Επίσημη πρεμιέρα στη περιοδεία ανά τη χώρα για το έργο «Ο Κήπος» του Bruce Gooch σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά από το θέατρο Από Μηχανής. Πρωταγωνιστούν ο Στέλιος Μάινας και η Κάτια Σπερελάκη η οποία έχει μεταφράσει και το έργο. Η υπόθεση: Ο Μπάρι, βετεράνος του Βιετνάμ, οικοδόμος στο επάγγελμα, αναρρώνει μετά από εγχείρηση στο γόνατό όταν ξαφνικά εμφανίζεται στο σπίτι του η Λουίζ. Καθώς πρέπει, άψογη επαγγελματίας, με ποιητικές ανησυχίες, έχει προσληφθεί από τον ανιψιό της πρώην γυναίκας του για να τον φροντίζει. Ο άξεστος χαρακτήρας του την τρέπει σε άτακτη φυγή όμως η συνέχεια τούτης της γνωριμίας κάθε άλλο παρά αναμενόμενη αποδεικνύεται. Ο Μπάρι αποφασίζει να γίνει καλύτερος άνθρωπος ενώ η Λουίζ, στο πρόσωπο του, θα αναζητήσει απεγνωσμένα βοήθεια. Συγκλονιστικές οι ερμηνείες των δύο αγαπημένων ηθοποιών. Στο Βόλο στο κινηματοθέατρο «Εξωραϊστική», σήμερα Τρίτη 7 Ιουλίου, στις 21.15. Η Κάτια Σπερελάκη, μίλησε στη ΜΑΓΝΗΣΙΑ για το έργο και το θέατρο.
Συνέντευξη στη Σοφία Νικολάου
Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που σας έκανε να το μεταφράσετε και να ανεβάσετε αυτό το συγκεκριμένο έργο;
Το συγκεκριμένο έργο έφτασε στα χέρια μου μέσω Άγγλου φίλου ηθοποιού, και μου ζητήθηκε να το μεταφράσω για να γίνει μια ελληνο-καναδο-βρεττανική συνεργασία. Ο Δημήτρης Μυλωνάς ενδιαφέρθηκε να το ανεβάσει στο Από Μηχανής, όπου και παίχτηκε παράλληλα με τη δική μας παράσταση και στα αγγλικά σε σκηνοθεσία του συγγραφέα με πρωταγωνιστή τον ίδιο και τη σύζυγό του Λιν Βογκτ.
Πόσο δύσκολο είναι να επικοινωνήσουν και να συνυπάρξουν δυο άτομα που ανήκουν σε τόσο διαφορετικούς κόσμους όπως οι πρωταγωνιστές του έργου;
Είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Ούτως ή άλλως, ακόμα και αν οι άνθρωποι προέρχονται από το ίδιο περιβάλλον, δεν είναι δεδομένο ότι μπορούν να επικοινωνήσουν. Η συνύπαρξη των ανθρώπων χρειάζεται κατανόηση, επιμονή και αγάπη. Για μένα, ένα από τα μεγαλύτερα προτερήματα είναι να μπορείς να μπαίνεις στη θέση του άλλου και να προσπαθείς να δεις τον κόσμο με τα δικά του μάτια
Ποιος είναι ο σημειολογικός ρόλος του κήπου στο έργο; Τι ρόλο παίζει για το φαντασιακό των πρωταγωνιστών αλλά και των θεατών;
Ο πρωτότυπος τίτλος του έργου είναι Tangled Garden, δηλαδή Μπερδεμένος Κήπος, και είναι μια ευθεία αναφορά στο μυαλό της ηρωΐδας. Είναι ο Κήπος στον οποίο μεγάλωσε, τον οποίο αγαπούσε και φρόντιζε ο πατέρας της και στην εναγώνια προσπάθειά της να κρατηθεί σε επαφή με την πραγματικότητα, συμβολίζει γι’ αυτήν αυτό που έχει χάσει, δηλαδή τη μνήμη.
