που κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group.
Γεννημένη στην Αθήνα, η αγάπη της Μαριλίζας για την δημιουργία και την τέχνη ήρθε από πολύ μικρή ηλικία, με αφορμή την ανάγκη της να τραγουδάει και να εκφράζεται, καθώς η μουσική αποτελεί κομμάτι της ζωής της από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Πολυτάλαντη και πολυσχιδής προσωπικότητα που δεν επαναπαύεται, φοίτησε στο Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το θέατρο, την μουσική και την λογοτεχνία. Αποφοίτησε το 2016 από την Δραματική Σχολή Βεάκη, όπου σπούδασε ηθοποιός.
“Η μουσική ήταν, είναι και θα είναι ο πιο άμεσος και ο πιο τρυφερός τρόπος να επιστρέψω στο πρώτο υλικό που έχει ο άνθρωπος για να δημιουργήσει. Την αγάπη για τον κόσμο.”
Συντελεστές Τραγουδιού
Στίχοι: Μαριλίζα Λούντζη
Μουσική: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Διεύθυνση παραγωγής: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Ενορχήστρωση: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Κιθάρες: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Ντραμς: Γρηγόρης Συντρίδης
Μπάσο: Γιάννης Κώνστας
Πλήκτρα: Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Ηχολήπτης: Μανώλης Βλάχος
Μίξη: Μανώλης Βλάχος – Μανόλης Ανδρουλιδάκης
Mastering: Απόστολος Μόσιος
NumberNine Studios
Το τραγούδι «Ανομολόγητα» κυκλοφορεί ψηφιακά από το Ogdoo Music Group
You Tube link: https://www.youtube.com/
Στίχοι τραγουδιού ΑΝΟΜΟΛΟΓΗΤΑ
Σαν φιλί μες στο ποτό μου η απόσταση θολώνει το μυαλό μου και βρίσκει το τραγούδι τη ματιά σου και γίνονται του κόσμου όλα δικά σου. Σκύβεις πάλι το κεφάλι σου κουβάρι, στη ρουλέτα την καρδιά μου έχεις ποντάρει κι επιμένει στο λαιμό μου αυτή η θηλιά σου μ’ αν το θες για να σωθείς έλα και πιάσου.
Σβήνουν οι αναστεναγμοί ανάβουνε τα φώτα και στην Πατησίων ξημερώνει όπως πρώτα μείναμε πάλι μοναχοί στο στέκι οι τελευταίοι. Όλα τα τραγούδια ακούνε το ρυθμό μας έχουν τη φωτιά και τον κρυφό παλμό μας. Μέσα σ’ ένα στίχο καίγονται θλιμμένα ανομολόγητα και απαγορευμένα.
Κοιτάς αδιάφορα την κάπνα και τον κόσμο κι η ανάσα σου από ντάκιρι με δυόσμο πίνεις άλλο ένα ποτήρι στην υγειά μου και μια δόση πίκρα έχει η γουλιά μου. Τ’ απωθημένα σου κοιτάνε τη μεριά μου και θλιμμένη νότα ακούγεται η καρδιά μου στο τσιγάρο στρίβεις ότι έχει απομείνει κι εγώ λιώνω στου θολού μυαλού τη δίνη.






























