Ο Γιώργος Αρμένης είναι ένας άνθρωπος του θεάτρου, της τέχνης και του πολιτισμού, μαθητής του Καρόλου Κουν, ενώ εκτός από το θέατρο, εμφανίσθηκε και σκηνοθέτησε αρκετές τηλεοπτικές σειρές, ενώ πρωταγωνίστησε και στον κινηματογράφο, κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις. Έχει ιδιαίτερη σχέση αλλά και αδυναμία με τον Βόλο και το Πήλιο, ενώ αυτή την Κυριακή 4 Αυγούστου έρχεται στον Βόλο, στα παλιά του λημέρια, καθώς υπήρξε και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ, μαζί με τη σπουδαία θεατρική παράσταση “Λωξάντρα” . Μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ 102,5 και τον Ηλία Κουτσερή για το έργο, αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του με την πόλη μας.
Σας καλωσορίζουμε στην πόλη μας, αν και οφείλουμε να πούμε εξαρχής, ότι έχετε ιδιαίτερη σχέση με τον Βόλο και το Πήλιο…
Αρχικά, να πω, πως είναι χαρά μου που έρχομαι στα μέρη σας. Έχω ιδιαίτερη σχέση με το Πήλιο εδώ και 40 χρόνια και υπήρξα και διευθυντής για λίγες ημέρες στο ΔΗΠΕΘΕ Βόλου επί δημαρχίας Μιχάλη Κουντούρη. Ο Βόλος είναι μία πόλη που λάτρεψα και λατρεύω. Έχει υπέροχες παραλίες, βρίσκεται σε ένα τέταρτο…, μισή ώρα απόσταση από πελάγη, απ’ τον Παγασητικό. Έχει υπέροχα πράγματα!
Τώρα βέβαια, μας έρχεστε με τη “Λωξάντρα” , με την οποία αυτό το καλοκαίρι επισκέπτεστε την Ελλάδα..
Είναι μια παράσταση που όλο το χειμώνα “χτύπησε” πρωτιά. Είναι ένα σπουδαίο έργο, μέσα από ένα λογοτεχνικό βιβλίο της αείμνηστης Μαρίας Ιορδανίδου, που έκανε μία υπέροχη διασκευή ο Άκης Δήμου, την μουσική ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, κι έτσι προχωρήσαμε όλο το χειμώνα. Πρώτοι και σε κόσμο και σε όλα. Νομίζω ότι το έργο αυτό, ξεχωρίζει , όπως θα ξεχωρίσει και όταν έρθουμε στο Βόλο, που είναι και η Ν. Ιωνία, όπου υπάρχουν άνθρωποι από την απέναντι μεριά που ταλαιπωρήθηκαν, ή πέρασαν ωραία ή σφαγιάστηκαν… Όλα αυτά διαπραγματεύεται το έργο. Αυτό το κομμάτι του ελληνισμού, που υπέφερε πάρα πολύ. Η Λωξάντρα είναι ένα υπέροχο άτομο, είναι το γέλιο, το κλάμα που εναλλάσσονται, πάντα με τα φαγητά της, με τις συνταγές της. Πιστεύω ότι οι θεατές πρέπει μετά, να πάνε να φάνε! Είναι ένας περίεργος κλαυσίγελος, με πιο πολύ το γέλιο, αλλά υπάρχουν και γάμοι, θάνατοι, γέννες… Είναι σαν να περνά ένα κομμάτι της ιστορίας μας μπροστά από τα μάτια μας.
Τι θα λέγατε στο Βολιώτικο κοινό για την παράστασή σας;
Έχω έρθει πολλές φορές και έχω παίξει στο Βόλο και οι παραστάσεις που έκανα για τον ένα μήνα που ήμουν στο Δημοτικό Θέατρο ήταν μεγάλες επιτυχίες και τώρα δεν θα σας προδώσουμε. Θέλω να μιλήσω στους θεατές “Ελάτε να δείτε την παράσταση. Δεν θα σας προδώσουμε”.
Εσείς παίζεται το ρόλο του Δημητρού, που είναι πατέρας έξι παιδιών και δημοσιογράφος…
Ο Δημητρός είναι δημοσιογράφος, βγάζει μία εφημερίδα δικιά του για τον ελληνισμό, αλλά πεθαίνει πολύ νωρίς, όταν βλέπει ότι η οικογένεια αρχίζει να φθείρεται, όταν υπάρχουν μίση και ζήλειες μεταξύ των αδερφών. Ο Δημητρός έχει πρόβλημα με την καρδιά του και μέσα σε μία κρίση , ενώ ξέρει ότι μπορεί να πεθάνει και τελικά πεθαίνει, “θυσιάζεται” για να κρατήσει την οικογένεια. Η λέξη αυτή είναι πολύ σημαντική, να κρατήσουμε την οικογένεια. Στους καιρούς που περνάμε και χάνονται όλα, υπάρχει μία κατάσταση τρελή και παλαβή μέσα από τα …μηχανήματα, μέσα από τη δική μας την τρέλα, το τρέξιμο αλλά εκεί βλέπουμε την οικογένεια πόσο δυνατός παράγοντας είναι για τα παιδιά μας, για εμάς τους ίδιους, για όλα.
Στην πορεία τι γίνεται με τον Δημητρό;
Πεθαίνει ο Δημητρός στο πρώτο μέρος, αλλά μετά η Λωξάντρα πάντα τον φέρνει στο μυαλό της και μιλάνε για τα προβλήματα, για τους γάμους, τους αρραβώνες, για τη ζωή. Κάθονται και μιλάνε και κουβεντιάζουν.
Είναι κάποια συναισθήματα που θέλετε να νιώσουν οι θεατές ή να έχουν μαζί τους, φεύγοντας από την παράσταση;
Φεύγοντας κλαίνε όλοι και υπάρχει ένα πολύ δυνατό χειροκρότημα που πραγματικά μας ικανοποιεί. Έρχεται ο κόσμος και μας αγκαλιάζει, μας φιλάει. Είναι μια σπουδαία παράσταση γιατί έχει μέσα όλα τα στοιχεία για να περάσει ένας θεατής καλά και να νιώσει αυτή την ιστορία.
Η σημερινή κατάσταση πως την κρίνεται; Που βαδίζουμε και που πάμε;
Δεν ξέρω που πάμε, απλώς ήταν μία τετραετία και λίγο παραπάνω, που υπήρξαν πολλά πειράματα, πολλή αλαζονεία και λυπάμαι γι’ αυτό, γιατί και το μυαλό και η καρδιά αριστερά είναι, αλλά τέτοια αλαζονεία ποτέ δεν είχα στη ζωή μου και τόση προχειρότητα. Τώρα θα δούμε που θα πάμε. Πάντα ελπίζουμε και πάντα χαμένοι βγαίνουμε!
