Μπορούν τα παραδοσιακά μουσικά όργανα να παράξουν ροκ μουσική; Οι «Villagers of Ioannina City» μας λένε ότι μπορούν και μας το αποδεικνύουν με το εξαιρετικό αποτέλεσμα της μουσικής ποιότητας τους συγκροτήματός τους. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με τον τραυματισμό ενός μέλους της μπάντας, συνεχίζουν τις περιοδείες τους ακάθεκτοι με το κοινό κάθε ηλικίας να τους περιμένει με ενθουσιασμό.
Έτσι, και το Ανοιχτό Θέατρο της Νέας Ιωνίας στο Βόλο τους φιλοξένησε πρόσφατα… «Η ζωή πηγαίνει μπροστά, οπότε πάμε και εμείς», αναφέρει για τη συνέχιση της περιοδείας τους ο Αλέξης Καραμέτης, κιθαρίστας, τραγουδιστής και ιθύνων νους του συγκροτήματος, στο Ράδιο ΕΝΑ και στο πολιτιστικό ένθετο του κεντρικού δελτίου ειδήσεων με τον Ηλία Κουτσερή.
Ως συγκρότημα έχετε καταφέρει να συγκεντρώσετε το ενδιαφέρον του κόσμου, ο οποίος σας έχει αγκαλιάσει, και κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο κερδίζει περισσότερους θαυμαστές. Ήταν κάτι που το είχατε βάλει ως στοίχημα από την έναρξη της πορείας, ήταν ένα όνειρο;
Το να έρχεται κόσμος στη συναυλία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά σίγουρα είναι όνειρο. Όποιος ξεκινάει και κάνει κάτι στη ζωή του ονειρεύεται και θέλει να παίζει μπροστά σε κόσμο. Έτσι κι εμείς, είμαστε αρκετά τυχεροί και χαρούμενοι που αυτό το πράγμα συμβαίνει. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε πάρα πολύ τον κόσμο που μας αγκαλιάζει και ειδικά σε αυτή την ακουστική περιοδεία, στην οποία είναι και τα θέατρα έτσι αμφιθεατρικά φτιαγμένα που, όντως, φαίνεται σαν να είμαστε όλοι αγκαλιά.
Δεν ακολουθήσατε πάντως μια συνηθισμένη «πεπατημένη» μουσικά και κάνατε κάτι τελείως διαφορετικό. Τι είναι αυτό που εξ αρχής θέλατε να καταφέρετε με τη δημιουργία της μπάντας με ένα τέτοιο ιδιαίτερο στυλ;
Για μας είναι σχετικά απλό. Κάνουμε αυτό που νιώθουμε και μας αρέσει. Δεν θέλει και πάρα πολύ σκέψη. Όταν θέλεις να κάνεις κάτι που έχει σχέση με τη μουσική, καλό είναι να ακολουθείς αυτό το είδος που σε εκφράζει και που νιώθεις. Να μην κάθεσαι να αναλύσεις πολύ αν αυτό που θα κάνεις είναι διαφορετικό, παλιό ή καινούργιο. Το θέμα είναι να κάνεις αυτό που έχεις στην ψυχή σου, και εμείς αυτό κάνουμε. Όντως είναι λίγο παράξενο, αν σκεφτείς ότι παίζουμε ροκ, αλλά με παραδοσιακά όργανα. Για ‘μας όμως, δεν είναι κάτι τόσο παράξενο.
Αυτό το είδος έτσι, όπως βγήκε μέσα από τη δική σας ψυχή, το μαθαίνει σιγά σιγά και ο κόσμος. Μάλιστα, αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ότι «τράβηξε» όχι μόνο τον νεαρό κόσμο, αλλά και τους μεγαλύτερους σε ηλικία…
Το καταλαβαίνω αυτό που λέτε. Όταν γράφεις μουσική όμως, δεν στοχεύεις στο κοινό συγκεκριμένων ηλικιών, όπως από 15 έως και 23. Απλώς, παίζεις μουσική. Ο χρόνος είναι κάτι το παράξενο. Μεγαλώνουμε άλλωστε και εμείς. Όταν ήμασταν 20 χρονών, τους σαραντάρηδες τους φανταζόμασταν πολύ μεγάλους και πολύ μακριά από εμάς, αλλά τελικά δεν είναι τίποτα μακριά. Οπότε, το μεγάλος ή μικρός είναι κάτι σχετικό.
Ποια τραγούδια έχετε συμπεριλάβει στις περιοδείες; Είναι κομμάτια από τους δίσκους σας ή υπάρχουν κι άλλα, διαφορετικά;
Είναι διαφορετικές οι συναυλίες που κάνουμε τώρα, σε σχέση με αυτές που μας έχει συνηθίσει ο κόσμος. Είναι ακουστικές, με παλιά όργανα και παλιά συνθεσάιζερ, πλήκτρα, κοντραμπάσο, ακουστικές κιθάρες κ.τ.λ., όπου έχουμε προσαρμόσει ή «διασκευάσει» τα τραγούδια που υπάρχουν στους δίσκους μας. Επίσης, παίζουμε τραγούδια που αγαπάμε πολύ, τα οποία βέβαια τα έχουμε ελαφρώς «πειράξει» και τα έχουμε φέρει σε πιο μυσταγωγική διάθεση, σε σχέση με τα παλαιότερα ηλεκτρικά live που κάναμε.
Δόθηκε η ευκαιρία κατά τη διάρκεια της καραντίνας να δημιουργήσετε καινούργια κομμάτια;
Κάναμε μια μικρή παύση και αφήσαμε λίγο τα όργανα στην άκρη. Ήταν κάτι που το θέλαμε. Εγώ προσωπικά το χρειάζομαι αυτό, να αφήνω στην άκρη το όργανο. Πρέπει να παίρνεις μια ανάσα για να το πιάνεις πάλι με περισσότερη αγάπη. Εννοείται ότι κάναμε πρόβες και δεν χάσαμε επαφή με το αντικείμενο, αλλά δεν αφοσιωθήκαμε, ώστε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο. Θα το κάμουμε όμως τώρα. Μαζέψαμε όλες τις εμπειρίες μας και τις σκέψεις μας απ’ όλο αυτό το διάστημα, και μόλις τελειώσει η περιοδεία θα πιάσουμε τα όργανα να δούμε πού θα μας βγάλει όλο αυτό.
