Πρόκειται για μία ερμηνεύτρια με μελωδική φωνή, που κατάφερε να ξεχωρίζει αλλά και να αγγίζει… Έχει δώσει το προσωπικό της στίγμα σε μια πορεία που περιελάμβανε συνεργασίες με τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες. Η Μαρία Παπαλεοντίου, μετά και την τελευταία προσωπική της δουλειά με τον τίτλο «Βράχος», πρόσφερε στο κοινό της … ένα «Σκέρτσο» και μίλησε στη “ΜΑΓΝΗΣΙΑ” για το χθες και το σήμερα.
«Οι στόχοι μου είναι πια, να είμαι χρήσιμη μέσω της τέχνης μου και να φέρνω μέσω του τραγουδιού τους ανθρώπους σε επαφή με τα συναισθήματά τους», αναφέρει ενώ όπως τονίζει, «με προβληματίζει προσωπικά, πως η δεδομένη συνθήκη, μπορεί να επηρεάσει το χώρο του τραγουδιού όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα». Δίνοντας μια ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα του κορωνοϊού και της διαμορφωθείσας κατάστασης, ελπίζει «ότι θα βγούμε νικητές από όλη αυτή τη δοκιμασία, δυνατότεροι και σοφότεροι».
Όπως αναφέρει, ειδικότερα για το τραγούδι, «η συνεργασία μου με μεγάλα ονόματα του ελληνικού μας τραγουδιού είναι η προίκα που κουβαλάω σε επαγγελματικό επίπεδο και είναι την ίδια στιγμή και μια μεγάλη ευλογία σε προσωπικό επίπεδο»
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
Αν σου ζητούσαμε να παρουσιαστείς, με λίγα λόγια, τι θα μας έλεγε καταρχήν για τον εαυτό σου… αυτοβιογραφικά;
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα σε μια παραθαλάσσια πόλη της Κρήτης, το Λιμένα Χερσονήσου. Επέστρεψα στην Αθήνα για σπουδές όπου και αποφοίτησα από το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήδη από το τρίτο έτος των σπουδών μου, είχε αρχίσει η ενασχόληση μου με το τραγούδι σε μουσικές σκηνές των Εξαρχείων κάτι που συνεχίστηκε στο πλαίσιο συνεργασιών με μεγάλα ονόματα του έντεχνου και λαϊκού μας τραγουδιού όπως ο Σαββόπουλος, Χρήστος Νικολόπουλος, Ορφέας Περίδης, Διονύσης Τσακνής, Ρασούλης, Μαμαγκάκης, Τζουγανάκης, Θ. Παπαδόπουλος, Γ. Τζώρτζης κ.α. ενώ υπήρξα και για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μέλος του συγκροτήματος «Μακρινά Ξαδέρφια». Μετά από μια δεκαετία αποχής από τα μουσικά πράγματα, επέστρεψα με μια προσωπική κατάθεση, τον “Βράχο” ενώ το “Σκέρτσο” αποτελεί την πιο πρόσφατη δουλειά μου.
Επέστρεψες, με ένα όμορφο πράγματι, δυναμικό τραγούδι που συνδυάζει μικρασιατικά στοιχεία, ραπ, όμορφες εναλλαγές…, το «Σκέρτσο», το οποίο έχει αγγίξει θεωρώ όλους όσοι το άκουσαν… Η επιλογή του τραγουδιού, το οποίο φέρνει θύμησες απ΄το παρελθόν, πως έγινε και σε τι στοχεύει;
Το Σκέρτσο ουσιαστικά γεννήθηκε στο μυαλό μου όταν άκουσα μια διασκευή του Shantel πάνω σε ένα μικρασιάτικο τραγούδι το “Σκέρτσο πεταχτό”. Σκέφτηκα λοιπόν να κρατήσουμε τη διασκευή του Shantel με τα rap στοιχεία αλλά να επαναφέρουμε το δικό μας ελληνικό στίχο. Νιώθω πως το Σκέρτσο, ακριβώς λόγω της μικρασιατικής καταγωγής του αλλά και των πιο σύγχρονων στοιχείων που κουβαλά είναι ένα τραγούδι που μπορεί να αγγίξει από ένα μικρό παιδί μέχρι έναν μεγάλο σε ηλικία άνθρωπο. Ο βασικός στόχος είναι να φτιάξουμε τη διάθεση των ανθρώπων.
Η συνεργασία με τον Πάνο Μουζουράκη, πως προέκυψε και πως θα την χαρακτήριζες;
Η συνεργασία μου με τον Πάνο ήταν άψογη, γιατί με τον Πάνο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Είχαμε συνυπάρξει στο πλευρό του Διονύση Σαββόπουλου σε μια μεγάλη συναυλία του στο Ηρώδειο κι από τότε παρακολουθώ την πορεία του και την καλλιτεχνική του προσωπικότητα, η οποία βέβαια γιγαντώθηκε μες στα χρόνια. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπώ πολύ για το παιδί που καταφέρνει να κρατά ακόμα ζωντανό μέσα του κι ένας καλλιτέχνης που σέβομαι απεριόριστα γιατί κουβαλά ένα μήνυμα που το εκφράζει, είτε με τις καλλιτεχνικές του δημιουργίες αλλά και με την ίδια του την προσωπικότητα. Δε θα μπορούσε να συμμετέχει επομένως κάποιος άλλος στο πρότζεκτ του «Σκέρτσου»!