Πόσο σημαντική είναι η μνήμη στο έργο;
Η μνήμη και η απώλειά της θα έλεγα ότι είναι το θέμα του έργου. Όπως και η συντροφικότητα και η βαθιά ανάγκη των ανθρώπων να έχουν κάποιον στον οποίο μπορούν να στηριχτούν, ανεξάρτητα από τις επιφανειακές διαφορές που μπορεί να τους χωρίζουν.
Πώς βλέπετε τα πράγματα για το θέατρο σήμερα μετά το δύσκολο lockdown λόγω της κρίσης του κορωνοΐου; Αλλά και γενικότερα μέσα σε συνθήκες κρίσης;
Το θέατρο και οι άνθρωποί του είναι από αυτούς που κυριολεκτικά ακυρώθηκαν στις συνθήκες της κρίσης του κορωνοϊού, και η επαναφορά στην όποια κανονικότητα προμηνύεται δύσκολη και αργή. Το θέατρο είναι η κατ’ εξοχήν τέχνη της επικοινωνίας, έχει ανάγκη την ζωντανή παρουσία κοινού για να υπάρξει. Η αλληλεπίδραση σκηνής και πλατείας είναι άμεση και αναντικατάστατη. Ξεκινώντας αυτή την περιοδεία σε όλη την Ελλάδα θέλουμε να μεταφέρουμε το μήνυμα ότι το θέατρο είναι ζωντανό και προσκαλούμε το κοινό να συμμετάσχει στην προσπάθεια, τηρώντας βέβαια ευλαβικά όλα τα απαραίτητα μέτρα. Οι συνθήκες είναι δύσκολες για όλους, αλλά πιστεύω ότι ο ρόλος του θεάτρου είναι παρηγορητικός. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την ψυχαγωγία, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, και εμείς έχουμε υποχρέωση να είμαστε παρόντες για να την προσφέρουμε.
Τι θα έπρεπε να σημαίνει το θέατρο για τον Νεοέλληνα, δεδομένου ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα. Σήμερα τι είδους τέχνη καταναλώνει το κοινό; Η αισθητική έχει υποβιβαστεί; Ποιες είναι οι συνέπειες για το θέατρο αυτή την εποχή που οι τέχνες, η μουσική το θέατρο, και τα καλλιτεχνικά καταργούνται από τα σχολικά προγράμματα;
Το θέατρο είναι για όλους και υπάρχει κοινό για όλα τα είδη θεάτρου. Ο υποβιβασμός της αισθητικής δεν είναι σημερινό φαινόμενο και ούτε αφορά μόνο το θέατρο, αλλά και πάλι θα έλεγα ότι ο καθένας την αισθητική την ορίζει με τα δικά του μέτρα. Εγώ προσπαθώ να μένω πιστή στη δική μου αισθητική και να επιλέγω σύμφωνα με τη δική μου κουλτούρα. Απλώς ελπίζω ότι η τέχνη, όπως την βλέπω εγώ, θα εκφράσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
Ο κ. Μάινας έπαιξε πρόσφατα τον Όμηρο πόσο σημαντικός ήταν αυτός ο ρόλος για εκείνον ;
Ο Όμηρος είναι το αρχέτυπο του παραμυθά, και η Οδύσσεια ένα συναρπαστικό έπος που τα παιδιά απ’ ό,τι είδα παρακολουθούσαν με ανοιχτό το στόμα και με απέραντο ενθουσιασμό. Και ασφαλώς είναι απόλαυση για τον ηθοποιό να τον υποδύεται.
Μια τελευταία ερώτηση εν όψει ενός δύσκολου καλοκαιριού για το αγαπημένο στοιχείο τη θάλασσα. Είστε και Κρητικιά. Πείτε μας τι είναι εκείνο που σας δένει με τη θάλασσα και ποια μαγεία ασκεί πάνω σας;
Τη θάλασσα τη λατρεύω. Γεννήθηκα στα Χανιά, μια πόλη που είναι ανοιχτή στη θάλασσα και άρα είναι συνδεδεμένη με την ύπαρξή μου. Η θέα της με συναρπάζει, η αγκαλιά της όταν κολυμπάω με ηρεμεί και το μόνο που έχω να της προσάψω είναι ότι βαριέμαι τα ταξίδια με πλοίο, μάλλον γιατί έχω κάνει πολλά στη ζωή μου!
