«Ευ». Δύο γράμματα είναι αρκετά για να φωτίσουν μια λέξη, ένα συναίσθημα, μέχρι και τον τρόπο που βλέπουμε την ίδια μας τη ζωή. Με οδηγό αυτή τη μικρή λέξη, το «Ευ», ο Λεωνίδας Καραΐσκος ανακαλύπτει το καλό στις μικρές στιγμές της καθημερινότητας. Μέσα από τις ιστορίες του που κατέγραψε σε βιβλίο (κυκλοφορεί απ ΄τις εκδόσεις Key Books), μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο γεμάτο αγάπη και καλοσύνη, σε έναν κόσμο που μπορούμε να κατοικήσουμε όλοι – αρκεί να στρέψουμε την προσοχή μέσα μας. Το «Ευ» εστιάζει σε όσα συμβαίνουν γύρω μας και μπορεί να δει μόνο η καρδιά – εκεί που βρίσκεται το κλειδί για μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό μας και τους ανθρώπους γύρω μας. Το καλό υπάρχει παντού!
Ο συγγραφέας του «Ευ» και εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής, Λεωνίδας Καραΐσκος μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για το απροσδόκητα ελπιδοφόρο αυτό βιβλίο του, που έρχεται ως μια όαση αισιοδοξίας σε μια ομολογουμένως δύσκολη και περίεργη εποχή που βιώνει όλη η ανθρωπότητα.
Μπορεί να δει ο αναγνώστης τον κόσμο, με άλλο μάτι μέσα από το βιβλίο σας; Γιατί έχουμε συνηθίσει να εστιάζουμε μόνο στο κακό είναι αλήθεια…
Η αλήθεια είναι ότι το μάτι μας είναι γυμνασμένο ώστε να βλέπει τα άσχημα γεγονότα, να προσπαθούμε να προφυλαχθούμε, όταν φεύγουμε από το σπίτι η μητέρα συνηθίζει να λέει «να προσέχεις», άρα προσέχουμε πάντα το κακό και το καλό περνάει από μπροστά, δεν του δίνουμε και πολλή σημασία. Ουσιαστικά οι σελίδες του «Ευ» είναι μια αποθέωση των στιγμών, κάποια καρέ κομμένα της ζωής που για άλλους δεν θα είχαν καμία σημασία, εδώ όμως υπάρχει ένας μεγεθυντικός φακός κι αυτό το καρέ αποθεώνεται.
Τι στάθηκε αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου; Πως προέκυψε;
Προέκυψε με την ανάγκη της επικοινωνίας, εγώ επικοινωνώ με πολλά παιδιά, καθότι είμαι εκπαιδευτικός και ήθελα να τους δίνω παραδείγματα, κάποιες διαστάσεις που ίσως δεν τις είχαν σκεφτεί, κάποιες εικόνες, που μου είχαν κάνει εντύπωση και θα ήθελα να τις μεταφέρω. Εγώ βρίσκομαι την ώρα της συνέντευξης στα πέριξ της Ακρόπολης , έχω έρθει με το ποδήλατό μου, κάθομαι σε μια άκρη του δρόμου και πριν μιλήσουμε είχα τον χρόνο της αναμονής και παρατηρούσα πόσο ωραία πράγματα μπορεί να δει κάποιος από τους τουρίστες, από εκείνους που περνούν, άλλοι περνούν νωχελικά, άλλοι είναι πιο βιαστικοί. Το θέμα είναι να ζουμάρεις πάνω στην πραγματική διάσταση.
Το «Ευ» έχει να κάνει με εικόνες και στιγμές της καθημερινότητας;
Ακριβώς. Είναι βιωματικό, είναι αληθινό, είναι ζωντανό, έχει μυρωδιές, γιατί αναφερόμαστε και στις αισθήσεις μας , έχει πολλές ματιές , έχει πολλά παραδείγματα με τόση μεγάλη αξία, που δεν είναι δυνατόν να τα προσπεράσουμε.
Παίζει ρόλο ο χαρακτήρας, οι καταστάσεις της καθημερινότητας για να μπορέσει κάποιος να εντοπίσει αυτά τα καλά στοιχεία στη ζωή;
Η εμπειρία της δικής μου ζωής είναι ότι τα πράγματα τα βλέπω ανάλογα πως είναι η δική μου κατάσταση. Εάν βιώνω έναν προσωπικό εκνευρισμό, ένα αδιέξοδο, μία πίεση αυτή μπορεί να μου βγει σε έναν γείτονα που μπορεί να παρκάρει μπροστά από το δικό μου αυτοκίνητο, σε έναν άγνωστο με τον οποίο θα διασταυρωθώ κι έχοντας κι εκείνος τα δικά του προβλήματα και τα δικά του θέματα, κάνει την απόλυτη αρνητική χημεία κι εκεί μπορεί να τσακωθώ. Εάν όμως εγώ είμαι πραγματικά καλά με τον ίδιο μου τον εαυτό, αυτές οι καταστάσεις αποφεύγονται και περνάμε σε ένα άλλο επίπεδο, σε μια διαφορετική προσέγγιση της ζωής. Άρα το θέμα είναι δικό μας για το πως θα προσεγγίσουμε τη ζωή μας.
Μου άρεσε και η αφορμή, έχοντας μια διαδρομή ως εκπαιδευτικός και η στόχευση να δώσετε στα παιδιά αυτή την ελπίδα και την αισιόδοξη ματιά…
Αυτό που συνήθως λέω είναι ότι οι εκπαιδευτικοί αρδεύουν ερήμους και προσπαθώ από το τίποτα να αντλώ κάτι, το οποίο να μπορέσει να ανθίσει μέσα στις ψυχές των παιδιών. Κι αν έστω κι ένας μπορεί να βοηθηθεί από το «Ευ», τότε έχει επιτευχθεί ο στόχος του βιβλίου.
Σε κάποιο σημείο του βιβλίου κάνετε αναφορά σε πρόσωπο που σας παρακίνησε για τη συγγραφή του βιβλίου και είναι κάτι σαν μέντορά σας. Ποιος είναι αυτός;
Είναι ο Πολ Ευμορφίδης, ο ιδιοκτήτης της Coco-mat, ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος και πραγματικά είναι μέντορας. Φανταστείτε ότι ο Πολ τον περασμένο μήνα κατάφερε να φτάσει λίγο πριν την κορυφή του Έβερεστ, κάνοντας μια εκπληκτική πορεία, η οποία διακόπηκε λόγω του καιρού και φεύγοντας όπως ένας κανονικός άνθρωπος θα γύριζε σπίτι του έχοντας δύο μήνες στην πλάτη στο Νεπάλ με την κούραση που έχουν αυτές οι καταστάσεις, εκείνος βρίσκεται στην Ιορδανία ψάχνοντας κάποιες έρημες εκτάσεις για να τις δενδροφυτεύσει, μόνο και μόνο ως πράξη του ανθρώπου απέναντι στην κλιματική αλλαγή.
Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από μας μπορεί να κάνει πολλά για να αλλάξει η κοινωνία μας;
Αυτό είναι ακριβώς και αυτό είναι και το παράδειγμα. Ο Πολ έχει φύγει για την Ιορδανία, προσπαθώντας να φυτέψει 500 άγονα στρέμματα γης κι αυτό μου δίνει το παράδειγμα να κάνω κι εγώ το ίδιο σε πολύ μικρότερη έκταση σε ένα κήπο κοινόχρηστο, από τον οποίο όλοι περνούν αλλά κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία να τον διανθίσει.
