Εμπνευσμένο από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία είναι το νέο ιστορικό μυθιστόρημα της Άννας Γαλανού που ξεκίνησε να «ταξιδεύει» μέσα στον Απρίλιο από τις εκδόσεις «Διόπτρα». Το βιβλίο «Στην Πόλη των λυγμών», όπως εξήγησε η ίδια ως καλεσμένη στο ραδιοφωνικό μαγκαζίνο του Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή, είναι ένα αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται την περίοδο της εικονομαχίας, αλλά δεν υστερεί σε έρωτα και δολοπλοκίες. «Ως επί το πλείστον δεν με ενδιέφερε το πολιτικό στοιχείο, αλλά ήθελα να εστιάσω περισσότερο στον άνθρωπο και στις κοινωνίες που υπήρχαν», τονίζει η ίδια.
Πόσο ευνοήθηκε η συγγραφή στη διάρκεια της καραντίνας; Είστε από τους συγγραφείς που είχαν ένα χειροπιαστό αποτέλεσμα με την έννοια της σκέψης και της συγγραφής ή από αυτούς που προβληματίστηκαν και δεν μπόρεσαν, λόγω της κατάστασης, να συγκεντρωθούν;
Ο συγγραφέας έτσι κι αλλιώς είναι ένα μοναχικό άτομο. Για να γράψει ένα βιβλίο απομονώνεται και ζει από μόνος του την … «καραντίνα» που επιβάλλει ο ίδιος στον εαυτό του. Το συναίσθημα ότι πεθαίνουν συνάνθρωποι, ότι υπάρχουν προβλήματα, και γενικά όλη αυτή η κατήφεια που αντικρίζαμε όταν περπατούσαμε στο δρόμο, δεν ήταν ό, τι καλύτερο και για έναν συγγραφέα, αλλά και για κάθε άνθρωπο. Ήταν μία πολύ θλιβερή εικόνα και μακάρι να μην το ξαναδούμε ως θέαμα.
Πιστεύετε ότι η πανδημία συγγραφικά είναι μια θεματική με την οποία θα καταπιαστούν οι ενεργοί συγγραφείς ή και οι συγγραφείς του μέλλοντος, έχοντας το ως ερέθισμα;
Πιστεύω πως ναι. Όλες οι καταστροφές περιγράφονται μετά, που μένει μια ανάμνηση μακρινή. Έχουμε ζήσει πάρα πολλές καταστροφές στην Ελλάδα. Βλέπετε πότε γράφονται βιβλία για τη Σμύρνη, πότε για την πανούκλα. Πρέπει να περάσουν πάρα πολλά χρόνια και ο κόσμος να ξεχάσει. Δεν μπορείς να του το θυμίζεις με ένα βιβλίο, τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου γνώμη. Αλλά και ιστορικά αυτό αποδεικνύεται. Ο κόσμος προσπαθεί να βγει από ένα «άσχημο λούκι». Δεν μπορεί ο συγγραφέας να τον ξαναβάζει μέσα, με όποιον τρόπο κι αν τον βάζει. Θεωρώ ότι ως συγγραφείς υποχρέωσή μας είναι να δίνουμε μία αισιόδοξη ματιά και νότα, καθώς συμβαίνουν πολλά δυσάρεστα γύρω μας, και σε κοινωνικό και σε πολιτικό, αλλά και σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα.
