Λουδοβίκος Των Ανωγείων: «Το αιώνιο αίτημα των τεχνών, ήταν πάντα το φως»

Ο πολυπράγμων καλλιτέχνης μιλά στη ΜΑΓΝΗΣΙΑ για το φως, την αναγέννηση από τις στάχτες και την αγάπη

Ο Γεώργιος Δραμουντάνης, ο γνωστός στον καλλιτεχνικό κόσμο και στο κοινό του, ως Λουδοβίκος των Ανωγείων, είναι ο άνθρωπος των τεχνών, που ξέρει να τις υπηρετεί με ευλάβεια, παρουσιάζοντας μέσα από αυτές, την αέναη πάλη του φωτός, με το σκοτάδι. Αυτή την πάλη παρουσιάζει στα τραγούδια του, αυτή την πάλη πραγματεύεται και στην πρόσφατη ζωγραφική του έκθεση, στο Κολωνάκι της Αθήνας, με τίτλο «Σύννεφο που ξεστράτισε και σκόνταψε στο φως». Με αφορμή την έκθεση μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ», ανοίγοντας την καλλιτεχνική του καρδιά…

Όσο γινόντουσαν live εμφανίσεις και είχαμε τη χαρά να σας απολαύσουμε, θεωρώ ότι δεν μπορούσε κανείς να σας βγάλει εύκολα από τη μνήμη του. Θυμάμαι παλιά στο ρεματάκι, στο Φυτόκο, στη Νέα Ιωνία ή στο Φεστιβάλ παιδικού βιβλίου πριν λίγα χρόνια, ήταν βραδιές που χαράχθηκαν…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ

Παίρνω την εικόνα από τη Νέα Ιωνία, όπου ήμασταν κοντά στο ρέμα και άρχισε να βρέχει, κάτι που ήταν δυσάρεστο για όλους. Είπα πως … έτσι κι αλλιώς θα βραχούμε, οπότε καθίστε να βραχούμε και ό, τι γίνει.  Και τελικά… όλοι κάθισαν!

Θα ήθελα να συζητήσουμε με την ιδιότητα του ζωγράφου, με αφορμή την έκθεση που παρουσιάσατε στην Αθήνα.  Είναι εφικτό να συνδυαστούν τραγούδι και ζωγραφική, και από πού ορμώμενος εμπνέεστε για τις δημιουργίες σας;

Η μουσική και η ζωγραφική είναι δύο τέχνες που απευθύνονται στο χρώμα. Βέβαια, και οι δύο προϋποθέτουν την ύπαρξη χαρίσματος, για το οποίο δεν θα έπρεπε να υπερηφανεύεται κανένας. Αν σε αυτό το χάρισμα, δώσεις χώρο, αξιοποιώντας το και δουλεύοντάς το, προφανώς θα προκύψει κάτι.

Είχα μεγαλύτερο πάθος για τη ζωγραφική, απ’ ότι για τη μουσική. Πήγα δύο χρόνια στην Σχολή Καλών Τεχνών και παρακολούθησα μαθήματα ως ακροατής, επισκεπτόμουν μουσεία, το σπίτι είναι γεμάτο βιβλία ζωγραφικής. Έτσι, όταν μου έδωσε τον ελεύθερο χρόνο η πανδημία, πήρα τη ζωγραφική στα σοβαρά. Οργάνωσα ένα εργαστήριο, το οποίο μου παραχώρησε ο Δήμος και τον ευχαριστώ γι’ αυτό, και άρχισα να δημιουργώ μια ιδέα. Ποια ήταν αυτή; Το αιώνιο αίτημα των τεχνών, ήταν πάντα το φως. Εμείς στην Κρήτη έχουμε τον Ψηλορείτη, που σηκώνει νοτιά με σκόνη από την Αφρική, μια βιβλική, θα έλεγε, κανείς εικόνα. Τα καιρικά φαινόμενα στον τόπο μου, με την ομίχλη, τη βροχή, τον άνεμο, τα χιόνια, τα βλέπω από την παιδική μου ηλικία. Μου άρεσε ανέκαθεν η ταραχή του καιρού.

