Το αριστούργημα που έγραψε η Διδώ Σωτηρίου «Τα Ματωμένα Χώματα» παρουσιάστηκε χθες στο ανοιχτό δημοτικό θέατρο Ν. Ιωνίας, μια παράσταση αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή και 113 από την γέννηση της αξέχαστης συγγραφέα. Ο Αντίνοος Αλμπάνης, εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για το μεγαλείο του έργου και τα μηνύματά του επισημαίνοντας μεταξύ άλλων, πως η εμβληματική φράση «Θηρίο είν’ ο άνθρωπος», που ακούγεται στην παράσταση έχει για τον ίδιον, διττό νόημα, μιας και ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει πολλά και ταυτόχρονα να είναι κι εκείνος που … θα προκαλέσει πολλά δεινά.
«Δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο»
Αναφερόμενος στο έργο της Διδούς Σωτηρίου, ο Αντίνοος Αλμπάνης επεσήμανε πως πρόκειται για ένα κείμενο που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο τονίζοντας πως «μπορούμε να μιλάμε για μια συλλογική κυτταρική μνήμη, καθώς αν και οι περισσότεροι από μας δεν ήμασταν μάρτυρες αυτών των γεγονότων, με έναν τρόπο νιώθουμε μια πολύ βαθιά σύνδεση, είτε γιατί έχουμε κάποιους συγγενείς ή γνωστούς με καταγωγή από τη Μικρά Ασία και με τον ένα ή άλλο τρόπο νιώθουμε κομμάτι αυτού του ελληνισμού. Ακόμη νιώθουμε και μεγάλη υποχρέωση να μιλήσουμε γι’ αυτή την ιστορία, από τις πιο μελανές στιγμές της Ελλάδας, για όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι ξεριζώθηκαν, είδαν τη γενιά τους να καταστρέφεται, να διαλύεται, να χάνουν τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους και να έρχονται εδώ, στην Ελλάδα σε έναν τόπο που δεν τους καλοδέχτηκε».
Συμπλήρωσε δε, πως είναι μια σκληρή ιστορία, η Μικρασιατική Καταστροφή που «πρέπει να σκύψουμε με σεβασμό και προσοχή και έχουμε χρέος να τη διηγηθούμε ξανά κυρίως για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη».
Ο αγαπημένος ηθοποιός επεσήμανε ότι φέτος, στην επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή είναι μια καλή ευκαιρία να δει το κοινό αυτό το έργο, ιδίως οι νέες γενιές, ενώ τη Διδώ Σωτηρίου ο κ. Αλμπάνης τη χαρακτήρισε πως άνθρωπο- φορέα του ελληνισμού.
Φορέας των πρώτων ιδεών του κομμουνισμού
Η ζωή του Μικρασιάτη Μανώλη Αξιώτη, που αφηγείται τις δοκιμασίες του στα Ματωμένα Χώματα, μεταφέρεται στην σκηνή σε μια ιδιαίτερη θεατρική παράσταση. Με έντονο το στοιχείο της μνήμης, και μέσα από μία έντονη αλληλουχία αφηγήσεων και σκηνών, ο θεατής παρακολουθεί τη ζωή του ήρωα από την ήρεμη αγροτική ζωή στο χωριό Κιρκιντζέ, στα απάνθρωπα τάγματα εργασίας Αμελέ Ταμπουρού, το σκληρό μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ και το προσφυγικό ταξίδι στην Ελλάδα. «Θηρίο είν’ ο άνθρωπος», μονολογεί ο ήρωας, για να περιγράψει όχι μόνο το πόσα μπορεί να αντέξει, αλλά και το πόσα φριχτά μπορεί να πράξει.
Μιλώντας ο κ. Αλμπάνης για τον ρόλο του, καθώς υποδύεται τον Νικήτα Δροσάκη, τον φίλο του Μανώλη Αξιώτη, σημείωσε πως πολλοί έχουν χαρακτηρίσει αυτό τον ρόλο ως το alter ego της Διδούς Σωτηρίου καθώς είναι φορέας των πρώτων ιδεών του κομμουνισμού, μιας φιλοσοφικής διάστασης του κομμουνισμού όπου προσπαθεί να βοηθήσει τη σκέψη του συναγωνιστή του Μανώλη Αξιώτη, να τον κάνει να συνειδητοποιήσει για ποιο λόγο βρίσκονται εκεί, γιατί πολεμάνε.
