Ο Γιάννης Κότσιρας, είναι ένας αγαπητός, ταλαντούχος ερμηνευτής, που πάντα όταν κουβεντιάζεις μαζί του, αφενός μεν διαπιστώνεις, ότι έχει πράγματα να σου πει και να κερδίσεις, αφετέρου, απολαμβάνεις τη συζήτηση τόσο, όσο… και τα τραγούδια του! Με αφορμή την παρουσία του στην πόλη μας, μίλησε στο πολιτιστικό ένθετο του «Ράδιο-Ένα 102,5», και αναφέρθηκε στις επιλογές των τραγουδιών, τις συνεργασίες του, στους ανθρώπους που τον βοήθησαν, στην κοινή παρουσία του με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, αλλά και στον Βόλο, που πάντα θυμάται την πρώτη συναυλία στο ανοικτό δημοτικό θέατρο Βόλου, «Μελίνα Μερκούρη»!
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Είναι χαρά μας αγαπητέ Γιάννη που σε έχουμε στην πόλη μας. Έρχεσαι καταρχήν, από έναν… δυνατό χειμώνα, με την Ελευθερία Αρβανιτάκη
Ακριβώς και συνεχίζουμε , είμαστε ακόμα δύο εβδομάδες στην «Ακτή Πειραιώς», μια συνεργασία που επαναλαμβάνεται μετά από 20 χρόνια!
Αυτό ήθελα να πω, είχα την εντύπωση ότι ουσιαστικά ήταν σχεδόν τότε, που είχες πρωτοξεκινήσει αν δεν κάνω λάθος…
Είναι ακριβώς 20 χρόνια, όταν η Ελευθερία με πήρε στο πλευρό της για τις πρώτες εμφανίσεις και μάλιστα, πρώτη συναυλία που είχα κάνει τότε, ήταν στο ανοιχτό δημοτικό «θέατρο Μ. Μερκούρη» στον Βόλο, ακόμα …το θυμάμαι σαν τώρα.
Οπότε έχεις φαντάζομαι όμορφες στιγμές γενικά και απ΄την περιοχή μας…
Με τον Βόλο πάντα, έχω ιδιαίτερους δεσμούς, τόσο γιατί έχω κάνει απ΄ τις ωραιότερες συναυλίες που μπορούσα να κάνω στην Ελλάδα, όσο και γιατί οι περισσότεροι μουσικοί μου όλα αυτά τα χρόνια, με προεξάρχοντα βέβαια και σταθερό συνεργάτη μου εδώ και 20 χρόνια, τον Βαγγέλη Μαχαίρα που είναι απ΄τον Βόλο. Οπότε η σχέση με την πόλη αυτήν, είναι λίγο καρμική θα την έλεγα!
Και εμείς πάντως χαιρόμαστε και για το γεγονός ότι ο Βόλος είναι μέσα στις επιλογές των εμφανίσεων σου… Τώρα, μιας που αρχίσαμε για την Ελευθερία Αρβανιτάκη, νομίζω πως πραγματικά τα συναισθήματα, θα είναι πολύ δυνατά… Είναι σημαντικό να σμίγουν με τέτοιο τρόπο και λόγο οι καλλιτέχνες…
Είναι μια σπουδαία συνεργασία πραγματικά. Βέβαια έχουν αλλάξει πάρα πολύ οι συνθήκες σε σχέση με πριν 20 χρόνια, πλέον με την Ελευθερία βγαίνουμε μαζί, δεν συμπληρώνω εγώ το πρόγραμμα, αλλά εκείνη νιώθει εξαιρετικά υπερήφανη για αυτό, καθώς η επιλογή της τότε, έπιασε τόπο και είναι πολύ σημαντικό αυτό. Το αισθάνομαι και εγώ καμιά φορά… Όταν επιλέγουμε έναν άνθρωπο να εμφανιστεί δίπλα μας ρισκάρουμε και εμείς, γιατί πρέπει αυτό που προτείνουμε, να είναι καλό, να μην σε προδώσει στα χρόνια. Η Ελευθερία νιώθει αυτή τη χαρά, που μετά από 20 χρόνια, ζητά αυτό τον άνθρωπο που πρότεινε, και είναι εκεί και με καλύτερα τραγούδια. Είναι λοιπόν μια συνεργασία που γεννά συγκίνηση και χαρά, που στο τέλος δημιουργείται μια έκρηξη χαράς και γλεντιού.
