Γεννημένος στο Παρίσι το 1987, ο Félix Delandre έλαβε πτυχίο Καλών Τεχνών από το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 2010 και Master of Fine Art στο Central Saint Martins το 2011. Ζει και εργάζεται στο Λονδίνο, ενώ την Πέμπτη 10 Αυγούστου από τις 6 το απόγευμα ως τις 9 το βράδυ εγκαινιάζει την έκθεση ζωγραφικής του με τίτλο «ΛΕΞΙΚΟ» στο Αχιλλοπούλειο της Τσαγκαράδας. Η έκθεση θα διαρκέσει από τις 12 έως τις 23 Αυγούστου.
“Μερικές φορές είναι απαραίτητο να αποκαταστήσουμε τα χαμένα μέρη, να ανακαλύψουμε ξανά όλα όσα δεν φαίνονται στην εικόνα, όλα όσα έχουν αφαιρεθεί για να την κάνουν «ενδιαφέρουσα». Αλλά μερικές φορές, αντίθετα, είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν τρύπες, να εισαχθούν κενά, να αραιωθεί η εικόνα, αποσιωπώντας πολλά πράγματα που προστέθηκαν για να μας κάνουν να πιστέψουμε πως βλέπαμε τα πάντα. Είναι απαραίτητο να κάνουμε μια διαίρεση ή να αφήσουμε κενό για να επανευρεθεί το Όλον.” – Ζιλ Ντελέζ
Σημείωμα του καλλιτέχνη: Οι «Λέξεις» είναι μια ενότητα έργων που προκύπτουν από τη μελέτη της αλφαβήτου ως γραφικό και συμβολικό σύστημα. Οι πιθανές ευθυγραμμίσεις της αλφαβήτου και των συστατικών γραμμάτων της χρησιμοποιήθηκαν ως αφετηρία για την ανάπτυξη εικόνων βασισμένες σε μινιμαλιστικές και εννοιολογικές αισθητικές θεωρίες.
Οι πίνακες σχηματίζονται από προκαθορισμένες, αινιγματικές διατάξεις γραμμάτων, συνθέτοντας ταυτόχρονα συμμετρία, ισορροπία και ένταση. Οι μυστηριώδεις γρίφοι ενθαρρύνουν τον θεατή να αλληλεπιδράσει με αυτά, προβαίνοντας στην αναγνώριση των λέξεων αλλά και σε υποκειμενικές αναγνώσεις, διαφορετικές από την πρωτότυπη ονομασία των έργων. Τα διαστήματα και τα κενά ανάμεσα στα γράμματα προσαρμόζουν την ταχύτητα με την οποία ο αναγνώστης μπορεί να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα και να ανακαλύψει την λέξη. Eισάγοντας έτσι μια βραδύτητα και ατομική σύνδεση στη διαδικασία αντίληψης του έργου. Η χρήση ανοιχτών και σκούρων χρωμάτων υπογραμμίζει την αντίθεση μεταξύ του ορατού και του αόρατου και την απλότητα και βαρύτητα της σύνθεσης.
Οι λέξεις μετατρέπονται σε αφηρημένες και εννοιολογικές διευθετήσεις, δημιουργίες περιορισμένες στον εαυτό τους που δεν οριοθετούν το έργο στην απλή αναπαράσταση τους, αλλά και θεωρώντας την Ιδέα και την δημιουργία ως τις κινητήριες δυνάμεις. Αυτές οι συνθέσεις αποκλείοντας το περιττό στοχεύουν να προσφέρουν μια νέα συμμετρική και αρμονική ερμηνεία στην απεικόνιση των λέξεων.
