Χριστίνα Λάμπρου: Ένα τραγούδι που θυμίζει εποχή που ο έρωτας ήταν … «γνώση, ευγένεια κι αρχοντιά»

Η τραγουδίστρια με την αισθαντική φωνή, μίλησε στο «Ράδιο Ένα» για το νέο μουσικό κομμάτι που ερμηνεύει

Η φωνή της αισθαντική και κρυστάλλινη, άλλωστε οι γνώσεις της πάνω στη μουσική, καθώς είναι απόφοιτος Μουσικού Σχολείου,  διαφαίνονται και στον τρόπο που τραγουδά. Η Χριστίνα Λάμπρου είναι μία νέα καλλιτέχνιδα, η οποία όμως έχει δώσει δείγματα γραφής και τα οποία προδιαγράφουν ένα σημαντικό και δημιουργικό μέλλον στο χώρο της μουσικής και του τραγουδιού. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την εταιρεία «Όγδοο» (Ogdoo Music Group) το νέο της τραγούδι με τίτλο «Πάμε Αν Θες Σινεμά», μεταφέροντάς μας σε μια άλλη εποχή. Η ίδια μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή αναφέρθηκε στο νέο της αυτό εγχείρημα αλλά και στα σχέδια για το μέλλον, τα οποία κρύβουν μουσικές εκπλήξεις.

Πόσο ωφέλιμη δημιουργικά είναι για εσάς αυτή η εποχή του κορωνοϊού;

Κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Τουλάχιστον προσπαθήσαμε να μην σκεφτόμαστε αυτή την κατάσταση συνεχώς και προσπαθήσαμε να δούμε λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα, να συνεχίσουμε δηλαδή τις δραστηριότητές μας, αυτές που είχαμε και προ κορωνοϊού εποχή, δίνοντας στον κόσμο όμορφα τραγούδια μέσα από τη μουσική του Νίκου Ντεκούλη και τους στίχους του Κώστα Μαυρίδη. Έτσι, δημιουργήσαμε ένα πολύ όμορφο και ευαίσθητο θα έλεγα βαλς.

Μας μεταφέρει σε άλλη εποχή το τραγούδι σας… Αυτό ήταν μέσα στους στόχους σας;

Δεν ξέρω αν το είχε στο μυαλό του αυτό ο δημιουργός του τραγουδιού. Η αλήθεια είναι πως το τραγούδι μας μεταφέρει σε μια πιο αθώα εποχή του έρωτα, σε εκείνες τις εποχές που όπως λέει και ο Λιαντίνης, «ο έρωτας ήταν γνώση, ευγένεια κι αρχοντιά». Κι αυτή η ευαισθησία αποτυπώνεται στη μουσική του Νίκου Ντεκούλη και στην αμεσότητα των στίχων του Κώστα Μαυρίδη και τους ευχαριστώ πολύ και τους δύο για την τιμή που μου κάνανε.

Αυτή η όμορφη μπαλάντα και η συνεργασία σας με τους δημιουργούς πως προέκυψε;

Έχω μια φιλία με τον συνθέτη, όπου στην επικοινωνία που είχαμε μου έδωσε το κομμάτι να το ακούσω, καθώς είχε ηχογραφηθεί με μία άλλη φωνή σαν οδηγός και με ρώτησε εάν ενδιαφέρομαι να το τραγουδήσω. Είχε στο μυαλό του ότι η δική μου φωνή θα ταίριαζε με το τραγούδι. Φυσικά το δέχτηκα, καθώς από την πρώτη στιγμή που το άκουσα με κέρδισε και με άγγιξε αυτό το κομμάτι και κάλυπτε την αισθητική μου, είναι και πολύ ευαίσθητο, οπότε δεν μπορούσα να πω όχι.

Το προηγούμενο τραγούδι που ήταν η διασκευή απ΄ «Το νυφικό σου φόρεμα» είχε και αυτό νομίζω την έννοια της νοσταλγίας μιας άλλης εποχής. Υπάρχει στη δική σας φιλοσοφία αυτό το συναίσθημα;

Θεωρώ τυχαίο το γεγονός, γιατί το τραγούδι εκείνο με κέρδισε από παιδάκι που χάζευα αυτή την ταινία με τον Ζήκο και είχα αυτή τη λαχτάρα να το τραγουδήσω. Κατά τα άλλα είμαι λάτρης των μινόρε τραγουδιών κι όταν λέμε μινόρε εμείς οι μουσικοί εννοούμε αυτά τα τραγούδια που είναι πιο στενάχωρα, που έχουν μια πιο νοσταλγική διάθεση. «Το νυφικό σου φόρεμα» ήταν λίγο πιο χαρούμενο, είναι ένα ματζόρε κομμάτι. Αυτό που με κερδίζει περισσότερο, είναι αυτά τα κομμάτια που με βάζουν σε μια διαδικασία νοσταλγίας.

Διάβασα για σας ότι από μικρή υπήρχε η αγάπη και η κλίση στο τραγούδι, φοιτήσατε στο Μουσικό Σχολείο Σπάρτης, έχετε διακριθεί σε Μουσικούς διαγωνισμούς. Αυτό σημαίνει πως το μεράκι υπήρχε πάντα;

Μάλλον γεννήθηκα έτσι με αυτό το μεράκι να με τρώει… Η μουσική είναι ένας τρόπος να εκφραζόμαστε. Θυμάμαι τον εαυτό μου, που ήμουν ένα παιδάκι λιγομίλητο, όπου μέσα από τη μουσική, ένιωθα ότι απαντούσα σε ερωτήσεις με τη μελωδία. Μου ήταν υπέρ αρκετό αυτό.

Έχετε μπει στη διαδικασία να γράψετε μουσική ή στίχους;

Ναι, μπήκα πρώτη φορά πριν κάποιους μήνες. Υπάρχει ένα τραγούδι που έχω γράψει τη μουσική. Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω πολλά, μιας και θα είναι το επόμενο βήμα!

Άρα υπάρχει σχεδιασμός για το μέλλον, παρόλο που υπάρχει η πανδημία;

Δεν νομίζω ότι η πανδημία μπορεί να μας σταματήσει αν και έτσι όπως έχει δημιουργηθεί γενικότερα το περιβάλλον, βλέπουμε ότι την τελευταία δεκαετία είναι εξαιρετικά δύσκολο ένας μουσικός να βιοπορίζεται από τη μουσική του. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες αναγκάζονταν να κάνουν μία, δύο ή και τρεις δουλειές για να ζήσουν, έτσι ώστε να δημιουργήσουν αυτό που έχουν μέσα τους κι αγαπάνε. Αυτό έχει ένα κόστος. Το κόστος αυτό, είναι ότι τους αποσπά από την αποκλειστική τους προσήλωση στο έργο τους. Δεν μπορούν να είναι πάντοτε εκεί στο 100%.

Μπορούμε να πούμε κάτι που σχεδιάζετε για το μέλλον;

Αν όλα πάνε καλά,  το τραγούδι αυτό που έγραψα μουσική θα είναι το επόμενο που θα ακούσετε και θα το πω με έναν μεγάλο Έλληνα τραγουδιστή. Αυτό το τραγούδι δεν μιλάει για τον έρωτα ή τον χωρισμό όπως συνήθως, εγείρει άλλους προβληματισμούς κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου.

 

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.