Μια ξεχωριστή, αλλά και επίκαιρη έκθεση, σε έναν ιδιαίτερο χώρο, εγκαινιάστηκε στη Θεσσαλονίκη, στέλνοντας το μήνυμα για “μηδενική ανοχή στη βία κατά των γυναικών”.
Πρόκειται για την έκθεση φωτογραφίας που εντάσσεται στο πλαίσιο δράσεων ακτιβισμού κατά της βίας των γυναικών, από την Σοροπτιμίστικη Ένωση Ελλάδος και πραγματοποιήθηκε στο γυάλινο κτίριο στον «Κήπο των Γλυπτών», στην Παραλία της Θεσσαλονίκης. Η έκθεση ολοκληρώνεται και σε αυτήν συμμετείχε και η φωτογράφος Μαρία Μπρουσοβάνα από τον Βόλο η οποία έχει αφιερώσει έργα της στη βια κατά των γυναικών. Η φωτογράφος μιλά για το έργο της στο magnesianews.gr
-Θα ξεκινήσoυμε ίσως με την πιο συνηθισμένη ερώτηση, Πώς μπήκε η φωτογραφία στη ζωή σου και γιατί επέλεξες να ασχοληθείς με αυτή;
Μπορείς να περιγράψεις την εποχή που συνειδητοποίησες για πρώτη φορά ότι η δημιουργία/φωτογράφηση ήταν κάτι που έπρεπε να κάνεις;
Η φωτογραφία είναι για μένα εκτός από τέχνη και “επιστήμη”. Μέσα από αυτή (φωτογραφία), καθρεφτίζονται: η ζωή, τα συναισθήματα, οι προβληματισμοί, η έπαρση, η κυριαρχία, η αλαζονεία, η ιστορία και πολλά ακόμη, αμέτρητα, είτε όμορφα είτε άσχημα. Η φωτογραφία είναι ”φάρμακο” για την ψυχή, ένα φάρμακο που δημιουργεί εξάρτηση στην πορεία, είτε φωτογραφίζεις είτε σε φωτογραφίζουν αναλόγως το αποτέλεσμα.. Έτσι εθισμένη από αυτή πολύ νωρίς κατάλαβα πως το σύμπαν συνωμοτεί υπέρ του να “αιχμαλωτίζω” στιγμές και να τις κρατάω ως θύμησες. Δε την επέλεξα με επέλεξε. Σπουδάζοντας Γραφικές Τέχνες ένα από τα μαθήματα ήταν και η φωτογραφία, ενώ ασχολήθηκα με το επάγγελμα μου για πολλά συναπτά έτη τελικά κατέληξα πως αντί για γραφίστρια ήθελα να ασχοληθώ με το χώρο της φωτογραφίας, σε αυτό με βοήθησαν και με ολοκλήρωσαν διδακτικά καταξιωμένοι επαγγελματίες του Βόλου στα πρώτα μου βήματα τους οποίους και ευχαριστώ.
-Δείχνεις μια ιδιαίτερη προτίμηση στα κοινωνικά θέματα. Γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο είδος για να εκφράζεσαι ;
Ώς μέρος αυτής της κοινωνίας, καθημερινά έρχομαι αντιμέτωπη με τη γυμνή αλήθεια των γεγονότων και των καταστάσεων που μας περιβάλλουν. Είμαι υπέρμετρα συναισθηματική θα έλεγα, οπότε διάλεξα να εκφράσω τις ανησυχίες μου για το κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας, είτε είναι η φύση, είτε είναι ο άνθρωπος και βρήκα τον τρόπο να αφυπνίσω πρώτα εμένα και μετά τον κόσμο. Θεώρησα πως μπορώ να μπω στην ουσία των πραγμάτων “μιλώντας” μέσα από τον φωτογραφικό φακό.
– Τι είναι για σένα καλή φωτογραφία;
Καλή φωτογραφία…. Δεν υπαρχει καλή ή κακή για μένα, πέρα από το λειτουργικό και δημιουργικό κομμάτι που πρέπει να κατέχεις, υπάρχει αυτή που βγάζεις εκείνη τη στιγμή σκεπτόμενος με την καρδιά σου, με την ψυχή σου. Τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής , οπότε προσπαθώ ότι βλέπω μπροστά μου να το απαθανατίσω με γνώμονα αυτή.
– Υπάρχει κάποιος φωτογράφος τη δουλειά του οποίου θαυμάζεις;
Η φωτογραφία πλέον έχει περάσει σε άλλο στάδιο. Η φωτογραφία, πέρα από την τεχνολογική της διάσταση, αναγνωρίζεται ως ένα από τα ευρύτερα διαδεδομένα μέσα επικοινωνίας του 20ού αιώνα καθώς και ως μία μορφή τέχνης συγγενική με τη ζωγραφική. Έιναι καλλιτέχνες που δημιουργούν μια φωτογραφία και κάποιοι που βγάζουν μια φωτογραφία. Προσπαθώ να είμαι από εκείνους που δεν επεμβαίνουν 100% ψηφιακά στην προβολή μια εικόνας. Vivian Maier, André Kertész, και από τους μεταγενέστερους Γιώργος Τατάκης, Κωνσταντίνος Λεπουρης, Chris Knight, Sue Bryce, Ana Rosso είναι κάποιοι από τους αγαπημένους μου αλλά αυτός που ξεχωρίζω είναι ο Λαρισαίος φωτογράφος Τάκης Τλούπας (1920-2003), όπου για 50 και πλέον συνεχή χρόνια αποτύπωνε φωτογραφικά χαρακτηριστικές απόψεις της μεταπολεμικής και νεότερης Λάρισας και εικόνες από την καθημερινή ζωή, τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων του Θεσσαλικού χώρου.
– Τι είδους δημιουργικά πρότυπα, ρουτίνες ή τελετουργίες υπάρχουν; Υπάρχουν χρονικές περίοδοι κατά τις οποίες κάνετε διάλειμμα από τη φωτογραφία;
Η αλήθεια είναι πως η τέχνη της φωτογραφίας απαιτεί θυσίες. Δίνεις μεγάλο βάρος στη λεπτομέρεια και στην εξέλιξη σου ενώ χάνεις πολλές στιγμές από την προσωπική σου ζωή. Για να φτάσεις να πατήσεις το κουμπί της φωτογραφικής μηχανής σου προηγείται μια διαδικασία που σου τρώει χρόνο πιο πριν. Αυτό μπορεί να είναι μια ιστορία που έχεις σκεφτεί και θες να την μεταφέρεις- αποτυπώσεις ψάχνοντας το σωστό χρόνο και τόπο όπως επίσης το στουντιακό κομμάτι το οποίο έχει απαιτήσεις (γνώση, εμπειρία, υψηλό κόστος). Δεν υπάρχει διάλειμμα σε αυτόν το τομέα και αν κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο χαλαρώσεις από τα διαδικαστικά, το μυαλό συνεχώς θα δουλεύει σκεπτόμενο νέες ιδέες και σκηνοθεσίες για υλοποίηση.
-Tι θα ήθελες να φωτογραφίσεις και δεν το έχεις κάνει ακόμη;
Μια καλή πρόκληση θα ήταν να κατάφερνα να φωτογραφίσω το πορτρέτο του Γερμανού φωτογράφου Helmut Newton όταν ήταν εν ζωή, με την Polaroid μου.
Πορτραίτα Βολιωτισσών που συμμετείχαν στην έκθεση που πραγματοποίησε η κ. Μπρουσοβάνα, στέλνοντας το δικό τους μήνυμα κατά της κακοποίησης των γυναικών:
