«Το Βραχιόλι της Φωτιάς» τιτλοφορείται το βιβλίο της Βεατρίκης Σαΐας Μαγρίζου, το οποίο έχει μεταφερθεί στην μικρή οθόνη μέσα από την ομότιτλη σειρά και αναδεικνύει μία σελίδα της ελληνικής ιστορίας, αυτής των Ελλήνων Εβραίων που κυνηγήθηκαν, βασανίστηκαν, πέθαναν κατά χιλιάδες στα στρατόπεδα συγκεντρώσεων και κάποιων που επέζησαν όλης αυτής της φρίκης. Η κ. Μαγρίζου μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για το βιβλίο της, αλλά και για την ιστορία των Ελλήνων Εβραίων, που δεν είναι γνωστή, σε αρκετές περιπτώσεις και με κάθε λεπτομέρεια, ούτε στη χώρα μας.
Η κ. Μαγρίζου δήλωσε πολύ χαρούμενη που τόσο το βιβλίο της όσο και η τηλεοπτική σειρά έχει αυτή τη μεγάλη ανταπόκριση στον κόσμο, επισημαίνοντας πως οι ιθύνοντες έκαναν μία εξαιρετική μεταφορά στην μικρή οθόνη, γεγονός δύσκολο και απαιτητικό, μιας και πολλοί συγγραφείς
«Καταρχάς με χαροποιεί ότι επελέγη από την ΕΡΤ, γιατί τους άγγιξε το θέμα, μετά όσοι το άγγιξαν το έκαναν με πολύ σεβασμό και πολλή αγάπη και μπορεί σε μια σειρά να υπάρχουν κάποιες αλλαγές, ίσως τα ονόματα, τα επτά παιδιά γίνονται πέντε για πρακτικούς λόγους, όμως τα μηνύματα που ήθελα να περάσω γράφοντας αυτό το βιβλίο, πέρασαν ακριβώς όπως τα ήθελα μέσα στη σειρά και είμαι χαρούμενη και ικανοποιημένη. Επιπλέον πρόκειται και για μία εξαιρετική παραγωγή», σχολίασε χαρακτηριστικά η συγγραφέας για την τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ.
Μια ιστορία γεμάτη πόνο, βαρβαρότητα, αλλά και αισιοδοξία
Σε ότι αφορά την καθαυτή ιστορία, η κ. Μαγρίζου ανέφερε ότι είναι η ιστορία του πατέρα της και του είχε υποσχεθεί ότι θα την έγραφε σε κάποιο βιβλίο της. Μια ιστορία γεμάτη πόνο, βαρβαρότητα, αλλά και αισιοδοξία.
«Ο πατέρας μου ήταν επιζών όμηρος του Άουσβιτς. Σε ηλικία 16-17 ετών πήγε στο Άουσβιτς με την οικογένειά του κι επιβίωσε, παρόλο ότι υπέστη πολλά βασανιστήρια και επελέγη για πειραματόζωο στα χέρια του Μένγκελε. Του έγινε εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας χωρίς νάρκωση για να δουν οι επιστήμονες την αντοχή των ανθρώπων. Δίπλα του άλλα παιδιά εγχειρίζονταν από άλλες δυσκολότερες εγχειρήσεις και πέθαιναν.
Ο πατέρας μου μέσα σε όλη αυτή τη φρίκη ήταν πάντα αισιόδοξος. Μου είπε «είδες ήμουν τυχερός κι εκεί. Μου έγινε πιο ελαφριά εγχείρηση απ’ ότι στα άλλα παιδιά» κι έλεγε ακόμη «ήμουν τυχερός, μας σώσανε οι Ρώσοι και δεν μας έδωσαν πολλά φαγητά», γιατί στα στρατόπεδα που σώζανε οι Αμερικάνοι τους πετούσαν πολλά φαγητά γιατί ήταν αδύναμοι και πεινασμένοι αλλά από το σοκ πέθαιναν. Και σε αυτό έβλεπε την αισιόδοξη πλευρά. Αυτός ήταν ο πατέρας μου και αυτό το μήνυμα ήθελα να δώσω μέσα από το βιβλίο μου», ανέφερε η συγγραφέας.
«Δεν είναι μια ιστορία φρίκης, αλλά ένας ύμνος στη ζωή»
Η ίδια σχολιάζει πως η ιστορία αυτή, δεν είναι μια ιστορία φρίκης, αλλά ένας ύμνος στη ζωή κι αυτό γιατί μπορεί η ζωή των ανθρώπων αυτών να ήταν επίπονη, να κουβαλούν αυτό το βάρος της μνήμης, όμως μεγάλωσαν παιδιά χωρίς μίσος κι αυτό το χαρακτήρισε, μεγαλειώδες.
Σημαντικό στοιχείο, που συγκινεί τη συγγραφέα είναι το γεγονός πως το ευρύ κοινό δεν γνωρίζει την ιστορία των Ελλήνων Εβραίων. «Δεν ήξεραν ότι στην Ελλάδα 60.000 Εβραίοι Έλληνες, παιδιά της Ελλάδας ήταν αυτά που καίγονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είχε διαδοθεί κάποτε ότι οι Εβραίοι δεν πηγαίνουν στον στρατό. Ίσα ίσα είναι Έλληνες μέχρι το κόκκαλο. Ο θείος μου, ο αδερφός του πατέρα μου σκοτώθηκε στην Αλβανία κι όλα αυτά μέσα από το βιβλίο και μέσα από τη σειρά τα μαθαίνει ο κόσμος και αλλάζει η αντίληψή του γι΄ αυτή τη θρησκευτική μειονότητα που δεν γνώριζε», υπογράμμισε η κ. Μαγρίζου.
Μάλιστα, τόνισε πως ο κόσμος που διαβάζει το βιβλίο ή παρακολουθεί την τηλεοπτική σειρά την προσεγγίζουν και ζητούν συγνώμη που δεν γνώριζαν αλλά και ευχαριστούν γιατί έμαθαν.
Σκοπός της κ. Μαγρίζου ήταν μεταξύ άλλων και να μάθει ο κόσμος για τους Εβραίους, την ιστορία τους, τις συνήθειές τους. «Είναι πολύ σημαντικό να πλησιάζουμε εμείς τις θρησκευτικές μειονότητες, τις οποιεσδήποτε, γιατί πλησιάζοντας και γνωρίζοντας δεν φοβόμαστε πια και τις αγκαλιάζουμε με άλλη ματιά. Ήθελα μέσα από το βιβλίο μου να μας αγαπήσει ο κόσμος εμάς του Εβραίους. Με αυτό το βιβλίο νιώθω ότι το κατάφερα», υπογράμμισε η ίδια.
