Η πρώτη συγγραφική απόπειρα της κ. Ματίνας Ευαγγέλου, μας παρουσιάζει το λογοτεχνικό μυθιστόρημα «Θα σου δείξω τον Φόβο», από τις Εκδόσεις «Επίμετρο», παρμένος στίχος του ποιητή P.S. Eliot. Η κ. Ευαγγέλου που είναι απόφοιτος Βαρβακείου και Νομικής Σχολής Αθηνών, ενώ σπούδασε επίσης στην Οξφόρδη Ανθρωπολογία και Φιλοσοφία στην Λογοτεχνία, περιγράφει στο Ράδιο ΕΝΑ και στο πολιτιστικό μαγκαζίνο του Ηλία Κουτσερή ότι η συγγραφή ήταν από πάντα μέσα της για να δημιουργήσει τελικά ένα κοινωνικό πόνημα με υπαρξιακές ανησυχίες.
Ποια η αφορμή που σας οδήγησε στο γράψιμο ενός βιβλίου, αλλά και πώς γεννήθηκε η ιδέα για το βιβλίο «Θα σου δείξω τον Φόβο»;
Πιστεύω πως δεν έρχεται κάποια στιγμή συγκεκριμένη έμπνευση για να ξεκινήσει κάποιος το γράψιμο. Πρέπει να είναι στην ιδιοσυγκρασία σου, όχι το γράψιμο, αλλά γενικότερα η παρατηρητικότητα των φαινομένων γύρω σου. Αυτό, λοιπόν, το στοιχείο υπήρχε πάντα μέσα μου.
Συμπεριλαμβάνεται και το κομμάτι της δημοσιογραφίας, σχετικά με αυτό που λέτε;
Ναι! Υπάρχουν πάντα επιμέρους δυνάμεις που βοηθούν στη συγγραφή, όπως η άνεση που αισθάνεσαι όταν γράφεις, όπως όταν κάποιος είναι μια πιο μοναχική ιδιοσυγκρασία ή όπως το να ασχολείσαι με το ανθρωπιστικό και φιλοσοφικό πεδίο. Όλα αυτά κάποια στιγμή έρχονται και δένουν. Προσωπικά, είχα την ανάγκη να δώσω προτεραιότητα στη συγγραφή σε σχέση με άλλες δραστηριότητες.
Είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο στο οποίο «οι ήρωες αποκαλύπτονται μέσα από ένα σπειροειδές νήμα αφήγησης, ένα πέρα δώθε στο χρόνο», όπως αναφέρεται στο εκδοτικό σημείωμα και δεν καταπιάνεται κάποιος εύκολα συγγραφικά, σωστά;
Είναι ένα βιβλίο που διήρκησε πολύ καιρό η συγγραφή του. Υπήρχαν οι ήρωες για χρόνια μέσα στο μυαλό μου και μάλιστα αυτοί οδήγησαν στην πλοκή. Ο κάθε ήρωας ξεχωριστά ενσαρκώνει διάφορους προβληματισμούς της σύγχρονης ζωής. Ο τίτλος δε, του βιβλίου είναι παρμένος από τον αγαπημένο μου ποιητή τον P.S. Eliot, από ένα ποίημά του και από τον στίχο «θα σου δείξω τον φόβο σε μια χούφτα σκόνη». Το βιβλίο έχει υπαρξιακό ενδιαφέρον και οι ήρωές μου αντιμετωπίζουν παλιά φαντάσματα, ειδικά το κυρίως ζευγάρι ηρώων. Τα «φαντάσματα» που έχουν να αντιμετωπίσουν, αφορούν στο μεγάλωμα της κόρης τους που κάποια στιγμή στο παρελθόν αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας, το οποίο ξαναβρίσκουν μπροστά τους. Ταυτόχρονα, συμπληρώνονται και από άλλες κοινωνικές παθογένειες.
Διανύουμε, μάλιστα, μια εποχή που επικρατεί ο φόβος, συμφωνείτε;
Ισχύει αυτό που λέτε. Ο φόβος είναι πανανθρώπινος και τον νιώθουν όλοι. Είναι διαχρονικός. Αυτό εννοεί και ο στίχος, που είναι ο τίτλος του βιβλίου. Είναι η αλήθεια ότι ζούμε σε μια εποχή που δεν ερμηνεύεται εύκολα και δεν την κατανοούμε εύκολα. Αυτό που λέω, αν το προσεγγίσουμε ανθρωπολογικά, είναι πως ό, τι δεν καταλαβαίνουμε το φοβόμαστε.
Οι ήρωες του βιβλίου είναι υπαρκτά πρόσωπα;
Όχι, δεν είναι υπαρκτά πρόσωπα, όπως ούτε οι καταστάσεις στις οποίες εμπλέκονται είναι υπαρκτές. Όμως, είναι αντιπροσωπευτικές για το ταξίδι που κάνει ο κάθε ήρωας μέσα στο βιβλίο.
Ως συγγραφέας, θέλετε να μένει κάτι στον αναγνώστη με το πέρας της ανάγνωσης του βιβλίου, και αν ναι, ποιο είναι αυτό το μήνυμα που θέλετε να περάσετε;
Υπάρχει, αλλά το βιβλίο δεν είναι δοκίμιο για να υπάρχουν έτοιμα συμπεράσματα και σοφίες. Είναι λογοτεχνία. Είναι μια τέχνη, όπως όλες οι άλλες. Ό, τι κι αν μας δώσει ο καλλιτέχνης ο καθένας το αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο και με ό, τι όπλα διαθέτει. Τα συμπεράσματα του βιβλίου είναι υποκειμενικά και δεν θέλω να προκαθορίσω τι θα αφήσει το βιβλίο, μόλις κάποιος το διαβάσει. Εύχομαι να απολαύσει ο καθένας το ταξίδι και να βρει κάπου τον εαυτό του.
