Η ταινία «Greed», γυρισμένη στο νησί της Μυκόνου, η πασίγνωστη σειρά «Οικογένεια Ντάρελ», η φωνή στις πτήσεις της αεροπορικής εταιρείας Easyjet, ο καθηγητής στο βίντεο – mockumentary του Lost My Marbles για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα, είναι δουλειές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, μα … έχουν ένα βασικό κοινό στοιχείο. Τον Έλληνα ηθοποιό Μανώλη Εμμανουήλ, που το ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα του, όπως και το όνειρό του, τον οδήγησαν στο Λονδίνο. Μάλιστα, όχι άδικα, από τη στιγμή που διαπρέπει, καθώς το βιογραφικό του περιγράφει τις δουλειές του, διπλά σε μεγαθήρια της ηθοποιίας. Ο ηθοποιός μίλησε αποκλειστικά στο «Ράδιο ΕΝΑ 102,5» και στο πολιτιστικό μαγκαζίνο του Ηλία Κουτσερή, περιγράφοντας την ημέρα που γέμισε τη βαλίτσα του με όνειρα για την Αγγλία, μέχρι την συμμετοχή του στην καμπάνια για την επιστροφή των γλυπτών στην Ελλάδα.
Πώς μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος που πίστεψε στο όνειρό του και κατάφερε να παίξει σε γνωστές σειρές και ταινίες, δίπλα σε «τεράστια» ονόματα του Χόλιγουντ και πολλά ακόμη;
Πάντα από μικρός ήθελα να γίνω ηθοποιός και αυτός ήταν ο στόχος μου. Παρ’ όλα αυτά, μπήκα στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, στη Φιλοσοφική Σχολή. Είχα περάσει 22 χρόνια στην Αθήνα και ήθελα να ζήσω κάπου αλλού. Έτσι, αποφάσισα πριν περάσω σε δραματική σχολή στην Αθήνα να έρθω στο Λονδίνο και να δω αν θα γίνω δεκτός σε μία από τις σχολές του Λονδίνου, αν και ήξερα ότι θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να με δεχτούν. Όταν τελείωσα το Πανεπιστήμιο, ύστερα από έρευνα, έδωσα εξετάσεις σε πέντε από τις δραματικές σχολές του Λονδίνου. Μάλιστα, έγινα δεκτός σε τέσσερις από τις πέντε. Έτσι, τον Σεπτέμβριο μετακόμισα στο Λονδίνο για να πάω στην Royal Central School of Speech and Drama και να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Αρχικός σκοπός μου ήταν μόνο η δραματική σχολή και στην πορεία να γυρίσω πάλι πίσω στην Ελλάδα. Αφού αποφοίτησα, με πλησίασε ένας γνωστός ατζέντης του χώρου, προτείνοντάς μου να με εκπροσωπήσει. Θεώρησα ότι είναι πολύ καλή ευκαιρία και πως θα ήταν ανόητο να γυρίσω στην Αθήνα, εφόσον έχω μία τέτοια πρόταση. Το ένα έφερε το άλλο, κάνοντας στην αρχή μικρά πράγματα, στην συνέχεια μεγάλα, και εν τέλει η καριέρα μου χτίστηκε στο Λονδίνο.
Σήμερα στο μυαλό σου ποια σκέψη υπάρχει; Να γυρίσεις πίσω στην Ελλάδα, να μείνεις στο Λονδίνο ή να υπάρξει ένας συνδυασμός;
Ο συνδυασμός και των δύο θα ήταν ο ιδανικός. Τα πρώτα χρόνια δεν την «κυνήγησα» την Ελλάδα. Ο βασικός λόγος, ήταν γιατί έρχονταν συνεχώς δουλειές στο Λονδίνο και ήθελα να τις δεχτώ. Με προσωπική απόφαση λοιπόν, έμεινα στο Λονδίνο για να κάνω όνομα στον χώρο της ηθοποιίας. Τώρα όμως, μετά από τόσα χρόνια και εφόσον έχω εδραιωθεί στο Λονδίνο και στον χώρο, έχοντας δυνατές συνεργασίες στο βιογραφικό μου, έχω πολύ μεγάλη λαχτάρα να παίξω στην Ελλάδα. Φέτος το καλοκαίρι ήρθα για έξι εβδομάδες, κάτι που δεν είχα ξανακάνει από τότε που έφυγα και κατάφερα να συναντηθώ με ανθρώπους του χώρου. Από αυτές τις συναντήσεις , ελπίζω να προκύψουν καλές συνεργασίες.
