Λεμονιά Μουλά: Αν δεν πιάσουμε εμείς το νήμα της ζωής μας, κάποιοι θα πιάσουν τα νήματα κι εμείς θα είμαστε μαριονέτες

Η συμπολίτισσα συγγραφέας μιλά στη «Μαγνησία», με αφορμή το νέο της βιβλίο «Βασιλική»

«Αν δεν πιάσουμε εμείς το νήμα της ζωής μας κάποιοι άλλοι θα πιάσουν τα νήματα κι εμείς απλώς θα είμαστε μαριονέτες», τονίζει με έμφαση με αφορμή το νέο της βιβλίο «Βασιλική» (που κυκλοφορεί απ΄τις εκδόσεις ΠΝΟΗ ) η συμπολίτισσα συγγραφέας Λεμονιά Μουλά, μιλώντας στη ΜΑΓΝΗΣΙΑ.
Όπως τονίζει παράλληλα, «υπάρχει μια μαύρη πραγματικότητα κι αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε και να το παλέψουμε», ενώ σε σχέση με το κορωνοϊό και τα όσα περάσαμε ως κοινωνία, τονίζει ότι «δεν νικήσαμε και δε νομίζω πως θα νικήσουμε ποτέ. Μπήκαμε σε μια άλλη εποχή. Πολύ δύσκολη, ειδικά για τους νέους που ενδεχομένως να μην το έχουν αντιληφθεί πόσο βαθύ είναι το χάσμα που ανοίγεται μπροστά τους…»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ

Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις σας, μου είχατε πει ότι ήδη έχει γραφτεί ένα βιβλίο εποχής, το οποίο λόγω της συνθήκης του κορωνοϊού ατύχησε και μπήκε στην θερμοκοιτίδα. Είναι αυτό που κρατάμε στα χέρια μας ή …η καραντίνα γέννησε και άλλες ιδέες;

Αυτό που κρατάτε κι ελπίζω να το κρατήσουν κι άλλοι , δεν είναι βιβλίο της καραντίνας. Απλώς όταν το έστειλα στον εκδοτικό οίκο ξέσπασε καραντίνα και δεν μπορούσε να εκδοθεί. Τώρα αν με ρωτάτε αν έχω γράψει στην καραντίνα, ναι έχω γράψει ένα ακόμη που είναι προς έκδοση με τον τίτλο «Η μαύρη τρύπα», αυτή που άνοιξε στον πλανήτη μας και άρχισε να μας ρουφάει.
“Βασιλική” λοιπόν ο τίτλος του τελευταίου σας βιβλίου, το οποίο πως θα το χαρακτηρίζατε και τι είναι αυτό που θα σας ικανοποιήσει να ακούσετε απ΄τους αναγνώστες σας ;

Είναι ένα κοινωνικό πόνημα που βγάζει στην επιφάνεια αξίες, που τώρα έχουν χαθεί όπως αγνότητα, αγάπη, σεβασμό, αγώνα, στόχους, φιλότιμο, πίστη στον ίδιο μας τον εαυτό.

Θα μας περιγράψετε σε λίγες σειρές την υπόθεση του βιβλίου;

Η Βασιλική είναι ένα πλάσμα ενσωματωμένο με την αγάπη και την συγχώρεση. Στη ζωή της Βασιλικής υπάρχει ένα μείγμα από συμπτώσεις, άλλες καλές, άλλες κακές και άλλες σε βαθμό κακουργήματος. Κι όμως, όλα αυτά τα αντιμετωπίζει με αγάπη, ενσυνείδηση και στωικότητα. Γι’ αυτό είναι τελικά νικήτρια μιας ζωής που δεν της χαρίστηκε αλλά την κέρδισε μόνη της.

Πώς προέκυψε η ιδέα της συγγραφής και γιατί το τοποθετήσατε στη δεκαετία του 1950;

Πάντα με γοήτευε αυτή η εποχή. Είχαν μια αυθεντικότητα οι άνθρωποι που τώρα πια δεν υπάρχει. Όλοι φοράνε το κοστούμι του «δήθεν», του «εγώ τα ξέρω όλα», πασπαλισμένο με αρκετή ματαιοδοξία, ψευτιά και αλαζονεία. Υπήρχε φιλότιμο, αλληλεγγύη, αγάπη κι έναν κοινό παρονομαστή: να ζήσουν, όχι να φτιάξουν! Και πάνω απ΄ όλα ήταν ένα με τη φύση κι άλλα πολλά που τα αναφέρω στο βιβλίο μου.

