Ο τενόρος Nίκος Χατζηνικολάου, ένας από τους πιο σπουδαίους καλλιτέχνες της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), ο οποίος διέπρεψε σε κορυφαίους πρωταγωνιστικούς ρόλους από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 έως και την δεκαετία του ’80, πέθανε σήμερα σε ηλικία 96 ετών.
Ο Νίκος Χατζηνικολάου γεννήθηκε το 1922 στο Διδυμότειχο. Το ταλέντο του φάνηκε σε μικρή ηλικία. Μετά την Κατοχή βρέθηκε στην Αθήνα όπου σπούδασε κλασικό τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο με την Μαρίκα Καλφοπούλου, η οποία τον έκανε δεκτό με υποτροφία, πληρώνοντας η ίδια τα δίδακτρά του.
Το 1955 πήρε δίπλωμα μονωδίας με βαθμό άριστα και α’ βραβείο παμψηφεί με αριστείο εξαιρετικής επίδοσης. Σπουδαστής ακόμα του Ωδείου έδωσε εξετάσεις στην ΕΛΣ, όπου προσλήφθηκε ως Χορωδός.
Το 1957 πρωτοεμφανίστηκε ως σολίστ στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ερμηνεύοντας τον ρόλο του Εντγκάρντο στην όπερα Λουτσία ντι Λαμμερμούρ του Γκαετάνο Ντονιτσέττι που ανέβασε η ΕΛΣ. Μετά από την ενθουσιώδη υποδοχή των κριτικών της εποχής ακολούθησαν συνεχείς πρωταγωνιστικές εμφανίσεις στην ΕΛΣ, ενώ το διοικητικό συμβούλιο του Θεάτρου τον προήγαγε σε μονωδό.
Το καλοκαίρι του 1958 πρωτοεμφανίστηκε στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού ως Πυλάδης στο έργο Ιφιγένεια εν Ταύροις του Κρίστοφ Βίλιμπαλντ Γκλουκ. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε μια ιδιαίτερα λαμπρή σταδιοδρομία ως βασικός τενόρος της ΕΛΣ, ερμηνεύοντας περίπου 40 πρωταγωνιστικούς ρόλους και συνεργαζόμενος με κορυφαία ονόματα του διεθνούς καλλιτεχνικού χώρου σε όπερες όπως Ο τροβαδούρος, Οθέλλος, Αΐντα, Μάκβεθ, Η δύναμη του πεπρωμένου, Τόσκα, Μποέμ, Ντον Τζοβάννι, Φάουστ, Τάνχωυζερ, Μπορίς Γκοντουνόφ, Κάρμεν κ.ά.
Είχε ενεργό συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση κατά τη διάρκεια της Κατοχής και όσο ζούσε ακόμη στο Διδυμότειχο, για την οποία τιμήθηκε με αναμνηστικό μετάλλιο από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ήταν παντρεμένος με την γιατρό Άννα Πορετσάνου, με την οποία απέκτησαν μια κόρη, τη Μάρθα, που είναι δικηγόρος.
Η κηδεία του Νίκου Χατζηνικολάου θα τελεστεί σε στενό οικογενειακό κύκλο στην ιδιαίτερη πατρίδα του.