Σε ότι αφορά δε στην εμβληματική φράση που ακούγεται στο έργο «Θηρίο είν’ ο άνθρωπος», ο κ. Αλμπάνης επεσήμανε χαρακτηριστικά πως «πρόκειται για μια συγκλονιστική φράση γιατί έχει διττή σημασία. Ο άνθρωπος είναι θηρίο με την έννοια του πόσα πολλά μπορεί να αντέξει και από την άλλη πόσα δεινά μπορεί να προκαλέσει».
Τόνισε δε, πως δεν είναι καθόλου εύκολη η μεταφορά ενός μυθιστορήματος στο θέατρο, ωστόσο, η γραφή της Διδούς Σωτηρίου μπορεί να χαρακτηριστεί και θεατρικός. «Εμείς έχουμε κρατήσει το σύνολο των ηρώων, το σύνολο των ιστοριών και των εικόνων που μας έχει προσφέρει η συγγραφέας κι έχουμε προσπαθήσει με λεπτομέρεια να αποδώσουμε το περιεχόμενο του κειμένου», επεσήμανε ο κ. Αλμπάνης.
Σε τηλεόραση και θέατρο
Εκτός από την καλοκαιρινή περιοδεία ο κ. Αλμπάνης βρίσκεται σε μια πολύ παραγωγική φάση της επαγγελματικής του πορείας. Το φθινόπωρο ξεκινούν οι προβολές της σειράς «Μαέστρο» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στο Μέγκα, όπου και πρωταγωνιστεί. Μια σειρά που όπως τόνισε ο ίδιος θα κάνει τη διαφορά και σε επίπεδο παραγωγής αλλά και περιεχομένου.
«Στο σήριαλ θίγονται όλα αυτά που από την πανδημία και μετά συζητάμε, τις κακοποιήσεις, τις γυναικοκτονίες, την ομοφοβία, τον ρατσισμό. Όλα αυτά τα ζητήματα που με πολύ σεβασμό και ο ίδιος ο Χριστόφορος τα έχει αγγίξει. Στο σήριαλ υπάρχει ένα υπέροχο καστ, μια υπέροχη παραγωγή και ανυπομονούμε να τη δούμε», ανέφερε.
Θεατρικά αυτό τον χειμώνα θα βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη, όπου θα παίξει στο Θέατρο Αυλαία στη ΧΑΝΘ σε ένα καινούργιο έργο, που δεν έχει ανέβει ξανά στην Ελλάδα, με τίτλο «Κάποιος να με προσέχει» σε σκηνοθεσία της Αθανασίας Καραγιαννοπούλου με τον Πίτερ Ράντλ και τον Δημήτρη Μάριζα.
Πρέπει να αποδίδεται δικαιοσύνη χωρίς αστερίσκους
Ο κ. Αλμπάνης αναφέρθηκε και στις καταγγελίες αλλά και τις δικαστικές αποφάσεις με αφορμή την υπόθεση Λιγνάδη, τονίζοντας χαρακτηριστικά πως «είναι μεγάλο λάθος να αναφερόμαστε σε όλα αυτά ως τα εσωτερικά μας, δηλαδή των καλλιτεχνών. Αυτά δεν είναι εσωτερικά κανενός επαγγέλματος, είναι θέματα της κοινωνίας και θα περίμενα μετά τα όσα ακούστηκαν από τα δικά μας επαγγέλματα να πάρουν τη σκυτάλη κι άλλα επαγγέλματα κι άλλοι άνθρωποι γιατί οι κακοποιήσεις και αυτές οι συμπεριφορές δεν έχουν να κάνουν με το αντικείμενο της εργασίας, είναι βαθιά ποτισμένα στις ψυχές και στα μυαλά των ανθρώπων».
Επεσήμανε πως πρέπει να αποδίδεται δικαιοσύνη και να αποδίδεται χωρίς αστερίσκους, χωρίς νομικίστικα κόλπα γιατί η κοινωνία πια έχει κουραστεί να βλέπει ανθρώπους να εγκληματούν, να είναι παραβατικοί και να γυρνάνε σπίτι τους σαν να είναι μια απλή Δευτέρα.
«Πρέπει να υπάρχει παραδειγματική τιμωρία κι όταν εμπλέκονται και ανήλικα σε αυτές τις υποθέσεις νομίζω ότι τα πράγματα είναι αδιαπραγμάτευτα. Είμαστε όλοι πολύ μουδιασμένοι, ευχόμαστε και ελπίζουμε το κράτος, οι θεσμοί να χειριστούν με τέτοιο τρόπο το συγκεκριμένο ζήτημα που να μπορέσουν να γαληνεύσουν οι ψυχές των θυμάτων», κατέληξε ο ίδιος.
