Μια κουβέντα με τον αγαπημένο πολλών τηλεθεατών αλλά και θεατρόφιλων, Δημήτρη Λάλο, όσες φορές και να την έκανα, είτε «επίσημα»- ραδιοφωνικά και έντυπα- είτε «ανεπίσημα», «έκρυβε» ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά και πολλά νοήματα και βάθος. Έτσι και αυτή που είχαμε πρόσφατα με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη που έχει ξεχωρίσει, χρόνια τώρα, μέσα απ΄τους ρόλους που έχει ερμηνεύσει, αποκτώντας ολοένα και περισσότερους φανατικούς φίλους. Για εμάς βέβαια, τους Βολιώτες, υπάρχει ένας λόγος ακόμη να τον αγαπούμε, πέρα απ΄τα επαγγελματικά του ταλέντα, καθώς γεννήθηκε στον Βόλο, μιας που η οικογένειά του, βρίσκονταν στην πόλη μας για αρκετά χρόνια…
Στη συνέντευξή του στο «Volos Out», ο Δημήτρης Λάλος, αναφέρεται ιδιαίτερα μάλιστα στην πόλη μας, καθώς όπως σημειώνει, «ο Βόλος θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει «λιμάνι», όχι απαραίτητα για να αποσυρθώ, αλλά για να ζήσω».
Σε σχέση με το επαγγελματικό κομμάτι, ο ίδιος δεν «κυνηγάει» τις δουλειές, αλλά επιλέγει τις συναντήσεις», κρίνοντας παράλληλα το κοινό ως πιο ώριμο από ποτέ, καθώς «δεν αρκείται πια στο θέαμα, θέλει αλήθεια…».
Αναφερόμενος στις τηλεοπτικές του επιτυχίες, τονίζει πως «αντιμετωπίζουμε την τηλεόραση με σεβασμό ,όχι σαν «δεύτερη» τέχνη», ενώ όπως αναφέρει, «ο κάθε ρόλος αφήνει πάνω σου κάτι, μικρό ή μεγάλο. Σε αλλάζει — ακόμα κι όταν προσπαθείς να μην αλλάξεις».
Ο αγαπημένος ηθοποιός, ανοίγοντας ακόμη περισσότερο την καρδιά του, δηλώνει ότι «δεν δουλεύω για την αναγνώριση, αλλά όταν βλέπεις ότι αγγίζει ανθρώπους αυτό που κάνεις, οφείλεις να το τιμάς…», ενώ αναφερόμενος στην ευτυχία, ξεκαθαρίζει ότι πρέπει «να θυμόμαστε ότι η ευτυχία δεν είναι κάτι που κυνηγάς, αλλά κάτι που αναγνωρίζεις όταν σταματήσεις για λίγο…» ενώ σχετικά με την επιτυχία, όπως αναφέρει, «δεν σου ανήκει — σου δίνεται για λίγο. Το θέμα είναι τι κάνεις όσο την κρατάς στα χέρια σου»…
Θα ήθελα να ξεκινήσουμε, απ΄ την σχέση σας με τον Βόλο και τη Θεσσαλία, καθώς νομίζω, ότι είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι στην καρδιά σας …
Ο Βόλος για μένα είναι τόπος ανάσας. Έχει κάτι πολύ δικό του, έναν ρυθμό άλλης εποχής. Κάθε φορά που είμαι εκεί, αισθάνομαι πως οι άνθρωποι και ο τόπος με γειώνουν , με επαναφέρουν σε αυτά που έχουν πραγματική αξία.
Ξεκλέβετε χρόνο για να έρχεστε; Μπορεί να είναι ένα σημείο όπου μελλοντικά θα μπορούσατε να βρείτε… «λιμάνι», ο Βόλος;
Όποτε τα καταφέρνω, έρχομαι. Δεν είναι εύκολο, αλλά προσπαθώ. Ο Βόλος θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει «λιμάνι» όχι απαραίτητα για να αποσυρθώ, αλλά για να ζήσω. Χρειάζεται να έχεις έναν χώρο όπου ο θόρυβος χαμηλώνει.
Αυτή την περίοδο σας βρίσκουμε στη σειρά «Μια νύχτα μόνο». Η συμμετοχή σας έγινε ως συνειδητή επιλογή ανάμεσα σε άλλες;
Ναι, απόλυτα συνειδητή. Δεν κυνηγάω τις δουλειές, επιλέγω τις συναντήσεις. Στο «Μια νύχτα μόνο» είδα μια ομάδα που είχε κάτι να πει και έναν ρόλο που είχε ρωγμές — και οι ρωγμές είναι πάντα οι πιο αληθινές περιοχές για έναν ηθοποιό.
Ο κόσμος δικαιολογημένα ξεχωρίζει πλέον ανάμεσα στις τόσες σειρές;
Το κοινό είναι πιο ώριμο από ποτέ. Δεν αρκείται πια στο θέαμα, θέλει αλήθεια. Κι όταν τη συναντήσει, την αναγνωρίζει αμέσως.