Μεταξύ άλλων έχεις συμμετάσχει στην ταινία «Greed» που γυρίστηκε στη Μύκονο, αλλά και στην «Οικογένεια Ντάρελ». Θα ήθελες να μας μεταφέρεις την εμπειρία σου;
Στην «Οικογένεια Ντάρελ» ήμουν ως guest ηθοποιός σε κάποια επεισόδια και ήταν μια εκπληκτική εμπειρία. Όπως είπα πριν, δεν έχω παίξει στην Ελλάδα, αλλά έχω κάνει γυρίσματα. Όντως η ταινία «Greed» γυρίστηκε στη Μύκονο και η «Οικογένεια Ντάρελ» στην Κέρκυρα. Σχετικά με την «Οικογένεια Ντάρελ» δεν είχα ιδέα πόσο μεγάλη επιτυχία θα γινόταν. Το έβλεπαν σχεδόν δέκα εκατομμύρια τηλεθεατές, που είναι εκπληκτικά νούμερα. Στη συνέχεια, πήρε την σειρά ένα μεγάλο συνδρομητικό αμερικάνικο κανάλι και έγινε και εκεί τεράστια επιτυχία. Ήμουν πολύ χαρούμενος για το αποτέλεσμα, την ποιότητα και την εμπειρία της σειράς.
Βέβαια, το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει μέχρι τώρα είναι η ταινία «Greed». Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ο σκηνοθέτης μετά από τρεις οντισιόν με επέλεξε τελικά για τον ρόλο. Όταν εξίσου έμαθα με ποιους ηθοποιούς θα συνεργαστώ, έπεσα από τα σύννεφα, θετικά. Είναι ονόματα γνωστά σε όλους και τα οποία έχουν προταθεί για άπειρα βραβεία. Η εμπειρία ήταν καταπληκτική. Η παραγωγή ήταν επιπέδου που δεν είχα ζήσει μέχρι τότε και με έναν σκηνοθέτη, τον Μάικλ Γουιντερμπότομ, απίστευτα ευφυή, που δουλεύει με τον δικό του τρόπο. Μετά από αυτή την εμπειρία, που ήταν και σχολείο για εμένα, ξεκίνησε η προβολή της ταινίας, ξεκινώντας από το Τορόντο, όπου έγινε η πρεμιέρα. Δυστυχώς, ο κορωνοϊός μας τα χάλασε, όπως και σε πολλούς άλλους, γιατί η ταινία ξεκίνησε να προβάλλεται τον Μάιο του 2020. Αργότερα, λόγω της κατάστασης, η ταινία δόθηκε τελικά σε live streaming σε διάφορες πλατφόρμες. Χάθηκε, δηλαδή, η ευκαιρία να προβληθεί στα σινεμά διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα. Παρ’ όλα αυτά, η εμπειρία άλλαξε την καριέρα μου και τη ζωή μου.
Αν και είναι κομμάτι του επαγγελματικού σου χώρου, πώς έχει προκύψει η συμμετοχή σε γνωστά βιντεοπαιχνίδια και σε διαφημιστικά σποτ;
Ακριβώς, είναι κομμάτι του χώρου. Τα διαφημιστικά είναι μάλλον το πιο εύκολο κομμάτι, όσον αφορά στην οντισιόν ενός ηθοποιού. Δεν χρειάζεται να έχεις συγκεκριμένα στοιχεία στο βιογραφικό σου. Κλείνεις τη δουλειά λόγω της εμφάνισής σου. Έτσι, έκανα αρκετές οντισιόν για διαφημιστικά, και εννοείται πως, αν κλείσεις δουλειά για ένα διαφημιστικό, είναι κάτι πάρα πολύ θετικό, γιατί με μία-δύο μέρες δουλειάς οι αμοιβές είναι πάρα πολύ καλές. Τα βιντεοπαιχνίδια, είναι μια δουλειά που μου αρέσει πάρα πολύ. Προέκυψαν καθώς εδώ και χρόνια κάνω πολλά σπικάζ. Πολύ γρήγορα, μετά που τελείωσα τη δραματική σχολή, με πλησίασε ένας άλλος ατζέντης για να με εκπροσωπήσει για τα σπικάζ. Η συγκεκριμένη κυρία, η οποία ήταν από μια μεγάλη εταιρεία, λόγω των πολλών ξένων γλωσσών που γνωρίζω και λόγω της προφοράς μου, θέλησε να με εκπροσωπήσει. Έτσι, ξεκίνησα να δουλεύω ανελλιπώς πίσω από το μικρόφωνο. Είμαι η φωνή της αεροπορικής εταιρείας Easyjet εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αν έχετε ταξιδέψει με την εταιρεία, την δική μου φωνή ακούτε να δέσετε τη ζώνη σας ή να ετοιμαστείτε για προσγείωση! Μέσω αυτής της δουλειάς με το σπικάζ, έκανα πριν λίγα χρόνια και το πρώτο μου βιντεοπαιχνίδι, ένας συνδυασμός υποκριτής και σπικάζ. Κοιτάμε την οθόνη που έχει animation και φωνάζουμε, ουρλιάζουμε, πεθαίνουμε, είναι πραγματικά καταπληκτική εμπειρία, διασκεδάζοντας πάρα πολύ. Μάλιστα, θα μπορούσα να πω ότι μία… καλά πληρωμένη δουλειά.