Νομίζω, ότι ο άνθρωπος που θα βρεθεί στο διάβα σου και θα σε βοηθήσει , όταν στην πορεία βλέπει και την όποια εξέλιξή σου, σίγουρα η ικανοποίηση είναι μεγάλη… Νομίζω πως κάπως έτσι, θα νιώθεις και εσύ και με νεότερα παιδιά που τα έχεις και είχες δίπλα σου… Έτσι δεν είναι;
Βέβαια , έχει κάτι σαν… να είναι τα παιδιά σου. Όπως χαίρεσαι όταν μεγαλώνουν , που προκόβουν όπως λέμε, που γίνονται καλά, που πιάνουν το στόχο τους… Αντίστοιχα, όταν προτείνεις έναν νέο τραγουδιστή, έναν νέο επαγγελματία γενικότερα, και βλέπεις ότι έπιασε αυτή η επιλογή σου, πρόκοψε , πέτυχε, απέκτησε το δρόμο του, ε, αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Και πόσο όμορφα πρέπει να νιώθει επίσης κανείς, όταν ένας άνθρωπος που μπορεί να αποτελεί ένα ίνδαλμά του ή να απολαμβάνει τις μουσικές επιλογές του, να τον επιλέγει, όπως θυμάμαι εσένα με τον Μίκη Θεοδωράκη όταν κλήθηκες απ΄τον ίδιο, να ερμηνεύσεις το «Άξιον Εστί», έτσι δεν είναι;
Σωστά, σωστά, ξέρετε τι γίνεται …να σας πω μια αλήθεια. Όταν σε διαλέγουν τέτοιοι άνθρωποι όπως ο Θεοδωράκης, ο Μαρκόπουλος, ο Μικρούτσικος ο Πλέσσας, η Ελευθερία, η Χαρούλα, έχεις και μια ευθύνη απέναντί τους. Δεν πρέπει να τους προδώσεις αυτή την εμπιστοσύνη, πρέπει να ανταπεξέλθεις σε αυτό για το οποίο, σε επέλεξε κάποιος. Είναι υποχρέωσή μας νομίζω αυτό…
Το πρόγραμμα μιας περιοδείας σαν αυτές που πραγματοποιείς αυτή την περίοδο, τι ακριβώς περιλαμβάνει;
Είναι μια …καταπληκτική παράσταση, γιατί έχω ενθουσιαστεί τόσο με την ομάδα μου τους μουσικούς, τη Δήμητρα Μπουλούζου που τραγουδάει και παίζει βιολί, όσο και με την καλοφτιαγμένη συλλογή των γνωστών και αγαπημένων δικών μου τραγουδιών, μια προαναγγελία μέσα στην παράσταση της νέας δισκογραφικής δουλειάς με κάποια τραγούδια, και ταυτοχρόνως όπως το κάνω πάντα στα προγράμματά μου, (γιατί συνεχίζω να το πιστεύω), ένα κομμάτι του, είναι αφιερωμένο στο γνήσιο λαϊκό τραγούδι, με το οποίο δημιουργείται ένα κλίμα εξαιρετικής διάθεσης και εκτόνωσης.
Πάντως η επιλογή των τραγουδιών που μπορεί να περιληφθούν και να αποτελέσουν το περιεχόμενο μιας βραδιάς, νομίζω ότι είναι, δύσκολη υπόθεση;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά όταν έχεις πολύ μεγάλο προσωπικό ρεπερτόριο. Εκεί δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα, γιατί ναι μεν εμένα μου αρέσουν τα τραγούδια μου, αλλά έχω πάρα πολλά ακόμη που αγαπώ. Θέλω να τα πω όλα, αλλά… δε χωράνε. Οπότε πρέπει να γίνει μια αυστηρή επιλογή, τόσο μέσα από αυτά που αγαπώ εγώ, αλλά και ο κόσμος και σίγουρα να μην είναι τα ίδια, για να μη βαριόμαστε.
Τι θεωρείς, επειδή αναφέρθηκες και στον κόσμο, ότι θέλει να ακούει; Αλλάζει τα ακούσματά του, ανάλογα με την περίοδο, την εποχή, την κατάσταση;
Είναι σαφές ότι, αυτό που αισθάνομαι εγώ τα τελευταία χρόνια, είναι πως έχει ανάγκη ο κόσμος και να βλέπει και να ακούει την αλήθεια. Αλήθεια σε όλα τα επίπεδα. Γι΄ αυτό και υπάρχει μια τάση μεγάλου κομματιού του κόσμου, να γυρνάει λίγο την πλάτη στο κατεστημένο star system. Αυτό λοιπόν, μας δίνει σε όλους την ευκαιρία να επανασυστηθούμε, να … ανταλλάξουμε διευθύνσεις όπως λέει χαρακτηριστικά ο Θάνος Μικρούτσικος. Να γνωριστούμε από την αρχή, και να δημιουργήσουμε νέους δεσμούς και νέα πράγματα. Έτσι λοιπόν, και εγώ κάθε φορά επιλέγω τα τραγούδια, με τη λογική ότι …μπορεί να με ξέρετε, αλλά είναι και κάτι καινούργιο ταυτόχρονα…
Πάντως πέρα από την ερμηνεία, σε κάποιες στιγμές, γράφεις και στίχους, έτσι δεν είναι; Αυτό πηγάζει από μέσα σου σε κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις, που θέλεις να εκδηλώσεις κάτι;
Εγώ είμαι ένας τραγουδιστής, δεν είμαι τίποτα παραπάνω, απλά κάποιες στιγμές, νιώθω την ανάγκη, να εκφραστώ και με άλλους τρόπους, πέρα από το τραγούδι. Έτσι σε κάποιες φάσεις της ζωής μου, έχω γράψει στίχους, που είτε τους έδωσα σε συναδέλφους, είτε ως τραγούδια, τα λέω εγώ…
Όμορφο όμως και αυτό, που μπορεί να βγάζει μια ακόμη πλευρά του εαυτού μας και πράγματα που μπορεί να έχουμε στη σκέψη μας και που δεν μπορούμε να εκδηλώσουμε διαφορετικά…
Αλλάζει λίγο η καθημερινότητα, αλλάζει λίγο η συνήθεια και είναι πολύ ωραίο…