Προηγήθηκε «Σασμός» και «Τιμωρός». Έχει επανέλθει η εποχή της «καλής τηλεόρασης»;
Θεωρώ πως ναι. Αντιμετωπίζουμε την τηλεόραση με σεβασμό ,όχι σαν «δεύτερη» τέχνη. Υπάρχουν ιστορίες, δημιουργοί, ηθοποιοί και τεχνικοί που δουλεύουν με πάθος και υψηλό επίπεδο. Και αυτό φαίνεται.
Ο κάθε ρόλος προφανώς και είναι ξεχωριστός… πόσο όμως σας επηρεάζει;
Αν δεν με επηρεάσει, δεν έχει κανένα νόημα να τον ερμηνεύσω . Ο κάθε ρόλος αφήνει πάνω σου κάτι, μικρό ή μεγάλο. Σε αλλάζει — ακόμα κι όταν προσπαθείς να μην αλλάξεις.
Πόσο σας επηρεάζει η αποδοχή του κόσμου;
Με συγκινεί βαθιά. Δεν δουλεύω για την αναγνώριση, αλλά όταν βλέπεις ότι αγγίζει ανθρώπους αυτό που κάνεις, νιώθεις ότι κάτι κάνεις σωστά. Και οφείλεις να το τιμάς.
Πέρα από «παράσημο», είναι και ευθύνη η επιτυχία;
Είναι μεγάλη ευθύνη. Και είναι και άγχος. Η επιτυχία δεν σου ανήκει — σου δίνεται για λίγο. Το θέμα είναι τι κάνεις όσο την κρατάς στα χέρια σου.
Έχετε αγωνία για το τι θα διαλέξετε να παίξετε και πώς θα εξελιχθεί η καριέρα σας;
Αγωνία όχι, εγρήγορση ναι. Θέλω οι επιλογές μου να έχουν λόγο και να μην σπαταλώ τον χρόνο μου. Είναι το μόνο πράγμα που έχουμε πραγματικά.
Διάβασα σε μια συνέντευξή σας και μια παραδοχή που… δεν ξέρω αν μπορεί εύκολα να λέγεται… γιατί χρειάζεται συνειδητοποίηση… «Τώρα τυχαίνει να κρατάω εγώ τη σκυτάλη, για λίγο καιρό και μετά θα τη δώσω…»
Το πιστεύω απόλυτα. Η σκυτάλη δεν ανήκει σε κανέναν μόνιμα. Έρχεται η στιγμή που την κρατάς — και αργότερα την παραδίδεις. Η ουσία είναι να την περάσεις με αξιοπρέπεια.
Με το θέατρο τι γίνεται τώρα;
Το θέατρο είναι πάντα το σπίτι μου. Κάνω επιλογές με μέτρο, θέλω κάθε φορά να υπάρχει πραγματική ανάγκη για να βρεθώ στη σκηνή. Δεν μου αρέσει να ανεβαίνω απλώς για να «είμαι κάπου».
Ζήσατε χρόνια στη Γερμανία. Στο καλλιτεχνικό κομμάτι, πού κερδίζετε και πού χάνετε; Θα σκεφτόσασταν καριέρα εκεί;
Κερδίζεις πειθαρχία, οργάνωση, τρόπο δουλειάς. Χάνεις όμως τη γλώσσα , και για έναν ηθοποιό η γλώσσα είναι πατρίδα. Δεν αποκλείω τίποτα, αλλά η καρδιά μου είναι εδώ.
Στο καθημερινό ή πολιτικό επίπεδο — συγκρίνεται η Ελλάδα με τη Γερμανία;
Η σύγκριση υπάρχει, αλλά δεν έχει πάντα νόημα. Η Γερμανία καταφέρνει πολλά χάρη στην οργάνωση. Η Ελλάδα καταφέρνει πολλά χάρη στον άνθρωπο. Αν κάποτε συνδυάζαμε και τα δύο, θα ήμασταν ασταμάτητοι.
Υπάρχει σκέψη που σας αγχώνει για το μέλλον και σκέψη που να σας χαροποιεί;
Με αγχώνει η απώλεια του χρόνου. Με χαροποιεί η ιδέα ότι μπορούμε ακόμα να αλλάζουμε — τον εαυτό μας, τις σχέσεις μας, τον κόσμο μας, έστω λίγο.
Μια χριστουγεννιάτικη ευχή στους αναγνώστες μας;
Να θυμόμαστε ότι η ευτυχία δεν είναι κάτι που κυνηγάς, αλλά κάτι που αναγνωρίζεις όταν σταματήσεις για λίγο. Να αγαπάτε και να αγαπιέστε , με αλήθεια.
Πηγή: Περιοδικό Volos Out του Ομίλου Καρεκλίδη