Η πρωταγωνίστρια του βιβλίου σας, ένα μικρό κορίτσι αρχικά, με δύναμη ψυχής και όνειρα, αλλά με άτυχες και δύσκολες ωστόσο στιγμές… Αλήθεια, απέχουν τέτοιες καταστάσεις από την πραγματικότητα έστω και των προηγούμενων χρόνων;

Όχι δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Η διαφορά των προηγούμενων χρόνων με το τώρα, είναι πολλή σημαντική. Τότε σ ΄εκείνη την εποχή, αν συνέβαινε οτιδήποτε άσχημο, όλος ο περίγυρός του κοίταζε πώς να το συγκαλύψει και πώς να στηρίξει το θύμα επί της ουσίας. Τώρα δυστυχώς ότι και να συμβεί το κάνουν θέμα στις τηλεοράσεις χωρίς να παρέχουν ουσιαστική βοήθεια στον πάσχοντα άνθρωπο. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει η είδηση και όχι ο παθών.

Θέλετε να δώσετε μια αισιόδοξη ματιά, σκέψη, δύναμη και πορεία με αφορμή την ιστορία σας και τα όσα μπορεί στη ζωή να συμβούν ή δεν ισχύει κάτι τέτοιο;

Βεβαίως και δεν θέλω να δώσω ένα αισιόδοξο μήνυμα, αφού το βιβλίο είναι μιας άλλης εποχής και όχι τώρα. Γιατί τώρα προσωπικά πιστεύω πως τα πράγματα δεν είναι καθόλου αισιόδοξα, απλά μέσα απ την ιστορία του κοριτσιού θέλω να περάσω το μήνυμα πως αν δεν πιάσουμε εμείς το νήμα της ζωής μας κάποιοι άλλοι θα πιάσουν τα νήματα κι εμείς απλώς θα είμαστε μαριονέτες. Πρέπει να βρούμε στον εσωτερικό μας κόσμο τις δικές μας κινήσεις και αποφάσεις, που δεν ανήκουν στην επικράτεια της θέλησης. Υπάρχει μια μαύρη πραγματικότητα κι αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε και να το παλέψουμε.

Διακρίνουμε πάντως ότι παραμένει αγαπημένο σημείο, σε συγγραφικές αναφορές σας, η Εύβοια. Κατέχει ιδιαίτερη θέση και στην καρδιά και τη σκέψη σας…

Τίποτα καλύτερο, τίποτα δυνατότερο, τίποτα πιο δικό σου απ τα πάτρια εδάφη. Άλλωστε εκεί είναι τα οστά των γονιών μου που η προέκτασή τους ήμουν εγώ. Γι αυτό και το βιβλίο το αφιερώνω στη μνήμη της μητέρας μου.

“Η πανδημία ήρθε για να μας θυμίσει πόσο μικροί και ευάλωτοι είμαστε” μου είχατε πει…Τελικά…θεωρείτε ότι “νικήσαμε”; Συγγραφικά, ερέθισε τη σκέψη σας ο κορωνοιός; Θα μπορούσε να συσχετιστεί υπόθεση ενός νέου σας βιβλίου ή υπάρχουν πλήθος άλλων ερεθισμάτων;

Όχι δεν νικήσαμε και δε νομίζω πως θα νικήσουμε ποτέ. Όπως κι εσείς τα ξέρετε, μπήκαμε σε μια άλλη εποχή. Πολύ δύσκολη, ειδικά για τους νέους που ενδεχομένως να μην το έχουν αντιληφθεί πόσο βαθύ είναι το χάσμα που ανοίγεται μπροστά τους. Τώρα όσο για την συγγραφή, δε βρίσκει κανείς και πολλές παραμέτρους να γράψει όσο για το πλήθος ερεθισμάτων που λέτε σε μια κοινωνία που ζει με τη μάσκα και το φόβο, έχει στενέψει τόσο η ζωή μας που δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια. Τώρα το συγγραφικό μέλλον το βλέπω σε βιβλία εποχής.
Σας ευχαριστώ πολύ….

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.