Κάθε φορά που μιλάω με ανθρώπους, είτε είναι ομογενείς και ζουν χρόνια σε άλλη χώρα, είτε είναι άνθρωποι που πήγαν στο εξωτερικό για μερικά χρόνια, τους αναφέρω ότι λειτουργούν ως πρεσβευτές της χώρας μας. Σχετικά με αυτό, και στο πλαίσιο της προσπάθειας για να επιστρέψουν τα γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα, είναι ένα θέμα στο οποίο έχεις βάλει και εσύ το λιθαράκι σου…
Προσπάθησα. Πέρυσι, μέσα στην πανδημία με πλησίασαν οι υπεύθυνοι της καμπάνιας Reunite Parthenon. Την συγκεκριμένη καμπάνια την υποστηρίζουν και Βρετανοί και Έλληνες, ώστε να γυρίσουν τα γλυπτά του Παρθενώνα πίσω στην Ελλάδα. Ένας από αυτούς που την στηρίζουν είναι ηθοποιός, τον οποίο γνώρισα και συνεργάστηκα στην ταινία «Greed». Στην καμπάνια ήθελαν να γυρίσουν ένα κωμικό βίντεο στο οποίο και συμμετείχα, με σκοπό να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο και να τον πείσουν να υπογράψει για να γυρίσουν τελικά πίσω τα γλυπτά. Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο γιατί είναι online και έχει μαζέψει ήδη πάρα πολλές υπογραφές. Θεώρησαν ότι λόγω Brexit υπάρχει η ευκαιρία για να έρθει ξανά στην επιφάνεια αυτό το θέμα, αλλά με έναν αστείο τρόπο. Συγκεκριμένα, στο βίντεο παίζω έναν καθηγητή που προσπαθεί να φέρει τις πέτρες του διάσημου μνημείου της Αγγλίας στην Ελλάδα και στο Μουσείο της Ακρόπολης. Είναι σαν να εξηγούμε στους Άγγλους ότι τα γλυπτά του Παρθενώνα είναι εξίσου σημαντικά, όπως για τους ίδιους, αυτό το μνημείο. Νομίζω πως δεν είναι προσβλητικό, είναι απλώς χιουμοριστικό, περνώντας το μήνυμα με έναν ελαφρύ και έξυπνο τρόπο.
Τι συμβουλή θα έδινες σε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να κυνηγήσει το όνειρό του, γενικότερα στον χώρο ίσως του πολιτισμού, χωρίς να το περιορίζουμε στην ηθοποιία;
Καταρχάς, είναι κάτι που πρέπει να το θέλεις. Είναι πολλοί άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να έχουν μια σταθερή δουλειά, ένα σταθερό εισόδημα. Στον χώρο του πολιτισμού, οι περισσότεροι άνθρωποι που μπαίνουν γι’ αυτό το λόγο είναι πολύ λίγοι. Οι άνθρωποι που αποφασίζουν να ασχοληθούν με τις τέχνες δεν το κάνουν γιατί θέλουν σταθερότητα στη ζωή τους, αλλά το κάνουν γιατί το αγαπούν. Αυτοί που επιτυγχάνουν πάντα, είναι αυτοί που αγαπούν τη δουλειά τους. Είναι συνδυασμός αγάπης και υπομονής. Πρέπει να μάθεις να δέχεσαι την απόρριψη και να συνεχίζεις. Βέβαια, το να έχεις γνωριμίες βοηθάει πάρα πολύ, όπως και το να έχεις φήμη. Αν πρέπει να δώσω μια συμβουλή σε έναν νέο άνθρωπο, αυτή είναι , να σιγουρευτεί πρώτα ότι θέλει να κάνει αυτή τη δουλειά και να έχει πολύ υπομονή.
