Η Άννα Ανδριανού είναι μια γυναίκα που προέρχεται από μια καλλιτεχνική οικογένεια, καθώς ο πατέρας της ήταν ηθοποιός. Η ίδια, έχοντας πολλές επιτυχίες στο βιογραφικό της τόσο ως ηθοποιός όσο και ως σεναριογράφος, συνεχίζει να εκπλήσσει με τις επιλογές της και να αναμετράται με θέματα που αφορούν όλους. «Οι πιο Δυνατές» είναι μια παράσταση, σε κείμενο της ίδιας που μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και κυρίως τις ερωτικές και έχει ενθουσιάσει το κοινό. Η ίδια μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για την διαδικτυακή πλέον παρουσίαση της παράστασης, ενώ δεν δίστασε να σχολιάσει και τα όσα συμβαίνουν στον καλλιτεχνικό χώρο, με περιστατικά βίας και κατάχρησης εξουσίας.
Κυρία Ανδριανού ποια είναι η σχέση σας με την περιοχή μας; Γνωρίζουμε πως έχετε δεσμούς με τον Βόλο και το Πήλιο.
Ο Βόλος και το Πήλιο είναι η ωραιότερη περιοχή της ηπειρωτικής Ελλάδας. Έχω πολλούς φίλους, έχω κι ένα σπίτι στο Πήλιο. Δυστυχώς έχω να έρθω από το καλοκαίρι, λόγω κορωνοϊού και το έχω επιθυμήσει πολύ το Πήλιο, αλλά και τους φίλους μου και το σπίτι μου στον Αη Γιάννη. Με την πρώτη ευκαιρία βέβαια θα έρθω.
Αυτή την περίοδο μπορούμε να σας δούμε διαδικτυακά με την παράσταση «Οι πιο Δυνατές». Τι πραγματεύεται η παράσταση;
Ναι, μπορείτε να με δείτε διαδικτυακά, στις παραστάσεις του viva.gr. Παίζουμε το έργο «Οι πιο Δυνατές» ξανά, τις είχαμε παίξει τον Φεβρουάριο και είχαν μεγάλη επιτυχία. Είναι ένα έργο που έχω γράψει πριν 6-7 χρόνια κι είχε ανέβει και στην Αθήνα με μεγάλη επιτυχία. Είναι με αφορμή τον μονόλογο του Στρίντμπεργκ «Οι πιο Δυνατοί» και πραγματεύεται ως θέματα την απιστία, τις σχέσεις, την αγάπη ακόμη και τη φιλία, γιατί στο έργο η σύζυγος και η ερωμένη του άντρα, συναντιούνται μετά από μια δεκαετή σχέση, ένα ουσιαστικά δεκαετές τρίγωνο, παραμονή Χριστουγέννων σε ένα καφέ-μπαρ κι εκεί έχουν μια μεγάλη σύγκρουση και η σύζυγος στην αρχή και μετά η ερωμένη εκθέτει τον τρόπο που έβλεπε εκείνη αυτό τον άντρα, αυτά που πήρε, αυτα που έχασε και προσπαθούν να πείσουν η μία την άλλη, ότι η καθεμιά υπήρξε η δυνατή και η νικήτρια σ’ αυτή τη θέση κάτι βέβαια που δεν ισχύει γιατί ένα τρίγωνο σε αποδυναμώνει, δεν σε δυναμώνει. Βλέπουμε ακόμη και τον μεγάλο ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στις δύο γυναίκες, πράγμα που συμβαίνει συχνά όταν υπάρχει ένα ερωτικό τρίγωνο. Κι όταν αυτό κρατά καιρό υπάρχει μεγαλύτερη επιθυμία από τις γυναίκες να νικήσει η μία την άλλη και να πάρουν το τρόπαιο που είναι ο άντρας. Είναι ένα έργο με χιούμορ, έχει πολλή συγκίνηση και είναι μια ανατομία στη γυναικεία ψυχολογία, στον τρόπο που οι γυναίκες ερωτεύονται , στους δύο ρόλους που πολλές φορές παίζουν, αυτόν της συζύγου και αυτόν της ερωμένης . Παίζουμε μαζί με την Βάσια Παναγοπούλου αλλά και την Κατερίνα Μπιλάλη, γιατί υπάρχει και μια τρίτη γυναίκα, η οποία παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν ανάμεσα στις δύο γυναίκες, παίρνει μια μεγάλη απόφαση για την ερωτική της ζωή, που δείχνει ότι η αγάπη παρόλα αυτά μπορεί να νικήσει πολλά πράγματα. Η σκηνοθεσία είναι του Κωνσταντίνου Κυριακού και η τηλεσκηνοθεσία του Κ. Κιμούλη. Είναι ένα εξαιρετικό έργο και όσοι το έχουν δει μέχρι τώρα έχουν ενθουσιαστεί.
Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι ανεβαίνει ξανά διαδικτυακά. Πότε μπορεί κανείς να το παρακολουθήσει;
Η παράσταση ανεβαίνει και μπορούσε κανείς να την παρακολουθήσει έως τις 19 Μαρτίου, κάθε βράδυ στις 9, αλλά για ένα τρίωρο, έως τις 12 μπορεί κανείς οποιαδήποτε στιγμή έχοντας το εισιτήριό του από το viva να δει κανονικά από την αρχή την παράσταση.
