Ο Μιχάλης Γεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1992 από Κύπριους γονείς και μεγάλωσε στη Λάρνακα της Κύπρου. Με την μουσική άρχισε να ασχολείται από πολύ μικρή ηλικία, κάνοντας μαθήματα κλασσικού πιάνου, κιθάρας και μουσικής θεωρίας. Στα 17 του, μαζί με φίλους του, δημιουργούν την πρώτη τους μπάντα και κάπου εκεί , έρχονται οι πρώτες ζωντανές εμφανίσεις σε διάφορες μουσικές σκηνές της Κύπρου, αλλά και οι πρώτες απόπειρες για να γράψει δικά του τραγούδια.
Το 2013 φεύγει για σπουδές στην Αγγλία, όπου και εκεί έκανε κάποιες ζωντανές εμφανίσεις σε μπαράκια του Nottingham. Ερχόμενος στην Αθήνα δημιουργεί τον πρώτο προσωπικό του δίσκο και τώρα διασκευάζει την αγαπημένη μπαλάντα του Μανώλη Φάμελλου «Τα μεγάλα παιδιά», δίνοντας νέο χρώμα με την αισθαντική φωνή του. Ο ταλαντούχος Μιχάλης Γεωργίου μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για την πορεία του, αλλά και το νέο του αυτό μουσικό βήμα.
Από μικρή ηλικία κατάφερες και έδειξες τα πρώτα δείγματα στη μουσική παραγωγή
Είμαι 28 ετών και ο πρώτος μου δίσκος κυκλοφόρησε το 2018 από την εταιρεία Ogdoo music κι ευχαριστώ την εταιρεία μου για όλη τη στήριξη, που προσφέρει γενικά στους νέους καλλιτέχνες και στη νέα μουσική σκηνή κι αυτό είναι πολύ σημαντικό στις μέρες μας. Με τη μουσική ασχολούμαι από παιδί. Ήμουν πολύ μικρός όταν κάθισα σε ένα πιάνο και αγάπησα αυτή τη μουσική.
Ήταν αναπόφευκτο να ακολουθήσετε τη μουσική;
Από μικρός είχα αυτή την κλίση προς τη μουσική. Έκανα και κάποια μαθήματα πιάνου και κιθάρας, μουσικής θεωρίας, μετά στο σχολείο φτιάξαμε και την πρώτη μπάντα κι εκεί ήταν και η πρώτη μου επαφή με τις live εμφανίσεις και με τις μουσικές σκηνές. Εκεί ήρθαν και τα πρώτα τραγούδια που άρχισα να γράφω κι από τότε συνεχίζω.
Εκφράζεσαι παράλληλα, μέσα από τον στίχο και τη μουσική;
Ναι. Το κομμάτι που έχει βγει τώρα σε μουσική και στίχους του Μανώλη Φάμελλου είναι το πρώτο κομμάτι που ουσιαστικά κυκλοφορεί από μένα και δεν έχω γράψει εγώ μουσική και στίχους. Ο πρώτος μου δίσκος ήταν σε μουσική και στίχους δικούς μου, όπως κι ένα άλλο κομμάτι που βγήκε λίγο πιο μετά, το οποίο γράψαμε μαζί με τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη, έναν εξαιρετικό τραγουδοποιό, που έχω μεγάλη χαρά να συνεργάζομαι μαζί του. Όμως αυτή η διασκευή είναι το πρώτο κομμάτι που είμαι πια ως τραγουδιστής και όχι ως τραγουδοποιός.
Ο στίχος και ο συνδυασμός της μουσικής σε κάνει να εκφράζεις δικές σου εσωτερικές επιθυμίες ή εικόνες και άλλα ερεθίσματα που βλέπεις γύρω σου από καταστάσεις, από την καθημερινότητα;
Συνήθως προσπαθώ να δημιουργώ ιστορίες και εικόνες. Κι αυτό είναι πιο έντονο στον πρώτο μου δίσκο. Εκεί τα τραγούδια μου τα είχα γράψει όταν είχα πρωτοέρθει στην Αθήνα κι άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο στο Μετρό, τον κόσμο στον δρόμο, έγραψα με αφορμή κάποιες άλλες προσωπικές ιστορίες και αυτές τις εικόνες προσπάθησα να τις κάνω τραγούδια.
Πως κατέληξες στη διασκευή της μπαλάντας του Μανώλη Φάμελλου;
Με τον Μανώλη γνωριστήκαμε όταν είχα κάνει το πρώτο μου live στην Αθήνα και είχα τη χαρά να έρθει ως guest. Ο Μανώλης Φάμελλος ανήκεις στους τέσσερις- πέντε τραγουδοποιούς που νιώθω ότι με έχουν επηρεάσει μουσικά πάρα πολύ και πριν τον γνωρίσω. Το συγκεκριμένο κομμάτι, όταν το είχα ακούσει για πρώτη φορά, συνδέθηκα πάρα πολύ, είχα νιώσει όσα έλεγε κι από το πρώτο άκουσμα μου είχε γεννηθεί στο μυαλό μου, πως θα μπορούσα να το πω, ως μια διασκευή, όπως και το video clip, ως προς τα μηνύματα που ήθελε να περάσει το τραγούδι. Είχα λοιπόν τη μεγάλη χαρά να μου εμπιστευτεί ο Μανώλης το κομμάτι για να το διασκευάσω.
Είναι προπομπός για μία δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά;
Προς το παρόν είναι κάτι ανεξάρτητο. Δεν ετοιμάζω κάτι συγκεκριμένο για ολοκληρωμένη δουλειά. Όμως συνεχίζω να γράφω και αυτό δεν έχει σχέση με το εάν κάτι θα κυκλοφορήσει. Συνεχίζω να δημιουργώ κι αν προκύψει κάτι για μια δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά θα το δω στο μέλλον.
Ποιοι είναι οι στόχοι για το μέλλον;
Προσπαθούμε να είμαστε αισιόδοξοι με την πορεία των πραγμάτων και των καταστάσεων που βιώνουμε κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα και κανείς δεν πίστευε ότι θα ζήσουμε όλα αυτά που ζούμε τον τελευταίο χρόνο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε αισιόδοξοι και να δούμε πως μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα.
