Ενδιαφέρουσες κριτικές και παρουσιάσεις έχουν δημοσιευτεί το τελευταίο διάστημα για το βιβλίο της «Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου», με τον τίτλο «Καιρός του ποιήσαι: Η Ορθοδοξία ενώπιον της πανδημίας του κορωνοϊού».
Μεταξύ άλλων, ο Δημήτρης Μπαλτάς γράφει στον δικτυακό τόπο Φώς Φαναρίου (19.7.2020)
Είναι γεγονός ότι ἡ πανδημία του κορωνοϊού βρήκε απροετοίμαστο τον κόσμο συνολικά, αναδεικνύοντας την προβληματική κατάσταση στην πολιτική, την οικονομία, τις διανθρώπινες σχέσεις, αλλά και την Εκκλησία. Ειδικά ως προς την Εκκλησία ο διάκ. Νικόλας Ντενυσένσκο γράφει χαρακτηριστικά ότι «η απειλή του covid-19 είναι τόσο μεγάλη ώστε τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας έχουν στερέψει από απαντήσεις». Αλλά παρά το απροετοίμαστο της υπόθεσης, στον χώρο της Εκκλησίας βρήκαν αμέσως έδαφος φωνές συνωμοσιολογικές, όπως επισημαίνει ο σεβ. Αργολίδος Νεκτάριος, αλλά και φωνές φονταμενταλιστικές, όπως γράφει ἡ Ρεγγίνα Έλσνερ: «Η Εκκλησία βρίσκεται ενώπιον των συνεπειών του γεγονότος ότι η φωνή των φονταμενταλιστών ήταν η μόνη πού ακουγόταν να δίνει απαντήσεις.» Τις συνέπειες αυτές συγκεκριμενοποιεί ο μητρ. Νιγηρίας Αλέξανδρος: «Κατάκριση, απόρριψη, απειλές και δεν ξέρω τί άλλο ακόμα, εναντίον κάθε ήρεμης και νουνεχούς φωνής πού προσπάθησε να καθησυχάσει και να ενθαρρύνει τους πιο αδύναμους. Πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, κληρικοί, καθηγητές πανεπιστημίων, απλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι, όλοι στο εκτελεστικό απόσπασμα με συνοπτικές διαδικασίες από τις γνωστές Μαινάδες της Εκκλησίας, κληρικούς και λαϊκούς»…
Ο Σωτήρης Μητραλέξης, στην Huffington Post, αγγίζει βαθιές πλευρές του προβλήματος (3.8.2020)
[…]τα θέματα που απασχόλησαν το δημόσιο λόγο ήταν πολλά: από το αν η ιδιότητα ενός χώρου ως θρησκευτικού συνεπάγεται κάποια μαγική ανοσία (τοποθέτηση που θα εξέπληττε το σύνολο της ορθόδοξης παράδοσης και εμπειρίας), μέχρι του αν συγκεκριμένα τα καθαγιασμένα δώρα, που κατά την πίστη των χριστιανών των αποστολικών εκκλησιών είναι σώμα και αίμα Χριστού κατά κυριολεξία (αν και μαρτυρούμενο με αποκλίνοντες τρόπους ανά εκκλησιαστική κοινότητα), μπορούν να καταστούν εστίες μετάδοσης του νέου κορωνοϊού· μια συζήτηση με θεολογικό ενδιαφέρον, αλλά ελάχιστο πρακτικό ενδιαφέρον, καθ’ ότι οδηγεί στην αδιέξοδη συζήτηση για το εάν, πέραν των τιμίων δώρων, οι ιοί κολλάνε και μέσα ή μόνο έξω από το ποτήριο, συνεπεία της συνάθροισης και του ενδεχομένου συνωστισμού καθ’ εαυτόν, κατά τον ασπασμό των εικόνων, και εν τέλει σε χίλιες δύο ευκαιρίες οι οποίες απλώς δεν αφορούν το ερώτημα για τα τίμια δώρα καθ’ εαυτά, με αποτέλεσμα η όλη αντιμαχία να παρέλκει στο πρακτικό επίπεδο. […]
Ο Χαράλαμπος Στεργιούλης γράφει στην Καθημερινή (15/17.8.2020)
[…] Ιδιαίτερα στέκομαι στον επίλογο του άρθρου της Crina Gschwandtner. «Η κρίση του κορωνοϊού προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για αναστοχασμό, για αλλαγή νοοτροπίας και αντιλήψεων. Είναι υποχρέωση όσων θέλουμε να λεγόμαστε και να είμαστε Χριστιανοί «να προχωρήσουμε πέρα από τις ατομικές φιλανθρωπικές πράξεις, ώστε να αντιμετωπίσουμε τις βαθιές κοινωνικές, οικονομικές και φυλετικές ανισότητες που διαιωνίζουν τη φτώχεια, την έλλειψη στέγης και τα δυσανάλογα ποσοστά ασθένειας και θανάτου. Δεν μπορεί να υπάρχει “πνευματική” σωτηρία που να αγνοεί τον πόνο των φτωχών». Η «πνευματική» σωτηρία ορίζεται ορθά και απαντά εμμέσως και στα ερωτήματα του πρώτου μέρους του τόμου. […]
Τέλος, ο Κώστας Κούλης γράφει στον ιστότοπο Noisy.gr (24.8.2020)
Θα πρέπει να ομολογήσω πως πρόκειται για ένα από τα πιο καλογραμμένα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Αν και με αρκετά πράγματα που βρήκα εκεί μέσα διαφωνώ και μάλιστα εντελώς, έχω μόνο καλά λόγια να γράψω για την όλη έκδοση και τους ανθρώπους που την επιμελήθηκαν. […] Τα κείμενα που φιλοξενούνται στο βιβλίο είναι γραμμένα στην αρχή του lockdown και πριν –φυσικά– το Πάσχα. Ο μη εορτασμός απασχολεί σε μεγάλο βαθμό τους κληρικούς, οι οποίοι ανατρέχουν σε διάφορα εδάφια της Βίβλου, με τους περισσότερους να μνημονεύουν την Αγία Μαρία την Αιγυπτία και τη «θητεία» της στην έρημο. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα όλα αυτά και εγείρουν πολλές εστίες για συζήτηση. Το ότι ο Θεός είναι παρών ή όχι στην πανδημία, η αναστολή των λειτουργιών, οι λειτουργίες μέσω οθονών, ο Ιώβ και διάφορα ζητήματα που θα κουβέντιαζα ευχαρίστως με τους περισσότερους από τους γράφοντες. Ίσως εκεί να είχαμε και κάποιες γενναίες απαντήσεις για το αν ο συμπάσχων Θεός είναι όντως το απόλυτο καλό ή αν η οργή του μπορεί να εξηγηθεί μέσω του δόγματος. [..]
