Μια νέα ηρωίδα, η Ναταλία η οποία αναζητά τη λησμονιά, είναι η πρωταγωνίστρια του νέου μυθιστορήματος της συγγραφέως Λεμονιάς Μουλά, με τον τίτλο «Στοιχειωμένο παρελθόν» (εκδόσεις ΗΡΑ), πάνω στην οποία «έχτισε» βάζοντας και δικά της προσωπικά βιώματα, την συγκλονιστική υπόθεση. Όλα αυτά βέβαια, χρειάζονται πέρα απ΄ το ταλέντο, φαντασία, η οποία σύμφωνα με την ίδια, «είναι ένα ισχυρό όπλο άμυνας που σε βοηθά πολλές φορές να ανεχτείς την πραγματικότητα, να βρεις λύσεις στα προβλήματα σου»… Μιλώντας στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ», η κα Μουλά, ξεδιπλώνει πτυχές των σκέψεών της και του μυθιστορήματος, αναφέρεται στη νέα γενιά και εκμυστηρεύεται τους προβληματισμούς της…
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Ας ξεκινήσουμε καταρχήν, με το … αν είναι σύμπτωση ή επιμονή και αδυναμία σας, στις θύμησες του παρελθόντος, η σχέση με τον χρόνο και το παρελθόν, του προηγούμενου βιβλίου σας με τον τίτλο «Πριν χαθούν στο χρόνο» , με «Το στοιχειωμένο παρελθόν» που είναι η νέα συγγραφική σας δουλειά…
Σαφώς και μεγαλώνοντας κανείς, αναπολεί περισσότερο το παρελθόν, προσπαθώντας να μην επαναλάβει τα ίδια λάθη ίσως και να δικαιολογήσει συμπεριφορές, να συγχωρήσει και να επαναπροσδιορίσει παλιές σχέσεις μα κυρίως, να κατανοήσει βαθύτερα τον εαυτό του κρίνοντας εκ νέου τις επιλογές του… Για όλους αυτούς τους λόγους, θα έλεγα ότι είναι επιλογή μου και όχι σύμπτωση, η ενασχόλησή μου με το παρελθόν!
Ποιο είναι το πρόσωπο- πρωταγωνίστρια του βιβλίου και με ποιον τρόπο την αφορά η ιστορία που καταγράφετε;
Πρωταγωνίστρια του νέου βιβλίου μου είναι η Ναταλία η οποία αναζητά τη λησμονιά προσπαθώντας και αυτή να φτάσει στη βαθύτερη γνώση του εαυτού της, κάνοντας το δικό της ταξίδι αυτογνωσίας. Προσπαθώντας να προσδιορίσει τον εαυτό της στον κόσμο, θα ζήσει τη δική της περιπέτεια αναζήτησης… Άραγε θα καταφέρει τελικά να γνωρίσει το νόημα της ύπαρξης της;
Γιατί επιλέξατε ένα απόφθεγμα του Χιλιανού μαθηματικού και ποιητή Νικανόρ Πάρρα, να αποτελεί την πρώτη επαφή του αναγνώστη με το βιβλίο; Σηματοδοτεί κάτι για εσάς;
Ξέρετε, πολλές φορές λησμονούμε το γεγονός ότι δυστυχώς δεν είμαστε αθάνατοι και πολλές φορές ούτε ικανοί να αλλάξουμε μια στιγμή της ιστορίας. Στην καθημερινότητα μας φερόμαστε συχνά, λες και θα ζήσουμε αιώνια, λες και θα υπάρχουμε για πάντα ως άτομα στον πλανήτη μας και ξεχνούμε ότι είμαστε απλά περαστικοί και έχει σημασία τι θα καταφέρουμε τελικά να αφήσουμε πίσω. Αυτό η ηρωίδα μου δεν το ξεχνά και αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να προβληματίσω τον αναγνώστη από την αρχή
Θεωρώ ωστόσο, ότι και το περιεχόμενο του βιβλίου, οι ιστορίες, τα όσα θέλετε να αναδείξετε, ξεφεύγουν από τα συνήθη θέματα, με τα οποία «καταπιάνονται» αρκετοί συγγραφείς… Είναι έτσι καταρχήν; Και εάν ναι, γιατί;
Θα ήθελα και εγώ να το πιστεύω αυτό και χαίρομαι που το επισημαίνεται και εσείς. Οι ιστορίες με τις οποίες καταπιάνομαι έχουν κυρίως προσωπικά βιώματα, δηλαδή δεν είναι εξ ολοκλήρου προϊόντα της φαντασίας μου. Για παράδειγμα το γεγονός ότι η ηρωίδα μου ασχολείται με την μελισσοκομία δεν ήταν τυχαίο. Ο πατέρας μου υπήρξε μελισσοκόμος, μάλιστα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν και πρόεδρος των μελισσοκόμων στην Β. Εύβοια , επομένως είχα πολλές μνήμες, τις οποίες και προσάρμοσα στο βιβλίο μου! Καταλαβαίνετε λοιπόν πως η επιλογή της θεματολογίας μου προέρχεται κυρίως από το δικό μου παρελθόν και την ζωή μου!
Περιγράφετε και δυσκολίες όμως, νέων ανθρώπων, με όνειρα… Η σύγχρονη, δική μας πραγματικότητα άρα, σας έχει επηρεάσει;
Εσείς θα γνωρίζετε καλύτερα από μένα, αφού ασχολείστε με την ενημέρωση των πολιτών, ότι η εποχή που διανύουμε είναι εξαιρετικά δύσκολη… Οι νέοι, έχουν χάσει εντελώς τον προσανατολισμό τους, οι αξίες έχουν καταρρεύσει! Ζούμε σε ένα νέο μεσαίωνα και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για οτιδήποτε. Ο κόσμος αισθάνεται προδομένος, ανήμπορος να αντιδράσει, ανίκανος να δράσει .Σαφώς και όλα αυτά με έχουν επηρεάσει, έχουν επηρεάσει και την γραφή μου. Κανείς δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος!!
«Όταν γράφεις, ζεις στον δικό σου κόσμο, αυτό της φαντασίας σου» μου είχατε πει σε μια προηγούμενη συνέντευξη και το κράτησα, γιατί είναι πράγματι όμορφο. Αναρωτιέμαι όμως, πόσο δύσκολο είναι, να μοιραστείς τη φαντασία σου, με κάποιους άλλους ανθρώπους, όπως συμβαίνει μέσα από τη συγγραφή;
Η φαντασία σου υπάρχει και είναι ανεξάρτητο είτε την μοιράζεσαι ,είτε όχι!! Θέλω να πω ότι δεν μειώνει τη σημασία της ή την αξία της όταν την μοιράζεσαι με τους συνανθρώπους σου, αντιθέτως νιώθεις ευφορία και ευτυχία όταν την αποδέχονται ή την υποδέχονται με ενθουσιασμό! Πιστεύω ότι η φαντασία είναι ένα ισχυρό όπλο άμυνας που σε βοηθά πολλές φορές να ανεχτείς την πραγματικότητα, να βρεις λύσεις στα προβλήματα σου και- γιατί όχι- να νιώσεις ευτυχής και ευγνώμων για την ύπαρξη σου!!!
Σας ευχαριστώ
