Πασχαλία Τραυλού: Στο φως, εξαιρετικά δυσάρεστα γεγονότα, αποκαρδιωτικά για τον ίδιο τον άνθρωπο …

«Πιστεύω ισχυρά ότι η πανδημία θα δημιουργήσει ολόκληρη σχολή μακροπρόθεσμα», αναφέρει στη εφημερίδα «ΜΑΓΝΗΣΙΑ» η συγγραφέας

“Σαντέ ήταν το πρώτο τσιγάρο μου και λικέρ τριαντάφυλλο το πρώτο πιοτί μου», αναγράφεται στο βιβλίο «Σαντέ και λικέρ τριαντάφυλλο» της Πασχαλιάς Τραυλού και το οποίο εκδόθηκε απ΄τις εκδόσεις «Διόπτρα», τον Απρίλιο του 2021.
Το βιβλίο παρακολουθεί την πραγματική ιστορία της Ζαχαρώς, στο Γκουλέμα Ρέκα, στα ριζά του Βερμίου. Μια ιστορία την οποία, όπως αναφέρει η ίδια η συγγραφέας στο «Ράδιο ΕΝΑ» στο πολιτιστικό ένθετο της μεσημεριανής ραδιοφωνικής εκπομπής και στο Ηλία Κουτσερή, άκουσε στην τρυφερή ηλικία των 6 ετών, αλλά αποκωδικοποίησε στην εφηβεία. «Σήμερα στην εποχή τη δική μας έχουν έρθει στο φως τόσα γεγονότα εξαιρετικά δυσάρεστα και αποκαρδιωτικά για τον ίδιο των άνθρωπο», σχολιάζει η συγγραφέας σχετικά με την θεματική του βιβλίου της.

Αναφορικά με την τελευταία καραντίνα, πιστεύετε ότι ενισχύθηκε περισσότερο η γραφή σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο;

Πρωτίστως, το εντυπωσιακό ήταν ότι ενισχύθηκε η φιλαναγνωσία αυτό το διάστημα και ήταν κάτι που μας χαροποίησε πολύ. Ίσως, ο κόσμος «αρπάχτηκε» κυριολεκτικά από τις σελίδες των βιβλίων για να ξεφύγει και να κάνει αποδράσεις που δεν μπορούσε με διαφορετικό τρόπο να κάνει αυτό τον καιρό. Όταν βρίσκεσαι σε μία κατάσταση που δεν μπορείς να κάνεις πληθώρα δραστηριοτήτων, εννοείται ότι και ο συγγραφέας βρίσκει περισσότερο χρόνο για σκέψη, στοχασμό και προβληματισμό, αλλά και για γράψιμο. Θεωρώ ότι και η λογοτεχνική παραγωγή έχει βοηθηθεί από την καραντίνα, αλλά πιστέψτε με, θα προτιμούσαμε να μην υπάρχει αυτός ο καταναγκασμός του εγκλεισμού και ας αναπαράγαμε λιγότερη λογοτεχνία αυτόν τον καιρό .

Η καραντίνα αποτελεί πηγή έμπνευσης ως θέμα;

Φυσικά! Πιστεύω ισχυρά και σθεναρά ότι θα δημιουργηθεί ολόκληρη σχολή από αυτή την κατάσταση μακροπρόθεσμα. Θεωρώ ότι θα γραφτούν αριστουργήματα. Όπως σε κάθε δύσκολη περίοδο της ανθρωπότητας, δημιουργούνται θεματικές που δίνουν καταπληκτικά έργα το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Η φάση όμως που διανύουμε τώρα είναι πολύ νωρίς για να αναλωθούμε και ίσως και ο αναγνώστης να μην θελήσει να διαβάσει κάτι ανάλογο όσο ζει την καραντίνα. Η ψυχολογία δεν είναι έτοιμη να δεχτεί το ανάγνωσμα.

Το βιβλίο «Σαντέ και Λικέρ Τριαντάφυλλο» είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και αναφέρεται στα όσα γίνονται πίσω από τις πόρτες, όπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο, και αυτό και μόνο εξάπτει τη φαντασία μας. Πείτε μας γι’ αυτές τις ιστορίες που παρακίνησαν και το δικό σας ενδιαφέρον…