Η ιδέα που είχα για τη ζωγραφική και παρουσιάστηκε στην Αθήνα με πολύ μεγάλη επιτυχία, είχε τίτλο «Σύννεφο που ξεστράτισε και σκόνταψε στο φως», που σημαίνει ότι έχουμε πάντα την πάλη του φωτός με το σκοτάδι. Το σύννεφο μπαίνει μπροστά από τον ήλιο και του χαλά το οπτικό πεδίο. Το σύννεφο με τη σειρά του οικειοποιείται το φως του ήλιου, δημιουργώντας μια «πάλη». Στην έκθεση, λοιπόν, κάποιες στιγμές το φως «σχίζει» τα σύννεφα, καταφέρνει και περνά ανάμεσά στους και κατεβαίνει στη γη. Όταν ο κόσμος συναντά τον εαυτό του σε αυτά τα έργα και ανακαλύπτει το περιεχόμενο και την ιδέα, είμαι πολύ χαρούμενος. Συνεχίζω και δουλεύω ακόμα πάνω σε αυτή τη δουλειά.

Η πάλι και η συνεύρεση είναι τα στοιχεία των έργων;

Ναι! Τα τραγούδια μου έχουν πάντα μια γλυκιά μελαγχολία για το ανολοκλήρωτο, για τον θάνατο, για τον αποτυχημένο έρωτα. Αν πάρεις τη μελαγχολία και τη χαρακτηρίσεις χρωματικά, θα παρουσιαστεί σαν ένα γλυκό γκρίζο, με λίγο μωβ. Αυτό το γκρίζο χρώμα υπάρχει σε όλους τους πίνακες της ζωγραφικής μου.

Ποια είναι η συνέχεια στο δεύτερο πάθος σας, τη μουσική;

Η μουσική θα βγει μέσα από τις στάχτες , παρότι δεν ευνοεί η συγκυρία του πολέμου. Σχετικά με την πανδημία, όμως, έτσι αισθάνομαι, ότι βγαίνουμε από το κάψιμο και τινάζουμε με τα χέρια μας τις στάχτες από τα ρούχα. Είμαστε ξανά καινούργιοι. Δεν έχω το ίδιο κοινό απέναντι που είχα τόσα χρόνια και με γνώριζαν, καθώς έχω … τρακ, ακόμα και τώρα που σου μιλώ. Θεωρώ ότι και ο κόσμος αισθάνεται το ίδιο. Πρέπει να ξαναγίνει μια κίνηση και να γνωριστούμε εκ νέου μεταξύ μας. Κάποιες εμφανίσεις μου θα γίνουν σε πανελλαδικό επίπεδο και, φυσικά, συνεχίζω και με τη ζωγραφική.

Με το συγγραφικό κομμάτι;

Όταν γράφω ένα κείμενο που μου αρέσει , το αναρτώ. Μπορεί να εκδοθεί ένα μικρό βιβλίο με ιδέες μου και με στίχους που δεν έχω μελοποιήσει. Θα σας αναφέρω ένα, το οποίο σχετίζεται με την αγάπη και τη δική μου άποψη μετά από τόσα χρόνια. Ποια είναι η αγάπη; Αγαπώ κάποιον για αυτό που είναι και όχι για αυτό που επιθυμώ να είναι. Αν αγαπάς κάποιον αδιαφορείς για το αν ο ίδιος από πλευράς του ανταποκρίνεται.

Η θάλασσα υπάκουη στον άνεμο

σαν μαγεμένη τον ακολουθεί

μα αυτός πάνω στα βράχια θα τη ρίξει

θα πάρει τα βουνά και θα χαθεί.

Θα αφήσει πίσω τα κουρέλια του αφρού της

θα ‘ρθουν οι γλάροι να της πουν

να μην πιστεύεις στους ανέμους

γιατί δεν ξέρουν ν’ αγαπούν.

Ο άνεμος με δίδαξε τα κύματα

να κάνω το γαλάζιο μου λευκό

και ακόμα αν δεν ξέρει να αγαπάει

φτάνει που εγώ τον αγαπώ.

 

 

????????????????????????????????????

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.