Ο ξεχωριστός συνθέτης και κιθαρίστας Μανόλης Ανδρουλιδάκης βρέθηκε καλεσμένος στο πολιτιστικό μαγκαζίνο του Ράδιο ΈΝΑ και συνομίλησε με τον Ηλία Κουτσερή, με αφορμή το cd «Ανθολογία για κιθάρα» που κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group, αλλά και για την μεγάλη του αγάπη στη μουσική, τόσο που η πολιτική έρχεται αυτομάτως… σε δεύτερη μοίρα, όπως δήλωσε ο ίδιος μιας που ήταν και υποψήφιος Ευρωβουλευτής. Μέσα σε όλα όμως έκανε γνωστό και το ιδιαίτερο δέσιμό του με την πόλη του Βόλου. Ο επί χρόνια δάσκαλός του στην κιθάρα ήταν ο Κώστας Κοτσιώλης, που διοργάνωνε το φεστιβάλ κιθάρας στην πόλη, έχει δύο πολύ καλούς φίλους Βολιώτες, αλλά η μεγαλύτερη αποκάλυψη είναι ότι το τραγούδι «Τι παίζει στο Λαύριο» γράφτηκε στο Μούρεσι, στη σοφίτα του σπιτιού του Διονύση Σαββόπουλου.
Η «Ανθολογία για κιθάρα» είναι δέκα αγαπημένα μουσικά θέματα; Πώς έγινε η επιλογή των κομματιών και για ποιον λόγο;
Καταρχάς, ξεκινάμε από το βαθύτερο αίτιο ότι είναι πραγματικά κομμάτια τα οποία λατρεύω. Για το καθένα ξεχωριστά έχει δοθεί κάποια αφορμή. Για παράδειγμα, τα δύο κομμάτια που έχω κάνει στον Ορφέα Περίδη, αφορμή είναι η συνεργασία τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Το κομμάτι του Χρήστου Λεοντή , «Ξενιτεμένο μου πουλί», είναι αγαπημένος μου δάσκαλος και έχω υπάρξει χρόνια συνεργάτης του επί σκηνής. Τον Ζαμπέτα και τον Χιώτη τους λατρεύω ως σολίστες του μπουζουκιού, ενώ εξίσου αγαπημένοι μου ο Μάνος Λοΐζος και ο Σταύρος Ξαρχάκος. Ο καθένας ξεχωριστά έχει τον λόγο ύπαρξής του. Το πρόβλημα δεν υπήρχε στην επιλογή ποια κομμάτια θα μπουν. Το πρόβλημα υπήρχε ποια κομμάτια δεν θα μπουν. Η τελική επιλογή έγινε και με κριτήρια κιθαριστικά, καθώς και με το σκεπτικό να υπάρχει μια ποικιλία μέσα στην ανθολογία. Το τραγούδι «Τι παίζει στο Λαύριο» γράφτηκε στο Μούρεσι, στη σοφίτα του σπιτιού του Διονύση Σαββόπουλου!
Έχετε δώσει ένα υπέροχο «χρώμα» μέσα από τα πρώτα κομμάτια, και το χρώμα αυτό μαζί με την αγάπη σας περνά στον κόσμο και στους ακροατές και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία…
Αυτός είναι ο στόχος, να συμμετέχει και ο κόσμος στην παράστασή μου. Στα ρεσιτάλ, επειδή παίζω κάποιο μέρος από αυτή τη δουλειά και γενικά παίζω ελληνική μουσική και συγκεκριμένα διασκευές ελληνικών τραγουδιών, ο κόσμος σιγά σιγά σιγοτραγουδάει και αυτό είναι ένας στόχος. Το ερέθισμα να παίξω ελληνική μουσική δόθηκε με αφορμή τον πρώτο δίσκο που ήταν κατά παραγγελία του Μίκη Θεοδωράκη.
Είναι μια δουλειά που ήδη κυκλοφόρησε από το Όγδοο Music Group σε cd. Έχουν οργανωθεί οι εμφανίσεις της παρουσίασής του;
Καταρχάς να σας πω ότι σαν ρεπερτόριο και τα δέκα κομμάτια αυτά θα ενταχθούν στο ρεσιτάλ μου από τον χειμώνα. Για την ώρα, παίζω δύο τρία επιλεκτικά. Άλλωστε δεν είναι εύκολο να παίξεις πάνω από μια ώρα ένα ρεσιτάλ με αρκετές δυσκολίες και να είσαι συγκεντρωμένος. Η επίσημη παρουσίαση θα γίνει έπειτα από συνεννόηση με τους ανθρώπους του Ογδόου που το έχουν αγκαλιάσει πολύ ζεστά. Ο Νίκος Αναγνωστάκης, ο Παναγιώτης Κακαράς και λοιποί. Επίσης, για τα δύο κομμάτια που είναι duo, θα γίνουν με κάποιους κλασικούς κιθαρίστες που εκτιμώ πάρα πολύ και θα ανακοινωθούν εκείνη την περίοδο.
