Είναι πολυπράγμων με τη μουσική που τόσο αγαπά, για να μπορεί να πει ότι «ζει από τη μουσική βιομηχανία», όπως δηλώνει ο ίδιος ως καλεσμένος στη ραδιοφωνική εκπομπή του Ράδιο ΕΝΑ και στο πολιτιστικό ένθετο του μαγκαζίνο, με τον Ηλία Κουτσερή. Ο τραγουδοποιός μίλησε για τους αγαπημένους φίλους και συνεργάτες στο κομμάτι «Όνειρο Βαθύ» (που κυκλοφορεί απ΄το Ogdoo Music) , Στάθη Δρογώση και Απόστολο Ρίζο, για την πανδημία που «μας ισοπέδωσε», για τις «ταμπέλες» που μας αρέσει να βάζουμε, αλλά και για τη σκληρή κατάσταση που επικρατεί στη μουσική βιομηχανία.
Παράγοντας εσείς μουσική και στίχους μπορούμε εμείς από την άλλη πλευρά είτε να ταξιδεύουμε, είτε να σκεφτόμαστε, είτε να προβληματιζόμαστε, γιατί νομίζω ότι ούτως ή άλλως τα τραγούδια έχουν και αυτό τον σκοπό, σωστά;
Έτσι είναι! Τα τραγούδια ο καθένας τα εκλαμβάνει όπως θέλει, καθώς και το νόημα των τραγουδιών. Ξυπνάει πάντα κάτι μέσα μας, που μας απασχολεί και κάνει τον καθένα να προβληματίζεται, όπως λέτε κι εσείς.
Αυτή τη φορά μας δόθηκε η ευκαιρία με το τραγούδι «Όνειρο βαθύ». Τι ήταν αυτό που θέλατε να βγει προς τα έξω; Τι ήταν αυτό που θέλατε να αγγίξετε στην πλευρά των ακροατών;
Αυτό που ήθελα να βγάλω προς τα έξω και αυτό που πραγματεύεται το τραγούδι, είναι να έχουμε τα αφτιά μας ανοιχτά και να είμαστε παρατηρητικοί, γιατί υπάρχουν άνθρωποι και καταστάσεις, φυσικές και νοητές, που μας κάνουνε να αφυπνιστούμε. Ένας «φύλακας άγγελος» γενικότερα που μας κρατάει πάντα από τις κακοτοπιές μακριά. Αυτό μπορεί να είναι από μία συμβουλή, μέχρι μια πράξη, μέχρι να ανασύρουμε κάτι από το παρελθόν μας.
Δημιουργείτε κάτι από την αρχή, εξ ολοκλήρου εσείς, και τον στίχο και τη μελωδία. Είναι κάτι που το επιδιώκετε ή ταυτόχρονα μπορείτε να βάζετε για τη μουσική σας, σε στίχους άλλων και αντίστροφα;
Η διαδικασία που γράφω τα τραγούδια είναι μια ταυτόχρονη διαδικασία, αλλά μετά τα περνάω από κόσκινο, όπως λέμε… Οπότε μετά έρχεται και η δεύτερη και η τρίτη διαδικασία που φτιάχνω πάντα και τους στίχους και τις μελωδίες. Από εκεί και πέρα μελοποιώ και κείμενα άλλων. Όπως έγινε με τα ανέκδοτα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου, με την «Εξακρίβωση, όπως και με κάποιους στιχουργούς που με εμπιστεύονται όπως ο κ. Κλεφτογιώργος ή ο κ. Αναγνωστάκης. Μου αρέσει να ασχολούμαι και με κείμενα άλλων και να βάζω μελωδίες.
Να αναφέρω ότι το τραγούδι «Όνειρο βαθύ» συνοδεύεται και από ένα εξαιρετικό music video animation και κυκλοφορεί από το Όγδοο Music Group. Η συνεργασία με τον Στάθη Δρογώση και τον Απόστολο Ρίζο πώς έχει προκύψει;
Με τα παιδιά είμαστε ίδια γενιά τραγουδοποιών. Είμαστε όλοι κοντά στα 40, έχοντας από το 2000 και μετά ενεργή δισκογραφία. Έχουμε επιβιώσει σε αυτή τη δύσκολη δουλειά που μπλέκεται με τα όνειρά μας, χάνοντας κάποια στιγμή τον δρόμο μας, ενώ μετά τον ξαναβρίσκουμε. Είναι δύο άνθρωποι που τους βλέπω πάντα στη ζωή μου αυτά τα 22 χρόνια που ασχολούμαι με το τραγούδι. Τους συναντάω πάντα μπροστά μου και ανταλλάσσουμε τις απόψεις. Στην ουσία τον ρόλο του «φύλακα αγγέλου» μέσα στη δουλειά μπορεί να τον έπαιξαν και αυτοί για εμένα, ίσως και εγώ γι’ αυτούς, ανταλλάσσοντας συμβουλές μέσα από τη δουλειά. Είναι αγαπημένοι μου, συνεργαζόμαστε σε live και ήταν κάτι φυσικό και για τον κόσμο που ακούει αυτή τη μουσική και μας ξέρει και τους τρεις από παλιά.