Το βιβλίο «Στην Πόλη των λυγμών» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα λοιπόν, το οποίο προς τα πού μας ταξιδεύει και ποια η αφορμή της συγγραφής;
«Η Πόλη των λυγμών» είναι η Κωνσταντινούπολη. Το βιβλίο αναφέρεται στην πρώτη περίοδο της εικονομαχίας και αφορμή στάθηκε μια έκπληξη που είδα μετά από πολλά χρόνια που ήμουν μαθήτρια του σχολείου. Η περίοδος της εικονομαχίας που διήρκησε ενάμιση αιώνα δεν σταμάτησε να αποτελεί απλώς μία σελίδα ιστορίας. Τα γεγονότα και οι συνέπειες ήταν πάρα πολλές και μας ταλανίζουν ακόμα. Το πρώτο σχίσμα ανάμεσα σε δυτική και ανατολική εκκλησία έγινε εκείνη την περίοδο με έναν εμφύλιο ανάμεσα σε εικονόφιλους και εικονομάχους. Αυτά είναι τα γεγονότα που αποτελούν τον καμβά του βιβλίου. Όπως ξέρετε, και τα υπόλοιπα ιστορικά βιβλία μου, είναι όλα τεκμηριωμένα και αληθινά και πάνω σε αυτά πλέκω μια μυθοπλασία. Στο συγκεκριμένο βιβλίο η μυθοπλασία αφορά δύο ευγενείς νέους που ακολουθεί τη ζωή τους, τον έρωτά τους, την πορεία τους και τις δυσκολίες τους από το Μέγα Παλάτιον μέχρι και τα περίχωρα της Κωνσταντινούπολης. Με το βιβλίο αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πώς ήταν η ζωή εκείνα τα χρόνια, αλλά και το πώς αντιμετώπιζε ο κόσμος όλο αυτόν τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει γύρω του. Όπως ήδη ανέφερα εστιάζουμε στο Μέγα Παλάτιον, για το οποίο έχουμε ελάχιστες έως απειροελάχιστες περιγραφές και είναι περιγραφές περιηγητών εκείνης της εποχής. Μέσα από τις περιηγήσεις κατάφερα να βγάλω ένα σχέδιο για το πώς ήταν. Στην καραντίνα προσπάθησα να κλείσω ραντεβού στη Βιβλιοθήκη Αθηνών, όπου και εκεί βρήκα διάφορα στοιχεία και τα οποία με βοήθησαν. Με το Μέγα Παλάτιον, τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες των αυτοκρατόρων και των μισθοφόρων μεταφέρομαι στη συνέχεια στην επαρχία του Βυζαντίου. Εκεί παρουσιάζω τη ζωή των απλών ανθρώπων που βασανίζονται από την υψηλότατη φορολογία που είχε επιβάλλει η Αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία με σκοπό να δημιουργήσει δικό της στρατό. Επίσης υπάρχουν αναφορές για το πώς διασκέδαζαν, πώς ντύνονταν, πώς ήταν οι αγορές εκείνα τα χρόνια. Η έρευνά μου κράτησε από το 2015-16. Ένα αμιγώς ιστορικό μυθιστόρημα που δεν υστερεί ούτε σε δολοπλοκίες και έρωτα, ούτε και σε περιηγήσεις.
Νομίζω πως πραγματικά όλες αυτές οι λεπτομέρειες προκαλούν τον αναγνώστη να το διαβάσει και να μεταφερθεί στην τότε εποχή…
Ο αναγνώστης θα μάθει πληροφορίες που δεν τις βρίσκει εύκολα και είναι, θα έλεγα, σκόρπιες, από εδώ και από εκεί. Χρησιμοποίησα πάρα πολλά στοιχεία και από το google αλλά και από ξενόγλωσσα βιβλία τα οποία μετέφρασα στα Ελληνικά για να μπορέσω να βγάλω συμπεράσματα. Ως επί το πλείστον δεν με ενδιέφερε το πολιτικό στοιχείο, αλλά ήθελα να εστιάσω περισσότερο στον άνθρωπο και στις κοινωνίες που υπήρχαν. Ήθελα να σχολιάσω και τους αριστοκράτες και τους ευγενείς, αλλά στον απλό λαό. Θωρώ ότι είναι ένα πολύ καλό και πολύ ισορροπημένο βιβλίο.
Πώς συνεχίζουν τα συγγραφικά σχέδια από εδώ πέρα;
Έχω εγκαταλείψει την εργασία μου πάρα πολλά χρόνια τώρα για να ασχοληθώ με την συγγραφή. Δεν με σταματάει τίποτα πέρα από την υγεία. Αυτό είναι το πρώτο θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί όλους μας αυτή την εποχή. Από εκεί και πέρα ο καθένας θα παλεύει για το καλύτερο.
Εύχομαι να μας επιτρέψει η κατάσταση και σε μία δια ζώσης επικοινωνία στα πλαίσια περιοδειών για το βιβλίο…
Μακάρι γιατί μου έχουν λείψει και οι περιοδείες και οι άνθρωποι που έβλεπα. Εύχομαι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση, κάτι που θα γίνει με τον εμβολιασμό μας. Περιμένουμε το καλύτερο για όλο τον κόσμο.
