Παραμύθια με … ισχυρές δόσεις τρόμου, για ενήλικες, προσφέρει στους αναγνώστες του ο συγγραφέας και σεναριογράφος, Αντώνης Τουμανίδης. Όπως ανέφερε μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και τον Ηλία Κουτσερή, μέχρι τον 19ο αιώνα τα παραμύθια απευθύνονταν πρώτιστα στους ενήλικες γιατί ήταν ένας τρόπος ψυχαγωγίας. Έτσι και η πρωτόλεια μορφή των παραμυθιών, ήταν περισσότερο σκοτεινή, θέλοντας να περάσουν το μήνυμα ότι η ζωή είναι μαγική, αλλά μερικές φορές δεν υπάρχει χαρούμενο τέλος, που έχουμε συνηθίσει στον 20ό αιώνα.
Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα
Όπως τόνισε, το παραμύθι είναι ένα λογοτεχνικό είδος που το αγαπάει ο κόσμος και υπάρχει από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. «Στην Ελλάδα υπήρχε σαν μύθος, με περισσότερο διδακτικό χαρακτήρα και δεν υπάρχει χώρα ή πολιτισμός που να μην έχει τον δικό της χαρακτήρα. Υπάρχουν παραμύθια που τα συναντάμε σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως η Ρωσία που ακολουθεί ένα διαφορετικό δρόμο στα παραμύθια. Εμφανίζονται επίσης και παραλλαγές του ίδιου παραμυθιού σε διάφορες χώρες, όπως η Σταχτοπούτα, η Κοκκινοσκουφίτσα, με αλλαγή ορισμένων χαρακτήρων, ωστόσο, η βάση είναι κοινή» ανέφερε ο κ. Τουμανίδης.
Εντελώς διαφορετικά τα παραμύθια…
Επισήμανε πως βάση της έρευνας που πραγματοποίησε, διαπίστωσε ότι μέχρι τον 19ο αιώνα τα παραμύθια ήταν εντελώς διαφορετικά από τη σημερινή τους μορφή και κατ’ αυτόν τον τρόπο ήθελε να θυμίσει στους ενήλικες την αξία τους, ωστόσο, κάθε παραμύθι παρά τη σκοτεινότητά του, δεν παύει να διαθέτει το χαρακτηριστικό της μαγείας. Πρόσθεσε ότι χρησιμοποιεί και κάποια παραμύθια που είναι λιγότερο γνωστά στην Ελλάδα, αποτελώντας ιστορίες και παραδόσεις άλλων χωρών, όμως, η βάση αποτελείται από χαρακτήρες που γνωρίζουν όλοι, όπως η Κοκκινοσκουφίτσα, η Σταχτοπούτα, η Χιονάτη, Χάνσελ και Γκρέτελ, Πεντάμορφη και το Τέρας και ο Αλαντίν.
Συνήθως ο φόβος φέρνει τη λύτρωση
«Μέσα από το βιβλίο ή τον κινηματογράφο μπορεί κανείς να βιώσει συγκεκριμένο συναίσθημα με ασφάλεια από τον καναπέ ή μέσα από μια κινηματογραφική αίθουσα και συνήθως ο φόβος φέρνει τη λύτρωση με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είτε αποδειχθεί το ότι «ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» αφορά τους καλούς σε εισαγωγικά ήρωες, είτε τους αντιήρωες» ανέφερε ο συγγραφέας.
«Εφιάλτες και παραμύθια 2»
Μιλώντας για το νέο του βιβλίο «Εφιάλτες και παραμύθια 2» εξήγησε πως αποτελεί τη συνέχεια από το πρώτο βιβλίο, χρησιμοποιώντας τη βάση γνωστών παραμυθιών, ταξιδεύοντας περισσότερο στην Ανατολή, με τον Αλαντίν να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως ο «Αλή μπαμπά και οι 40 κλέφτες». Επιχειρεί να φέρει στην επιφάνεια λιγότερο γνωστά παραμύθια, από τη Ρωσία, μέσα από τους αστικούς θρύλους της Αμερικής. Όπως είπε η Ρωσία διαθέτει ορισμένες εξαιρετικές ιστορίες που οι περισσότεροι αγνοούν, με τα παραμύθια της να είναι σκληρά και αρκετά βίαια για τα δικά μας δεδομένα.
«Η Αληθινή Ιστορία του Πινόκιο»
Με αφορμή την παρουσία της ταινίας «Η Αληθινή Ιστορία του Πινόκιο» σε σενάριο του ιδίου, στο Φεστιβάλ των Καννών αυτή τη χρονιά, επισήμανε ότι αγαπά τον κινηματογράφο, (η ιστορία που εμπνεύστηκε, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από την DarkUniversePictures με έδρα τη Νέα Υόρκη), με τις διαφορές σε σχέση με τα βιβλία να είναι μεγάλες. Άλλωστε στο σενάριο απεικονίζεται ό,τι μπορεί να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. «Ο Πινόκιο είναι ένα από τα παραμύθια που… πείραξα και νιώθω την αγάπη με την οποία τον αγκαλιάσανε. Στην ουσία πρόκειται για μια αστυνομική εκδοχή στο σήμερα ενός κλασικού παραμυθιού, με έναν κατά συρροή δολοφόνο και με πολλές ανατροπές στην πορεία. Είναι κάτι για το οποίο νιώθω χαρούμενος και υπερήφανος, πρωτίστως για την αγάπη που επέδειξε ο κόσμος για την ιστορία, έχοντας ανάγκη ξανά για τη μαγεία και λίγο χρώμα μέσω του παραμυθιού. Ζούμε μια ζωή αρκετά γκρι, μονόχρωμη και πεζή και θαμπή. Την ίδια στιγμή στα παραμύθια είναι όλα ξεκάθαρα στο τέλος, καθώς δεν υπάρχει το θαμπό, ούτε στα συναισθήματα, ούτε σε αυτά που επιθυμούν οι ήρωες» κατέληξε λέγοντας ο κ. Τουμανίδης.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης Γ. Στεργίου