Το προσωπικό σου μουσικό στίγμα, το έδωσες μέσα από τον «Βράχο» την προηγούμενη δουλειά σου. Ποια ήταν η εμπειρία σε σχέση και με τα σχόλια των ακροατών αλλά και συναδέλφων σου;
Ο “Βράχος” υπήρξε η αφορμή να αρχίσω και πάλι να τραγουδάω. Ο Βράχος ανήκει σε μια σειρά τραγουδιών που έπεσαν στα χέρια μου τυχαία, αλλά ένιωσα την ψυχή μου μέσα τους και είπα ότι θα τα βγάλω με κάθε κόστος. Η αρχική μου σκέψη μόλις άκουσα το συγκεκριμένο τραγούδι από τον Κώστα Λόζο και τη Νάντια Δουλαβέρα που είναι και οι δημιουργοί του, ήταν πως ένα τέτοιο τραγούδι το έχω πρώτα απ ’όλα εγώ ανάγκη ως ακροάτρια. Κι αυτό ακριβώς είναι το feedback που λαμβάνω γι’ αυτό το τραγούδι κι από τους ακροατές του. Σαν να έπεσε βροχούλα σε διψασμένο χώμα…
Είσαι μια ερμηνεύτρια που έχεις συνεργαστεί με σημαντικούς συνθέτες, φαντάζομαι πως αποτελεί ήδη μια μεγάλη «προίκα», σε τι άλλο στοχεύεις;
Η συνεργασία μου με μεγάλα ονόματα του ελληνικού μας τραγουδιού είναι η προίκα που κουβαλάω σε επαγγελματικό επίπεδο και είναι την ίδια στιγμή και μια μεγάλη ευλογία σε προσωπικό επίπεδο. Γιατί πέρα από το προφανές κι αναμενόμενο που είναι η ανταλλαγή γνώσεων και το κέρδος που αποκόμισα σε θέματα που άπτονται της δουλειάς, το μεγαλύτερο κέρδος, το είχα στο ότι οι άνθρωποι αυτοί καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που σκέφτομαι και την αισθητική που κουβαλάω. Οι στόχοι μου είναι πια, να είμαι χρήσιμη μέσω της τέχνης μου και να φέρνω μέσω του τραγουδιού τους ανθρώπους σε επαφή με τα συναισθήματά τους.
Η περίοδος που διανύουμε είναι αρκετά δύσκολη, πώς πέρασες στην καραντίνα και πως εκμεταλλεύθηκες τον χρόνο;
Η δεύτερη καραντίνα με βρήκε με μια τελείως διαφορετική ψυχολογία από την πρώτη. Την πρώτη φορά, όλη αυτή τη συνθήκη, την εξέλαβα ως αφορμή για ξεκούραση χωρίς ενοχές κι ενασχόληση με πράγματα που αγαπώ να κάνω και ποτέ δε βρίσκω το χρόνο. Η τωρινή καραντίνα, με βρήκε εξαντλημένη ψυχικά, να παλεύω να κρατήσω την αισιοδοξία μου και το ηθικό μου ακμαίο. Ευτυχώς με την κυκλοφορία του «Σκέρτσου» υπάρχει έντονη δραστηριότητα και πράγματα που πρέπει να γίνουν μέσα στη μέρα, στα πλαίσια της προώθησης του τραγουδιού, που με βοηθούν στο να μη σκέφτομαι αρνητικά και να κρατώ το μυαλό μου ευχάριστα απασχολημένο.
Οικονομικά ταυτόχρονα, το πρόβλημα είναι μεγάλο και παραμένει στον καλλιτεχνικό χώρο… Πόσο σε προβληματίζει η νέα πραγματικότητα;
Αυτό που βιώνει ο καλλιτεχνικός χώρος είναι πρωτοφανές και αφάνταστα σκληρό και δε νομίζω πως η πολιτεία -κι η κοινωνία ακόμα- έχει αντιληφθεί επακριβώς το μέγεθος του προβλήματος. Και κάτι ακόμα που με προβληματίζει προσωπικά, είναι το πως η δεδομένη συνθήκη, μπορεί να επηρεάσει το χώρο του τραγουδιού όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Εύχομαι να έχουν υπολογιστεί όλα αναλόγως και να πραγματοποιηθούν καλλιτεχνικά δρώμενα με τις απαραίτητες συνθήκες.
Ας ελπίσουμε ότι θα βγούμε νικητές από όλη αυτή τη δοκιμασία, δυνατότεροι και σοφότεροι. Έτσι κι αλλιώς όπως λέει κι ο αγαπημένος Χορχε Μπουκάι “ Esto también passará”. Κι αυτό…θα περάσει!
