν την αφορμή τα έργα αυτά…
Διαβάζω ότι η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη ανάγνωση. Με ποιον τρόπο;
Περισσότερο έχει να κάνει σε σχέση με τα «Χωρικά», που έχει κρατηθεί ένα μικρότερο μέρος από το κείμενο που αποτελεί το πρωτότυπο και έχουν μπει κάποιες μαρτυρίες γυναικών, οι οποίες έχουν υποστεί μια ανάλογη πραγματικότητα, που έχουν μεταναστεύσει, που έχουν βρεθεί σκλάβες, που έχουν κακοποιηθεί, μέσα από πολέμους, αλλά και μέσα από τον πόλεμο της κρίσης, σε οικονομικό επίπεδο… Ώστε να έρθει πιο κοντά στο σήμερα…
Σε μια παράσταση, μαζί με μια ομάδα ακόμη γνωστών και ικανότατων συναδέλφων σας. Η συνεργασία με τον κ. Θέμη Μουμουλίδη, έχει βάσεις και απ΄το παρελθόν…
Προσωπικά είναι η δεύτερη συνεργασία μου μετά την «Ιφιγένεια».
Να έρθουμε λίγο και στα δικά σας… Έχετε εστιάσει ως φαίνεται το ενδιαφέρον σας και τις επιλογές σας, κυρίως στο θέατρο, αφήνοντας εκτός την τηλεόραση. Με κάποιο συγκεκριμένο σκεπτικό;
Απέχω κάποια χρόνια …Υπήρξε ένας κύκλος που ολοκληρώθηκε για εκείνη την περίοδο. Είχα την ανάγκη, ενώ παράλληλα ήμουν ενεργή θεατρικά, ταυτόχρονα με τα τηλεοπτικά, να εστιάσω περισσότερο στα θεατρικά, γιατί ούτως ή άλλως εκεί είναι και η βάση μου σαν καλλιτέχνης, όπου αισθάνομαι ότι ανήκω περισσότερο… Δεν ήταν κάποιος άλλος λόγος, ήταν απλά θέμα προσωπικής επιλογής, χωρίς να εννοώ ότι κάπου γίνεται καλύτερη ή χειρότερη δουλειά…
Πάντως όπως όλα δίπλα μας, έτσι και ο πολιτισμός έχει πληγεί… Ίσως δεν μπορούν εύκολα να γίνουν πολλές και μεγάλες παραγωγές, τα σήριαλ όπως διαπιστώνουμε έχουν περιοριστεί, οι αμοιβές φαντάζομαι έχουν μειωθεί, μέρος του θεατρόφιλου κοινού αντιμετωπίζει προβλήματα… Πώς βλέπετε και πως σχολιάζετε εσείς τη γενικότερη κατάσταση;
Ήταν αλυσιδωτή η αντίδραση, δεν θα μπορούσαμε εμείς να εξαιρεθούμε από αυτό… Είναι ένα φαινόμενο που ισχύει σε όλους τους κλάδους. Απλώς θα πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι για να μείνει ζωντανός αυτός ο χώρος. Αυτό έχει να κάνει και με το πώς θα διαχειριστεί την κατάσταση το Υπ. Πολιτισμού, τι μέριμνα θα υπάρξει και ίσως με μια αλλαγή αντιμετώπισης και προγραμματισμού. Για να προλάβουμε την εποχή. Άλλωστε νομίζω, ότι θα έπρεπε να είμαστε ένα βήμα πιο μπροστά από την εποχή, σε αυτά τα ζητήματα.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια, μετά την περιοδεία με τις Τρωάδες;
Το χειμώνα παρουσιάζω πάλι έναν μονόλογο. Είχε ανέβει στην Αθήνα σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Γκόνη, με τίτλο «Οδός Πολυδούρη» της Ρούλας Γεωργακοπούλου, που αφορά στην ποιήτρια. Μετά, στο «Θέατρο Τέχνης» με το Νίκο Μαστοράκη, για ένα έργο του Κλοντέλ.
Διακοπές κάνετε καθόλου; Στο Βόλο, ας πούμε, πέρα απ΄τα επαγγελματικά, έχετε έρθει για ξεκούραση;
Δυστυχώς για την παράσταση θα είμαστε μια μέρα μόνο, αλλά έχω περάσει χρόνο στο Βόλο, έχω έρθει πάρα πολλές φορές και τον αγαπώ ιδιαίτερα.
Μάλιστα θεωρώ ότι είστε πάρα πολύ ενεργοί πολιτιστικά και το έχω δει «ιδίοις όμμασι».