Η προεργασία και η δουλειά του ρεσιτάλ έγινε μέσα στην περίοδο της καραντίνα; Αλήθεια, κύλησε δημιουργικά η περίοδος του εγκλεισμού;
Το μεγαλύτερο μέρος ναι, έγινε μέσα στην καραντίνα. Εξαίρεση είναι μόνο αυτό το κομμάτι που ανέφερα, το «Τι έπαιξα στο Λαύριο», το οποίο μετράει δύο δεκαετίες ζωής. Τα υπόλοιπα έγιναν για πρώτη φορά σε απόλυτη ηρεμία. Οι άλλες δουλειές που έχω κάνει είναι συνήθως ανάμεσα σε συναυλίες και σε μία καθημερινή τρέλα που έχουμε οι άνθρωποι των παραστατικών τεχνών. Η συγκεκριμένη δουλειά έγινε πάνω στο χαρτί τόσο σε επίπεδο διασκευών, όσο και η μελέτη, η ηχογράφηση και η μίξη έχουν γίνει με απόλυτη ηρεμία. Ακριβώς γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι και η καλύτερή μου δουλειά μέχρι στιγμής και είναι και αυτή που τη βάζω στο αυτοκίνητο, παίζει και την απολαμβάνω. Ξέρετε εμείς οι μουσικοί δύσκολα απολαμβάνουμε αυτά που κάνουμε, γιατί ακούμε λάθη. Το συστήνω σε όλους. Για ταξίδι είναι καταπληκτικό.
Θέλω ,όμως, να ξαναπάμε στην αρχική θεματική και να ρωτήσω γιατί επιλέξατε την κλασική κιθάρα ως το βασικό μουσικό όργανο;
Στην Ελλάδα, έχουμε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο κλασικών κιθαριστών. Έχουμε σημαντικούς κλασικούς κιθαρίστες και στο ρεπερτόριο. Αυτό το οποίο με έκανε αρχικά εμένα να ασχοληθώ καθαρά με την κλασική κιθάρα ήταν μία συναυλία που είχα δει μικρός με τον Ευάγγελο Ασημακόπουλο που είχε παίξει ένα κομμάτι, το Recuerdos de la Alhambra του Francisco Tárrega, και το απόλαυσα τόσο πολύ που είπα ότι θα μάθω να το παίζω. Στην πορεία όμως, επειδή προέρχομαι από λαϊκή οικογένεια και έχω μεγαλώσει στην επαρχία, έπαιξα από κρητικά πανηγύρια μέχρι και σε παλάτια, και αυτό είναι κάτι το οποίο τον καθένα τον ακολουθεί. Έριξα πάρα πολύ βάρος, με πολλή σοβαρότητα και προσπάθεια για να γίνει πολύ καλή δουλειά σε αυτό το ρεπερτόριο που ακούτε, δηλαδή στους δικούς μας συνθέτες και τους τραγουδοποιούς, τους Έλληνες συνθέτες που διαπρέπουν στο εξωτερικό, όπως ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Οπότε η αγάπη που έχω για την ελληνική μουσική ήταν και για να μπορέσω να διαφοροποιηθώ και από τους εξαιρετικούς συναδέλφους οι οποίοι παίζουν το κλασικό ρεπερτόριο της κλασικής κιθάρας.
Όσον αφορά το κομμάτι της πολιτικής, που γνωρίζω ότι σας αγγίζει, είναι κάτι… που το έχετε σε δεύτερη μοίρα;
Δεν το συζητώ! Βέβαια! Όλος ο κόσμος ξέρει τι πρεσβεύω ιδεολογικά. Όταν μπορώ να συνδράμω και να βοηθήσω με κάποιον τρόπο προς την κατεύθυνση που θεωρώ εγώ σωστή, το κάνω. Είμαι πρωτίστως μουσικός. Η πολιτική είναι σε δεύτερο πλάνο. Ο καθένας με την τέχνη του και τη στάση ζωής του κρατάει μια πολιτική στάση. Όταν κάποιος είναι και στην τέχνη του ψεύτης, αυτό τον ακολουθεί και σαν πολιτική άποψη. Δεν μπορώ να θεωρήσω ότι ένας υψηλού επιπέδου μουσικός θα είναι φασίστας. Μου φαίνεται εντελώς παράλογο.