Δυστυχώς, δεν εξάπτει μόνο τη φαντασία γιατί ανατριχιάζουμε με τα πραγματικά γεγονότα και με όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Σήμερα στην εποχή τη δική μας έχουν έρθει στο φως τόσα γεγονότα εξαιρετικά δυσάρεστα και αποκαρδιωτικά για τον ίδιο τον άνθρωπο και το ανθρώπινο είδος. Η ιστορία αυτή ήταν ένα άκουσμα που είχα από την παιδική μου ηλικία, και μάλιστα μία πολύ πρώιμη ηλικία, στα 6, αν θυμάμαι καλά. Ως παιδί έβγαινα να παίξω και υπήρχαν οι γιαγιάδες και οι μαμάδες που έβγαιναν στα πεζούλια να συζητήσουν, να κουτσομπολέψουν, να πλέξουν και να κεντήσουν, και όταν μια γερόντισσα άρχιζε τις αφηγήσεις, όλα τα παιδιά παρατούσαμε το παιχνίδι και κάναμε κύκλο γύρω από αυτήν, σαν να επρόκειτο να μας πει παραμύθι.
Τα παραμύθια όμως ήταν πραγματικές ιστορίες που αφορούσαν περισσότερο τους μεγάλους, παρά τα παιδιά. Άφηνε κάποια κενά στις αφηγήσεις, βάζοντας υπονοούμενα, με το σκεπτικό ότι δεν έπρεπε σε μικρά παιδιά να αποκαλύπτεται όλο το φάσμα της φρίκης των ιστοριών. Ήταν πραγματικές ιστορίες που οι ενήλικες γυναίκες τις κατανοούσαν. Μια τέτοια ιστορία λοιπόν, την αποκωδικοποίησα, προϊόντος του χρόνου, στην εφηβεία μου. Ήταν η ιστορία της Ζαχαρώς που πραγματεύομαι στο συγκεκριμένο βιβλίο και η οποία ιστορία μοιάζει πάρα πολύ με την ιστορία της Μελέκ Ιπέκ, της Τουρκάλας που πρόσφατα πληροφορηθήκαμε ότι έφτασε στο σημείο να σκοτώσει τον κακοποιητικό σύζυγό της. Αυτή η ιστορία ήταν μία επιπλέον ώθηση για να ολοκληρώσω τη συγγραφή αυτού του βιβλίου στην παρούσα φάση. Ήταν η καταλληλότερη στιγμή γι’ αυτή την καταγραφή και τη λογοτεχνική προσέγγιση του έργου. Στο συγκεκριμένο βιβλίο προσπάθησα να υιοθετήσω την υφολογία, την έκφραση και την εκφορά του λόγου εκείνης της γυναίκας με τα «τσαλακωμένα» και τα ασύντακτα, πολλές φορές, ελληνικά, με τους ιδιωματισμούς και όλα όσα μπορούν να κάνουν μια αφήγηση πάρα πολύ ζωντανή και πάρα πολύ άμεση, ώστε να «χτυπήσει» αυτομάτως την καρδιά.

Αντιλαμβάνομαι ότι πέρα από τις μαρτυρίες που είπατε και η επικαιρότητα αποτελεί πηγή θεμάτων σε ό, τι έχει να κάνει με τη συγγραφή ενός βιβλίου, και ειδικά δικού σας, καθώς έχετε ιδιαίτερη αδυναμία στο θέμα των ζητημάτων της έμφυλης βίας, από αυτά που γνωρίζω…

Ναι, με την έμφυλη βία και τη θέση της γυναίκας. Όχι μόνο η επικαιρότητα, αλλά τα πάντα μπορούν να αποτελέσουν ερεθίσματα για γραφή. Βέβαια, κάθε δημιουργός ανάλογα με τις καταβολές του, τις σπουδές του, τις ευαισθησίες του, με το οικογενειακό περιβάλλον του και τα ερεθίσματα που έχει πάρει μέσα σε αυτό, αποκτά μία ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια θέματα. Δηλαδή ένα ερέθισμα που για εμένα μπορεί να είναι πάρα πολύ σημαντικό και να με ενεργοποιήσει να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο, έναν άλλο δημιουργό μπορεί να μην τον «ακουμπήσει» καθόλου. Ερεθίσματα όμως παίρνουμε από παντού, ακόμα και … από το φύσημα του αέρα.

Υπάρχουν μηνύματα, όχι ίσως με την στενή έννοια του όρου, αλλά ίσως εικόνες και στιγμές που θα θέλατε να περάσετε με το συγκεκριμένο βιβλίο στον αναγνώστη και να του μείνουν;

Βέβαια! Είναι διαφορετική η έννοια του μηνύματος μέσα από τη λογοτεχνία, γιατί μέσα από τη λογοτεχνία το μήνυμα πρέπει να βγαίνει τελείως αβίαστα. Η λογοτεχνία δεν διδάσκει, δεν έχει αυτή τη σκοπιμότητα. Έχει ως στόχο να κάνει τον αναγνώστη να νιώσει. Συνεπώς, θεωρώ ότι υπάρχουν πολλές σκηνές μέσα στο βιβλίο, όπως και πάρα πολλές παράγραφοι που προκαλούν συναίσθημα, όχι με τη μελό έννοια του όρου, γιατί το έχουμε παρεξηγήσει λίγο το συναίσθημα, αλλά το συναίσθημα που την ώρα που διαβάζεις, το βιώνεις και το αισθάνεσαι. Έτσι, τελείως αντανακλαστικά σε βάζει στη θέση να σκεφτείς, να θυμώσεις, να αγανακτήσεις και όλα αυτά τα συναισθήματα παράγουν στη συνέχεια δράση και αντίδραση. Σε αυτή τη δράση-αντίδραση είναι που στοχεύει ο συγγραφέας της λογοτεχνίας και με αυτόν τον τρόπο τον αφυπνίζει και τον εντάσσει σε μία, ας το πούμε, φανταστική ατμόσφαιρα η οποία προσομοιάζει την πραγματικότητα που, στην ουσία, οδηγεί σε ένα μήνυμα.

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.