Μπορεί να αντικαταστήσει αλήθεια αυτός ο τρόπος τη δια ζώσης επικοινωνία;
Όχι, δεν υπάρχει αυτή η μαγεία. Παρόλα αυτά μπορεί να δει κανείς παραστάσεις που ίσως δεν θα προλάβαινε, δεν θα μπορούσε. Μπορούν να δουν παραστάσεις και άνθρωποι που δεν είχαν τη δυνατότητα να επισκεφθούν ένα θέατρο, για λόγους χρόνου, για λόγους οικογενειακούς ή γιατί δεν το είχαν συνηθίσει. Τώρα μπορούν από το σπίτι τους να δουν κάποιες παραστάσεις και μακάρι να γοητευτούν από αυτές και να επισκεφθούν και τα θέατρα, όταν αυτά ανοίξουν.
Κρίνοντας από την πλοκή, αυτά τα θέματα είναι πάντα επίκαιρα…
Είναι θέματα που μας καίνε. Στις σχέσεις μας, που μέσα από αυτές και τις ερωτικές αλλά και τις φιλικές και τις οικογενειακές, ουσιαστικά βλέπουμε ένα άλλο κομμάτι του εαυτού μας. Βλέπουμε μέσα από τις σχέσεις με άλλους ανθρώπους, να βγαίνουν άλλα κομμάτια του εαυτού μας που κι εμείς δεν τα ξέραμε. Γι’ αυτό και νομίζω ότι οι σχέσεις μας απασχολούν όλους και μας ταλαιπωρούν, αλλά και μας κάνουν ευτυχισμένους. Εμένα με ενδιέφερε πάρα πολύ αυτό το κομμάτι , έχω σπουδάσει και ψυχολογία και μπορώ να το δω σε βάθος , γι’ αυτό και στα σενάρια που έκανα παλιότερα οι σχέσεις έχουν πάντα τον πρώτο λόγο.
Πρόσφατα όμως γίναμε μάρτυρες, κακών σχέσεων και πράξεων στον καλλιτεχνικό χώρο. Πως το σχολιάζετε αυτό;
Αυτά τα θέματα αφορούν όλους τους χώρους, απλώς ο καλλιτεχνικός χώρος έχει τα φώτα πάνω του και οτιδήποτε συμβαίνει καλό ή κακό μεγεθύνεται και προβάλλεται πάρα πολύ. Όλα αυτά που είδαμε έχουν ένα κοινό παρονομαστή, την κατάχρηση εξουσίας ανθρώπων που έχουν την εξουσία εργασιακά στα χέρια τους, όπως είναι σκηνοθέτες, που είχαν και έχουν μια μεγάλη εξουσία στα χέρια τους, καθώς είναι αυτοί που κάνουν τις διανομές, που σε διαλέγουν να παίξεις, που διευθύνουν μια παράσταση. Όταν κάποιος έχει την εξουσία στα χέρια του πρέπει να έχει πολύ καλή σχέση με τον εαυτό του, με το μέσα του, να είναι πολύ ισορροπημένος ως άνθρωπος αλλιώς αυτή η εξουσία, αυτή η μεγάλη και απόλυτη εξουσία είναι επόμενο να τον κάνει να παρεκτραπεί.
Μπαίνοντας στο θέατρο και στο χώρο του θεάματος, που πραγματικά εκθέτεις την ψυχή σου και αντιμετωπίζεις και πολύ μεγάλους πειρασμούς, όπως είναι η δόξα, η αναγνωρισιμότητα, η επιτυχία , ολα αυτά είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα, όπως έλεγε και ο πατέρας μου που ήταν ηθοποιός κι εκείνος, χρειάζεται να έχεις πολύ γερά «χτισμένο» τον εαυτό σου και τον ψυχικό σου κόσμο, για να μην παρεκτραπείς και να μην πέσεις στην παγίδα να γίνεις θύτης ή να γίνεις θύμα, γιατί υπάρχει κι αυτό το κομμάτι. Θέλω να πω ότι πολλές φορές η λαχτάρα να πετύχεις γρήγορα, να πάρεις ένα ρόλο, να σε αποδεχτούν μπορεί να σε κάνει «απρόσεκτο» στις επιλογές και στη συμπεριφορά σου. Αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει με την τελευταία περίπτωση του Λιγνάδη, που εκεί, αν όντως έχουν συμβεί αυτά, είναι ακραία, που θα μπορούσε όμως κι αυτή να συμβεί σε οποιοδήποτε άλλο χώρο. Από την άλλη, εγώ είχα εξαιρετικές συνεργασιες στη ζωή μου και ξέρω ανθρώπους πέρα των συνεργασιών μου, που είναι πολύ βοηθητικοί, ευγενικοί, με μεγάλο σεβασμό για τη δουλειά, γιατί σκεφτείτε πόσες παραστάσεις γίνονται, πόσοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες υπάρχουν και σε πόσους έγιναν αυτές οι καταγγελίες. Όταν συμβαίνει να συνεργαζόμαστε σε ένα κλίμα σεβασμού και αγάπης γι’ αυτό που κάνουμε, είναι πραγματικά μαγικό.
Ας κρατήσουμε τον πολιτισμό ως πηγή έμπνευσης και ζωντάνιας και ας απορρίψουμε ότι κακό υπάρχει….
Ακριβώς, γιατί τέτοια φαινόμενα υπάρχουν σε όλους τους χώρους, σε μεγάλες εταιρείες, ακόμη και από έναν καταστηματάρχη στις υπαλλήλους του. Υπάρχουν παντού και είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, όμως όταν έχει κάποιος μία εξουσία στα χέρια του, πρέπει να είναι πολύ ισορροπημένος και δίκαιος για να τη χειριστεί σωστά.