Έχετε συνεργαστεί πάντως, με αρκετούς και σπουδαίους καλλιτέχνες και σε δισκογραφικό επίπεδο αλλά και ως μέλος των συγκροτημάτων
Είμαι παιδί συγκροτημάτων. Ξεκίνησα με τους «Puzzle» και με τους «Βωξ». Δεν ήταν ποτέ το όνειρό μου να βγω μπροστά με το όνομά μου, ούτε να πραγματεύομαι τον εαυτό μου. Μου άρεσε η ομάδα και δυστυχώς στην Ελλάδα, ο συγχωρεμένος Μάνος Ξυδούς, ο καλός μου φίλος και συνεργάτης, μου είχε πει ότι είμαστε προσωποκεντρικοί και θέλουμε να λατρεύουμε ένα πρόσωπο. Γι’ αυτό τα συγκροτήματα τα θεωρούμε πάντα κάτι παιδικό και τα αντιμετωπίζουμε και έτσι μεγαλώνοντας. Στο εξωτερικό δεν είναι έτσι τα πράγματα. Στη χώρα μας δίνουν το βάρος πάντα σε αυτόν που τραγουδάει, σε αυτόν που γράφει τα τραγούδια…
Δεν έχουμε την έννοια της ομάδας, αλλά και ως λαός δεν έχουμε την έννοια της ομάδας. Δυστυχώς, γι’ αυτό περνάμε και αυτά που περνάμε. Από εκεί και πέρα δουλεύω πολύ και θα ήθελα να δουλεύω περισσότερο. Έχω δώσει τραγούδια σε 40 καλλιτέχνες, από την Νατάσα Μποφίλιου, τον Μανώλη Μητσιά, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, μέχρι τον Γιώργο Μαζωνάκη και τον Σταμάτη Γονίδη. Δεν φοβάμαι και δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες. «Αρχηγός» μου είναι τα τραγούδια, τα όργανα, οι ενορχηστρώσεις και αυτό διατυμπανίζω με πάθος για να σταματήσουμε και εμείς αυτή την «κλεισούρα», το έντεχνο, το λαϊκό, το ροκ, γιατί δεν υπάρχουν αυτά. Είναι στο μυαλό του καθενός για τα ακροατήρια.
Πώς βλέπετε να εξελίσσεται η κατάσταση μετά από τα όσα περάσαμε, την καραντίνα, τα άσχημα δεδομένα που αφορούσαν στον πολιτισμό, τις εισοδηματικές και τις ηθικές απώλειες;
Θα σας μιλήσω για τη δική μου την κατηγορία. Πιστεύω ότι μας έχουν ισοπεδώσει και μας έχουν εξοντώσει όλους, είτε ξεκινάμε από την κορυφή της πυραμίδας είτε από την βάση της. Βέβαια, φταίμε και εμείς, γιατί, όπως σας είπα, δεν ήμασταν ενωμένοι και δεν λειτουργήσαμε σαν ομάδα. Εμφανίστηκε η πανδημία που με 534 ευρώ δεν μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος με οικογένεια. Από την άλλη επίσης, οι δίσκοι δεν πουλάνε και το ίντερνετ πιστεύω προσωπικά ότι μας έχει καταστρέψει. Ενώ δεν είμαι μεγάλος ηλικιακά άνθρωπος, δεν έχω social media, γιατί πιστεύω ότι μας υποβιβάζουν. Γενικά, όσον αφορά στη μουσική, αν δεν έχεις χρηματοδότη ή αν δεν κάνεις χίλια δύο άλλα πράγματα δεν γίνεται. Ξέρω ανθρώπους που γράφουν υπέροχα τραγούδια και δουλεύουν οικοδομή. Αυτό το πράγμα είναι ανεπίτρεπτο για τον πολιτισμό μας. Κι εγώ αναγκάζομαι να κάνω παράλληλα χίλια δύο άλλα πράγματα που έχουν σχέση με τη μουσική για να πω ότι ζω από τη μουσική βιομηχανία. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για όλα.
Τι άλλο υπάρχει προγραμματισμένο;
Προετοιμάζουμε έναν δίσκο με κεντρικό ερμηνευτή τον Φώτη Ανδρικόπουλο που ονομάζεται «Καλλιτεχνικά επιχειρείν εστί φιλοσοφείν», με τις συμμετοχές του Λάκη Λαζόπουλου, του Αλέξη Γεωργούλη, του Γιάννη Βασιλώττου, του Γιάννη Δρακόπουλου, του Ζαχαρία Καρούνη, της Σαββέριας Μαργιολά. Είναι ένας δίσκος που μπλέκονται αρχαίες ρήσεις και εξελίσσονται σε νοήματα τραγουδιών και γι’ αυτό είναι οι ηθοποιοί στη μέση. Απαγγέλει ο Γιάννης Μπέζος. Ακόμα, κάνω κάποια ποιήματα του Σαίξπηρ, που όλη η δουλειά ονομάζεται «Αποδομημένος Σαίξπηρ». Ταυτόχρονα δημιουργώ τα «Καημομπούρια», που στα λεγόμενα «καλιαρντά» σημαίνει τα ρεμπέτικα τραγούδια. Είναι λαϊκά και ρεμπέτικα καινούργια τραγούδια σε στίχους δικούς μου και μουσική του Νίκου Γύρα. Όλα αυτά με την αναφορά στον Ηλία Πετρόπουλο, στον αγαπημένο μας λαογράφο, που και αυτό ήταν το έναυσμα γι’ αυτή τη δουλειά. Να προσθέσω ότι το εξώφυλλο είναι μια ζωγραφιά φτιαγμένη από τον Λάκη Λαζόπουλο.
Εύχομαι σε όλους το καλύτερο, να ξεφύγουμε από αυτήν την κατάσταση γιατί ο Γολγοθάς που ζούμε δεν είναι μικρός. Είμαστε στην χειρότερη κατάσταση των τελευταίων 25 ετών. Ακόμα και από το capital control, αυτό που ζήσαμε τώρα, ήταν χειρότερο, γιατί είχαμε να διαπραγματευτούμε με άλλα πράγματα, όπως με την υγεία και την ισορροπία της ψυχολογικής κατάστασής μας.
